De regen is weer helemaal vertrokken en een koude, maar zonnige dag lacht ons tegemoet. Rick vertrekt al heel vroeg naar het Pentagon en ik ga nog even terug naar mijn warme bedje. Daar word ik vergezeld door Cosmo en Flapjack. Die laatste nestelt zich helemaal tegen me en zijn "motortje" slaat hard aan. Mijn kussen trilt ervan. Zo schattig, dat kleine kattenlichaampje!
Als Cosmo een andere hond hoort blaffen en zelf mee gaat doen, is de idylle voorbij en sta ik maar op. Na het ontbijt neem ik Cosmo mee naar boven en doe een half uur op onze crosstrainer daar. Ik heb vandaag geen tijd om naar de sportschool te gaan.
Na een snelle douche parkeer ik mijn van op Claudia's oprit en loop vandaar naar de metro. Eigenlijk had ik helemaal van huis uit willen lopen om genoeg passen op mijn Fitbit te krijgen vandaag, maar de tijd gaat gewoon zo snel!
De trein staat al klaar en tien minuten later ben ik op weg. Eenmaal in Washington, waar ik onder de grond ook bereik heb, krijg ik een sms-je van Inge dat zij ook onderweg is. Ik neem de verkeerde uitgang bij het labyrinth dat Metro Center heet, maar goed, dat geeft me ook weer meer stappen (ja, het is verslavend, die Fitbit). Net voor half twaalf sta ik voor Zaytinya.
Niet veel later komt Inge ook aanlopen en we krijgen een tafeltje in het hoekje, waar ik al vaker heb gezeten. Ik zou hier iedere dag kunnen eten, zo ontzettend lekker! We bestellen vier "mezze", kleine gerechtjes, maar meer dan genoeg voor ons tweeen.
De meergranen couscous met champignons en groentes en een harissa soep is mijn favoriet hier. We kiezen ook de gebakken bloemkool met citroensaus, lamskabob en de slakken in een notenlaagje met tzatziki. Die laatste is natuurlijk het meest exotische gerecht en wel lekker om eens te proberen.
Na het eten halen we bij de Starbucks naast het restaurant nog een koffie. Daarmee lopen we naar het Natural History Museum. Tegen de tijd dat we daar aankomen is de koffie op, maar goed ook, want die mag niet mee naar binnen natuurlijk.
Wij willen hier naar de IMAX film "Born to be Wild". We hebben daarvoor Groupon kaartjes. Althans, dat denken we, want we hebben de kleine lettertjes niet gelezen (wie doet dat wel?). Van alle IMAX films is deze nou net uitgesloten van de Groupon. We willen hem wel heel graag zien, dus betalen dan maar het volle pond.
Daar hebben we absoluut geen spijt van! Wat een mooie film is dit en we willen nu allebei een baby olifant of orang oetan als huisdier (grapje natuurlijk, maar het lijkt me fantastisch om bij die "weeshuizen" te helpen). Ik ga die organisaties online opzoeken en eraan doneren. Veel te snel naar mijn smaak is de film weer voorbij.
We balen er wel een beetje van dat we onze Groupons niet hebben kunnen gebruiken, dus na kort overleg besluiten we op de Tornado Alley 3D film te wachten, zo'n drie kwartier later. Er is in het museum tenslotte genoeg te zien.
Als eerste lopen we door de juwelen en mineralen afdeling. Het is daar heel rustig, wat ongewoon is. We hebben uitgebreid de kans de Hope Diamant te bewonderen en alle andere sieraden, waaronder de mooie diadeem van Napoleons keizerin. Daarna leren we van alles over gesteente, vulkaan uitbarstingen en aardbevingen.
De Hope Diamant
De volgende tentoonstelling is een tijdelijke over mensenrassen. Ik bedenk me dat Kai die met zijn anthropologie studie wel interessant zal vinden. Ik heb alleen mijn telefoon mee om foto's mee te maken, dus wil er een daarvan naar hem sturen. Mijn telefoon staat op email en mijn oog valt op een email van iemand van het Alles Amerika forum met als titel "Schietpartij VT". Daar schrik ik enorm van!
Eerst denk ik nog dat het misschien een vraag is over de schietpartij van 2007 daar, dat komt weleens voor. Maar de afzender is een van de meer actieve forumleden. Met mijn hart in de keel bekijk ik zijn berichtje. Er is inderdaad weer een schietpartij bij Virginia Tech geweest.
Natuurlijk gaan mijn gedachten meteen in overdrive. Waar kan Katja zijn, is Rick hier al van op de hoogte? Ik sms beiden en Rick belt gelukkig meteen. Hij heeft net contact met Katja gehad en zij is veilig, maar wel op campus en dichtbij waar de schietpartij plaatsvond. Meer weet hij ook niet, maar hij klinkt net zo bezorgd als ik me voel.
Dan sms-t Katja dat ze in de gym (sportzaal) zit op "lockdown" (ingesloten, ze mogen nergens heen). Ze is heel aangedaan, want ze parkeerde haar auto in de garage, waar de politieagent is neergeschoten, nog geen tien minuten voor de moord. Ze mogen alleen sms-jes zenden, niet telefoneren en zijn verder van de buitenwereld afgesloten.
Het is zo onwerkelijk! Wat wil je dan gewoon dichtbij je kind zijn, zeg! Dat merken Rick en ik beiden. Maar we kunnen niets doen, behalve het nieuws in de gaten houden. Rick krijgt de updates van Virginia Tech en stuurt die aan mij door (er mocht maar een "ouder" emailadres ingeschreven worden).
Inge vraagt of het gaat en of ik nog wel naar de film wil. Ik ben blij met haar gezelschap, want anders zat ik maar alleen thuis. Ik voel me trillerig en het huilen staat nader dan het lachen, maar ik kan verder toch niets doen. Die film is juist de perfecte afleiding. Ik houd mijn telefoon wel vast op vibreren voor het geval er meer nieuws komt.
Tornado Alley is een heel andere film, dan Born to be Wild, maar wat zijn de echte IMAX films toch fantastisch. Het lijkt wel of je erin zit! Na deze film ben ik weer extra dankbaar, dat Christine en Chuck in de lente aan die heel erge F5 tornado zijn ontsnapt en dat ze nu een tornadoshelter hebben.
Zodra we buiten staan check ik mijn telefoon voor nieuws. Dat is er niet en Katja sms-t dat ze nog steeds vastzitten in de gym. Mijn angst (en later blijkt ook die van Rick) is dat ze straks alles vrijgeven zonder dat de dader is gepakt. Al is ze nu veilig in die sportzaal, ik ben pas gerust als ze weer veilig thuis is.
Deze week is het ook examenweek, dus al spanning genoeg voor de studenten. Zij kunnen dit er echt niet bij hebben. Gelukkig ziet de universiteit dat ook in en de examens voor morgen worden uitgesteld.
Inge en ik nemen in het metrostation afscheid en ik hoop dat we binnenkort weer wat kunnen ondernemen. Het was jammer dat de angst om Katja tussen onze leuke middag kwam, maar ik was blij dat zij er was. En de lunch en IMAX films waren super.
In de metro ben ik tijdelijk onbereikbaar, maar zodra we weer boven de grond komen is er goed nieuws. De lockdown wordt opgeheven. Men heeft bepaald dat de tweede dode de schutter was en zelfmoord heeft gepleegd. Katja weet er nog niets van.
Na de hele middag met een steen in mijn maag rond te hebben gelopen, kan ik nu wel huilen van opluchting. Katja is ook erg geschrokken en aangedaan. Haar auto staat net buiten het politielint. Gelukkig, want anders had ze die niet op kunnen halen.
Katja is met de ambulance een en ander gewend, maar moord is wel weer wat anders, dan zelfmoord, dat merk ik wel aan haar reacties. Als Katja, die gewoonlijk alles nogal van zich af kan laten glijden, al zo geschokt is, zullen de rest van de studenten ook wel erg aangedaan zijn. Hopelijk gaat dit geen effect hebben op de resultaten van de examens.
Als ik uit de metrotunnel kom bel ik ook Saskia, die graag wil dat ik haar en Aoife naar de sportschool breng. Even terugrollen in de strenge ouderrol, want ik was gisteren flink boos op haar. Ze negeerde mijn verzoeken tot opruimen constant, namelijk. Maar ze toont het juiste niveau van spijt, dus vooruit maar, ik rijd ze naar de sportschool (het verdient ook een vermelding dat al haar dingen inderdaad opgeruimd zijn).
Rick heeft zich vanmiddag ook flink zorgen gemaakt en wil lekker bij Jaipur gaan eten. Dat is Indiaas "comfort food" voor ons. Het is een heel goed Indiaas restaurant en mijn gerecht van gamba's in een yoghurt met mosterdzaad saus is om van te smullen. Het is fijn zo even samen met Rick te zijn, we zijn het erover eens dat we weer heel blij zullen zijn, als we volgende week weer compleet zullen zijn met zijn vijven.
