Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, januari 13, 2012

Doktersbezoek en afscheid van de twee oudsten

Midden in de nacht word ik wakker en slikken voelt alsof er twintig messen in mijn keel steken. Wat drinken helpt niet en dat doet me vrezen dat ik "strep" heb, bacteriele keelontsteking. Dat heb ik al vaker gehad en voelt precies zo.

Nu moet ik dus wel aan de dokter geloven, terwijl ik zo had gehoopt dat te vermijden. Ik bel de Urgent Care Center en hoor dat ze om negen uur opengaan. Na snel een yoghurtje gegeten te hebben, ga ik er om half negen al heen om een van de eersten te zijn.

Tot mijn verbazing staan er al een aantal auto's met niemand erin. Ik loop dus naar binnen en sinds 1 januari blijken ze om acht uur open te gaan. Mijn voordeel, want ik ben niet de enige, die opgebeld heeft voor de uren. Ik ben dus vrijwel meteen aan de beurt.

Nancy, de verpleegster, verkondigt trots dat ze hier al vijftien jaar werkt. Ze is bijzonder aardig en krijgt zelfs mijn bloeddruk (ik heb wat ze hier noemen "white coat anxiety") heel ver omlaag. Ze doet de heel vervelende "strep test" en dan wacht ik op de dokter.

De strep test blijkt negatief, dus de keelontsteking is viraal. Ik blijk echter een fikse oorontsteking te hebben, de dokter verbaast zich erover dat ik daar geen erge pijn aan heb. Verder constateert ze een sinusitis. Vooral omdat ik me na een week juist slechter voel, besluit ze antibiotica te geven. Het wordt een "Z pack", twee tabletten vandaag en dan de komende vier dagen een tablet.

Met een recept daarvoor en voor een neusspray ga ik naar Walgreens. Terwijl de apotheker bezig is die te vullen, haal ik bij Starbucks een passie thee. Ik doe er honing in op aanraden van de verpleegster.

Rick belt hoe het is en ik vertel hem de diagnose. Eigenlijk wilde ik na het ophalen van de medicijnen direct door naar de sportschool, maar ik moet Rick beloven vandaag rust te nemen. Nou, vooruit, want eigenlijk heb ik helemaal geen energie om te sporten.

Kai staat net op als ik thuiskom, Katja volgt niet veel later. Ze gaan hun laatste wasjes draaien en inpakken. Zorro en Flapjack buitelen er tussendoor als nieuwsgierige kittens. Die twee gaan elkaar nog missen!

Katja stelt pho voor als lunch, ook goed voor mij. Daar zeg ik nooit nee tegen en Kai vindt de kip pho lekker. We eten gezellig met zijn drieen lunch en ik probeer niet te denken over hoeveel ik ze weer ga missen. Ik ben gewoon zo dankbaar voor zo'n stel leuke kinderen en probeer me juist bevoorrecht te voelen dat we zo'n fijne tijd met elkaar kunnen hebben. Toch prikken de tranen telkens wel. Zal ook mijn gammele lichamelijke staat wel zijn.


Zorro en Flapjack moeten ook afscheid nemen

Na de lunch komt de technicien van Lenovo voor mijn laptop. Hij ziet meteen dat het de fan is, die het probleem is. Gelukkig heeft hij daarvan een extra in zijn van, dus kan hem meteen maken. Ook typ ik nu op een prachtig keyboard met alle letters erop. Toch fijn zo'n extra garantie, die heb ik wel nodig, want ik gebruik deze pc heel erg veel.

Al veel te snel voor mijn smaak is het moment van afscheid aangebroken. Saskia komt met Jimmy ook even gedag zeggen tegen haar broer en zus. Ik zwaai ze uit en kijk kennelijk toch een beetje verloren, want Katja rolt haar raam naar beneden en vraagt of ik huil. Natuurlijk niet, lach ik terug. En dan zijn ze vertrokken, niet zeker wanneer we ze weer zullen zien.

Binnen loop ik verloren rond, blij met mijn viervoetige vriendjes. Rick e-mailt ook "I'll miss the kids", dus ik ben niet alleen met mijn gevoelens. Een maand hier thuis was wel weer echt als gezin leven. Nu zijn we weer met zijn drietjes. Of eigenlijk steeds vaker Rick en ik met zijn tweeen. Gelukkig genieten we na bijna 25 jaar nog erg van elkaars gezelschap.

