Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, januari 08, 2012

Over warme temperaturen en Amerikaanse hobbies

Zaterdag

Om zeven uur hoor ik deuren slaan en stemmen. Met mijn slaperige brein herinner ik me nog wel dat Saskia drie vriendinnen te logeren heeft. Ik drink wat en ga weer liggen, want ik voel me toch niet lekker. Stomme verkoudheid!

Pas net voor tienen sta ik toch maar op. Rick ligt nog te slapen. Beneden tref ik de meiden aan, die ontbijt aan het eten zijn. De keuken is werkelijk een ramp! Katja maakte rond middernacht nog macaroni met kaas en Saskia en vriendinnen kookten eieren. Gelukkig ruimen de dames alles wel keurig weer op.

Omdat ik me gammel voel, heb ik geen energie om hard te gaan sporten vandaag. Het is ook weer schitterend weer, dus ik neem Cosmo mee voor een lange wandeling door de buurt. Dan heb ik al gauw zo'n zeven kilometer afgelegd en dat moet voor vandaag maar genoeg zijn.

Onderweg klets ik bij met Christine. Zij zijn net als wij de Kerstspullen aan het opruimen. Net als ik bel, hebben ze allemaal lege vodkaflessen aangetroffen in een kastje.

Hun dochter heeft een oud en nieuw feestje gehad en daar zat tussen de high schoolers ook het collegevriendje van een van de meisjes bij. Die blijkt dus gewoon alcohol van C. en C. gestolen te hebben! Alleen zijn vriendin wist dat hij gedronken had, de andere meisjes (gelukkig) niet.

C. en C. zijn begrijpelijk razend, niet allemaal om hun dure vodka, maar ook om de problemen, die hij voor hen had kunnen veroorzaken. Het verstrekken van alcohol aan minderjarigen is een ernstig strafbaar delict. Gelukkig bleef iedereen slapen en reed hij niet dronken naar huis. Het is wel weer een les, ook voor ons, om de tieners toch goed in de gaten te houden.

In de straat achter ons zie ik de gele historische cabrio van onze buurman Ross rijden. De kap is naar beneden, want het is superlekker warm buiten. Naast Ross zit een breedgrijnzende Rick. Daar moet ik natuurlijk een foto van maken! Het zijn ook net jongens, maar dan met een echt rijdend "autootje"!


Als Rick weer terug is van zijn ritje, ruimen we de Kerstverlichting voor op. Dat kan gewoon in t-shirt met korte mouwen, want het is alweer 18 graden. Het zijn echt cadeautjes zulke warme dagen in januari!

Saskia en Katja hebben boodschappen nodig bij Giant. Saskia rijdt erheen. Daarna chauffeert ze ons bekwaam over de hoofdweg van Vienna naar Plaka Grill, waar we lunch voor iedereen halen, die we gezellig met zijn allen thuis eten. Ik heb de avgolemono soep, heerlijk.

Mijn energie is op en ik heb geen zin om verder Kerst op te ruimen. Bovendien is dat nu binnen en ik zal wel gek zijn om deze 18 graden dag binnen door te brengen! Ik ga dus voor in het zonnetje zitten lezen.

Rick, Katja en Kai besluiten naar de film te gaan. "The Girl with the Dragon Tattoo", Katja heeft die serie gelezen. Ik heb geen zin in de bioscoop en Saskia heeft Jimmy hier. Het is echt schattig hoe verliefd die twee zijn. Zo heb ik Katja zelfs nog niet meegemaakt.

Als de zon onder is, besluit ik toch de Kerstspullen in de keuken en family room op te ruimen. Alleen de Kerstboom laat ik voor de anderen. We hebben dus nog een avond gezellige lichtjes. Het voelt nu zo als lente buiten dat ik de Kerstdingen helemaal beu ben.

Rick belt dat de film klaar is. Ze halen mij op om ergens te gaan eten. Vrijwel ieder restaurant heeft echter zeker een uur wachttijd. We kiezen uiteindelijk Chevy's, waar de wachttijd maar een half uur is. We kunnen echter meteen in de bar plaatsnemen, waar het volle menu wordt geserveerd.


Het is gezellig met zijn viertjes, maar ik hoop wel dat Saskia de komende paar dagen er ook bij zal zijn. De avond brengen we met zijn vijven en de dieren door. Die laatsten weten goed hoe te ontspannen!




Zondag

Al heb ik heerlijk geslapen, ik voel me toch enorm futloos, als ik opsta. Rick is al op en naar Starbucks om ons zondagse ontbijt te halen. Saskia en Kai eten met ons, maar Katja blijft nog uitslapen.