Katja schrijft dat ze een interview heeft gehad met Vienna Patch. Zij wil vooral niet dat vanmiddag wordt vergeleken met het bloedbad van 2007. De universiteit heeft in dit geval wel heel erg goed gereageerd.
Helaas is er wel weer rouw, want de vermoorde politieagent hoorde bij de "Hokies" en laat een gezin met vijf kinderen achter. Zo verdrietig. Ik hoop dat we snel horen wie de dader was, een student of "gewoon" iemand, die de campus uitzocht om zijn ongenoegen te uiten.
Op het nieuws zie ik nu de beelden, die ik eerder vandaag niet zag. Eerstejaarsstudenten vonden de politieagent, dat vergeet je toch nooit meer. De tranen stromen nu even vrijelijk, die heb ik de hele dag ingehouden.
donderdag, december 08, 2011
Emotionele middag
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
38 reacties:
Wat een afschuwelijke gebeurtenis bij VT! Ik ben zo, zo, zo blij dat Katja niet gedeerd is, maar zoiets gaat haar (en jullie) natuurlijk niet in de koude kleren zitten. Bij deze een virtuele hug voor jullie allen.
Vreselijk. Ik las het ook net op het nieuws. Wat zullen jullie ongerust zijn (geweest).
Toen ik het op het nieuws hoorde van die schietpartij, moest ik meteen aan jullie denken. Wat zullen jullie in angst hebben gezeten. Gelukkig dat jullie snel via sms contact konden krijgen met Katja.
Jacqueline
Gelukkig is het allemaal goed afgelopen.
Niemand, behalve de ouders die het zelfde hebben meegemaakt, zal "echt" begrijpen wat jullie vanmiddag hebben meegemaakt.
Hopelijk kunnen jullie als gezin,dit met zijn allen een plekje geven.
Gr.
Ruud
Wow Petra, heel heftig; Ik lees er nu pas het eerste van en kan me voorstellen dat jullie allemaal bang zijn geweest. gelukkkig een goede afloop
Lieve allemaal,
wat een heftige dag moet dit voor jullie geweest zijn.
TOen ik het las gingen mijn gedachten direct naar jullie. Ik hoop dat er snel meer duidelijk zal komen, dat voor de studenten misschien een hulpmiddel zijn om het een plekje te kunnen geven!
Veel sterkte en ik denk aan jullie!
Dikke knuffel uit NL
Suus
Toen ik gisteren het bericht hoorde over een schietpartij op Virginia Tech moest ik, ondanks dat ik je niet persoonlijk ken, direct aan jou en je familie denken. Gelukkig dat Katja veilig is, maar het is natuurlijk wel een heftige ervaring. Veel sterkte!
Niks mis mee hoor. Huilen kan zo opluchten. Afschuwelijke gebeurtenis weer. Sterkte!!!
Blijft toch apart dat je je gelijk zorgen kunt maken om iemand die je alleen van foto's en letters kent. Ik las gisterenavond het bericht en moest gelijk aan Katja en een paar jaar terug denken.
Heel jammer dat dit weer moet gebeuren, je blijft je iedere keer weer verbazen hoe sommige mensen denken en handelen. Wel heel fijn dat Katja er fysiek niet bij betrokken was.
Fijn om te lezen dat Katja ongedeerd is. Goed ook om te horen dat VT echt iets geleerd heeft van het drama in 2007 en nu adequaat heeft gereageerd op deze dreiging.
Wat leven we toch in een rare wereld, dat dit soort dingen gebeuren!
Ik las het gisteren op teletekst en moest gelijk aan Katja denken, wat een opluchting dat zij safe is.
Geniet nu maar extra van het weekend na zo'n heftige dag, knap hoor dat je toch nog naar de film bent gegaan.
Groet, Evelyn
Ik schrok me rot toen ik facebook opende en je berichtjes las. Jeetje zeg wat is dat schrikken en wat zullen jullie in angst gezeten hebben.
Virtuele hug kunnen jullie wel gebruiken denk ik zo.
Liefs, Manon
Bah, inderdaad wat een emotionele middag. Vreselijk zoiets.
Na het nieuws hier op het journaal te hebben vernomen, gingen onze gedachten uiteraard ook gelijk uit naar jullie. Vreselijk!!!!!
Zelf mij springen nu de tranen in m,n ogen bij het lezen van je blog.
