Busch Gardens

Zaterdag

Rick en ik slapen lekker uit, al doet de zon al vroeg zijn best om mij te wekken. Saskia moet om kwart voor acht babysitten en doet het zo stilletjes, dat ik om tien voor acht met schrik wakker word, me afvragend, of ze wel op is gestaan. Aan het alarmsysteem kan ik zien, dat de garagedeur open is, dus ze is vertrokken.

We nemen de tijd voor het ontbijt en dan dwing ik mezelf toch naar de sportschool te gaan. Het is schitterend weer, maar ik wil echt intensief sporten en dat gaat buiten niet, nu ik niet kan hardlopen. Een half uur intervals op de stairmaster op niveau 9 geeft me het gevoel flink bezig te zijn geweest.

Terwijl ik sport, kijk ik zo af en toe naar buiten. Het valt me op, hoe druk het in het centrum van Vienna is op zaterdagochtend. Mensen gaan naar de Farmers Market een paar blokken verderop. Fietsers en joggers lopen langs en er wordt bij de lokale kleine winkeliers hier aan de gezellige Church Street gewinkeld. Het geeft me het gevoel ergens in Europa te zijn.

Rick is bezig aan het huis en wil naar de tapijtwinkel, want een van de kleuren, die we dachten te willen, bleek toch te donker voor ons. We kiezen een lichtere uit. Daarna halen we lunch, die we gezellig samen in de auto opeten.

Rick wil nog wat spullen voor de basement en we bezoeken nog een paar zaken in Vienna. We ontdekken Wooden Bakery , een Libanese bakkerij met shawarma broodjes, die moet ik eens proberen. Jammer, dat we net lunch hebben gegeten.

Het is zulk heerlijk weer, dat ik buiten wil zijn. Rick gaat door met zijn werk aan het huis. Ik neem de Washington Post naar buiten en ga voor het huis ouderwets de krant lezen.

Eerlijk gezegd doe ik dat veel te weinig. We hebben ons abonnement al teruggeschroefd en krijgen nu alleen de vrijdag-, zaterdag- en zondagkrant. Die laatste wordt voor een groot deel al op zaterdag bezorgd, dus ik heb dat gedeelte er ook bij. Het is bij elkaar meer dan een uur leesplezier.

Terwijl ik zit te lezen vliegen de vlinders en bijen af en aan op de vlinderstruiken. Het lijkt wel of ze iets in te halen hebben na de regens. Ik geniet van de mooie kleuren, maar heb ze nu al zoveel op de gevoelige plaat vastgelegd, dat ik mijn fototoestel er niet bij haal.

Saskia vertrekt naar een verjaarspartij en Rick is tevreden met wat hij vandaag voor elkaar heeft gekregen. Voor hem is naar de bioscoop gaan ontspanning en we kiezen de film "The Big Year" met Steve Martin, Owen Wilson en Jack Black.

Om eerlijk te zijn had ik er meer van verwacht. Ik vind Steve Martin altijd erg leuk en de andere twee ook. Het is een grappig verhaal, maar mist voor mij de "oemf". Het verhaal kabbelt voort en is gewoon eigenlijk een beetje te gezapig. Ik had gedacht meer te lachen, maar we vermaken ons toch wel.

Eigenlijk zijn de 755 verschillende vogelsoorten, die aan het einde voorbij komen, nog het meest opmerkelijk. Wie had gedacht, dat we op dit continent zoveel verschillende soorten hadden en tot mijn verbazing ken ik de meeste hoofdnamen ervan.

Bij de voorfilms zaten wel een heel aantal, die Rick en ik willen zien. Johnny English, We Bought A Zoo, The Best Exotic Marigold Hotel en ook Happy Feet Two lijkt me leuk. Maar vooral naar de twee Britse films zie ik uit.

Rick heeft zijn Gordon Biersch Stein Club kaart mee en daarme krijgen we in dat restaurant meteen een tafeltje. Altijd handig op het weekend, als de wachttijd meer dan een uur bedraagt.