Eigenlijk heb ik helemaal geen energie, maar ik moet van mezelf een half uur op de crosstrainer. Dat worden bijna veertig minuten, want ik wil vandaag minstens 5000 stappen op de Fitbit halen. Dit zal de eerste dag deze week worden dat ik de 10000 niet ruim haal, helaas.

Intussen zijn Rick en de kinderen bezig met het aftuigen van de Kerstboom. Tot Saskia's ergernis is zij niet gevrijwaard, omdat Jimmy er is. Jimmy heeft er echter absoluut geen moeite mee om mee te helpen. Het is gewoon een leuke jongen, helemaal goedgekeurd door ons.

Een uurtje later is de boom kaal en zijn de versieringen opgeruimd. Ik help Rick mee de enorme boom naar buiten te dragen. De naalden zitten er na vier weken nog erg goed aan, gelukkig. Er is dus weinig te stofzuigen. Het was een mooie boom weer dit jaar, die nu tot "mulch" gemaakt zal worden (voor tuinbedden) en over een paar maanden weer door de Town of Vienna uitgedeeld kan worden.

Na de lunch gaan Rick, Katja, Kai en ik iets doen, wat drie van ons nog nooit hebben gedaan. Op Katja's voorstel gaan we naar een Shooting Range om met een pistool op doel te schieten. Ik weet niet voor alles de Nederlandse benaming en ik kan me ook uit Nederland niet zo'n "range" herinneren.

We moeten lid worden en wij kiezen voor het maandlidmaatschap, wat het goedkoopste is. Dan huren we pistool, een 22, en krijgen een veiligheidsbril en koptelefoon (voor mij ook nog extra oordopjes, want dat geschiet is luid!). We kiezen een doel om op te schieten, er zijn verschillende keuzes. Drie van ons nemen de roze, waarvan een gedeelte van de opbrengst naar borstkankeronderzoek gaat. Kai neemt de zwarte.

Het is druk, dus we moeten een half uurtje wachten voor er een baan voor ons vrijkomt. Er zijn twee "masters", die opletten dat alles goed gaat. We krijgen een hele instructie over hoe we het doel heen en weer kunnen laten gaan en wat wel en niet te doen met het pistool.

Katja heeft in Blacksburg al eerder geschoten en daar gaat het er een stuk minder formeel aan toe. Daar gillen ze keihard "Cold!" en dan moet iedereen stoppen met schieten, zodat men de doelen op kan halen. Daarna roept iedereen "Hot!" als het schieten weer begint. Rick en ik weten niet of we daar zo blij mee zijn. Dat lijkt toch ook weleens mis te kunnen gaan, brrrr!!!

Na de instructie doen we onze koptelefoons op en gaan de "range" binnen. Daar staan al een heel aantal mensen te schieten en de meeste pistolen zijn veel zwaarder, dan die van ons. Wij hebben er een, die weinig terugslag geeft, om mee te beginnen.

De "master", die een militair is, legt ons uit hoe we het pistool moeten laden, hoe we het schietklaar maken en hoe we de doelen heen en weer bewegen. Rick begint met schieten en doet het goed, hij raakt een aantal keren het doelwit.

Daarna is Katja aan de beurt. Ook zij doet het goed. Zij had eigenlijk wel een pistool met meer terugslag gewild. Ze heeft nog een blauwe plek op haar schouder van het geweer van een van haar vrienden. We wonen toch in Virginia en zeker net ten zuiden van ons is schieten en jagen een grote sport. In Blacksburg hebben bijna al Katja's vrienden wel een of meer geweren of pistolen. Hier kennen we daarentegen bijna niemand met wapens in huis.

Na Kai, die het ook goed doet, ben ik aan de beurt. Het laden van het pistool gaat me zo makkelijk af dat het Rick de opmerking ontlokt, dat ik dat vast wel eerder heb gedaan. Niet, dus. Een beetje nerveus schiet ik mijn eerste kogel en die komt keurig in het doel terecht.


Onze doelen helpen het onderzoek naar borstkanker

Dit is leuker, dan ik had gedacht! Gewoonlijk ben ik echt slecht met dingen, die ik voor het eerst doe, maar dit keer niet. Geen enkele kogel mist zijn doel en ik schiet vooral veel 9's. Ik kan me opeens helemaal voorstellen dat mensen dit als hobby hebben.


Ik schiet!

Het is berekoud hierbinnen, echter. Misschien om de kruitdampen tegen te gaan, maar het gaat door merg en been. Volgende keer, als er een is, want dit ga ik natuurlijk niet alleen doen, kleed ik me een stuk warmer aan!

Wat een belevenis is dit ook weer. Om ons heen zijn zulke knallen dat ik het moeilijk vind goed te richten. We schieten 200 kogels, elkaar afwisselend met twintig telkens, zodat we ieder tien beurten hebben.

Dan haalt Rick een ander doel met vijf "harten", zodat we daar om de beurt op kunnen schieten. We kiezen ieder een eigen doel, ik krijg het midden. Rick koopt nog veertig kogels, zodat we ieder tien keer kunnen schieten. We doen het allemaal goed.


In actie

We hebben de hele anderhalf uur volgeschoten. Het is vandaag druk, dus we worden door de master gemaand dat onze tijd op is. Ik had wel door willen gaan, ware het niet dat het zo erg koud is! Het is wel een grappige, vriendschappelijke sfeer hier, iedereen vraagt hoe we het vonden.

Een van de masters dacht serieus dat ik Katja's zus was. Dat vindt Katja natuurlijk helemaal niet leuk. Ik wel, maar laat dat maar niet teveel merken. De man zag mij natuurlijk voornamelijk van achteren.

Het is inmiddels al etenstijd en we zijn dichtbij Springfield Mall. De keuze valt op Hard Times Cafe. Daar eten we hun heerlijke chili, voor mij een salade om het wat lichter te houden.

Thuis kijken we met zijn allen de ABC series. Once Upon A Time vind ik echt super. Desperate Housewives heb ik al een tijd niet meer gevolgd, maar is zo'n serie, die je niet hoeft te volgen en er toch weer meteen in zijn. Over Pan Am ben ik nog steeds niet zeker wat ik ervan vind.

14 reacties:

Anoniem zei

Ik ken bijna niemand hier die geen pistool of geweer in huis heeft. De belangrijkste reden is eigenlijk het wild dat hier rond loopt. Van bobcats tot zelfs een beer afgelopen winter hier op mijn eigen terrein. Jagen is hier ook heel erg populair. My niet gezien maar hiet helemaal Hot. Ik vind het schieten wel leuk.

gr petra

Margreet zei

Leuk zeg, dat schieten. Zelf heb ik het nog nooit gedaan, maar een aantal van Steven's vrienden hebben een vergunning en ook geweren. Af en toe gaan ze naar een veld, zetten een doel neer en dan maar schieten. Dat kan gewoon hier in Colorado, klein eindje de 'stad' uit en onbewoond gebied. Het is dat de ammunitie vrij duur is voor een arme student, anders zou hij het wel vaker doen.
Vlak bij ons is ook een range, misschien moeten we het toch eens proberen.

Sally zei

Wat een gezellig weekend zo. Dat schieten lijkt me ook wel leuk om eens te doen, al heb ik helemaal niets met wapens. Ben altijd bang dat als er eenmaal wapens in huis zijn het ooit eens fout afloopt. Enkel ooit eens geschoten op de kermis met een bolletjespistool en vond het wel stoer dat ik bullseye raakte -_-

Petr@ zei

Hè, wat akelig voor Christine en Chuck om er achter te komen dat er alcohol is gedronken door jongeren bij hun thuis (die jongen heeft toch niet alleen al die vodka gedronken?). Gelukkig zijn er geen nare gevolgen van gekomen.

Leuke foto van Rick in de gele auto. Ik zie ze al rijden door de stad. Echt een mannending!

Wat spannend om te schieten op zo'n baan, Petra. Lijkt me ook best spannend om te doen, ook al vind ik vuurwapens maar eng.

Suus zei

Hoihoi,
Daar ben ik weer, helemaal bijgelezen na een weekendje weg te zijn geweest....

Wij hebben dan ook eens gedaan, schieten, maar wel met een groot geweer zeg maar.... Vond het toch best ook eng de eerste keer!
Het was een familiedag, en mijn oom zit bij de marechaussee.... die vond het leuk om ons ook eens te laten schieten!

Wat een supergave auto zeg, van jullie buurman!!! Wauw....

Ik hoop dat je je inmiddels weer wat beter voelt! Zo niet, heeel veel beterschap!

Anoniem zei

Een shooting range heet hier een schietbaan....... grappig dat je erover schrijft, ik zit er ook over te denken om lid te worden van een schietvereniging.... hoop dat je inmiddels weer bent opgeknapt... Trip naar NL schiet ook al op....
Groetjes, Evelyn

José zei

Stoer hoor! Ik heb weleens met een luchtbucks geschoten, maar dat is nauwelijks te vergelijken lijkt me.. Lijkt me wel leuk om een keer te proberen.
Maar lijkt me toch wel doodeng.

PanAm hebben wij in NL nu twee afleveringen van gezien (vanavond de derde) en ben er eigenlijk wel enthousiast over. Alleen steeds weer die terugblikken maakt het wel, dat je het wel erg goed moet volgen, niets om ondertussen even je was te vouwen o.i.d.

Annemiek zei

Leuk dat je ook eens geschoten hebt. Een pistool heb ik nog niet gedaan.