Met twee studerende zonen kan ik me de paniek die jullie hebben gevoeld heel goed voorstellen.
Weer zo'n moment dat niet alles vanzelfsprekend is.
Wat een opluchting dat Katja ongedeerd is gebleven.
Dat beloofd straks, als iedereen weer thuis is, een extra knuffel.
En ik denk ook namens alle bloglezers.
Groetjes Wilma
Wat een spanning. Vreselijk om dat mee maken. Je wilt je kinderen toch altijd veilig houden.
Het kan best iemand zijn geweest die helemaal niks met de campus te maken had. Zo erg voor die familie van die agent.
Micky en ik hadden het er laatst over waarom de univesiteitspolitie op Cornall eigenlijk al dat SWAT materiaal heeft (nadat die studenten met peperspray bewerkt waren) maar in dan komen er deze dingen voor en weet je het weer waarom.
Wat verschrikkelijk. Inderdaad een dikke knuffel voor jullie! Wat een eng idee dat Katja zo dichtbij is geweest, gelukkig is ze ongedeerd!! Het klinkt alsof jullie door VT goed op de hoogte werden gehouden van de gang van zaken, dat is wel fijn en goed van ze. Ik hoop dat jullie gauw weer met zijn vijven bij elkaar kunnen zijn.
Oh wat vreselijk, en wat een verdriet. Hier zijn geen woorden voor, dus laat ik het er hier maar bij....
Ook ik moest gelijk aen jullie denken, echt afschuwelijk deze gebeurtenis. Ook voor de agent die een groot gezin achterlaat. Bah hoe kan dit toch allemaal en waarom.
Ben blij voor je dat je afleiding had met gezelschap en films in een mooi museum. Ik wil ook ooit dat restaurant uitproberen als we in de toekomst hopelijk weer eens in Washington zijn. Dat to do lijstje is inmiddels heel lang....
Toen ik deze morgen in de krant over de schietpartij las, dacht ik meteen aan jullie. Ben dan ook snel op je blog komen lezen en ben blij dat Katja ongedeerd is! Ze zal wel heel erg geschrokken zijn, en jullie ook.
Wat afschuwelijk! Kan me zo goed voorstellen hoe jullie in de zorgen hebben gezeten. Gelukkig is het voor Katja goed afgelopen, maar wat een vreselijke dingen toch. Dikke knuffel voor jullie.
Wat een verhaal. Wat zullen jullie ongerust geweest zijn. Sterkte
Zoals iemand al eerder schreef - ondanks dat jullie alleen online ken, heb ik me net zo druk gemaakt alsof je mijn buurvrouw was. Ik hoorde het in de auto, en baalde zo dat ik niet meteen kon checken hoe het met Katja ging. Het is natuurlijk fantastisch dat Katja in orde is, maar het maakt het niet minder schokkend voor haar en de hele campus...succes de komende dagen!
Jeetje wat erg. Blij dat Katja ongedeerd is. Wat zullen jullie geschrokken zijn zeg. Goed dat VT snel reageerde.
Groetjes Tine.
Fijn dat alles goed is met Katja. Maar het zal wel een hele zware impact hebben.
Wat erg voor het gezin van die politieagent,vijf kinderen en een vrouw. Vreselijk.
Heb net het stuk van Katja en van jouw gelezen in de krant. Wat kranig om er zo over te kunnen praten. Maar dat is wel een soort van verwerking, ook al is het nog maar net gebeurd.
Ik kan me goed voorstellen hoe jullie je hebben gevoeld, want onze dochter heeft in haar zaak twee keer een roofoverval gahad waarbij een pistool op haar hoofd werd gezet. We woonde er een aardig eind vandaan dus konden er niet meteen erbij zijn. Net zoals je zei : je loopt echt meteen steen op je maag. Bij elk telefoontje heb je het gevoel dat er weer wat mis is.
Sterkte nog voor jullie allemaal.
Wat een afschuwelijke gebeurtenis. Toen ik het hoorde dacht ik ook gelijk aan jullie. Gelukkig alles goed is met Katja maar wel heel eng dat ze net 10 minuten daarvoor op die plaats was......
Goh Petra, wat een heftige dag. Ik heb aan jullie gedacht! Heel begrijpelijk dat er de traantjes kwamen... Geluukig is alles goed met Katja... Sterkte voor jullie allemaal!
Huilen mag hoor, ik zat zelf ook met een schok alles te lezen en jouw berichtjes of Facebook te checken.
