Een beetje een saaie maandag

Saskia heeft vandaag vrij van school, dus we slapen een beetje uit. Ook weer niet zoveel, want Rick moet wel naar zijn werk. Hij en ik ontbijten samen en dan vertrekt hij.

Veel energie heb ik niet, want mijn neus doet nog steeds pijn en daardoor heb ik de halve nacht niet geslapen. Ik ben er inmiddels achter dat het een reactie op de neusspray, die ik voorgeschreven heb gekregen, is. Met zoutoplossing spoelen brengt wat verlossing. Ik hoop van harte dat het woensdag een stuk beter is, zo niet weg!

Gek genoeg helpt de personal training sessie met Sharon. Als ik aankom zegt zij dat ik ook erg verstopt klink, maar na afloop is dat weg. Weer een voordeel van sporten. Ik volg de gewichtentraining, zoals meestal, op met een half uur op de crosstrainer.

Omdat dit boek ook alweer opschiet, koop ik de volgende twee delen ook maar gelijk op Amazon. In het vliegtuig zal ik vast veel lezen (het voelt nog zo onwerkelijk dat ik woensdag weer over de oceaan ga vliegen).

Saskia wacht me thuis op met de vraag of we naar Marlowe Ink kunnen om haar navel piercing te laten veranderen. Dat kan ze zelf nog niet na twee maanden, maar de professionals wel. Ik geef toe en we rijden naar Old Town Fairfax alleen om uit te vinden dat de winkel op maandag pas om 13 uur opengaat. Hoe on-Amerikaans!

Onverrichterzake rijden we dus terug naar Vienna. Nu ik dan toch in het centrum ben, besluit ik mijn (denk ik) laatste boodschap voor de reis te doen. Om de een of andere reden kunnen Rick en ik nergens de Europese stekkers, die we naar Italie meehadden, vinden. Die heb ik toch echt voor mijn laptop en telefoon nodig. Gelukkig brengt Radio Shack uitkomst.

Een paar deuren verderop is Manhattan Bagel en Sas en ik hebben trek. Gelukkig voor haar hebben ze ook vegetarische keuzes, want daar lijkt ze toch serieus in. Ik vind het wel gezellig zo even samen, want met al die vrienden en vriendinnen krijgen we Saskia niet vaak alleen.

Mona heeft gezegd dat ik gewoon binnen kan wippen om mijn uitgroei te laten verven. Daar maak ik dankbaar gebruik van. Mona zelf neemt vandaag geen klanten, dus laat haar andere kapster Lauren de kleur aanbrengen. Lauren doet ook Mona's haar, dus wij kletsen intussen bij.

Om de uitgroei gratis te laten doen moet ik met een nat hoofd naar huis. Anders kost het zomaar $35! Gelukkig is het niet koud en thuis foehn ik het droog.

Inmiddels is Jimmy er ook en ik stel voor terug naar Marlowe Ink te gaan. Morgen wil ik de dag vrij hebben om in te pakken (en van het lenteweer te genieten voor ik de Nederlandse diepvries inga). Jimmy gaat mee om dit heuglijke feit te aanschouwen.

Dit keer zijn ze wel open, maar zijn er ook een heel aantal wachtenden voor ons. Ik had nooit gedacht dat ik zo vaak in een tattoe winkel zou zijn! Onze kinderen zijn wat dat betreft heel anders, dan Rick en ik. Ik kijk iedere keer mijn ogen uit, niet alleen om de klanten, maar meer om de medewerkers, die stuk voor een lopend kunstwerk zijn.

Saskia kiest een leuke versiering. Hoe noem je zoiets in het Nederlands? Hier is het een belly ring, terwijl de meesten geen ring zijn. Trots kijken zij en Jimmy er na afloop naar in de spiegel. Wat een wereld van verschil met mijn generatie, mijn ouders vonden zelfs gaatjes in de oren ordinair. Jimmy heeft trouwens ook een piercing in zijn oor, met een blauwig iets erdoorheen.

Rick komt lekker vroeg thuis en stelt een etentje samen voor. De keuze valt op Chef Geoff's. Daar is het op maandagavond halve prijs voor een fles wijn, zoals bij meerdere restaurant in de omgeving. We bestellen een lekkere fles Italiaanse "bianco". Wat overblijft kan met kurk er weer op mee naar huis.

We delen een voorafje van biefstukspiesjes, erg smakelijk. Als hoofdgerecht neem ik tonijnbiefstuk met gember, zeewiersalade en een rijstcake op een citrussaus en wasabi. Het wordt heel mooi gepresenteerd en smaakt net zo super.


Ook Rick geniet van zijn biefstuk met Gouda grits. Ja, je leest het goed, er zit Goudse kaas door de griesmaal, wat "grits" zo ongeveer is. Rick is dol op de Nederlandse kazen en al ieder gerecht daarmee bestellen. Hij vertelt me dat het raar voelt om de Amerikaanse uitspraak van "Ghoedah" aan de serveerder door te geven. Rick is nu zo gewend aan de Nederlandse uitspraak, maar ja, die verstaat niemand hier.

Nog twee nachtjes en dan is het zover. Ik ben heel benieuwd hoe ik Nederland ga ervaren na meer dan zes jaar weg. Ik zie er in ieder geval erg naar uit!