Nog een keertje bloesems

Saskia blijft vanochtend een paar uur thuis om wat bij te slapen. Het vroege opstaan breekt haar nog wel op. Gisteravond heb ik de leerkrachten van Engels en fotografie een mailtje gestuurd, waarin ik uitlegde dat Saskia wel beter genoeg is om naar school te gaan, maar dat ze nog steeds snel vermoeid is. Gelukkig hebben beiden daar gunstig op gereageerd. Hopelijk zal ze dus niet twee "F"'s op haar rapport hebben dit kwartaal.

Het is weer heerlijk warm buiten, dus ik eet mijn ontbijt op mijn gemak op het deck. Een beetje te langzaam, want ik moet me naar Sharons klas haasten. Sharons buurvrouw is vannacht onverwachts gestorven en daar heeft zij het vanzelfsprekend moeilijk mee. Knap hoe zij het toch klaarspeelt om ons een uur flink te laten sporten.

Saskia wacht me al op en ik breng haar naar school. Op de terugweg gooi ik de van vol en zie dat de benzine prijzen nu boven de $4 per gallon zijn (dat is voor hier erg duur, ik weet dat het nog niets is in vergelijking met Nederland). Met mijn Giant bonuskaart krijg ik maar liefst 60 cent korting, dat scheelt dus enorm.

Even overweeg ik Cosmo mee naar Washington te nemen, maar gezien het drukke verkeer nu met de kersenbloesems en gebrek aan parkeerplekken zie ik daar toch maar van af. Ik wandel een flink stuk met hem in de buurt en loop daarna naar de metro. Jammer, dat honden daar niet in mogen, anders had ik hem zeker meegenomen.

Het toeristenseizoen is duidelijk aangebroken, want ik moet een aantal wagons naar achteren lopen om nog een zitplaats te vinden. Omdat ik zin heb nog eens bij Cosi te lunchen, stap ik weer bij McPherson Square uit.

McPherson Square station

Het is een drukte van jewelste in de stad en flink warm. Ik ben blij met mijn mouwloze topje! Heel veel restaurants hebben terrasjes, die flink vol zitten. Onderweg naar Cosi loop ik langs Potbelly en zie daar dat ze de "little tuna" sandwich weer hebben.

Dat klinkt wel erg lekker en na enig overleg met mijzelf wordt die het voor mijn lunch. Daar krijg ik geen spijt van, echt een aanrader, deze sandwich en precies genoeg. Buiten op hun terrasje eet ik het, al mensenkijkend, op.

Als ik klaar ben loop ik naar het Tidal Basin. Je kunt goed zien hoe snel de bloesems gaan, want zat gisteren vrijwel alles nog aan de bomen, nu zijn er al flink wat bijna kale takken. Op het water drijft een laagje roze bloesemblaadjes.

Duidelijk hebben veel mensen naar het weerbericht geluisterd en zijn vandaag nog maar gauw gekomen. Het is zo mogelijk nog drukker dan de afgelopen paar dagen. Overal zonnende, picknickende en fotograferende mensen, waar ik me dus ook bij schaar.

Hoe vaak ik hier ook al ben geweest, ik vind toch nog nieuwe uitkijkpunten. Vandaag zelfs een paar, waarbij ik zowel het Washington Monument, als het Jefferson Memorial op de foto krijg. Ik ben zeer tevreden over de resultaten, al is de lucht niet helemaal staalblauw.

Als ik helemaal rond het Tidal Basin heb gelopen, neem ik met moeite afscheid van de bloeiende bomen. Via de Enid Haupt Garden bij het Smithsonian kasteel loop ik terug naar de metro. Deze tuin, aangelegd op het dak van twee musea, heeft iedere lente een andere kleurschakering. Dit jaar is het wit, witte hyacinten, tulpen en andere bloemen zijn in Franse stijl geplant.

Net als gisteren staat er in het Smithsonian metrostation politie. We moeten allemaal een kant uit en het perron staat propvol. Duidelijk is er een probleem (geweest?) met de oranje lijn. Niet wetend wanneer de volgende trein zal komen en of ik daar nog in zal passen met deze menigte, besluit ik het station te verlaten.

De politieagenten laten me er met tegenzin door en ik neem me voor dit station tijdens het Cherry Blossom Festival niet meer te gebruiken. Dan maar wat verder lopen naar Federal Center SW. Hier is het een oase van rust en de trein komt vrijwel leeg aanrijden. Na al dat lopen ben ik blij een zitplaats te hebben.

Inderdaad komen er bij het Smithsonian station drommen mensen bij en had ik dan vast en zeker moeten staan. Op de heenweg ben ik begonnen in het boek "The Hunger Games". Die serie is hier een grote rage en de film ervan is net uit. In de Bahamas las Katja de boeken in een ruk uit, dus ik wil er het mijne van weten. Het boeit inderdaad meteen.

Door al het metro gedoe moet ik me naar huis haasten, want Rob en Annie zullen rond vijven langskomen. Gelukkig haal ik het voor de deurbel gaat. Rob en Annie ken ik van het Alles Amerika forum en ik heb ze in februari ook nog tijdens de bijeenkomst gezien. Ze hebben tijdschriften en lekkernijen mee, super.

We gaan buiten zitten en kletsen gezellig bij. Zij hebben enorm geluk, want zijn gisteren aangekomen en konden vandaag dus de pracht van de kersenboompjes nog net meepikken. Rick komt wat laat thuis, maar ziet ze ook nog even. Dan nemen we weer afscheid en wensen Rob en Annie nog een fijne vakantie. Zij gaan dinsdag verder naar het zuiden van Virginia, North en South Carolina.

Saskia moet babysitten. Rick en ik willen naar een restaurant met terras en de keuze valt op Chevy's. Hier blijkt het tot 20 uur "happy hour" te zijn en alle drankjes kosten $3. Ook krijgt Rick bij het inchecken op Foursquare een coupon voor het tweede hoofdgerecht halve prijs.

Rick neemt de fajita's met kip en garnalen en ik de heel lekkere gegrilde vistaco's. De serveerder, Ken, is ontzettend vrolijk, snel en goed. Hij vraagt net voor achten of we nog een drankje willen voor het happy hour voorbij is en hij herinnert Rick bij het afrekenen aan de coupon. We blijven nog een tijdje nakletsen, want het is ongekend warm voor eind maart.

Foto's van vandaag staan hier.