Dag 1 met Anika: de Monumenten

Het zou vannacht zowaar rond het vriespunt en we slapen op het moment met de ramen wagenwijd open. Het is wel heel koud in de kamer als ik wakker word! Ik ga maar gauw diep onder het dekbed. Daarentegen hoor ik het vrolijke gezang van de cardinaal in de achtertuin ook heel goed.

Om acht uur sta ik op. Anika is nog niet boven en ik maak een extra grote pot koffie. Rick en Saskia zijn al vertrokken. Een minuut of tien later zitten Anika en ik aan de koffie en het ontbijt. We hebben zoveel te kletsen dat ik me dwing naar boven te gaan om te sporten.

Het halve uur op de crosstrainer is voorbij voor ik het weet. Ik zit namelijk helemaal in The Hunger Games (ik hoor van Anika dat die serie in Nederland ook erg populair is, De Hongerspelen). Het wordt steeds spannender.

Nadat ik me ook klaar heb gemaakt voor de dag laten Anika en ik Cosmo samen uit in de uitbundig bloeiende buurt. Anika vindt dat wij in zo'n soort buurt wonen, die zij vaak in tv series ziet. Ik vind het superleuk alles hier weer door de ogen van iemand, die nog nooit in Amerika is geweest, te zien.

We zetten Cosmo thuis af en lopen dan naar de metro. Anika kan daar ook wat geld pinnen, want ze heeft nog geen dollars. De trein staat al klaar en een half uur later stappen we uit bij McPerson Square. Grappig dat ik daar een jaar geleden nog nooit was uitgestapt en nu bijna elke keer.

Als eerste bekijken we het Episcopal (Anglicaanse) St. John's kerkje, waar sinds 1816 alle presidenten diensten hebben bijgewoond. Voor het eerst gaan we er ook binnen, maar er is een mis gaande. We kunnen dus alleen door de glazen deuren de prachtige glas in lood ramen bewonderen.

Bij het Witte Huis is het vandaag verrassend rustig. Er staan wat tapdansers een demonstratie te geven en nog wat andere protesten. Natuurlijk ook het oude vrouwtje dat er al voor het 31ste jaar zit met haar anti-nucleaire protest.

Nadat we ook de achtertuin van het Witte Huis hebben bekeken, is het lunchtijd. Ik neem Anika mee naar Cosi. Hun versgebakken flatbread is werkelijk heerlijk. Ik neem de kip tandoori en Anika tomaat met mozzarella. Het gaat er goed in!

Het is nog steeds fris, maar zeker in de zon zeer aangenaam qua temperatuur, als we aan onze ronde langs de monumenten beginnen. Anika is erg onder de indruk van het Tweede Wereldoorlog monument dat we als eerste bezoeken.

Daarna lopen we via het Vietnam Veteranen Monument naar het Lincoln Memorial. De lucht is staalblauw en Anika houdt net zoveel van fotograferen, als ik. Ze krijgt vandaag in ieder geval prachtige plaatjes!

Na het Koreaanse monument steken we over naar het Tidal Basin. Daar beginnen we met het Dr. Martin Luther King Jr. Memorial. Hier is het het drukst, waarschijnlijk omdat het nieuw is.

De bloesems zijn inderdaad grotendeels uitgebloeid, maar de bomen hebben nog een roze gloed. Sommigen hebben zelfs nog wat bloesems, waardoor we toch nog een paar mooie foto's kunnen maken. Via het Franklin D. Roosevelt memorial komen we bij het Jefferson Memorial, onze laatste stop.

Hier zien we een bruid poseren en maken ook wat foto's van haar. Dit doet me aan onze trouwdag denken, toen we ook in vol ornaat naar Washington gingen en foto's namen bij de beroemde gebouwen. Ik sta op heel wat foto's van Japanse toeristen die dag.

Nadat we Jefferson in zijn monument hebben bewonderd is het alweer vier uur. Tijd om terug naar de metro te lopen. Het dichtstbij is natuurlijk het Smithsonian station, maar ik heb me helemaal voorgenomen dat deze week te vermijden. We lopen dus verder naar Federal Center SW, want we hebben na bijna 15 kilometer lopen wel zin om te zitten.

Inderdaad zijn de treinstellen nog vrijwel leeg en kunnen we meteen zitten. Na een paar stations zijn de stoelen weg en moet iedereen staan. Eenmaal in Vienna lopen we de kilometer naar huis ook nog. Saskia sms-t of we naar de supermarkt kunnen als we thuiskomen.

Dat is prima en Saskia rijdt ons naar de Safeway. Dit wordt Anika's eerste kennismaking met een Amerikaanse supermarkt en deze Safeway is flink groot. Ik laat haar de schappen met cereals zien, want die staat vol met tientallen keuzes.

Zodra Rick thuiskomt vertrekken we naar Tysons Corner. We gaan vanavond bij Seasons 52 eten. Het is maar goed dat ik een reservering heb gemaakt, want er is een wachttijd van een half uur en dat op dinsdagavond!

Het is dan ook werkelijk een heel goed restaurant. Anika en ik hebben duidelijk een soortgelijke smaak, want we bestellen hetzelfde voorafje en hetzelfde dessert. Als voorafje hebben we gevulde artisjokblaadjes (met kaas) met een rucola salade. Rick en ik nemen de scallops als hoofdgerecht. Het mini-dessert waar Anika en ik van genieten is wortelcake met cream cheese frosting. Superlekker, al zag Ricks bessenmousse er ook heerlijk uit.

We zijn flink moe van al het lopen en buitenlucht. Ik heb vandaag een record op mijn Fitbit gehaald: 28551 en een halve marathon gelopen, 13,74 mijl. Morgen hebben we weer een druk programma, dus bijtijds naar bed straks!

Foto's van vandaag staan hier.