Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, september 04, 2011

Labor Day weekend

Zaterdag

Het laatste zomerweekend begint bewolkt, maar warm. Rick en ik eten toch samen buiten ontbijt. Daarna vertrek ik naar de sportschool, waar ik om half tien met Sharon heb afgesproken.

Er volgt een intensief uur met gewichten. Ik kan opeens 15 pond gewichten voor mijn schouders doen en ook 45 pond opdrukken! Ik merk een flink verschil in kracht, sinds ik de Max Capacity ben begonnen, al volg ik dat programma niet helemaal. De personal training werpt ook duidelijk zijn vruchten af. Doel is nu, dat ik mezelf tenminste een keer ongeassisteerd kan optrekken. Daarvoor hebben we nog even te gaan!

Het begint nu zelfs te regenen, terwijl ons een zonnige middag werd voorspeld. Saskia moet babysitten en Rick en ik halen bagels voor de lunch, die we, nu het droog is, buiten opeten.

Eigenlijk wilde ik naar het zwembad gaan, maar het water zal toch te koud zijn en het deck is net zo comfortabel. Het wordt een heerlijk ontspannen middag. Rick probeert mijn email in de "cloud" te krijgen, zodat ik het voortaan veel makkelijker op reis kan lezen. Ik zit alweer helemaal in de volgende mystery. Wat een heerlijk genre!

Het is hier buiten ook eigenlijk vrijwel nooit stil in de natuur. In de lente zijn het de zingende vogels en nu de cicadeconcerten. 's Avonds is er een krekelconcert met zo af en toe een ander insekt ertussendoor, precies zoals je het op de "wit geluid" bandjes hoort.

Als Saskia thuiskomt, gaan zij en Rick eten halen bij Whole Foods. Het worden kip spiesjes met zoete aardappelfrietjes en een salade met allerlei groentes en Goudse kaas. Het smaakt allemaal voortreffelijk.

Het wordt een heerlijk zomerse avond en de deuren blijven lang open, wat het concert der natuur ook binnenbrengt. Morgen zal het nog heel warm worden, maar voor de volgende week worden opeens herfstachtige (voor ons althans) temperaturen voorspeld. We hopen ook heel hard, dat Katia niet onze kant op komt!

Zondag

Twee van de dagen van dit lange weekend heb ik rondleidingen geboekt. Vandaag is de eerste. Omdat er geen metro rijdt tussen West en East Falls Church is Rick zo lief me naar Washington te rijden.

Eerst stoppen we bij Starbucks voor ons traditionele zondagse ontbijt. In de auto eet ik mijn spinazie wrap en geniet van de ijskoffie. Onderweg bedenk Rick zich, dat hij de zak koffie heeft vergeten, hij zal dus straks terug moeten.

Het is heel rustig in de stad, dus ruim op tijd voor mijn afspraak van tien uur, zet Rick mij bij het McPherson Square metrostation af. Daar wacht ik bovenaan de roltrap, want ik veronderstel, dat M. en P. met de metro zullen komen.

In tegenstelling tot door de weeks, komt er vrijwel niemand naar boven uit het metrostation. Om vijf over tien sms ik M., dat ik bovenaan de roltrap sta. Vrijwel meteen komt P. mij van buitenaf tegemoet. Ze blijken een huurauto te hebben, die ze een eind verderop hebben geparkeerd.

We maken kennis en zien meteen een standbeeld van een generaal uit Polen. Zo vind ik uit, dat P. uit Polen komt. M. heeft een Turkse achtergrond. Het zijn wederom leuke en spontane mensen. Het gesprek vloeit meteen. Ik vind het grappig, dat ik de enige pure Nederlandse in het gezelschap ben en toch de minste tijd van ons drieen in Nederland heb doorgebracht.

We beginnen bij het Witte Huis, waar het op deze zondag heel rustig is. Zij komen net uit New York, dus voor hen is Washington sowieso een oase van rust. We bekijken beide kanten van het presidentiele onderkomen en lopen dan door naar de monumenten.

Midden in de week vorige week was het hier heel rustig, maar het is nu Labor Day weekend en vol met toeristen. We horen ook af en toe Nederlands en een man groet ons met "goedemorgen". Ik heb zo langzamerhand een routine ontwikkeld.

Eerst, met goed zicht op de obelisk, vertel ik over de geschiedenis van het Washington Monument. Daarna laat ik het Tweede Wereldoorlog monument zien om langs de mooie vijver van Constitution Gardens lopen we naar het Vietnam Memorial. Dit maakt altijd grote indruk in zijn eenvoud.

