Rustig familieweekend

Zaterdag

Het is donker en miezerig weer, maar gelukkig gaan de sportwedstrijden wel door en daardoor ook de bake sale. Met een auto vol cupcakes, een groot aantal daarvan in een superhandige cupcake"tas" van Aoife's moeder, rijden we naar Flint Hill Elementary School.

Daar zetten de tieners twee tafels op en maken posters met "Relay for Life", "Cure Cancer" en meer. Anderen hebben lemonade mee om bij de cupcakes en andere lekkernijen te drinken. Er zijn Little League baseball en lacrosse wedstrijden bezig. Alles vindt meteen gretig aftrek.

Thuis maken Rick en ik een wandeling met Cosmo. Al is het somber weer, de temperatuur is heel aangenaam, dus er zijn veel mensen buiten bezig. Daaronder onze vrienden Mary en David, die we alweer een tijdje niet hebben gesproken. We kletsen even bij, blij, dat de sociale zomer weer om de hoek ligt.

Na de lunch beginnen we met het uitmesten van de garage. Dat is heel hard nodig. We maken plaats voor Kai's dormkamerspullen, die de hele week nog in mijn van hebben gelegen. Nu de stapels schoenen nog doorzoeken en uitdunnen. We doen altijd onze schoenen aan en uit in de garage, dus er liggen heel wat paren. Daar hebben we vanmiddag echter geen tijd (lees zin) meer voor.

Als ik Saskia ophaal vind ik een heel tevreden groepje Relayers. Ze hebben nog heel wat gebak over, maar toch maar liefst $127 opgehaald! Saskia is sterk geweest en heeft geen cupcake geproefd. Daardoor heeft ze wel flinke honger en maakt gauw een late lunch voor ze bij de buren gaat babysitten.

Helaas ging het voor vandaag geplande "QBP" feest (Queen's Birthday Party, a.k.a. Koninginnedagfeest) in McLean door het weer niet door. Ik kon mijn Jip shirtje dus (nog) niet dragen. Hopelijk gaat het volgend weekend wel lukken.

Katja gaat naar de mall met een stel vrienden en Rick wil naar Big Planet Comics. Daar hebben ze vaak ook stripboeken, die ik leuk vind, waaronder Asterix en Obelix, dus ik ga mee.

Helaas zit er dit keer niets voor mij tussen, maar ik zie tot mijn verbazing wel een paar Nederlandse boeken van Bert van der Meij. Ik heb nog nooit van hem gehoord, maar bijna koop ik er een, gewoon, omdat hij in het Nederlands is.

Voor het avondeten ontmoet Katja ons bij de Daily Grill. Saskia past nog op, dus we zijn met zijn vieren. We eten hier niet vaak, maar nemen ons voor dat meer te gaan doen. Het eten en de bediening zijn beiden voortreffelijk. Mijn zalm met champignons en gestoomde spinazie is helemaal mijn ding.

Na deze gezellige maaltijd kijken we thuis nog even naar oude Donald Duck tekenfilmpjes, die Rick op de kop heeft getikt. Niets zo tijdloos als de capriolen van die makkelijk ontvlambare eend!

Zondag

Zie ik daar een zonnestraal door de lamellen? Dat kan toch helemaal niet? Gisteravond, toen we nog even het nieuws keken tussen de zware onweersbuien door, werd er toch echt een "carbon copy" van gisteren voorspeld. Mij hoor je niet klagen!

Rick haalt Starbucks en buiten in het zonnetje eten we ontbijt. De kinderen liggen alle drie nog in diepe rust. Eigenlijk is er niets fijner, dan een mooie dag, als er rotweer voorspeld wordt. Een cadeautje van de natuur!

Iedere zondag wordt er een heerlijk dikke Washington Post bezorgd. Meestal gun ik mezelf de tijd niet om die helemaal uit te pluizen en kijk ik gauw tussen de coupons of er nog iets voor ons tussenzit. Vandaag staat er echter niets op de agenda, of althans, wat erop stond heb ik meteen uitgesteld om van dit weer te kunnen genieten.

