Dag 2 met Anika: Capitool, Library of Congress en musea

De ochtend begint een beetje bewolkt, maar al gauw komt de zon tevoorschijn. Het is een stuk warmer, dan de afgelopen paar ochtenden. We hebben vandaag ook weer een vol programma.

Anika en ik eten onze yoghurt met cereal en laten dan Cosmo uit. Ik laat Anika de graven van de revolutionaire soldaten zien, die in de tuin van een huis een paar straten verderop liggen. Ik vind het altijd wel bijzonder dat die mensen achttiende eeuwse graven in hun tuin hebben.

We brengen Cosmo thuis en lopen dan naar de metro. De trein staat alweer klaar. Dit keer gaan we helemaal naar Capitol South, het station het dichtst bij het Capitool. Als we uitstappen schrik ik toch wel even van de drukte!

Er staat een lange rij bij de Library of Congress, waar wij vorige donderdag gewoon meteen naar binnen konden. Ook bij het Capitool staat een rij om zelfs door de veiligheidscontrole te gaan. De medewerkster verzekert mij er echter van dat we, eenmaal binnen, waarschijnlijk al met de eerstvolgende rondleiding meekunnen, ondanks dat we geen reserveringen hebben.

We mogen absoluut geen eten of drinken mee naar binnen nemen. Volgens mij heb ik dat ook niet, maar bij inspectie van mijn tas vind ik toch een nieuw pakje kauwgom en een proefflesje 5-Hour Energy. Dat laatste kreeg ik vorige week in mijn handen gedrukt en zal ik toch nooit drinken, dus gooi het weg. De kauwgom stop ik zo diep mogelijk weg in de hoop dat ze het niet zullen vinden.

Inderdaad komen we zonder kleerscheuren door de veiligheidscontrole. We sluiten aan bij de (vrij korte) rij met mensen zonder reserveringen. Inderdaad krijgen we al heel gauw een kaartje met sticker, die we op moeten plakken.

Niet veel later mogen we het theater in en kijken de indrukwekkende film met uitleg over de geschiedenis en werking van het Congres. De film heet "Out of many one", wat een vertaling is van het motto van de Verenigde Staten "E pluibus unum".

Na de film kunnen we kiezen om in rij 1 of rij 4 plaats te nemen. Rij 1 lijkt vrij vol, dus wij nemen rij 4. We krijgen een kop telefoon aangereikt om onze gids beter te kunnen verstaan. Dat is nieuw en ik vind het een enorme verbetering, want zeker als het zo druk is, is het moeilijk de gids te verstaan zonder microfoon.

Het is alweer een tijdje geleden dat ik voor het laatst in de rotunda onder de koepel van het Capitool stond. Het is altijd weer een adembenemde aanblik. Deze zaal is zo hoog, dat het Vrijheidsbeeld in New York en zo inpast! De schilder Brumidi heeft het merendeel van de schilderingen in de koepel aangebracht.

Daarna krijgen we de oorspronkelijke kamer van het Huis van Afgevaardigden te zien. Ook dit is een prachtige kamer. De rondleiding eindigt in de "crypt" onder de Rotunda. Hier had men oorspronkelijk George Washington willen begraven, maar dat wilde onze eerste president zelf niet. Hier sta je ook in het geografische midden van de stad. Er staat een ster, die zoiets is als het drielandenpunt, maar dan voor Washington. Een voet in NW, een in SW, een in NE en een in SE.

Dat is het einde van de rondleiding, maar de gids legt nog wel uit hoe we kaartjes kunnen krijgen voor de galerij van het Huis van Afgevaardigden. Het blijkt dat Anika die als niet-Amerikaanse veel makkelijker kan krijgen, dan ik, die naar het kantoor van mijn afgevaardigde zou moeten. Anika laat haar paspoort zien en we krijgen prompt een kaartje!


Dit is voor mij ook de eerste keer in het Huis van Afgevaardigden, jaren geleden ben ik wel in de Senaatskamer geweest. Na even in de rij wachten mogen we al naar binnen. Volgende keer neem ik mijn Nederlandse paspoort mee! We moeten al onze electronica afgeven en daarna weer door een veiligheidscontrole.

De beambte daar is ontzettend onaardig, vooral tegen Anika, die zijn gesnauwde bevelen niet zo kan volgen. Het ontlokt aan mij de opmerking dat hij wel wat vriendelijker kan zijn. Tot mijn verrassing verontschuldigt hij zich enorm. Ik zeg niet gauw iets, maar dit ging me echt te ver! We deden niets verkeerd.

Nu mogen we de galerij boven de kamer van het Huis van Afgevaardigden in en plaatsnemen in een van de stoelen. We zitten op de eerste rij. Het debat gaat over Medicaid, de medische verzekering van senioren. Een afgevaardigde uit Georgia heeft het woord.

Het lijkt eerst heel saai, tot ik Nancy Pelosi ontdek tussen het twintigtal aanwezigen (van de 435!). Zij was de vorige "speaker" van het Huis van Afgevaardigden. Zij komt twee minuten lang pleiten voor het lot van de senioren en "Obamacare".

Het is interessant om te zien hoe het eraan toegaat. Na Nancy Pelosi komt de "gentleman from Georgia" weer aan het woord, die zich tot "Mr. Speaker" richt. Vrijwel iedereen is in pak, behalve de dame die vervolgens spreekt, zij is nogal "alternatief" gekleed. Zij vraagt een minuut van de speaker en gaat daar ver overheen. De speaker slaat zijn hamer neer en zelfs daar spreekt ze nog overheen, tot hij haar echt tot stilte maant, dan druipt ze af.