Natuurlijk is het Lincoln Memorial het bekendst en boven bij het standbeeld worden een aantal foto's genomen. Ook neem ik regelmatig foto's van hen tweeen met de gebouwen. Ik werp me altijd aan het begin van een rondleiding op als fotografe. Sommigen maken daar dankbaar gebruik van, anderen hebben er geen behoefte aan er zelf ook op te staan. Meestal is het ergens in het midden. Foto's met het Witte Huis zijn het populairst.

Via het Koreaanse monument lopen we naar het Tidal Basin. We lopen door het Dr. Martin Luther King Jr. Memorial, wat ik nu voor de derde keer zie. Ik moet eigenlijk toegeven, dat ik er meer van had verwacht. Vooral de gezichtsuitdrukking van het standbeeld vind ik minder.

Het monument voor Franklin Roosevelt vind ik echt fantastisch en ik merk, dat dat ook bij mijn gasten altijd veel indruk maakt. Er is zoveel symboliek en het feit, dat FDR invalide was, is aan de ene kant verstopt, maar aan de andere kant ook niet.

Op weg naar het Jefferson Memorial probeer ik uit te leggen, wat "DC" nu is, politiek gezien. De stad strijdt al jaren om tot staat uitgeroepen te worden, maar dat lukt maar niet. Alle hoop was op president Obama gericht, maar die heeft de stad eigenlijk als een hete aardappel laten vallen. Dat wordt hem hier niet in dank afgenomen. "Taxation without Representation" (belasting zonder vertegenwoordiging) staat op alle nummerborden in de stad.

We hebben nog 25 minuten voor onze lunchreservering en iedere keer weer verkijk ik me op de afstand van het Jefferson naar de Old Ebbitt Grill. Het lijkt zo dichtbij, maar dat is het duidelijk niet. Ik bel voor de zekerheid even om te zeggen, dat we verlaat zullen zijn.

Dat is maar goed ook, want het restaurant is zo druk, dat de rij wachtenden tot buiten de deur staat! Wij hoeven gelukkig maar even te wachten op een tafeltje. Hun menu bevat zoveel dingen rond de $10, die ik lekker vind, dat het nog steeds even kiezen is.

Dit keer neem ik de French dip, een sandwich, die ik nog nooit ooit in Frankrijk heb gezien. Het is een stokbroodje met rosbief en gesmolten provolone kaas en een bakje bouillon, waar je de sandwich in doopt. Het mag dan niet Frans zijn, maar wel een heel erg lekkere combinatie!

M. neemt de kalkoenburger, die er ook lekker uitziet. P. krijgt een vegetarisch gerecht met ei en groentes. Ze vindt het lekker, maar erg machtig, zo ziet het er ook uit. Zij nemen ook een biertje en moeten hun identiteitsbewijs laten zien. Gelukkig hebben ze hun paspoorten bij zich. Voortaan zal ik dat waarschuwing geven. Als je er jonger dan 35 uitziet, is een paspoort nodig.

Na een uurtje zijn we klaar om verder te gaan. Bij de CVS stoppen we even voor wat lipbalsem voor P. Ik koop ook gelijk, nu ik er toch ben, wat contactlensvloeistof. Nu hoef ik er vanavond niet meer op uit daarvoor.

We lopen verder langs het FBI gebouw en Ford's Theatre, waar Lincoln werd vermoord. In de omgeving van het Verizon Center zien ze, dat Washington op zondag niet een doodsaaie stad is. Dat gevoel krijg je bij de monumenten en omgeving wel. Hier is het bruisend, de winkels en restaurants zitten vol. De Chinese boog maakt ook indruk.

Bij het Newseum staat toevallig vandaag een voorpagina van een Poolse krant. De landen, waarvan voorpagina's staan geetaleerd, veranderen iedere dag, dus dit is wel heel leuk. Alleen merkt P. meteen op, dat heen voorpagina uit 2010 betreft! Alle andere kranten zijn van vandaag, nogal onoplettend van het Newseum, maar wij lachen er maar om.

Aan de achterkant van het Capitool is alles helemaal afgezet, dus we moeten flink omlopen om de voorkant te bereiken. Het is zondag, dus ik kan alleen vertellen over het Supreme Court en de Library of Congress, want beiden zijn gesloten.

We lopen weer de heuvel af en hebben allemaal dorst. We zijn dankbaar, dat er voor het American Indian museum een paar standjes met dranken staan. Wat kan koud water soms lekker smaken!

Op de Mall wijs ik de verschillende musea aan en vraag hen dan, wat hun verdere plannen zijn. Ze willen vanavond alweer verder richting Chicago. Ik vraag, of ze nog een museum willen bezoeken, en het Air and Space trekt ze wel aan.

