Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, maart 30, 2012

Dag 4 met Anika: Mount Vernon en Old Town Alexandria

Vrijdag alweer! Rick vertrekt vroeg, want hij heeft een speciale dag met zijn team collega's. Ze gaan eerst tot vroeg in de middag vergaderen en daarna go karten. Na afloop gaan ze dan nog ergens eten, dus Anika en ik zullen vanavond zonder Rick eten.

De ochtend begint zonnig, maar al gauw heeft de bewolking de overhand. Jammer, maar we hebben tot nu toe enorm geluk met het weer gehad. Na het ontbijt doe ik even gauw een Max Capacity training. Dat is de perfecte manier om al mijn spieren even aan bod te laten komen.

Daarna lopen we een stukje met Cosmo door de buurt, waar Anika allerlei foto's neemt. Niet te lang, want we willen bijtijds op pad vanochtend. Op het internet koop ik kaartjes voor Mount Vernon en dan gaan gaan we op weg.

Het is altijd een beetje een gok qua verkeer hoe daarheen te rijden. Als ik de I-66 echter al bij ons helemaal in een file zie staan, is de keuze snel gemaakt. Het wordt de I-495, waar we slechts heel kort een beetje langzamer rijden. Ik zie dat de tegenliggende helft wel vaststaat, dus neem me voor niet dezelfde weg terug te nemen.

Eenmaal van de I-495 nemen we de, zeker in dit seizoen, prachtige George Washington Memorial Parkway. Halverwege vliegt vlak voor ons een adelaar op uit het struikgewas. Hij (of zij) vliegt een tijdje voor ons uit, zodat Anika de mooie witte staart goed kan zien.

Tegen elven komen we bij Mount Vernon aan. Daar is het een drukte van jewelste, gelukkig geven ze tegenwoordig kaartjes met een tijd om het huis binnen te gaan, want vroeger had ik het met zo'n drukte opgegeven. Dan hadden we wel twee uur moeten wachten voor een bezoek.

Nu hebben we kaartjes voor twaalf uur. We hebben dus ruim de tijd en beginnen met de interessante film, door Kees van Oostrum geregisseerd. De film vertelt interessant over George Wsahingtons geschiedenis als generaal, president en man van Martha Custis, een weduwe, waarmee hij nooit kinderen kreeg. Directe afstammelingen van hem zijn er dus niet.

Na de film lopen we naar het huis. Daar zien we een rij staan, dus ik ga vragen wanneer we daar in moeten gaan staan. Ze lopen wat achter, dus wij mogen om tien over twaalf terugkomen.

Dat geeft ons tijd om wat water en Virginia pinda's te kopen, want vooral mijn maag rommelt alweer. We bekijken ook de slavenkwartieren alvast. Intussen genieten we van een paar handjes pinda's, die van Virginia zijn heel erg mijn favoriet en Anika vindt ze ook heerlijk.

Gelukkig hebben we ze nu gegeten, want het blijkt dat je eigenlijk helemaal niet mag eten hier. Als we bij de rij aansluiten mogen we namelijk geen pindaatje meer nuttigen van de toch vriendelijke vrijwilliger daar.

Eenmaal in de rij gaat het vrij snel. Het is fijn dat ze nu de menigte zo met tijden onder controle houden. Alleen voelen we ons wel een beetje gehaast eenmaal in het huis. We mogen eigenlijk maar een snelle blik in elke kamer werpen. Gelukkig kan ik Anika wel het een en ander vertellen na alle keren dat ik hier al heb rondgelopen.

Eenmaal buiten lopen we naar de graven van George en Martha Washington. Deze man heeft zoveel gedaan voor de Verenigde Staten, zonder hem zou het land eigenlijk niet bestaan. Ik voel altijd een beetje een brok in mijn keel hier, dat iemand zoveel kan geven om zijn land dat hij eigenlijk maar nauwelijks thuis kon zijn. Hij was echt de "vader des vaderlands" van de VS.

Dit blijft ook een werkende boerderij, dus we genieten van alle lammetjes in de wei. Zo schattig! Een ervan loopt dicht bij het hek en ik aai het kroezige lijfje. Ik zou er zo een mee willen nemen, maar een volwassen schaap is natuurlijk lang niet zo knuffelig.

Intussen drupt het ook en dat wordt steeds meer. Na nog een blik in de verschillende bijgebouwen geworpen te hebben en door de mooie tuin te hebben gelopen, haasten we ons naar binnen, hopend dat de regen weg zal zijn na onze lunch.

We lopen door het heel mooie museum over het leven van George Washington. Daar is onder (heel veel) anderen zijn kunstgebit, iets bijzonders in zijn tijd, te bekijken. Het museum is zo gemaakt dat het ook kinderen heel erg zal aanspreken.

Het is al na enen, dus wij lopen naar de Mount Vernon Inn, het coloniale restaurant hier, om te lunchen. Daar is een wachttijd van zo'n twintig minuten. We zetten onze namen op de lijst, want in die tijd kunnen we niet naar Alexandria rijden.

Intussen kijken we rond in de enorme, en dan bedoel ik ook echt enorm, souvenirswinkel. Anika vindt een paar leuke dingen en ik neem voor Rick biertjes mee. Die zijn naar de recepten of smaak van George Washington, Thomas Jefferson en Benjamin Franklin gemaakt. Ik vind het wel leuk hem iets te geven, want hij maakt dit soort leuke weken met een vriendin toch maar mogelijk voor mij.

Bij de inn krijgen we een tafeltje bij het raam. We bestellen allebei een kop Virginia pindasoep en ik neem spinaziesalade en Anika een broodje met Virginia ham en kaas. De soep is werkelijk verrukkelijk! Ik vind mijn salade ook erg lekker, maar Anika's broodje (zeg maar gerust "brood") is erg droog. De ham is wel lekker, dus ze eet die wel, maar het broodje niet.

Eenmaal weer buiten drupt het nog steeds, maar de zon komt ook even kijken. De volgende stop is Old Town Alexandria. Ik parkeer onder het stadhuis, wat altijd het makkelijkst en goedkoopst ($8) is.

Bij het bezoekerscentrum haal ik een wandelroute op. Ik heb het al zo vaak gedaan, maar het is toch alweer een half jaar geleden, dus ik vind het wel fijn even een kaartje te hebben. Onderweg wijs ik Anika de verschillende bezienswaardigheden en vertel erover.

Bij de achttiende eeuwse Christ Church fotograferen we de evenoude grafstenen. Daarna gaan we erbinnen. Dit was de (Anglicaanse) kerk van George Washington en ook Robert E. Lee, de Zuidelijke generaal tijdens de Burgeroorlog, had hier zijn eigen bankje.

In het bankje, waar George Washington zat, en daarna ook de andere belangrijke figuren, die hier kwamen, zoals Winston Churchill, FDR en andere presidenten. verwelkomt Leo ons. Zoals altijd is Anika het hoogtepunt, want Amerikanen zijn dol op buitenlanders. Leo vertelt ons het een en ander over de kerk, terwijl wij zitten, waar die beroemde personen zaten.

Leo vindt het duidelijk leuk gezelschap te hebben, maar ik heb Anika nog meer te tonen hier. We nemen hartelijk afscheid. Anika en ik vervolgen onze wandeling naar het Old Presbyterian Meeting House. Ten tijde van George Washington mochten alleen Anglicaanse (en later dus Episcopalian) kerken zichzelf "church" noemen. Alle andere religies waren natuurlijk in dit land van "freedom of religion" toegestaan, maar werden "meeting houses" genoemd.

Hier zien we ook het graf van James Craik, de chirurg, die bij George Washington was, toen die op 67-jarige leeftijd overleed aan een bacteriele keelontsteking. Deze dokter zagen we ook in de film eerder vandaag over het leven van Washington. De naam betekent dus ook iets voor Anika.

Langzamerhand leert Anika het een en ander van althans de vroege Amerikaanse geschiedenis. In dit kerkhof staat ook het graf van de onbekende revolutionaire soldaat. Veel onbekender dan het graf van onbekende soldaat bij Arlington Cemetery gisteren. Er staat hier geen 24-uurs wacht met ceremonie. Ironisch genoeg in mijn ogen heeft deze onbekende soldaat toch een belangrijker gevecht gevochten voor dit land.

We lopen verder langs Captain's Row. De straatjes hier zijn heel fotogeniek. Dan komen we bij de Stabler-Leadbeater apotheek.

Hier gaan we naar binnen en kopen kaartjes voor de rondleiding, die meteen begint. Een paar jaar geleden heb ik deze rondleiding ook gedaan en toen waren ze nog helemaal bezig de bovenverdieping op te ruimen.

Deze apotheek werd in 1933 gesloten zonder ook maar iets op te ruimen of te veranderen van wat waarschijnlijk al vanaf het midden van de 19e eeuw er zo stond. Daardoor krijgen wij een unieke blik op een authentieke oude apotheek. Zelfs Martha Washington bestelde hier medicijnen.

Krista, de gids, vertelt er interessant over. In de tijd van George Washington was bloedlaten ook nog de norm. De apotheek ging bergafwaarts, toen er meer regels kwamen omtrent het uitbrengen van medicijnen. Want in zo'n "apotheek" werd er maar wat gemixt.

De bovenverdieping is nog interessanter. Dat was nog helemaal niet ontdekt toen ik hier voor het laatst was en nu is het helemaal netjes. Er zijn allerlei vreemde kruiden en planten te vinden. Op hun hoogtepunt deed men van alles, van verf maken tot parfum. Al die materialen liggen hier.

We bedanken onze gids en spreken nog wat over Nederland, waar zij in april op vakantie zal gaan. Dan lopen Anika en ik terug naar de hoofdwinkelstraat hier, King Street.

Bij de Virginia Shop kijken we rond, maar kopen niets. Bij Starbucks ernaast maken we even een pit stop. Dan lopen we terug naar de van.

Om Anika nog een keer de "skyline" van Washington te laten zien, neem ik de George Washington Parkway terug. We zijn met zijn tweeen, dus kunnen de I-66 terugnemen. Voor we daarop gaan stop ik nog even bij de Giant.

Saskia heeft yoghurt nodig en Luna repen. Ik neem ook maar gelijk een paar flessen wijn mee. Dit is veel beter dan het spitsverkeer in Vienna te trotseren, weet ik uit ervaring.

Saskia heeft nu Paasvakantie en heeft een paar vriendinnen over. Zij heeft al gegeten, dus Anika en ik bestellen Zpizza. Dat is helemaal biologisch en erg lekker. We smullen allebei.

Rick komt laat thuis en is erg blij met de biertjes. De rest van de avond kijken we tv (Anika leest, hoe ze dat kan met de tv aan weet ik niet). Nog twee volle dagen en dan zit deze eerste week in Amerika er alweer op voor Anika. We hebben dit weekend weer een vol programma, dus tijd om te gaan slapen!

Foto's van vandaag staan hier.

4 reacties:

Petr@ zei

Alweer zo'n ontzettend drukke, maar heel erg leuke dag. Ik geniet altijd extra van je verhalen als je naar Alexandria en Mount Vernon gaat. Dat staat zeker hoog op mijn lijstje als ik ooit in jouw buurt kom.

Wel jammer dat je het gevoel had je te moeten haasten in het huis. Blijkbaar hebben ze de tijden dan toch te dicht op elkaar.

Wat een lieve foto van jou en Saskia.

Petra zei

@Petra - Nu kunnen de meeste mensen het huis tenminste bekijken. Voorheen lukte dat niet, dus ik haast me dan liever. Ik vind het ook een erg leuke foto.

naomi zei

Hallo

Wat een dag net prachtige geschiedenis weer. Het is toch heel bijzonder dat ook al is het "jong" toch nog allemaal bestaat en te bezoeken is. Fijn dat het met deze tijden goed geregeld is wel jammer dat je je wat opgejaagd voeldde.

Old town Alexandria lijkt me ook echt leuk om te bezoeken. Weer prachtige foto's vandaag.

En wat je zegt het is toch fijn dat Rick zo'n week voor jouw mogelijk maakt. Je hebt toch een hele week iemand extra in huis en kan wat inbreuk op je privacy zijn. Maar geniet ervan het is fijn dat je het kan doen.

Leuke foto van moeder en dochter.

Groetjes Naomi Geniet van jullie laatste dag samen.

Ineke zei

Wat boft je vriendin dat ze jouw als gids heeft! Die foto waarop je samen met haar voor dat witte hek staat is erg leuk.