Mijn garnalen en kreeft taco's smaken heerlijk en Ricks Marokkaanse kip ook. Maar wat nog het allerlekkerst is, is het mini dessert. We delen een brownie mousse en die paar hapjes hebben zoveel smaak, veel lekkerder, dan een enorm stuk cake. Echt een goede uitvinding, die mini desserts, het is ook echt een trend.

Zondag

Om zeven uur gaat de wekker en we springen alle drie monter uit bed. We hebben een leuke dag bij Busch Gardens voor de boeg, namelijk. Terwijl ik Cosmo uitlaat in de nog koele ochtendlucht, haalt Rick bij Starbucks koffie en ontbijt.

Aangezien Williamsburg een dikke twee uur rijden weg is, eten we in de auto en vertrekken zo keurig op de gisteren afgesproken tijd van acht uur. Het weer kan gewoon niet mooier en het verkeer is heel rustig.

Via de I-95 draaien we bij Richmond de I-295 op. Hier moet Rick zijn snelheid wat aanpassen, want we zien heel veel politie en hij kruipt door het oog van de naald als een van de troopers de auto voor ons eruit pikt. De snelheidslimiet is hier 70 mijl per uur, maar het gros van het verkeer rijdt flink harder.

De laatste interstate, die we vandaag rijden, is de I-64 en dan zijn we in Williamsburg. Dit gedeelte van Virginia is een van mijn favorieten met het Historic Triangle, Busch Gardens, Virginia Beach en meer. Het wordt door buitenlandse toeristen vaak overgeslagen, maar het is een stukje Amerika waar geschiedenis, natuur en amusement op korte afstand van elkaar zijn te vinden.

Net na de opening komen we bij Busch Gardens aan. We betalen extra voor "preferred parking" en komen zo in de derde rij vanaf de ingang te staan. Lekker dichtbij, dus. De kaartjes, met AAA korting, zijn ook al gauw gekocht en na een snelle tasseninspectie lopen we "Engeland" binnen.

Busch Gardens is na Disney mijn favoriete park qua aankleding. Hier in Williamsburg is het thema Europa en zijn de attracties in verschillende landen gelegen. Het eten en de winkeltjes hebben over het algemeen ook een landenthema.

Vanaf eind september tot het weekend voor Halloween is er ook "Howl O Scream". Het park is super mooi en eng versierd. Howl O Scream zelf begint pas om zes uur, dus dat gaan wij niet meemaken (maar goed ook, want heel eerlijk gezegd heb ik het niet zo op met griezels, die onverwachts van achter dingen op je afspringen).

Wij beginnen met de achtbanen, de Griffon als eerste. Daar staat nog geen rij, dus we kunnen zo instappen. Dit is een van onze favoriete banen allertijden. Hij blijft bij de eerste val even bovenaan hangen en valt dan met bijna 90 graden naar beneden, zo'n lekker gevoel!

We gaan dan ook meteen nog een keer. Saskia wil graag op de voorste rij. Daar staat een iets langere rij voor, maar omdat er tien tegelijk in gaan, gaat het snel. En wauw, wat een ervaring! Het voelt letterlijk of we vliegen. Saskia's ogen tranen helemaal van de wind.

De volgende achtbaan is de Alpengeist. Ook daarbij hangen je voeten, maar hij is heel anders, dan de Griffon. Er is niet zo'n stijle val en Alpengeist draait meer. We gaan maar liefst zes keer over de kop!

Tijd voor achtbaan nummer drie, nu de rijen nog meevallen. Daarvoor moeten we naar de andere kant van het park en onderweg maak ik de ene foto na de andere van de decoraties. We lopen via Duitsland naar Italie, waar Apollo's Chariot ons opwacht.

Deze achtbaan gaat niet ondersteboven, dus we krijgen een harnas dat ons aan de heupen vastzet. Deze baan heeft iets weg van een houten baan, alleen is hij van staal, waardoor je niet zo door elkaar wordt geschud. Op een gegeven moment krijg ik het gevoel even helemaal gewichtsloos te zijn.

