Eindelijk droog!

Om kwart voor zeven gaat de telefoon. Het is de kennel, waar ik Cosmo vanmiddag heen wilde brengen. Zij staan onder water en kunnen dus geen dieren te logeren hebben. Gelukkig hebben ze twee dierenziekenhuizen, waar ook honden kunnen verblijven. Ik mag Cosmo naar die vlak naast de kennel brengen, maar daar zitten ze al vrij vol. Als ik bereid ben hem naar hun locatie in Annandale te brengen, krijg ik tien procent korting. Even vergetend hoe ver weg die locatie is, zeg ik, dat ik Cosmo daar dan wel heen zal brengen.

Als ik beneden kom plenst het nog steeds! En het heeft de hele nacht gegoten. Onze buren sturen email, dat ze toch schade van de aardbeving blijken te hebben. Het water van "Lee" stroomt door de basementmuren naar binnen. Echt gigantisch balen voor ze! Ik ga toch ook maar in onze basement kijken en vind gelukkig zo snel niets. Anderen hebben ook waterschade.

Omdat Saskia thuis is van school, willen we samen naar de sportschool gaan. We zitten er helemaal klaar voor in de van en dan zegt die "krrrr, krrrr", maar hij start niet! Wat is dat toch iets, wat je eigenlijk als vanzelfsprekend aanneemt. Ik probeer het nog eens, maar vergeet het maar. Gauw bel ik AAA, die belooft binnen 90 minuten een monteur te sturen. Hopelijk kan die het maken, want ik heb de auto zeker nodig vandaag.

Er zit voor Saskia en mij niets anders op, dan dan maar boven te sporten. Ik neem de crosstrainer en zij de loopband. Onderwijl kijken we naar "Say Yes to the Dress" op TLC. Gelukkig hebben we dezelfde smaak in televisie. Een interval van een half uur vind ik voor vandaag wel genoeg, vooral omdat ik niet helemaal buiten adem wil zijn, als AAA komt. Net als ik klaar ben gaat inderdaad de telefoon, dat de monteur op weg is.

Die arriveert in een zwarte minivan met een AAA Roadside Assistence sticker erop. Eerst heb ik enorme moeite zijn Spaanse accent te verstaan, maar gaandeweg gaat dat gelukkig beter. Ik vind het zo vervelend, om de hele tijd maar "excuse me?" en "what did you say?" te moeten zeggen. Het blijkt gelukkig alleen maar de accu te zijn, die aan het lekken gegaan is. Een geluk, dat hij het niet ergens onderweg begaf, dus.

De monteur zet er een nieuwe in, waarvan de kosten me meevallen. Doordat we AAA hebben, krijgen we nog $25 korting ook. Na een half uurtje spint de motor van het DRAAKJE weer enthousiast. Intussen plenst het maar door. Het lijkt werkelijk alsof het gewoon nooit weer op gaat houden! Voor de zoveelste keer deze week doe ik mijn leuke Delfts blauwe kaplaarzen aan. Daar krijg ik zoveel leuke opmerkingen over, een positief iets in al deze nattigheid.

Bij Manhattan Bagel haal ik dunne bagels voor de lunch en zie daar Sharon ook. We zijn hier in Vienna allemaal ondersteboven van de verdrinking van de twaalfjarige jongen hier uit de buurt. Hij werd gisteravond door de uit zijn voegen gebarsten kreek in zijn achtertuin meegesleept en twee uur later dood gevonden. Sharon kende hem van hun zwembad en zei, dat hij altijd bang was van water en nooit het zwembad inging. Het is toch zo tragisch, dat hij dan juist zo zijn dood moest vinden. Ik moet er de hele dag aan denken.

Als ik het restaurant weer uitloop is de regen opeens verdwenen! De zon komt zelfs voorzichtig tevoorschijn. Wat een welkom gezicht, want velen in dit gebied hebben met veel schade te kampen en er zijn vier mensen door de overstromingen verdronken. Allemaal bepaald geen grapje en dat is dan nog alleen hier. Honderdduizenden hebben geen onderkomen op het moment. Het zal een tijd duren voor het Noordoosten deze twee stormen te boven is. Hier nog een aantal foto's uit onze buurt.

