Halverwege de week en de maand

Het is alweer woensdag en het middelpunt van februari, wat vliegen de dagen toch voorbij! En dat in het midden van de winter, om de een of andere reden (waarschijnlijk het weer) voelt het dit jaar allemaal niet zo vreselijk. Ik heb ook nog steeds geen verschrikkelijke pijndag gehad dit seizoen, iets om enorm dankbaar voor te zijn!

Rick moet vandaag naar de Navy Yard in Washington en belt hoe mooi het in de stad is. Het is dan ook echt weer zo'n prachtige dag met felblauwe luchten. Ik kan me er niet toe zetten weer naar de sportschool met het psychiatrisch geval te gaan.

In plaats daarvan zet ik Chopped op en doe twee Max Capacity routines achter elkaar. Daarna lijn ik Cosmo aan en neem hem mee voor een superlange wandeling. Ik kies een heuvelachtige route en ren de heuvels af voor extra inspanning.

Onderweg let ik op de tuinen en vallen me een aantal dingen op. Sommige mensen hebben zeer interessante dingen in hun tuin. Eentje allerlei speeltjes en een blauwe olifant in de boom. Een ander is kennelijk gek op flamingo's. Hun brievenbus is er een en er staat een rijtje plastic roze vogels in hun voortuin. Mooi vind ik de tuinen, waar meer krokusjes dan gras te zien zijn.

Overal bloeien de krokussen nu en ik zie ook heel wat narcissen al. Ik kan er niet over uit hoe vroeg dat is. Hopelijk betekent dat niet dat de kersenbloesems ook heel vroeg gaan zijn, want die wil ik voor eind maart bestellen. Intussen geniet ik van het beetje kleur in de natuur en ben helemaal blij als ik een paar cardinaaltjes hun paringsliedje hoor zingen.

Mijn route voert ons een stuk over het W&OD pad, waar ik twee prachtige roodstaart haviken vlak boven ons zie. Door de zon zijn hun staarten ook echt rood, ze doen hun naam eer aan. Helaas heb ik geen goede camera mee, dus geen foto's.


Na zo'n anderhalf uur en al mijn FitBit doelen bereikt, ben ik weer thuis. Petra heeft me vorige week weer aan de cottage cheese gekregen, dus ik maak dat en een salade als lunch. Dan is het wachten tot ik naar de tandarts "mag".

Maandag trok ik eindelijk de stoute schoenen aan en belde de tandarts, waar ik vroeger heenging en Rick, Katja en Kai nog steeds. Ze bleken voor vanmiddag nog een opening te hebben. Ik ben trots op mezelf dat ik die aannam en niet weer veranderde.

Als een langverloren schaap word ik binnengehaald. Het werk aan mijn gebit (veel!) dat Dr. Burch heeft gedaan wordt enorm bewonderd. Jammer, dat Dr. Burch ons toch echt te duur werd, want dat hij een goede tandarts is staat buiten kijf. In ieder geval slaag ik voor alle "testen", orale kanker heb ik gelukkig ook niet en na drie kwartier sta ik weer buiten.

Tegelijk met Saskia, die haar "mentie" had vandaag, kom ik weer thuis. Zij wil graag naar de sportschool en er ook heen rijden. Ze is vastbesloten zo snel mogelijk haar rijbewijs te halen, maar Rick en ik hebben daar nog onze bedenkingen bij.

In ieder geval is Saskia niet aan de van gewend, dus ik houd regelmatig mijn adem in. Wat mij betreft heeft ze nog vele uren oefenrijden nodig voor ik haar alleen achter het stuur zie. Daar is Saskia het gelukkig ook mee eens. We moeten meer tijd vinden om haar les te geven.

Rick neemt avondeten mee van Sunflower, het vegetarische restaurant van Vienna. Hun General Tso's surprise vinden we allemaal lekker, zelfs Rick de vleeseter. Als dessert hebben we een door mij meegebrachte Leonidas bonbon. Wat zijn die toch heerlijk!


Als bloglezers mogen jullie "genieten" van mijn experimenten met bloemenfotografie