Kai en Grandpa weer terug

Vrijdag

Het is zowaar koel, als ik naar de sportschool vertrek. Heerlijk weer moet het vandaag worden, warm, maar niet vochtig. De core training gaat snel, zoals altijd, als het gesprek geanimeerd is. Na afloop plant ik mezelf nog een half uur op de stairmaster en dan haast ik me naar huis, want ik heb nog een boodschappenlijstje af te werken voor we de Europareizigers op gaan halen.

Alles kan in hetzelfde shopping center, als waar Pho Thang Long ligt, gedaan worden. Ik besluit mezelf op een vroege lunch daar te trakteren. Het voordeel van in het restaurant zelf eten is, dat ik de soep zo pittig kan maken, als ik wil. En dat is flink, ik krijg er tranen in mijn ogen van, maar het is ook zo lekker! Dit restaurant zit ook altijd vol met Vietnamezen, een goed teken.

Voor bij het winkelen neem ik "bubble" zwarte thee mee. De tapiocaballetjes daarin vind ik inmiddels erg lekker. Dat is echt zoiets, waar je eerst aan moet wennen en dat daarna toch wel goed in de smaak valt.

Bij Safeway haal ik boodschappen. Ik heb de van aan de andere kant van de winkel, dan waar de self checkouts staan, geparkeerd. Terwijl ik langs alle kassa's naar die uitgang loopt, treft het me opeens, hoe enorm groot deze supermarkt toch is!

We zijn van plan de van naar het vliegveld te nemen, dus die heeft benzine nodig. Zoals altijd is het tankstation van Safeway enorm druk, dus ik moet even wachten voor er een pomp vrijkomt.

Na mijn telefoonnummer en bankpas in de machine te hebben gestopt, probeer ik te gaan tanken. Maar er gebeurt niets, de "transaction" is gecanceled en ik moet naar binnen staat er op de pomp. Ik probeer het nog eens met hetzelfde gevolg, dus loop dan toch maar even naar binnen. Daar staat echter een gigantische rij, waar ik geen tijd voor heb.

Binnensmonds vloekend, want hardop is hier "not done", loop ik terug. Overal staan rijen voor de andere pompen, dus ik besluit het nog een keer te proberen onder het "drie keer is scheepsrecht" motto. Wonder boven wonder gaat het dit keer goed, alleen krijg ik opeens nog maar 3 cent korting per gallon, in plaats van de tien, die me bij de eerdere pogingen beloofd werd. Nou ja, dat neem ik maar op de koop toe.

Net als Rick ook aan komt rijden, ben ik thuis. Hij wil meteen naar het vliegveld, want hij heeft online gezien, dat het vliegtuig van Kai en Dad een half uur voor op het schema zal landen. Ik wijs hem er op, dat ze eerst nog door de douane moeten, wat bij Dulles meestal nogal lang duurt, maar hij wil niet te laat zijn.

Dit keer krijgt Rick gelijk. We staan nog maar pas bij de internationale aankomsthal te wachten, als Kai en Dad al naar buiten komen. Hoe ze het voor elkaar kregen gelijk met de crew van hun vliegtuig naar buiten te komen, weten zij zelf ook niet.

Ze hebben het enorm naar hun zin gehad en Kai is vooral weer helemaal enthousiast over Duits. Hij heeft een van zijn klassen voor volgend semester al omgezet naar Duits, zodat hij volgend semester zowel Spaans als Duits zal nemen.

Ook draagt hij mij op zuiverder Nederlands met hem te praten en voortaan Nederlands met hem te schrijven, want ook die taal wil hij beter leren beheersen. Hij heeft al een app met Nederlandse vocabulaire op zijn smartphone gezet. Dad vertelt onder de indruk te zijn geweest van de hoeveelhuid Duits, die Kai na twee jaar high school kende.

Thuis gaan we met een drankje op het deck zitten en vertellen de heren van dag op dag over hun avonturen. Ze hebben een mooie mix van stad, cultuur en natuur gehad. Zo bezochten ze vanuit Muenchen de Zugspitze en maakten ze vanuit Wengen een bergwandeling. Verder waren ze een paar dagen in Salzburg en eindigden in Wenen. Het enige nare was, dat Dad wel weer erge last van zijn rug kreeg. Hij heeft ook nu duidelijk veel pijn.

Als avondeten bestellen we pizza's van Uno's, die we buiten opeten. Rick heeft inmiddels alle foto's op zijn laptop gezet. Op het grote scherm in de basement gaan we de meer dan 600 plaatjes bekijken. Wat zijn de Alpen toch prachtig! Ik ben blij, dat wij onze Italie reis in het vooruitzicht hebben, want ik heb opeens heimwee naar Europa!