Zo komt Rick enthousiast thuis met het plan om naar een nieuwe Britse pub te gaan. Saskia eet bij Jimmy thuis, dus we zijn met zijn tweetjes. We zijn al een paar keer langs de Public House No. 7 gereden en het zag er leuk uit.

Van binnen is het dat ook zeker. Heel gezellig en het menu is helemaal Brits. We delen een pig in a blanket als voorafje. Mijn hoofdgerecht is de special, gegrilde tonijn met linzen. Niet echt typisch Brits, maar als er linzen zijn, bestel ik het. Rick neemt de traditionele Sunday roast beef dinner, een helemaal Brits gerecht.


Hier wil ik wel weer terugkeren. Er staan nog veel meer lekkere dingen om uit te proberen op het menu. Deze pub is ook een stuk dichterbij, dan die in Upperville, waar we vorige week waren. Het blijft leuk om nieuwe restaurants van allerlei verschillende cuisines te ontdekken. Alleen een Nederlandse ontbreekt nog hier (en nee, niet aan ons besteed er een te beginnen).

13 reacties:

Marieke zei

Vervelend dat je ziek bent met je reis in het vooruitzicht. Ik hoop dat je snel opknapt!

Sterkte ook met het gemis van de kinderen. Ik kan het me wel voorstellen. Niet dat ik kinderen heb, maar als ik bijvoorbeeld met een groep op vakantie ben geweest, dan voel ik me ook eenzaam als iedereen weer zijn eigen weg gaat.

Gelukkig zijn er altijd weer leuke restaurants om uit te proberen. Dat blijft heerlijk.

Geniet van het weekend en beterschap!

tineke zei

Hallo Petra,

Ik reageer niet vaak, maar nu kon ik het niet laten.
Ik las afgelopen week in de krant dat er in Washington een falafelrestaurant is geopend. De eigenaar komt uit Amsterdam. Nu is dit geen typisch Nederlands eten maar je kon er wel de Hollandse patat eten met de echte Zaanse mayonnaise. Wat ook heel bijzonder is, is dat je er kunt betalen met euro's.
Groet, Tineke

Nicole zei

Wat vervelend dat je nog steeds ziek bent. Hopelijk knap je door die antibiotica kuur toch snel weer op. Gelukkig heb je nog eventjes voordat je naar Nederland komt. Ik ga voor je duimen dat je dan weer helemaal opgeknapt bent.

Ik wens je ook veel sterkte met het gemis van Katja en Kai. Het lijkt me inderdaad niet prettig dat je niet weet wanneer je ze weer gaat zien. Hopelijk is dat toch sneller dan je denkt.

Fijn weekend nog en heel veel beterschap!

Annemiek zei

Hopelijk ga je je nu wat beter voelen.
Het zal stil zijn in huis!

Petr@ zei

Hopelijk slaat de antibiotica snel aan. Het zou erg vervelend zijn om zo te moeten vliegen. Ik zal voor je duimen.

Hè, en dan ook Kai en Katja weer de deur uit. Even slikken... Je hebt in elk geval wel weer een paar weken kunnen genieten van je complete gezin: altijd positief blijven denken hè ;-)

Een pub vind ik ook altijd leuk om te eten. Gezellig en eten zonder poespas.

Sandrah zei

Hihi.. die laatste zin! Zorgt er meteen voor dat alle commentaren weg blijven.

Hopelijk knap je nu snel op, het is zo vervelend als je gezondheid zo blijft kwakkelen met alle koudjes.

Het zal zeker weer stil zijn zonder Katja en Kai.

Sandra

Ingrid en Michael zei

Sterkte om met het gemis van de kids om te gaan. Jou kennende zal je er snel weer overheen zijn. In ieder geval heb je heerlijke weken om op terug te kijken. En ook een lekkere wijn om mee weg te drinken...... ;-)
En beterschap!

Els zei

Ai, jammer dat je toch aan de antibiotica moet. Veel beterschap gewenst!
Ik kan begrijpen dat je de kinderen weer heel erg zal missen. Hopelijk zie je ze ze snel weer terug.
Wel fijn dat jullie zoveel verschillende restaurants in de nabije omgeving hebben.

