Zomerse herfstdag in Washington

Voor Saskia is het deze week "Spirit Week", wat betekent, dat iedere dag een thema heeft qua kleding. Helaas voor haar dit jaar geen gemakkelijke pijamadag. Vandaag is het Jaren Tachtig dag en Saskia gaat "Fame" stijl met gympen, leggings, kort broekje daaroverheen, tank top en wijde trui. Haar haar in een schuine paardestaart en de "look" is compleet. Het staat haar goed.

Rick en ik ontbijten samen en dan brengt hij mij naar de metro. Ik heb bij McPherson Square afgesproken met V. en E.. Bloglezeres Karin heeft hen mij aangeraden, waarvoor hartelijk bedankt! Het is weer een gezellig, spontaan stel, dus het gesprek loopt makkelijk.

We lopen naar het Witte Huis, waar het heel rustig is. Alleen de protesteerders en een paar toeristen staan voor het huis. We nemen foto's en lopen dan naar de andere kant. Ook daar is het rustig. Het is natuurlijk ook maandag en het gros van de toeristen is verdwenen.

V. en E. komen ook net uit New York en zijn, zoals iedereen, verbaast over het verschil tussen de twee steden. Zij hebben ook al het een en ander over de stad gelezen, dus stellen gerichte vragen. Zoals altijd maken de memorials indruk.

Bij het Tweede Wereldoorlog monument zien we een heel oude man in een oud marinekostuum lopen. Duidelijk een veteraan van deze oorlog, die nu toch zeker ver in de tachtig moet zijn. En toch loopt hij nog zo zelf zonder steun of wat ook rond. Dat vind ik zelf het meest treffende van de oorlogsmonumenten, dat die voor de veteranen zo belangrijk zijn.

Ook bij het Vietnam Memorial zijn meestal bezoekende veteranen. Vandaag zie ik er geen, maar hoor wel een Park Ranger vertellen over de dingen, die bij de muur worden achtergelaten. Daar zaten twee Harley Davidson motoren bij en zelfs de as van een van de soldaten (dat laatste vind ik wel heel moeilijk te geloven, maar hij zou het niet zeggen, als het niet zo was). Alles, wat niet naar familie kan worden doorgestuurd, wordt in een museumpje bewaard.

In het Lincoln Memorial zit Lincoln nog altijd met zijn ene hand in een vuist, de andere los, in zijn stoel. Veel mensen kennen dit beeld vooral het meest recentelijk uit de film "Night at the Museum 2", die hier in Washington speelde.

Wat het Koreaanse monument zo indrukwekkend maakt is de angst, die op de gezichten van de beelden staat gegrift. Hier komt een hele groep Italiaanse toeristen aanlopen, dus we blijven maar kort, want zij nemen het hele Memorial over.

We lopen verder naar het Tidal Basin, waar nu de ingang van het Martin Luther King Memorial is. We lezen de spreuken op de muren en maken wat foto's. Vooral E. is duidelijk ook dol op fotograferen.

Via het Franklin D. Roosevelt Memorial en het Jefferson Memorial lopen we rond het Tidal Basin. De kersenboompjes zijn nog vrijwel helemaal groen, dus het zal nog zeker een maand duren, voor de herfstkleuren hier op hun hoogtepunt zijn.

Hoe anders de rondleiding iedere keer ook is, op de een of andere manier zijn we altijd tussen kwart over twaalf en half een bij Old Ebbitt Grill. Ik word inmiddels al als een oude bekende begroet door de oudere host.

Ze hebben hun nieuwe herfstmenu, waar lekkere dingen op staan, maar ik ga voor de jerkburger. Die is lekker pittig met een fruitsalsa. V. kiest een pastrami sandwich en E. de "Senator" met ham en kalkoen. Het smaakt ons allen goed en we genieten van het uurtje rust na de lange wandeling.

Als onze voeten wat uitgerust zijn, gaan we verder. Via Pennsylvania Avenue lopen we naar Chinatown. Deze buurt ligt vlakbij de Mall en is toch heel anders. Het is een beetje verder lopen, maar geeft een meer gevarieerd beeld van Washington.

Via het Capitool en Supreme Court gebouw lopen we naar de Library of Congress. Hier gaan we naar binnen. Niet alleen om hoe mooi het hier is, maar ook om even in de airco te zijn en er zijn twee waterfonteinen, want het is inmiddels flink warm buiten.

Zoals altijd is dit gebouw een grote hit. Het is dan ook werkelijk beeldig van binnen in de letterlijke zin van dat woord. Ik ben er nu al zo vaak geweest en zie nog steeds nieuwe spreuken. Gelukkig ben ik niet de enige, die weg is van dit gebouw. We bekijken de grote leeszaal en lezen wat op de interactieve schermen over de "putti", de engeltjes langs de trap.

Daarna lopen we de Mall af richting het Smithsonian metro station. Ik wijs de vele musea aan en bij het Smithsonian kasteel bekijken we het graf van James Smithson en lezen erover. Alleen staat er nergens, waarom deze Brit, die zelf nooit in de VS is geweest, zijn vermogen aan dit land afstond.

In het cafe van het museum drinken we wat en kletsen na. Dan lopen we naar het metrostation, waar we afscheid nemen, want ik heb de oranje lijn en zij de blauwe lijn nodig. Mijn trein komt eerst en na nog een paar laatste zwaaien rijd ik weg. Zoals altijd heb ik een vreemd "afscheid" gevoel. De afgelopen uren hebben we elkaar wat leren kennen en wie weet, of en wanneer we elkaar weer zullen zien.

Gelukkig krijg ik meteen een zitplaats in de trein, want eerlijk gezegd doen mijn benen flink pijn. Ik moet duidelijk nieuwe sportschoenen kopen. Deze geven geen steun meer. Eenmaal terug in Vienna heb ik zo'n pijn in mijn heupen en enkel, dat ik een taxi naar huis neem. Ik hoop echt, dat die problemen niet erger worden, want dat zou betekenen, dat ik deze rondleidingen niet meer zou kunnen doen. Stomme spieren!

Thuis klets ik even bij met Saskia en ga dan buiten op mijn laptop America's Next Top Model kijken. Deze All Star serie is leuk. We eten vanavond ook buiten en daarna geniet ik nog tot acht uur van het krekelconcert. Het is nu zaak zoveel mogelijk van elke warme avond te genieten, want die zullen steeds minder worden.

Rick neemt Saskia mee naar de grote parkeerplaatsen bij Wolf Trap om te oefenen met rijden. Eindelijk regent het niet, want ze is nog wel een heel erg beginnende chauffeuse. Saskia zelf is ook wat "banger", dan Katja bijvoorbeeld, die vond, dat ze meteen de weg wel op kon.

Vanavond hangen we lekker voor de sitcoms. Erg leuk, dat het nieuwe seizoen is begonnen. Rick is een echt tv freak, dus we kijken van alles (ik met een half oog, want ik kan mijn aandacht er niet de hele tijd bijhouden, tenzij het echt heel interessant is).

Foto's van vandaag staan hier.