Anja zei

Leuk dat schieten, wij hebben het in Utah ook eens gedaan. Inderdaad heet het hier een schietbaan.

Sandrah zei

Oh, wat stoer! Dat lijkt me nu ook leuk om eens te doen. Maar ja, de kans om dat in Nederland te doen, lijkt me vrij nihil.

Sandra

Ingrid en Michael zei

Hier ook alle kerstpullen weer weg. We hadden eindelijk eens opbergdozen met vakjes voor alle kerstpullen ergens in de aanbieding gekocht. Dus toen maar gelijk de boom afgetuigd. Wel netjes nu op zolder. In plaats van allemaal losse doosjes nu 3 nette opbergdozen .
En dat schieten. Heb er gemengde gevoelens bij. Het roept vooral weerstand op, maar misschien als je het doet is het heel leuk. Zou er alleen vanwege die weerstand niet snel voor open staan denk ik. Wel knap de je het al zo goed kon doen. Gezellig met elkaar. En dat die master dacht dat jullie zussen waren! Is wel een groot compliment: het vele sporten werpt zijn vruchten af :-)
Beterschap!
Groet,
Ingrid

naomi zei

Ik vindt dat schieten wel griezelig, ik zie vaak genoeg op mijn trauma afdeling hoe mis het kan gaan. Van de week nog een jongen ruzie met een famillie lid en werdt flink in zijn been geschoten. Ik vindt het maar niks dat er steeds meer pistolen in huizen aanwezig zijn.

Wel stoer dat jullie het gedaan hebben. Kan weer van de bucket list af. Ik hoop echt dat jeje snel beter gaat voelen en weer energie hebt.

Mijn complimenten dat je toch blijft bewegen. Weet dat het voor je spieren nodig is, maar toch. Succes.

Groetjes Naomi

Petra zei

@Petra - Ja, waar Rick in Michigan vandaan komt is het net zo. Trouwens, ik denk dat je niet ver uit dit gebied hoeft te gaan en vrijwel iedereen heeft een wapen.

@Margreet - Ja, probeer het eens. Het was een leuke middag.

@Sally - Grappig toch, ik heb ook niets met wapens, maar vond dit toch wel leuk.

@Petra - Zijn vriendin schijnt ook gedronken te hebben, maar niet veel (zei zij). Ik vind wapens ook eng. Het is dat die range zo streng was.

@Suus - Dank je wel, ik voel me helaas nog niet lekker.

@Evelyn - Ik zal je email sturen over Nederland.

@Jose - Inderdaad, Pan Am is opletten. Het komt hier om 22 uur aan en dan vind ik dat wel een uitdaging ;).

@Annemiek - Nu wil ik ook een keer een geweer proberen.

@Anja - Utah lijkt me daar ook wel een staat voor inderdaad.

@Sandra - Er zijn toch wel schietverenigingen? Maar het is wel iets echt Amerikaans ook, vind ik.

@Ingrid - We zullen nooit een wapen hier thuis hebben, daar zijn Rick en ik beiden tegen. Maar zo schieten op een doel is wel leuk.

@Naomi - Mede door zulke dingen als jij schrijft zal er hier nooit een vuurwapen in huis komen. Ik vroeg er vroeger als de kinderen ergens gingen spelen ook altijd naar. Hier in de buurt hebben maar heel weinig mensen wapens.

Nicole zei

Daar zou ik ook niet zo heel blij mee zijn als één van de vrienden van mijn kids mijn alcohol zou opdrinken. En het is hier niet eens strafbaar. Afblijven met je tengels... Gaan ze die knul er nog op aanspreken?

En schieten is leuk!! Hier heb je ook schietverenigingen waar je ook op afspraak een keertje kunt gaan schieten. Ik heb het 3x gedaan, alle keren als uitje van de personeelsverenigingen van het werk. Wij begonnen meestal met een heel klein kaliber en werkten dan op naar de grote jongens met enorme terugslag. Ook hebben we een keertje met luchtbuksen en geweren geschoten. Alleen gaat dat hier echt mega streng. Ook als je lid bent van zo'n vereninging en je hebt een eigen wapen, mag je dat alleen maar vervoeren op de route van en naar de vereniging. Wil je daarna nog ergens heen? Jammer dan, eerst je wapen thuis brengen.

Een vriend van ons is járen geleden naar Mobile, Alabama verhuisd. En ik weet niet of het aan het zuiden ligt, maar hij is een echte schietfanaat geworden, inclusief meerdere wapens thuis. Ik zou het doodeng vinden...

Verder hoop ik natuurlijk ook dat je je inmiddels alweer wat beter voelt. Er is nix aan, je zo beroerd voelen.