Jet lag en Great Falls

Een voordeel van een jet lag naar het westen is het vroege wakker worden. Ik heb lekker geslapen, maar ben eigenlijk om vijf uur al klaarwakker. Ik zing het nog uit tot kwart over zeven, maar sta dan toch echt op. Rick heeft de koffie al klaar voor me.

We eten samen ontbijt en dan vertrekt Rick naar zijn werk. Ik maak me klaar voor de sportschool. Vreemd, vorige week vrijdag gingen Petra en ik naar de Body Pump van negen uur en nu ga ik naar de Core Training van negen uur. Ik word als een lang verloren vriendin binnengehaald, dus dat voelt weer heel goed. Iedereen wil alles weten over mijn reis.

Het uur vliegt voorbij en ik voel mijn spieren weer goed. Dan is het tijd voor cardio en er is nog maar een crosstrainer open. Het wordt steeds drukker hier. Ik mag hopen dat ze meer apparaten zullen kopen nu, vooral een tweede stairmaster.

Het is heerlijk weer, zeker een stuk warmer dan in Nederland met zeven graden. Cosmo heeft de afgelopen week geen goede wandelingen gehad, dus ik besluit hem (en mezelf) op een uitje naar Great Falls te trakteren.

Onderweg zie ik een aantal sneeuwklokjes in bloei en de narcissen zijn ook al een heel stuk verder, dan toen ik wegging. Het is pas 10 februari, maar overal zijn tekenen van lente. Ook insekten, helaas, want die zijn deze winter niet doodgevroren. Hopelijk leidt dat deze zomer niet tot plagen.

Bij de ingang van het park koop ik een nieuwe America the Beautiful pas. Ieder jaar krijg ik de $80 er makkelijk uit met mijn vele bezoeken aan Great Falls en het Shenandoah National Park. Zelfs al zou dat niet zo zijn, dan is het nog een goede manier om de nationale parken te steunen.

Het is heel stil in het park. We zien een paar joggers en een fotograaf met een enorme lens. Hij maakt foto's van een heel stel reigers, die op een "eiland" staan. Die fotografeer ik ook, want dat zie je niet vaak hier. Er zijn heel veel reigers, maar meestal alleen, niet zo in een groep.

De watervallen zijn voller, dan ik had verwacht. Cosmo geniet ook duidelijk van de wandeling. Voor mij is het helemaal af, als ik een witstaart hert vlakbij zie staan. Meestal zijn zij als de dood voor Cosmo, maar deze kijkt hem slechts nieuwsgierig aan.

Terug in Vienna trakteer ik mezelf op een dunne bagel met tonijn bij Manhattan Bagel. Een van mijn buurvrouwen is er ook en vraagt naar mijn reis. Ze heeft genoten van de foto's en vertelt zo ook zin te hebben naar Nederland te reizen. Die opmerking krijg ik via Facebook en email al vaker, wie weet neemt het Amerikaanse toerisme naar Nederland een beetje toe na mijn bezoek, hi hi. Veel van mijn foto's zijn ook gedeeld door Amerikaanse vrienden, wat ook heel wat zegt.

Thuis pak ik helemaal uit. Alle lekkernijen gaan de kast in. De droppotten zitten weer helemaal vol met zwartwitjes. Rick heeft weer thee tot zeker Aruba en binnenkort gaan we de saucijzenbroodjes maken. Flapjack vindt de tassen heel interessant en ik moet hem er regelmatig uit jagen.

Naarmate de middag vordert voel ik ook de jet lag weer terugkomen. Tegen drieen maak ik een kop sterke thee om wat wakker te worden. Saskia en Jimmy zijn hier en lachen om mijn gegaap. Cosmo ligt op mijn voeten en ik lees mijn meegebrachte tijdschriften, maar dat maakt me alleen slaperiger. Ik ga dus maar online bezig.

Rick komt thuis en stelt voor Indiaas te gaan eten. Daar heb ik zeker zin in! Ik neem de tikka paneer, Indiase boerenkaas gegrild met stukken paprika, erg lekker! Het is druk in het restaurant en zoals altijd is er een persoon, die iedereen kan horen. Deze dame gilt werkelijk en ik zie heel veel mensen geergerd kijken. Vreemd, toch, dat zo iemand dat niet doorheeft.

Mijn vermoeidheid wordt alleen maar erger, dus ik schrijf even deze blog af en dan is het bedtijd! Vannacht schijnt het hier een beetje te gaan sneeuwen. Dat is zo ongeveer het meest winterse dat er de afgelopen maand is voorgekomen. Ik vind het prima, maar de kersenbloesems mogen pas de laatste week van maart bloeien, zodat ik ze aan mijn beste vriendin van vroeger kan laten zien!

Foto's van vandaag staan hier.