Buiten lezen op 6 januari

Het kost me moeite om op te staan vanochtend. Ik heb keelpijn en mijn neus voelt raar. Nee, toch, ik heb helemaal geen zin in een verkoudheid (wie heeft dat wel?).

Rick brengt me een kop koffie en vertrekt dan naar zijn werk. Ik spoel ook meteen met de neti pot, want om de een of andere reden maakt een verkoudheid de fibromyalgie ook meteen een stuk erger. Vroeger kon een verkoudheidje me echt niets schelen, nu vrees ik het.

Sharons klas is al begonnen, als ik aankom, want er waren wegwerkzaamheden onderweg. Het is nog steeds goede voornemenstijd, dus de klas zit vol. Sharon maakt een plekje vrij naast haar. Ze ziet meteen dat ik me niet goed voel, een veeg teken, vind ik! Ik worstel me door het uur en gebruik toch maar iets minder zware gewichten.

Saskia had vanochtend haar donzen dekbed in de was gegooid en ik zonder nadenken in de droger daarna. Opeens krijg ik een visioen van brand in ons huis en Kai, die daar nog ligt te slapen. Gelukkig kan ik Sharons telefoon even gebruiken en Kai stelt me gerust, de droger is klaar en geen brand. Gek, toch, hoe je opeens zo'n paniekgevoel kunt krijgen?

Overal lees ik altijd dat je met een verkoudheid juist lekker moet sporten en daarbij veel water drinken. Na afloop ga ik dus wel op de crosstrainer en drink mijn water goed. Het lukt me niet zo heel snel te gaan, maar iets is beter dan niets.

Thuis is Kai duidelijk na mijn telefoontje verder gaan slapen. Ik haal het dekbed uit de droger, maar het is nog helemaal nat. Dons hoort natuurlijk ook niet gewassen te worden, maar te laat daarvoor. Ik laat het nog een keer drogen, maar het blijft nat en de veren stinken ronduit! Dan maar iets ouderwets Nederlands, buiten laten luchten. Ik drapeer het over een stoel op het dek, gelukkig is het droog en warm buiten.

Intussen ruim ik ook alvast de Kerstspullen in de eetkamer, woonkamer en foyer op. Daar horen ook de nepboom en trapversieringen bij. Natuurlijk word ik ruimschoots "geholpen" door Flapjack, Cosmo en Zorro. Vooral Flapjack zorgt nog even voor flink vermaak en een paar leuke foto's.


Moet je die boom echt weghalen?



En ik dan? Je bent maar lief tegen die katten, maar ik ben er ook nog!



Neeeeee! Laat dit hier!

Het is altijd weer even wennen aan zo'n kale trap en voorkant van het huis, maar ik vind het ook weer zo lekker ruim. Bovendien is het vandaag lenteachtig warm, waardoor ik gewoon helemaal uit de Kerstsferen ben. Ook de deckverlichting ruim ik op. De voortuin en de family room en keuken met de echte boom laat ik voor het weekend, zodat de anderen ook kunnen helpen.

Voor de lunch haal ik pho, want dat lijkt me erg gezond met een beginnende verkoudheid. Kai heeft de soep ook ontdekt en ik breng hem een kippho. Zelf bestel ik altijd de vissoep.

Buurvrouw Lorraine bracht ons hun nieuwjaarsdaggerecht zondag. Ik vond het wel lekker, maar na een keer proeven wel genoeg. Rick echter was er weg van, dus at gisteren het laatste restje. Ik breng de schone schaal terug naar Lorraine en we kletsen wat bij. Het is zulk super lekker weer, met maar liefst 17 graden! We zijn het erover eens dat het zo mag blijven van ons.

Lorraine gaat hun voortuinlichtjes opruimen. Daar heb ik geen zin in, daar mogen Rick en de kinderen morgen mee helpen. Ik pak mijn Kindle en ga op ons bankje voor lezen. Cosmo komt mee naar buiten met me. Hij heeft kennelijk een botje ergens begraven, want daar komt hij trots mee aanlopen. Aan mijn voeten gaat hij tevreden knagen.

Dit is wat ik altijd wilde van een hond. Onze vorige hond was een Brittany Spaniel, een jachthond, en zij liep altijd als een speer weg. Cosmo was ook nogal ontdeugend, maar bleef altijd wel in mijn buurt. Zo aan mijn voeten liggen is nieuw. Ik merk ook meer gehoorzaamheid als het op andere honden in de buurt aankomt. Eindelijk!

Tot net na vieren geniet ik van de lekker warme zon. Het is toch wel heel bijzonder om op 6 januari zo in mijn t-shirt buiten in de zon te lezen! Zo mogen alle winterse dagen van mij zijn. Morgen wordt het weer lekker en dan weer kouder, dus het is zaak te genieten van dit weer. Mijn pijnen zijn tot nu toe ook een stuk minder, dan anders in januari.

Rick vraagt of ik zin heb in "mijn" Vermonter sandwich vanavond. Dat is nu precies, waar ik vandaag aan dacht. Kai heeft er ook oren naar en gaat mee naar Glory Days Grill.

Katja komt vanavond thuis, maar wilde eerst de was nog doen in Blacksburg. Zij zal pas tegen tienen aankomen, zoals het eruit ziet. Saskia is na school met Jimmy mee naar huis gegaan en we hebben haar nog niet gezien. Naar Glory Days wil ze niet mee.

Het is druk in het restaurant, maar er is nog een tafeltje vrij in de bar. Prima voor ons, waarom niet? De sandwich smaakt weer erg lekker. Kai heeft de meatloaf, die er ook goed uitziet en Rick de steaksalade. Intussen kijken we en kletsen we over wat op de verschillende tv schermen zien.

Intussen zijn Saskia en Jimmy bij ons thuis. Hij vertrekt net, als wij terugkomen, want hij wil naar de basketbalwedstrijd op hun school. Het is voor mij (en Rick, denk ik) best vreemd een jongen, die we nauwelijks kennen, mijn kleine meisje te zien kussen. Maar ik zie een heel blij meiske en een heel aardige jongen, dus helemaal goed. Saskia is weer heel anders met vriendjes, dan Katja, grappig.

Het is wel erg wennen dat alle kinderen opeens zo opgroeien. Dit weekend zullen we weer even met zijn vijven zijn (hopelijk, want Katja is nog niet thuis). Daar ga ik nog maar weer heel hard van genieten!

De zwart wit foto van vandaag: