Vreemd weer geeft wel mooie zonsondergangen

Al om half vijf hoor ik Saskia beneden bezig. Dat is toch wel heel vroeg, zelfs voor haar, maar ze gaat wel gewoon naar school. Ik heb haar een briefje meegegeven dat ik haar om half elf op zal halen, nadat ze een scheikunde proefwerk heeft gemaakt.

Dat geeft mij mooi de tijd om Sharons core training bij te wonen. Ik gebruik zo zwaar mogelijke gewichten en na aflopen trillen mijn spieren helemaal. We waren dus goed bezig! Het is nog geen half elf, dus ik maak de rest van de tijd vol op de crosstrainer.

Saskia staat me al op te wachten en voelt zich duidelijk verschrikkelijk. Ik vind het zo knap van haar dat ze toch dat proefwerk is gaan maken! Thuis valt ze prompt (met twee katten op zich) op de bank in slaap. Ze heeft enorme keelpijn en aan haar spraak is te horen hoe opgezet haar amandelen zijn. Ze wil alleen maar slapen, dus dat laat ik haar maar doen.

Voor de lunch heb ik afgesproken bij Coastal Flats met Marcella. Die lunch is al meerdere keren verzet en Saskia slaapt toch, dus ik rijd naar Tysons Corner.

Marcella is er al en we sluiten aan bij de rij wachtenden. Als we een tafeltje willen is er een kwartier tot twintig minuten wachttijd. We nemen wel een beeper, maar letten intussen ook op de tafeltjes in de bar, waar je zonder te wachten plaats kunt nemen. Daarvan komt er al gauw eentje vrij, dus dat komt mooi uit.

Het wordt een gezellige lunch. Marcella en ik hebben veel gemeen, dus de tijd vliegt. Ik wist al voor ik het menu zag, wat ik wilde eten, namelijk hun Yucatan garnalencocktail. Dat zij een heel aantal grote garnalen in een tomatensaus met allerlei groentes en mango, heel erg lekker en genoeg voor een lunch. Marcella neemt de warme geitenkaas en pecannoten salade, die ook erg goed smaakt, weet ik uit ervaring.

Voor we het weten is er anderhalf uur voorbij en we nemen weer afscheid. We beloven elkaar dit toch vaker te doen. Gezien het aantal keren dat we deze lunch moesten uitstellen, verwacht ik realistisch gezien dat het wel weer een paar maanden zal duren.

Op de terugweg ga ik langs Whole Foods. Ik wil wat vegetarische soepen voor Saskia meenemen. Die zullen lekker zacht zijn voor haar keel. Ze hebben een heel ruime keuze, dus het duurt even voor ik weet wat ik wil kopen. Het worden een pak groentebouillon en een pak met een erg lekker klinkende linzensoep.

Intussen komt de regen met bakken uit de lucht. De straten staan blank. Het zou vanmiddag 22 graden worden, maar het koufront dat voor dit noodweer zorgt, is kennelijk eerder gearriveerd. Jammer, maar het kan ook niet zo warm blijven natuurlijk in februari.

Thuis is Saskia weer wakker. Ze vraagt of Jimmy mag komen. Ik vind dat goed, zolang ze zich rustig houden. Jimmy's moeder belt nog om te kijken of Saskia zijn bezoek wel aankan. We praten ook even over het feit dat Jimmy geen symptomen heeft. Zij acht het daarom niet nodig hem te laten testen. Ik waarschuw wel dat als hij het heeft zijn milt opgezet kan zijn, maar het is natuurlijk aan haar om te beslissen.

De regen houdt net zo plotseling op, als hij begonnen is, precies rond zonsondergang. Zoals wel vaker na zulk weer wordt die spectaculair mooi. Het lijkt wel of de lucht in brand staat! Natuurlijk moet ik daar de nodige foto's van nemen.

Saskia wil heel graag even naar het verjaarsetentje van Delaney bij Tara Thai, dus Rick en ik zetten haar daar af. Rick stelt voor om te kijken of Glory Days de Vermonter sandwich weer heeft. Ik bel op en dat blijkt het geval te zijn. Ik geniet er zoals altijd enorm van. Rick heeft hem een keer geprobeerd en vindt er niets aan. Hij houdt het bij een steaksalade.

Op de terugweg halen we Saskia weer op. Ik kijk eens in haar mond en zie dat de opening tussen haar amandelen nog kleiner is geworden. Als dat morgen nog zo is, zullen we toch weer naar de dokter gaan, want het belemmert haar nachtrust erg.

Foto's van de zonsondergang staan hier.