Meryl Streep en Annie Leibovitz bij het Capitool

"Rondleidingdag!" is mijn eerste gedachte vandaag. De laatste rondleiding is alweer een aantal weken geleden, dus ik heb er zin in. Een check van het weerbericht stemt me blij, want de regen, die eerst voorspeld werd, zal nu wegblijven tot na middernacht. Het belooft een prachtige dag te worden.

Rick zet me af bij de metro. De trein staat al klaar en ik ben blij bij het eindstation in te stappen, want er zijn al bijna geen zitplaatsen meer. Een half uur later stap ik bij McPherson Square weer uit. Altijd zo'n andere wereld, zo opeens middenin de stad, waar iedereen zich naar kantoor haast of nog snel in een van de restaurants ontbijt eet.

Het hotel, waar ik mijn klanten van vandaag ga ophalen, ligt een aantal blokken verderop. Onderweg zie ik de tenten van de Occupy DC mensen, die een aantal pleinen in de stad bezetten. Behalve tenten en borden zie ik er niets gaande.

Als ik bij het The District hotel aankom, zie ik een paar mensen voor het hotel. Een ervan groet me, maar ze zien er Amerikaans uit, dus ik zeg gauw "hi" terug en loop dan naar binnen. Een van het groepje loopt me achterna en zegt in onvervalst Nederlands, dat ik hen vast zocht. Oeps!

We maken kennis en ik zie meteen, dat dit een leuke dag gaat worden. Alle vier zijn lekker spontaan en goedlachs. We lopen naar het Witte Huis, waar het erg rustig is. De president is campagne aan het voeren in North Carolina, dus niet thuis.

Vorige week was er een groot diner voor het staatshoofd van Zuid-Korea. Ik las, dat daarvoor groente uit de moestuin van Michelle was gebruikt, en honing uit de bijenkorf daar. Die kun je beiden goed van achter het hek zien.

Dan beginnen we aan de ronde monumenten. Zij hebben hier maar een volle dag en gaan morgen naar New York. Weer een geval van hoe onbekend Washington is in vergelijking met New York. Naarmate de dag vordert wordt ook wel duidelijk, dat er nog veel meer te zien zou zijn. Ze zijn allemaal blij dit bezoek te hebben ingelast.

Alle monumenten maken weer indruk. Ze zijn ook echt allemaal uniek, ik krijg er zelf ook nooit genoeg van. Het is ook bijzonder om er zoveel achter elkaar te zien. Ik weet niet of er een andere stad bestaat, waar dat ook zo is. Bij het Martin Luther King Memorial fotografeer ik de controversiele spreuk, die iedereen verwijderd of aangevuld wil zien. De controversie ontgaat me eerlijk gezegd helemaal.

We lopen helemaal rond het Tidal Basin en zien net voorbij het Jefferson Memorial een grote vogel in de struiken zitten. Van verre lijkt het een uil, maar bij onderzoek thuis bleek het een groene reiger te zijn. Dat is een vogel, die ik nooit eerder heb gezien.

Nu is het tijd voor de lunch en onze voeten zijn het daarmee eens. Old Ebbitt Grill ligt perfect in het midden van de rondleiding en hun zachte banken zijn heerlijk na zo'n flinke wandeling. We zijgen er dankbaar in neer.

Hun menu is zo uitgebreid, dat het even duurt, voor we onze keuze hebben gemaakt. Ik probeer een nieuw gerecht, de zalmcakes, en die smaken prima. De anderen vinden hun gerechten ook lekker, alleen de gepofte zoete aardappel bij de crabcake is niet voor herhaling vatbaar. Dat is ook wel een vreemde combinatie met crab, vind ik.

Na de lunch lopen we verder naar Chinatown. Het FBI gebouw, hoe lelijk ook, maakt toch indruk. Bij het Hard Rock Cafe gaan ze even de winkel in, maar vinden niets van hun gading.

Na de relatieve rust van de Mall is Chinatown een leuk voorbeeld van een van de gezellige buurten van de stad. Hier wemelt het van de restaurants en winkel en er heerst een gezellige drukte. Het is ook minder (maar nog wel) toeristisch, want hier komen ook veel Washingtonians voor vertier.

Omdat een aantal van het groepje interesse in justitie en politie heeft, lopen we de winkel van het Crime and Punishment Museum binnen. Voor het museum zelf hebben ze helaas geen tijd meer deze reis.

Hier lopen we ook langs een aantal leuke restaurants, die ik aanraad voor vanavond, en dan lopen we Pennsylvania Avenue weer op richting Capitool. Dat gebouw maakt ook altijd indruk. Het is dan ook 267 meter breed. Leuk vind ik altijd om te luisteren naar de opmerkingen tegen elkaar. Daaruit maak ik op, dat de rondleiding zeer gewaardeerd wordt.

Voor het Capitool wacht ons een grote verrassing. Het is duidelijk, dat er "wat" gaande is, want er is een fotografie paraplu en een fotografe (die later Annie Leibovitz bleek te zijn, ik wist niet hoe zij eruit zag). Ik herken de vrouwelijke senator van Maryland, Barbara Mikulski.

Opeens word ik echt opgewonden, want ik kijk recht in de ogen van niemand anders dan Meryl Streep! Zij staat letterlijk vlak voor ons, dus ik maak gauw foto's. Later lees ik, dat ze op bezoek waren bij Carolyn Maloney, een van de senators uit New York. En de jonge vrouw op de foto's is Barbara Bush, een van de Bush tweelingen. Natuurlijk erg leuk ook voor "mijn" groepje om dit mee te maken.

De volgende "stop" is de Library of Congress. Dit gebouw is mooi van buiten, maar als je niet naar binnen gaat mis je van alles. Ook dit keer vallen de monden open bij het zien van de pracht in de hal. In de hal, die over de grote leeszaal heenkijkt, zien we voor de derde keer vandaag andere Nederlanders met kinderen. Duidelijk is de herfstvakantie daar gaande.

Langs de musea lopen we naar het Smithsonian metrostation, waar ik afscheid neem. Ik krijg weleens de vraag, of het niet raar is zo met vreemden op stap te gaan. Antwoord is nee, meestal voelt het meteen goed. Wat raar is, is na zo'n intensieve dag afscheid te nemen en niet te weten, of je elkaar ooit weer zult zien. Iedere keer treft me dat weer! Gelukkig kan ik met sommigen via Facebook contact houden.

De trein komt al vrij snel, maar er zijn geen zitplaatsen. Daar zijn mijn voeten niet blij mee. Gelukkig gaan bij Metro Center zoals altijd veel mensen eruit en vlei ik mij dankbaar neer in een stoel. De hele weg terug sta ik in tweestrijd of ik een taxi of de benenwagen terug naar huis zal nemen.

De benen winnen, want het is zulk heerlijk weer en ik ben niet zo moe, als ik eerder was. Waarschijnlijk had de hitte toen er ook veel mee te maken. Het is mooie wandeling met herfstkleuren, die in onze buurt al verder zijn, dan in Washington. Saskia is ook al thuis na gesport te hebben.

Rick komt pas laat uit zijn werk. We zijn alle drie moe, dus het wordt makkelijk pizza vanavond. Daarna lekker voor de tv hangen en voor mij nagenieten van weer een speciale dag.

Foto's van Meryl en Annie hier.

De andere foto's, inclusief Occupy DC, hier.

PS. Met de klasgenoot van Saskia gaat het gelukkig goed. Hij wordt nu wel tenminste tien dagen geschorst en misschien zelfs van school gestuurd.