Voor Kai en Dad is het inmiddels voor hun gevoel al 3 uur 's nachts, dus zij trekken zich terug. Rick en ik blijven nog nakletsen, maar maken het ook niet laat.


We liggen regelmatig dubbel om Zorro's capriolen!

Zaterdag

Al vroeg horen we Dad beneden bezig, dus wij staan ook op. Hij blijft nooit lang, dus we willen alle tijd, dat hij hier is met hem benutten. Rick maakt koffie en we drinken het buiten in het zonnetje. Heerlijk, dat dit buitenleven weer mogelijk is!

Dad is duidelijk nog doodmoe van de reis en heeft last van zijn rug. Dit zo aanziend heb ik er een hard hoofd in, dat hij over drie jaar de energie gaat hebben om ook zo'n reis met Saskia te maken. Zij wil wel erg graag, dus dat zou een grote domper voor haar zijn. Enfin, we zullen nog maar niet op de dingen vooruit lopen.

Rick moet wat boodschappen doen in Vienna en zet mij bij de sportschool af. Op zaterdag is er een farmer's market en is het onmogelijk om te parkeren. Ik doe mijn halve uur interval op de stairmaster en dan komt Rick me, dit keer vergezeld van Kai, weer ophalen.

Met zijn drieen halen we lunch bij Manhattan Bagel. We nemen voor Dad zijn favoriete Nova lox (gerookte zalm) met cream cheese bagel mee. Hij heeft in zijn buurt geen bagelbakkerijen en is er dol op.

Dan is het alweer tijd om Dad weg te brengen. Hij leeft volgens het gezegde "vis en gasten gaan na een paar dagen stinken" en wil ook natuurlijk weer graag naar Carol en zijn hond Rascall.

Bij Dulles helpen we Dad inchecken en nemen dan afscheid. Kai vooral krijgt een bereomhelzing. Ze hebben samen herinneringen gemaakt, die hen nooit weer zullen worden afgenomen. Voor Dad was het natuurlijk ook bijzonder, dit avontuur met zijn kleinzoon.

Het is zulk superweer! Rick en ik zitten buiten, als we de ijscoman horen rondrijden. Alleen kunnen we hem niet vinden. Dan maar naar het centrum van Vienna, waar we inmiddels de keuze hebben uit maar liefst zeven ijs-, bevroren yoghurt-, custard- of gelatosalons!

We hebben Plush gelato nog nooit geprobeerd en die krijgt heel goede recensies. Ik kies twee sorbetsmaken, groene appel en mango. Meestal kan ik zo'n heel ijsje niet op, te zoet, maar deze lijkt wel of ik gewoon bevroren fruit eet, heel erg lekker!

Kai gaat in de tuin met Cosmo spelen, die een gigantische tak ronddraagt. Op een gegeven moment probeert Cosmo tussen twee bomen door te rennen en daar is die tak te lang voor. Kai komt geschrokken naar boven, want Cosmo's bek bloedt. Nader onderzoek wijst uit, dat een van zijn kiezen door midden is gebroken.

Cosmo heeft er duidelijk last van. Ik bel de dierenarts, die eigenlijk gesloten is, maar de dokter is er nog en we mogen even langs komen. Inderdaad is er een flink stuk afgebroken, dat de arts eruit trekt, en hij acht het beter de kies te trekken.

Dat hoeft gelukkig niet vandaag, want dan zouden we dubbel moeten betalen. Ik maak een afspraak voor volgende week en met antibiotica en pijnstillers gaan we weer huiswaarts. Gelukkig lijkt Cosmo er weinig last meer van te hebben nu dat losse stuk eruit is.

Na deze escapade is het alweer tijd voor het avondeten. Kai heeft zin in Mexicaans en zowaar komt Saskia ook mee. Zij heeft haar broer duidelijk gemist. Bij Chevy's eten we buiten op hun terras, alleen is het "gnat" tijd en vergezellen tientallen kleine vliegjes iedere hap. Pas na het eten zien we, dat andere tafels citronella kaarsen hebben.

De tafel achter ons heeft allerlei klachten, waardoor de manager wordt geroepen. Ik grap tegen hem, dat wij extra proteine in ons eten hadden, omdat we geen kaars op onze tafel hadden. Als we, na afgerekend te hebben, naar buiten lopen, komt hij achter me aan en drukt me een envelope in de hand. Daarin blijken drie bonnen voor $5 korting te zitten. Toch netjes.

Rick en Kai gaan vanavond naar de Hangover II film. Saskia heeft een groot schoolproject en ik ben te moe. Morgen gaan we iets heel leuks doen en daar wil ik energie voor hebben.



De nieuwe auto van onze buren, ik vind hem zo leuk!