Hierna hebben wij het wel gezien. Ik zou zo graag een keer daar zijn met een echt verhit debat, hoewel de Georgiaan flink verhit klonk. Het is inmiddels bij enen en Anika en ik hebben trek. We willen echter niet naar buiten, want dan moeten we weer door de controles. Bij het heel saaie restaurant eten we gauw even een banaan.

Dan lopen we door de tunnel naar de Library of Congress. Gek genoeg komen we er bijna niemand tegen. Dit is de ideale manier om een dubbele veiligheidscontrole te voorkomen.

In de bibliotheek is het druk, maar we kunnen gelukkig wel naar boven om de leeszaal te zien. Hoe vaak ik dit gebouw ook zie, het blijft schitterend. Onze magen rommelen nu echter hard, want het loopt tegen tweeen. Na de nodige foto's verlaten we de bibliotheek dus weer.


We gaan lunchen in het American Indian Museum bij hun cafe Mitsitam. Hier kiezen we vijf "tapas", onder anderen een salade met baby varens erin, zalm cakejes en ceviche van garnalen. We delen het enorme bord en het is meer dan genoeg voor ons beiden.

Anika en ik delen de hobby fotografie en er is momenteel een orchideeen tentoonstelling in de Botanische Tuinen. Daar nemen we even goed de tijd voor om te fotograferen. Ik vind het ieder jaar weer onvoorstelbaar hoeveel verschillende soorten orchideen er zijn!

Eenmaal weer buiten begint het te druppen. Anika heeft wel een paraplu mee, maar ik niet. Nu merk ik weer eens hoe ver alles uit elkaar ligt met die gigantische musea hier. Net als het flink begint te regenen, gaan we toch maar het Air and Space Museum, wat we eerst links wilden laten liggen, in.

Bij de winkel koop ik een Smithsonian paraplu. Anika kijkt ook even rond, maar weerstaat de verleiding om gedroogd ijs dat de astronauten aten te kopen. We zijn geen van beiden erg geinteresseerd in dit museum, dus verlaten het ook maar weer meteen. Anika heeft nu een idee van hoe groot het is.

Onder onze paraplu's lopen we naar het American History Museum. Hier beginnen we met de Star Spangled Banner tentoonstelling over de vlag, die inspiratie gaf voor het volkslied van de Verenigde Staten. Die vlag is te ver vergaan om nog op te hangen, dus ligt hier. De tentoonstelling is interessant.

Daarna zoeken we de nieuwe zaal met de jurken van de first ladies op. Hier zien we de jurken, die een aantal dames, waaronder Michelle Obama, droegen tijdens de inauguratie van hun mannen. Sommige jurken zijn echt te ouderwets om nu nog te dragen, maar het gros is tijdloos. Zelfs jurken uit de achttiende eeuw zouden nu nog niet misstaan.

Als laatste bekijken we de Presidenten tentoonstelling. Hier kijken we een aantal filmpjes, waaronder over gezinnen in het Witte Huis. Anika koopt nog een paar souvenirs in de grote museumwinkel en dan hebben we het hier wel weer gezien (al zou je een hele dag in dit museum kunnen doorbrengen).

Buiten schijnt de zon weer en de temperatuur is erg aangenaam. We lopen richting Chinatown. Bij het Old Post Office Pavillion zie ik opeens een prachtige regenboog boven het FBI gebouw. Als we de straat oversteken zien we die ook erg mooi boven het Capitool. Dat moet natuurlijk gefotografeerd worden.

Op weg naar het restaurant, waar we met Rick hebben afgesproken, stoppen we nog in een souvenirswinkel. Daar vindt Anika een aantal leuke dingen voor haar gezin. Ik koop het laatste 100 Years Cherry Blossoms speldje. Er zijn natuurlijk allerlei kersenbloesemsouvenirs, maar ik woon hier. Ik vind het toch wel leuk om een kleine herinnering te hebben, dus dit is perfect.

Na Anika ook de Chinese poort in Chinatown getoond te hebben, lopen we naar Jaleo. Hier hebben we met Rick afgesproken. Er blijkt echter een wachttijd van een uur voor een tafel van drie te zijn. Oei, dat had ik niet verwacht! Ik zet onze naam toch maar op de lijst.

In de bar bel ik een aantal restaurants in de buurt en die hebben ook allemaal meer dan een uur wachttijd. Bijna geef ik het op, tot ik Oya, waar we ook een aantal keren met plezier hebben gegeten, bel. Daar is wel plaats.

Tevergeefs bel ik Rick dat we van restaurant gaan veranderen. Pas als we bijna bij Oya zijn neemt hij zijn telefoon op. Gelukkig is hij ook vlakbij dat restaurant.

Hier hebben ze een prix fixe menu, waar we alle drie gebruik van maken. Mijn voorgerecht is een salade van calamari met een Aziatische groentemelange. Het is heerlijk! Ook de anderen smullen, Anika heeft een soort miniburgers
met tofu.

Mijn hoofdgerecht is wat karig, maar wel erg lekker, namelijk sushi. Anika heeft zalm en Rick biefstuk en dat ziet er ook goed uit. Als dessert krijgen Anika en ik een appel en cranberry crumble, heel erg lekker. Eigenlijk had ik liever Ricks dessert echter, die heeft een chocolade cakeje met caramelsaus.

Op de terugweg rijdt Rick nog even langs de verlichte monumenten. Al heb ik ze al vele malen gezien, ze blijven zo nog mooier dan overdag. Anika is er dan ook zeer van onder de indruk.

Thuis gaan de voeten omhoog. Ik merk het nu wel erg dat ik zoveel heb gelopen de afgelopen week.

Foto's van vandaag ataan hier.