Dat ligt achter ons, dus tijd om afscheid te nemen. Ik hoop echt, dat ze hun auto weer gaan vinden, want ze leken zich alleen een kerk te herinneren en daarvan zijn er nogal wat in de stad. Maar ja, ze zijn volwassen, dus ik maak er maar verder geen punt van. We nemen hartelijk afscheid en ze hebben mijn nummer, als er een probleem is (tot nu toe niet, dus het zal vast goed zijn gegaan, ze zijn duidelijk niet van de "Petra maakt zich overal zorgen om" school).

Terwijl zij naar het Air and Space museum lopen, loop ik verder naar het Washington Monument. Onderwijl bel ik Rick, die zich als mijn chauffeur heeft opgeworpen. We spreken af op de hoek van 15th Street en Constitution Avenue, want daar kan hij makkelijk stoppen. Gelukkig is daar ook net een bankje in de schaduw open, want ik ben moe.

Niet veel later komt er een 81-jarige dame (vertelt zij mij zelf) naast me zitten. We kletsen even over de stad en dan komt haar zoon (mijn leeftijd) haar ophalen. Als ik ooit zo 81 mag worden prijs ik mezelf de gelukkigste mens ter wereld.

Rick komt al gauw aan en ik ben dankbaar voor de airco in zijn auto. Het was weer een zeer warme en vooral klamme dag. Volgens mij heb ik deze zomer meer dan ooit getranspireerd! In Rosslyn zien we allemaal grote vlaggen van de gebouwen hangen, denkelijk voor de tienjarige herdenking van 11 september 2001. Onvoorstelbaar, dat het al zo lang geleden is!

Thuis staat Saskia te popelen om naar de mall te worden gebracht. Ik ga even met de benen omhoog, al moet ik zeggen, dat ik een stuk minder moe ben na het lopen op mijn sportschoenen. Niet elegant, maar ik heb helemaal geen pijn en dat is wel erg belangrijk.

Als Rick terugkomt gaan we naar Clare and Don's voor waarschijnlijk voorlopig de laatste avondmaaltijd buiten. Voor de komende week wordt enkel regen voorspeld, heel ongewoon voor ons.

We krijgen meteen een tafeltje en bestellen de gefrituurde augurken. Als hoofdgerecht neem ik het voorafje ceviche, dat altijd heerlijk is en Rick de grouper sandwich. We krijgen het voorafje en nog geen vijf minuten later onze hoofdgerechten. Daar klaagt Rick over bij de serveerster. Een paar minuten later komt de manager langs en verontschuldigt zich. We hoeven niet te betalen voor de augurken. Les voor buitenlanders: ben je niet tevreden, zeg het dan!

Saskia is intussen aan het "paintballen". Voor mij is het zaak even uit te rusten, want morgen heb ik weer een drukke dag. Ik hoop, dat de voorspelde regen pas later in de dag zal komen. Ik bedenk me, dat ik tot nu toe enorm geluk met het weer heb gehad!

Foto's van vandaag staan hier.

3 reacties:

Petr@ zei

Wij hebben hier ook heerlijk kunnen genieten van een zomers weekend. Het was zaterdag zowaar 29graden!

Ik las van het weekend een boek dat zich afspeelt in Washington. De hoofdpersoon ging lunchen bij de Old Ebbitt Grill. Zo grappig, omdat jij daar vaak over schrijft.

Anoniem zei

Elegante crocs??? Dat model is hier nog niet gesignaleerd....

IJsje was heerlijk, gisteren nog een roomijsje bij Roethoef gehaald, ook erg lekker!

Nog 2 weken werken en dan lekker vakantie :-)
Fijne dag weer!
Gr, Evelyn

Suus zei

Hoi,

Ik ben weer helemaal bijgelezen na mijn eigen paar daagjes weg. Even er tussenuit.. en heb het prima gehad, met heerlijk weer in La Douce France.

Jullie hebben ook niet stilgezeten. Ik vind het ontzettend leuk voor je dat je zoveel klanten hebt met je rondleidingen! Je vertelt er ook zo heel leuk over.

Ik heb vandaag mijn 'verjaardagscadeau' al binnen gehad uit de USA. Ik krijg van mijn mannetje de Kindle.. heb getwijfeld tussen de E-reader en door jouw verhalen de Kindle, en toch heeft mijn wederhelft de Kindle besteld. En als ik het eerlijk moet zeggen, hij ligt lekker in de hand.

Een vraagje... die waterdichte hoes, is die via Amazon te bestellen?

Waarschijnlijk is Saskia nu ook weer naar school... nog stiller dan thuis?

Groetjes!