Een lekker luierdagje

Al mijn goede plannen om op tijd op te staan en een uur te gaan sporten vervliegen als ik in dit heerlijke bed lig! Buiten waait het hard en dat maakt het nog knusser. Wetend dat Katja van plan is flink uit te slapen, mag ik van mezelf ook tot negen uur blijven liggen.

Het is zonnig buiten, maar de palmen zwaaien inderdaad flink. Als eerste ga ik naar de receptie, zoals Mr. Oscar me gisteren gezegd had. Daar doe ik mijn verhaal over de kamer met uitzicht op de vuilnisbakken van het resort hiernaast en hoe Mr. Oscar heeft beloofd ons vandaag over te hevelen naar een kamer met volledig zeezicht.

Mr. Oscar is er vandaag echter niet (had hij ook wel gezegd) en, daar ben ik wel enigszins verbolgen over, hij heeft niets van zijn beloftes in onze reservering geschreven. De dienstdoende manager wordt gebeld en de nogal norse receptioniste mompelt wat in de telefoon. Dan beveelt ze mij om twaalf uur onze huidige kamer te verlaten en we mogen om twee uur weer komen vragen wat onze nieuwe kamer dan gaat zijn.

Opeens ben ik onder de indruk van de service van het Westin hotel in Aruba, waar we, als er zo'n situatie was, in onze oude kamer mochten blijven en het personeel onze bagage overhevelde, zodat wij geen tijd van onze vakantie verloren. Tenslotte hebben wij gisteren gewoon de verkeerde kamer gekregen en dat was niet onze fout.

Het zit me toch niet lekker en ik vraag om de manager persoonlijk te spreken. Vaak is het minder makkelijk iemand af te schepen, als ze tegenover je staan, weet ik nog uit mijn reisagentdagen.

Inderdaad, in persoon doet deze manager enorm haar best, maar wil me geen valse hoop geven. Ze kan misschien "iets" doen, maar niet zeker. Nou ja, haar best is alles wat ze kan doen en we verzuchten beiden dat we wilden dat Mr. Oscar geen valse beloftes had gedaan. We moeten nog steeds om twaalf uur uit onze huidige kamer en de bagage laten opslaan.

Later dan ik had gehoopt loop ik de sportkamer binnen. Daar word ik aangenaam verrast door de nieuwe toestellen, die er staan. De crosstrainers zijn een nieuwere versie van die we bij onze sportschool hebben. Helaas staan ze naar de muur gekeerd en niet naar het raam met uitzicht op zee. Een half uur is gelukkig snel voorbij.

In de kamer (die nota bene onder de lobby ligt) staat Katja onder de douche. Tegen de tijd dat zij klaar is loopt het al bij elven en we hebben nog geen hap gegeten. Ik had eigenlijk een snack moeten halen, want ik ben misselijk van de honger.

Het is ook al zo laat dat er nergens meer ontbijt wordt geserveerd en het is te vroeg voor lunch. We kijken dus wat het Caribe Cafe te bieden heeft. Dat is niet veel, maar we besluiten wat te bestellen en dan later lunch te eten. Mijn yoghurtje en banaan vullen tenminste een beetje en de koffie is wel lekker sterk.

Buiten ziet het er heerlijk uit, ik kan gewoon geen genoeg krijgen van die diep turquoise and blauwe waterkleuren! We pakken gauw in en maken een tas met benodigdheden voor het zwembad. De bikini's gaan aan onder de kleding, want we gaan helemaal van de zon genieten vanmiddag.

Na de bagage afgegeven te hebben bij de bellman, krijgen we te horen dat onze nieuwe kamer nummer 561 zal zijn. Geen idee wat voor kamer dat is en we kunnen de sleutels pas later in de middag krijgen. Ik vertrouw er maar op dat het goed zit en ga met Katja genieten van de subtropische zon.

Hoewel, dat valt nog even niet mee, want alle stoelen bij de zwembaden zijn bezet. Even overwegen we dan op het strand te gaan liggen, maar niet voor niets zijn alle stoelen daar vrijwel leeg. Het waait zo hard dat je zo ongeveer gezandstraald wordt!

Wel is het zachte fijne zand heerlijk om op te lopen en we lopen ook even de zee in, die best een lekkere temperatuur heeft. Er is echter niemand in het water, want de vlaggen zijn rood. We horen iemand van een cruise schip vertellen dat zij ook heel ruige zee hebben gehad met iedereen ziek. Blij dat we geen cruise doen!

Een van de medewerkers van het hotels vraagt of we stoelen nodig hebben en daar knikken we gretig ja op. Hij brengt de stoelen waar wij het willen en dat is een idyllisch plekje bij palmbomen en bougainville bloemen.

Het is er heerlijk toeven en onze boeken zijn leuk. Dat van Katja zo leuk dat ze regelmatig hardop moet lachen. We delen ons Kindle account, dus dat boek ga ik ook eens proberen.

Na een paar uur begint mijn maag te rommelen en Katja heeft ook wel zin in een hapje. We gaan eens kijken wat de Bimini Market te bieden heeft. Dat is een buffet en als er een nadeel is hier zijn het wel de prijzen van eten. Ik verwacht een heel luxe buffet, maar dat valt erg tegen. Alleen de conch chowder (soep) en de desserts zijn echt lekker. Morgen moeten we dus maar een alternatief ergens vinden.

Ons plekje ligt inmiddels helemaal in de schaduw en daar is het niet warm genoeg voor. Nu is het wat minder druk, dus we vinden een paar stoelen bij het grootste zwembad. Hier speelt ook een gezellig muziekje en de serveersters komen telkens langs voor drankjes.

Katja en ik houden het bij een Kalik biertje en flesjes water. Om ons heen vloeien de cocktails rijkelijk. Er zijn hier vrij veel collegestudenten aanwezig, maar in het Wyndham naast ons hotel is het net als je soms in films ziet, een echte spring break.

In ons hotel hebben Katja en ik al meerdere een ouder en een student paren gezien. Ik vind het zo fijn dat wij zo'n goede relatie hebben dat onze kinderen dat met ons willen doen. Dit worden herinneringen voor het leven.

Langzaam verdwijnt de zon steeds vaker achter de wolken en wordt het zwembad steeds leger. Rond half vijf besluiten Katja en ik dat het voor ons ook te koel is geworden. We gaan eens kijken wat de nieuwe kamer zal zijn.

Dat wordt een aangename verrassing! We kijken op de vijfde verdieping uit over de zwembaden en de zee en zien in de verte zelfs Paradise Island met Atlantis erop. Een heel grote verbetering, dus, en ik ga er, terwijl Katja zich klaarmaakt in de badkamer, op het balkon van genieten.

Beneden in de Telegraph Bar gaan we een cocktail uitkiezen. Katja bestelt de Bahamian sangria en ik moet gewoon een Bahama Mama drinken. Terwijl we onze drankjes sippen zien we hoe de wolken prachtig kleuren voor de zonsondergang.

Bahama Mama

Voor het avondeten hebben we een reservering gemaakt bij het Indigo Cafe. We krijgen een tafeltje buiten op het terras en het wordt een gezellig maaltijd. We delen een lekkere spinazie en zalmdip en mijn mahi mahi smaakt alsof die net gevangen is. Katja heeft een garnalenmaaltijd, die ze ook erg lekker vindt.

Intussen vermaken we ons met een bijtje, dat in Katja's water valt en daarna wel dronken lijkt. Katja wil het een naam geven en vraagt of ik een bekende bij ken. Zij denkt aan Disney of zo, maar bij mij komt natuurlijk meteen Maja, de bij, bovendrijven. Die kent Katja niet en ze lacht zich krom om die naam.

We worden er helemaal melig van. De bij wordt onbewust het hoogtepunt van deze maaltijd! Waar Katja het laat weet ik niet, maar ze speelt het nog klaar om een dessert van chocolate mousse te eten. Ik neem er een lepeltje van voor de smaak.

Een taxi met een heel vriendelijke en spraakzame chauffeur (voor het eerst hier) brengt ons terug naar het hotel. Daar neemt Katja haar laptop en schoolwerk mee naar de lobby. Stiekem denk ik dat ze hoopt daar een leuke collegestudent tegen het lijf te lopen. Ik luister naar de wind en golven buiten en schrijf dit blog.

Ook "klets" ik wat met Rick op MSN, maar hij is met Kai mee naar een concert in DC. Hij schrijft dat Saskia nog steeds thuis is, maar wel met schoolwerk inhalen is begonnen. Dat is een goed teken.

Foto's van vandaag staan hier.