Nadat ik wat heb ingepakt, ga ik op weg om Cosmo naar de kennel te brengen. Zoals ik hierboven al schreef, heb ik me wel verkeken op de afstand naar Annandale! Het is bijna een half uur rijden en op de terugweg nog langer, want ik kom in de file terecht. Voor ik vertrek, mag ik kijken, waar Cosmo zal verblijven en dat maakt alles goed. Dit is een heel nieuw dierenziekenhuis en hij heeft een ware kamer voor zichzelf met "bed" en allerlei speeltjes. Zoals bij de andere kennel zal hij ook hier drie keer per dag een wandeling van meer dan twee kilometer krijgen, dus dat zit allemaal goed. Cosmo heeft dan ook helemaal geen moeite afscheid te nemen en besnuffelt zijn nieuwe onderkomen enthousiast.

Rick belt, dat hij ook onderweg naar huis is. We komen ongeveer tegelijk aan. Zoals altijd, als we op reis gaan, heb ik een lijst met benodigdheden afgedrukt. Dat werkt lekker snel en ik ben dan ook binnen de kortste keren ingepakt. Ik heb een lange jurk mee voor een van de "formal nights" en een cocktail jurk voor de tweede. Voor zo'n cruise moet je wel echt meer meenemen, dan voor een "gewone" vakantie, zeg! Iedere avond is netjes, terwijl overdag juist heel informeel is. Ach, ik mag van United gratis twee tassen inchecken, dus ruimte genoeg.

Tegen zessen roept Saskia, dat Kai er is. Hij is thuis om vanavond vervroegd mijn verjaardag te vieren en hij houdt Saskia dit weekend gezelschap. Daarna gaat zij bij Aoife logeren. Niall en Serena vinden het gelukkig prima een derde dochter te hebben voor de week. Het is super om Kai weer te zien. Ik kan niet wachten zijn verhalen over de eerste paar weken te horen.

Rick heeft een reservering gemaakt bij McCormick and Schmick's. We krijgen een heel grappige serveerder, die naar de naam "Pleasure" luistert (Afrikaanse Amerikanen hebben best vaak zulk soort beschrijvende namen). Hij heeft allerlei wijsheden en grappige gezegdes.

Als voorafje neem ik de sashimi, die erg lekker is. Eigenlijk wilde ik als hoofdgerecht graag de kreeft, maar de enige, die ze nog hebben, weegt 2,5 pond! Dat is $60 of zo en teveel. Gelukkig hebben ze ook een kreeftestaart als bijgerecht, dus ik bestel dat dan maar met een crab voorafje. Het is erg lekker en veel te veel eten voor mij! Als Pleasure ons dessert aanbiedt, hebben we daar geen van allen meer ruimte voor. Rick had verteld, dat het mijn verjaardag is, en gewoonlijk krijg je daarvoor een gratis dessert met een kaarsje. Pleasure ziet, dat dat niet aan mij besteed is, en geeft mij het volgende advies: "If anyone asks you your age, say you have experienced much, but a lot more to experience in the future." En zo is het maar net!

Thuis krijg ik vervroegd mijn cadeautjes, al heeft Rick morgen nog een verrassing in petto. Saskia heeft een heel mooi zilveren kettinkje voor me gekocht bij een heuse juwelier en een heel grappige kaart erbij. Kai heeft in Richmond voor me geshopt en geeft mij de Italiaanse versie van Alice in Wonderland, het enige Italiaanse boek bij de boekenwinkel van VCU vertelt hij. Daarbij krijg ik een Italiaans kookboek en een heel lieve kaart. Rick geeft me een boek en een soort lepel, die wijn koel houdt. Met Katja sprak ik eerder op Skype. Zij vindt het super in Michigan. Ik voel gewoon de liefde van mijn gezin en dat is mijn grootste cadeau, meer heb ik niet nodig.

Morgenochtend komt de taxi om zes uur. Hoe vaak ik de komende week online zal zijn, weet ik niet, maar ik probeer in ieder geval een verslag bij te houden.