Nu heb ik dus ruim de tijd om mijn kijk op de wereld en onze omgeving te verruimen. Ik begin met de "Spring Dining Guide" van Tom Sietsema, Ricks ex-collega. Daar lees ik, dat er hier in de buurt een paar restaurants zijn, waar wij altijd gewoon langsrijden, maar die de moeite van een bezoek zeer waard zijn. Altijd leuk voor mijn foodie zelf, ik maak er een mentale notitie van.

Ook staat er een interessant artikel over Manassas in. Er wordt hard gewerkt aan de "viering" van het begin van de Burgeroorlog daar 150 jaar geleden. Er is een grote push om Manassas net zo belangrijk en bekend als Gettysburg te maken. Ik lees nog veel meer interessants en voor ik het weet is de ochtend voorbij.

Katja is inmiddels ook op na nogal een late nacht. Om kwart voor drie werd ik wakker en was zijn nog op! Gelukkig is zij het met mij eens, dat het zonde is om met dit weer naar de mall te gaan. Bovendien is het daar op het weekend vreselijk druk.

Saskia gaat wel met een vriendin naar Fair Oaks Mall en Rick gaat met Kai nog wat laatste dingen voor zijn reis kopen. Katja en ik halen pho bij Pho Thang Long, iets waar ze al een tijdje naar uitkeek.

Na de lunch maken we een schema voor de rest van de week, want Katja gaat heel vroeg zaterdagochtend alweer op weg naar Ecuador. Ook werk ik de nodige administratie bij, wat zoveel leuker is in de zon met het gezang van vogels om me heen.

Katja computert intussen ook buiten en merkt op, dat iedereen om haar heen aan hun volwassen leven gaat beginnen. Inderdaad gaan drie van de "kinderen" uit de cul de sac dit jaar trouwen!

Een ervan, de middelste dochter van onze Mormoonse overburen, is maar een paar maanden ouder, dan Katja, de anderen een paar jaar ouder. Voor Mormonen is het vrij normaal om zo vroeg te trouwen.

Katja heeft het er duidelijk een beetje moeilijk mee, dat ze straks alweer aan haar laatste collegejaar gaat beginnen. Die volwassen wereld is ook voor haar niet meer zo ver van haar bed.

Het is altijd zo lekker, als het deck een verlengde van onze keuken wordt in de zomer. Helaas horen we tegen vijven vervaarlijk gerommel in de verte en vallen de eerste druppels niet veel later. Ons plan om op een terrasje te gaan eten laten we dus maar varen.

Saskia heeft huiswerk en heeft te lang in de mall doorgebracht. De rest van ons bedenkt, waar we zullen gaan eten. Katja en Kai hebben nog nooit Koreaans geprobeerd, dus we gaan naar Cho's Garden. Daar zitten verder alleen Koreanen, altijd een teken van een goed ethnisch restaurant.

Kai neemt een pittig kipgerecht en Rick, Katja en ik de barbecue met vlees en vis. We krijgen eerst een salade en een miso soep en dan allerlei bakjes met "kimchi" en andere mini gerechtjes. Het lijkt zo wel een beetje op een rijsttafel, maar dan Koreaans.

We bestellen bruine rijst en die blijkt rood te zijn, met rode bonen er doorheen. Het vlees is werkelijk heerlijk, maar de vis gaan we een volgende keer overslaan. Katja verklaart, dat dit een van de meest exotische maaltijden was, die ze ooit heeft gegeten. Ik grap, dat ze volgende week misschien wel een cavia voorgeschoteld zal krijgen, die schijnen daar in Zuid-Amerika een populaire lekkernij te zijn.

Het is inmiddels weer opgeklaard en we krijgen een schitterende zonsondergang te zien. Die zijn hier vaak prachtig, alleen jammer, dat er zoveel gebouwen op de voorgrond staan.