Al vinden we deze baan alle drie erg leuk, de rij is al vrij lang en we hebben zin in lunch. Daarvoor lopen we naar Ierland. Onderweg komen we door Frankrijk, waar alles met ratten is "versierd". Aan de ingang staan twee medewerksters met echte ratjes in hun armen, die wij mogen aaien. Dat had ik nog nooit gedaan. Al weet ik, dat ratten pientere en leuke huisdieren zijn, ik kan me er toch niet toe aangetrokken voelen.

Overal in dit park zijn dieren. Er zijn o.a. gewonde roofvogels, waaronder drie bald eagles, wolven, paarden, schapen en lorikeets. Om de zoveel tijd krijg je de kans een van de roofvogels van dichtbij te zien of een wordt er over de wolven verteld. Er is ook een show met huisdieren. Als je niet van achtbanen houdt heeft dit park nog zoveel meer te bieden.

In Ierland nemen we een tafeltje bij Grogan's Pub. Saskia en ik nemen een met stew gevulde gepofte aardappel. Die aardappel is formaat schip, dus daarvan krijgen we nog geen kwart op. De stew is wel erg lekker. Ook Rick heeft stew, maar dan in een Iers soda broodje.

Eerder had ik gelezen, dat de Monster Stomp show goed zou zijn. We zijn daar precies op tijd klaar voor en nemen voorin het theater plaats. Het wordt inderdaad een erg leuke voorstelling. Afwisselend "stompen" met bezems, messen of stokken, een heel grappige dans van skeletten en een aantal spookachtige liedjes, die goed worden gezongen. Het geheel duurt een half uur en zelfs Saskia, die er skeptisch over was, vond het de moeite waard.

Buiten wordt ook gedanst en gezongen door vogelverschrikkers en pompoenen, onder leiding van "Jack", de hoofdpompoen. Ook dit is weer erg kleurrijk en professioneel gedaan. Dit is de eerste keer, dat we in dit park zulke shows hebben gekeken en ik moet zeggen, ze zijn heel goed gedaan.

Er is nu nog een achtbaan, die we nog niet hebben gedaan. Daarvoor moeten we naar Schotland. Onderweg lopen we door de stallen van de enorme Clydesdale paarden, waar de brouwerij Anheuser Busch zo bekend om is.

De Loch Ness Monster achtbaan is de oudste in het park en stamt uit 1978. Het leuke aan deze baan is, dat hij een lange spiraal door een donkere tunnel maakt.

We zijn het er allemaal over eens, dat de Griffon echt helemaal onze favoriet is en besluiten te kijken of de rijen daar nog te doen zijn. Tot onze verbazing staat de wachttijd nog steeds op een kwartier en zelfs binnen die tijd zitten we er weer in. Mijn enige klacht is, dat de rit veel te snel weer voorbij is!

Behalve de Howl O Scream is het ook Oktoberfest in het park. Omdat het van een brouwerij is, kun je overal bier krijgen. We lopen naar het Festhaus in Duitsland, waar Rick en ik een biertje bestellen. Ze hebben Bud Light Lime en die vind ik lekker fris. Het metalen flesje, waarin ik het krijg, is zo koud, dat ik het nauwelijks vast kan houden!

Nu is er nog maar een attractie, waar Rick en ik graag in willen, Saskia minder. Dat is de Curse of DarKastle. Hier zien we echter voor het eerst vandaag een lange rij en de wachttijd bedraagt 40 minuten. Vooral ook omdat Saskia er eigenlijk niet in wil laten we deze attractie dan maar schieten.

Saskia heeft ook nog huiswerk en we hebben de voornaamste dingen wel gezien. We besluiten nog een keer in de Griffon te gaan om het af te leren en lopen dan naar de uitgang. Nu begint het park ook erg druk te worden, dus precies goed, want ik houd er niet van over de hoofden te moeten lopen.

De rit naar huis verloopt over het algemeen vlot. Een paar keer langzaam rijden op de I-95, maar dat is op een zondagmiddag gewoon. Voor het avondeten rijden we onze oprit weer op na een heel leuke dag in het park.

Voor foto's van vandaag klik hier.