"Normaal" gaat alles toch wat langs je heen, maar nu leven wij allemaal zo met jullie mee.
En dan tranen van opluchting. Prima toch.
Een heel fijn en rustig weekend, Bea
Ik zag de nieuwsberichten gisteren binnenkomen en moest natuurlijk ook onmiddellijk aan jullie denken. Gelukkig is Katja ongedeerd (lichamelijk dan toch, want een mentale weerslag zal er wel zijn). Veel sterkte!
Ik kreeg ook kippevel toen ik het gisteren als breaking news zal verschijnen... Als je dan mensen kent zoals jullie, die er rechtstreeks bij betrokken zijn, is het toch nog anders dan wanneer je het als 'fait divers' leest.
Ik duim voor de studenten in je huis, en ook voor de puber. ;-)
We kunnen wel eens boos op hen zijn, maar als ouders beseffen we ook dat we eigenlijk heel makkelijke kinderen hebben, in vergelijking met sommige andere pubers. Tenminte, zo komt het me bij jullie toch ook over. Ik heb hier een ontzettend nonchalant en verward exemplaar, maar 't is een schatje.
Wat een afschuwelijke gebeurtenis op VT! Ik ben heel erg blij dat Katja ongedeerd is!! Ik moest ook meteen aan jullie denken toen ik het las. Wat een akelig idee dat ze vlak van tevoren in die parkeergarage is geweest. Heel logisch dat de spanning er op een gegeven moment uitkomt en de tranen komen!
Gelukkig komt ze al gauw weer naar huis en kun je haar weer in je armen sluiten!
Gelukkig, alles goed afgelopen, maar wat een emoties voor jullie allemaal. Sterkte!
Wat een spanningen weer, gelukkig is Katja in orde! Nog even, en dan kunnen jullie haar weer veilig in jullie armen sluiten. Ik kan me zo goed voorstellen dat op dit soort momenten de afstand te veel van het goede is. Sterkte!
Wat een vreselijke dag toch. ik heb je blog met kippenvel zitten lezen en een brol in mijn keel.
Vindt het heel knap van jouw hoe goed je het beschrijft. Jouw gevoel en machteloosheid, maar ook de kant van Katja. Dn ook beschrjft over de overleden agent. Wat zullen jullie een fijne kerst hebben.
Bizar dat Katja haar auto daar dichtbij stond en 10 minuten ervoor is geparkeerd. Fijn voor je dat je een vriendin in de buurt had en een beetje afleiding in het museum.
Liefs Naomi en een cyberhug van mij.
Wat verschrikkelijk, gelukkig is Katja ongedeerd. Ik begrijp je ongerustheid heel goed, wij hadden deze zomer hetzelfde voor toen onze zoon (voor het eerst) naar het muziekfestival Pukkelpop ging en er een verschrikkelijke storm voorbijraasde. Uren konden we hem niet bereiken en wisten we niet of hij ongedeerd was, wat er dan door je hoofd gaat... dat wil je niet meer meemaken. Gelukkig is het voor jullie goed afgelopen. Goed dat je je tranen de vrije loop liet gaan, dat lucht op. Meestal komen de emoties pas later los...
Wat een afschuwelijke gebeurtenis. Gelukkig is Katja ongedeerd!!
Wat zul je ongerust geweest zijn, Petra. Ook al zat Katja redelijk veilig in lockdown, je weet toch niet wat zich buiten afspeelt.
Fijn dat je in elk geval wat afleiding had, omdat je gezelschap had.
Wat triest voor het gezin van de politieagent. Je bent als partner van een agent toch altijd bang voor zulk nieuws!
Hopelijk is er snel wat duidelijkheid over de toedracht.
Lieve allemaal, dank jullie voor alle meelevende reacties! Ik ben er vanavond niet en morgen ook druk, dus voor deze ene keer een algemeen bedankje.
@Nel - Mijn hemel, dat is ook heftig voor je dochter en voor jullie!
@Brin - Inderdaad, die onzekerheid, slopend. Gelukkig is je zoon er ook goed vanaf gekomen.
Petra (en Rick, Katja, Kai en Saskia),
Ik heb aan jullie gedacht, en was opgelucht dat het niet om een vrouw bleek te gaan. Kan me voorstellen dat het huilen je nader staat dan het lachen, ik pink al een traantje weg bij je bericht.
Voor de familie van de politie-agent, maar mogelijk ook voor de naasten van de dader is het natuurlijk ook vreselijk.
Theo
Een reactie posten