Jolanda zei

Beterschap! En dat missen... mijn dochter wordt in mei 2 jaar en dan mag ze naar de peuterspeelzaal voor 2 ochtenden. Dat is leuk voor haar, maar ik zie er als een berg tegen op. Houden van is loslaten, maar makkelijk is anders.

Ineke zei

Hopelijk voel je je inmiddels wat beter nu antibiotica slikt.
Beterschap!

naomi zei

Hallo

Balen dat je zo beroerd ben en aan de antibiotica zit. Vreemd een flinke oorontsteking en geen pijnen maar ook gelukkig. Hopen dat het snel over want di vlieg je naar je zus en dan is pijn geen pretje.

Balen dat je na een maand weer afscheid moet nemen van de kinderen. En zeker als je niet weet wanneer je ze weer ziet. Fijn dat je Rick je mee uit eten nam lekker afleiding.

Ik ga me nu toch ook zorgen maken om hoe lang mijn lap top nog leeft ik heb ook af toe dat hij uitvalt en dan een blauw scherm ziet. Moet maar eens kijken naar een nieuwe.

Mooie foto's van de katten.

groetjes Naomi

Petra zei

@Marieke - Partir c'est mourir un peu, dat is toch altijd wel een goed Frans gezegde.

@Tineke - Een paar jaar geleden ontmoette ik de mensen van dat restaurant (ze zijn Amerikaans, maar idolaat van Amsterdam). Hier staat dat verslag, als je het leuk vindt te lezen: http://nederlandseamerikaan.blogspot.com/2009/08/adams-morgan.html

@Nicole - Dank je wel. Ik ben alweer aan de afwezigheid van de kinderen "gewend". Zij zijn goed op hun plaats waar ze zijn, dus dat helpt.

@Annemiek - Dat is het zeker.

@Petra - Ja, he, het is wel geen gourmet eten, maar Engelsen kennen "comfort food" goed.

@Sandra - Ja, he, maar mensen hebben gesuggereerd dat wij een restaurant beginnen en daar zijn wij echt helemaal de mensen niet naar!

@Ingrid - Ja, ik ben er alweer overheen, al heb ik ze natuurlijk het liefst allemaal om me heen. En die wijn, ja, heerlijk! Moet de fles nog soldaat maken, is voor een speciale gelegenheid, intussen drink ik goedkope Whole Foods wijn ;).

@Els - Ik ben bijna beschaamd om het te schrijven, maar alleen al om de diversiteit in restaurants zou ik niet weg willen verhuizen.

@Jolanda - Ik snap zo hoe je je voelt! Jij bent nu helemaal haar wereld en straks komen daar juffen en andere kinderen bij. Sterkte!

@Ineke - Dank je wel.

@Naomi - Misschien is het bij jou ook de fan wel. Die schijnen gauw stoffig te worden.

Petra zei

@Marieke - Partir c'est mourir un peu, dat is toch altijd wel een goed Frans gezegde.

@Tineke - Een paar jaar geleden ontmoette ik de mensen van dat restaurant (ze zijn Amerikaans, maar idolaat van Amsterdam). Hier staat dat verslag, als je het leuk vindt te lezen: http://nederlandseamerikaan.blogspot.com/2009/08/adams-morgan.html

@Nicole - Dank je wel. Ik ben alweer aan de afwezigheid van de kinderen "gewend". Zij zijn goed op hun plaats waar ze zijn, dus dat helpt.

@Annemiek - Dat is het zeker.

@Petra - Ja, he, het is wel geen gourmet eten, maar Engelsen kennen "comfort food" goed.

@Sandra - Ja, he, maar mensen hebben gesuggereerd dat wij een restaurant beginnen en daar zijn wij echt helemaal de mensen niet naar!

@Ingrid - Ja, ik ben er alweer overheen, al heb ik ze natuurlijk het liefst allemaal om me heen. En die wijn, ja, heerlijk! Moet de fles nog soldaat maken, is voor een speciale gelegenheid, intussen drink ik goedkope Whole Foods wijn ;).

@Els - Ik ben bijna beschaamd om het te schrijven, maar alleen al om de diversiteit in restaurants zou ik niet weg willen verhuizen.

@Jolanda - Ik snap zo hoe je je voelt! Jij bent nu helemaal haar wereld en straks komen daar juffen en andere kinderen bij. Sterkte!

@Ineke - Dank je wel.

@Naomi - Misschien is het bij jou ook de fan wel. Die schijnen gauw stoffig te worden.