Warme regen

Deze vrijdag daagt weer somber. We hebben zeker geen regen meer nodig, maar Moeder Natuur heeft daar geen boodschap aan. Ik kan me zo'n lange regenperiode in september niet herinneren. Hopelijk krijgen we nog wel wat mooie "Indian Summer" dagen, want mijn spieren zijn niet blij met dit weer.

Terwijl ik ontbijt, zie ik op Facebook, dat Christine ook een nieuwe kitten heeft. Ik bel haar natuurlijk meteen nieuwsgierig op. Het is een vrouwtje van een week of zeven, licht orangje gekleurd. Ook hier weer een geval, dat de oorspronkelijke eigenaren de kittens naar het asiel gingen brengen vandaag. Wat bezielt zulke mensen toch? In ieder geval is Christine er erg blij mee en bedenkt nu een naam (update: het is Cat-Adora Tonks, vrij naar Harry Potter).

Het is weer tijd om te gaan sporten. Het regent flink, maar is zo'n 24 graden, dus ik kan nog steeds met korte mouwen naar buiten. Ik doe een half uur een gewichtenroutine, waarbij alle spieren aan bod komen. Ik ben best wel trots op mezelf, want ik heb er zo'n grondige hekel aan gewichten in mijn eentje te doen!

Na afloop lees ik een half uur op de crosstrainer en dan zit mijn zweetuurtje er weer op. In ieder geval voelt mijn rechterbeen een stuk beter, gelukkig. Ik ben met zulke pijnen toch altijd weer bang, dat ik niet zal kunnen sporten ermee en dat zou met dit weer echt funest voor mijn spieren zijn.

Het is wel perfect weer om het huis gezellig te maken. Na de lunch ruim ik de zomerspullen (die ook gezellig zijn, daar niet van) op en haal de herfstspullen van zolder. Die warme tinten vind ik wel erg leuk aan de herfst.


Als Saskia thuis komt, wil ze graag naar Rite Aid. Dat komt mij mooi uit, want het postkantoor ligt daar praktisch naast. Ik zet Saskia en Kaylee bij Rite Aid af en verzend dan mijn pakketje. Onderweg bedenk ik me, dat ik het toch wel heel leuk vind om in een stadje met een echt centrum te wonen. Vrijwel alles is vlakbij.

Als we thuiskomen zien we Kai's Kia op de oprit staan. Hoera, hij is thuis! Hij had wel een verschrikkelijke rit met twee erge ongelukken onderweg, dus ik ben maar weer blij, dat hij het er heelhuids vanaf heeft gebracht.

Katja heeft nog ontzettend veel huiswerk, dat voor zes uur vanavond moet worden ingeleverd. Van haar krijg ik regelmatig gefrustreerde updates, want ze wilde al om een uur op weg gaan. Uiteindelijk wordt dat pas kwart voor zes. Het pluspunt daaraan is, dat het inmiddels droog is. Die I-81 in de regen moeten rijden is echt gevaarlijk. Ik zal weer blij zijn, als ze hier binnen komt lopen.

Kai kiest vanavond het restaurant, waar we gaan eten. Dat wordt Glory Days Grill. Tot mijn grote vreugde hebben ze de Vermonter sandwich weer. Die combinatie van zoet, zuur en zout (rozijnenbrood, appelboter, ham, Granny Smith appels en kaas) is zo ontzettend lekker! Ik hoef de rest van het menu al niet meer te zien.

Precies op tijd voor een mooie zonsondergang wordt het droog. Hopelijk blijft die zon nu even! En nu is het wachten op Katja en dan is moederkloek hier weer helemaal blij!


Tot slot meer poezenfoto's: