Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zaterdag, januari 21, 2012

Wakker met een witte wereld

Het geluid van sneeuwschuivers wekt me al vroeg. De zon schijnt de kamer binnen, maar als ik de gordijnen open lacht me inderdaad een witte wereld toe. Er werd ongeveer vijf centimeter voorspeld en dat is er ook gevallen. Het is dus mooi zonder voor problemen te zorgen.

D is alweer bezig met lekkere lattes voor ons maken en verkondigt trots dat hij de "troepen" al aan het werk heeft gezet. Dat blijken S en N te zijn, die de oprit schoon aan het maken zijn. Hij traint ze duidelijk al jong! De kinderen vinden het ook duidelijk leuk om te doen, alleen krijgt het maken van een sneeuwheuvel om af te glijden al gauw prioriteit boven het schoonmaken van de oprit.

Met enige moeite krijgt D zijn drietal de auto in. Ik neem gauw afscheid. Hopelijk kunnen ze deze zomer ook naar ons toekomen. De twee oudsten hebben helemaal de leeftijd voor veel van de bezienswaardigheden in Washington.

Mijn zus gaat aan het werk en ik doe boven op mijn kamer een Max Capacity trainingsessie. Ik vind ze ideaal op reis, als ik niet makkelijk naar een sportschool kan. Als ik beneden kom wacht er een heerlijke croissant met kaas en ham, die D uit de stad mee heeft genomen. Het is maar goed voor mijn lijn dat ik niet langer blijf, mijn zwager en zus zijn (ook) echte lekkerbekken!

Layla heeft boven geduldig naast me liggend gewacht tot ik klaar was met mijn oefeningen. Die gaat mij nog missen! Ik lijn haar aan voor een wandeling door besneeuwd Newburyport. Dit keer neem ik weer andere straatjes naar het centrum en zie weer allerlei schattige huisjes. Een langslopende vrouw ziet me fotograferen en merkt op dat er vele mooie plaatjes te vinden zijn. Nou, dat is zeker!

Mijn zus houdt vandaag een uurtje eerder op met werken, dus ik zorg ervoor dat ik om elf uur bepakt en bezakt beneden zit. We rijden nog even naar Plum Island, waar we de vuurtoren bezoeken. Vuurtorens zijn ook zoiets, waar ik altijd foto's van moet maken.

Dan is het alweer tijd om S op te halen. Ik kan me voorstellen dat mijn zus haar dagen vindt vliegen! We eten lunch bij de Purple Onion, hun bijzonder lekkere tomatensoep en een halve rosbiefsandwich.

Om op tijd terug te zijn voor S en N moet mijn zus me vroeg bij het vliegveld afzetten. We gaan dus na de lunch meteen op weg. Zonder oponthoud bereiken we Boston Logan Airport en dan is het moment van afscheid alweer aangebroken. Concrete plannen zijn er nog niet, maar ik heb goede hoop dat we hen deze zomer weer zullen zien. Dat maakt het afscheid toch wat makkelijker.

Binnen de kortste keren ben ik weer ingecheckt en ga door de veiligheidscontrole. Na al het gedoe van laarzen, jas en riem af heb ik twee uur voor het boarden zal beginnen. Er is een leuk cafeetje, waar ik een tafeltje neem en een diet Coke bestel. Ruim de tijd om mijn blogs te schrijven en foto's op te laden, dus.

Het vliegtuig zit vol en ik kom naast een spraakzame man uit Florida te zitten. Hij zegt zin te hebben terug te gaan naar de warme temperaturen daar. Dat kan ik me helemaal voorstellen!

Express heb ik een raamstoel aan de A kant van het vliegtuig genomen. Nu heb ik heel mooi zicht op Boston uit de lucht en een uurtje later op Manhatten en de wolkenkrabbers van New York. Alleen landen we helaas vanuit het zuiden, waardoor ik Old Town Alexandria goed kan zien, maar niet de monumenten van Washington. Ach, je kan niet alles hebben.

Rick staat me al op te wachten en het is weer heel fijn hem te zien. Hij stelt voor onderweg een hapje te gaan eten en de keuze valt op La Cote D'Or in Arlington. We hebben al jaren niet meer bij dit intieme Franse bistrootje gegeten.

Als voorafje krijgen we een heerlijk kopje bouillon. Daarna heeft Rick de gerookte zalm en ik een kop wortel-gember soep, die werkelijk voortreffelijk smaakt! Als hoofdgerecht delen we de crepes Florentine en met wilde champignons. Alles is even lekker en dit restaurant gaat op ons lijstje favorieten.

Rick heeft wel zin in iets zoets en daarvoor gaan we langs Pastry Xpo. Hier hebben ze ook de lekkerste maccarons, dus daarvan neem ik een bakje mee.

Saskia heeft weer een aantal vrienden over, maar komt me wel een knuffel geven. Ook van mijn viervoetige vriendjes krijg ik een uitbundige verwelkoming. Het is goed om weer thuis te zijn, maar ik mis de familie in Newburyport ook alweer. Het is toch altijd heel dubbel.

Foto's van vandaag staan hier.

4 reacties:

naomi zei

Grappig bij de titel en de webcam plaatje dacht ik eerst heb een dag gemist. Want het is bij jullie nu ook wit. Maar het was toch je terugreis dag. Wat vliegt de tijd maar fijn dat je ze even gezien hebt. Zou leuk zijn als ze van de zomer zouden komen naar jullie.

Gezellig dat rick je kwam op halen en daarna lekker uit eten.

Groetjes Naomi

Nicole zei

Jammer dat het zo'n kort bezoekje aan je zus was. Hopelijk lukt het ze inderdaad om jullie van de zomer te komen bezoeken.

Prachtige foto's heb je weer gemaakt! Die van Bosten en NY zijn echt heel mooi.

Petra zei

@Naomi - Inderdaad, het werd hier onverwachts ook wit.

@Nicole - Het was bijzonder ze zo in de zonsondergang te zien.

Petr@ zei

En zo zit er alweer een heerlijke tijd met je zus en gezin op. Weer een herinnering om te koesteren. Het zou fijn zijn elkaar van de zomer te kunnen zien. Haar oudste kinderen vinden het vast interessant een rondleiding door Washington te krijgen van hun tante.