Onze webcam

Cul-de-sac Cam

dinsdag, maart 13, 2012

Nous sommes a Quebec City!

Om vijf over half zeven neem ik afscheid van Saskia. Ik vind haar er maar witjes uitzien, maar ze zegt dat ze zich goed voelt. Ze heeft zich gisteren geen moment rust gegund, had haar eerste bijles (toch iets waar je je op moet concentreren) en ze had spijt dat ze het uit heeft gemaakt met Jimmy. Als dat maar goed gaat, denk ik, als Saskia naar school vertrekt.

Rick en ik gaan nog even terug naar bed, maar ik kan de slaap niet meer vatten. Mijn gedachten malen met zorgen om Saskia en natuurlijk allerlei sceanarios, die zouden kunnen gebeuren vandaag, waardoor we vluchten zouden missen. Het verbaast me iedere keer weer hoe inventief mijn brein kan zijn in het verzinnen van mogelijke calamiteiten. Ben ik daar de enige in?

Rick en ik eten gezellig samen ontbijt en met een kop sterke koffie zijn de muizenissen ook weer een beetje verdwenen. In de Bahamas kreeg ik telkens waarschuwingen over het gebruik van data op mijn telefoon. Dat wil ik in Canada niet weer, dus bel AT&T met de vraag of ze een Canada plan hebben. Dat niet, maar ik kan wel de gebruikte data in de Bahamas en de te gebruiken data in Canada samenbundelen voor een laag bedrag. Heel fijn, want dat kan flink oplopen anders!

Terwijl ik aan de telefoon ben doe ik een halfhartig kwartiertje op de crosstrainer boven. Om de een of andere reden ben ik toch iedere keer weer flink zenuwachtig voor ik ga vliegen, hoe vaak ik ook al gereisd heb. In ieder geval zit alles, inclusief Kai, Rick en ik, in de auto op de doeltijd van half tien.

Dan krijgt Rick een sms van Saskia. Ze is doodmoe en wil graag opgehaald worden. Gelukkig schrijft ze nog geen minuut later van toch maar niet, want ze had op Ricks terugkomst van het vliegveld moeten wachten. Op mijn vraag waarom dan opeens niet, sms-t Saskia dat ze een Engels proefwerk heeft en Latijn niet wil missen. Rick zal haar nu om half een gaan ophalen. Ik hoop zo dat ze niet teveel van zichzelf vergt!

De weg naar Reagan National Airport is gelukkig zonder files. We nemen tegenwoordig de I-395, in plaats van de altijd vaststaande I-66, en dat bevalt prima. Op mijn reispapieren staat dat Air Canada uit de B terminal vertrekt, dus daar zet Rick ons af.

Eenmaal in de terminal zien we nergens een Air Canada logo. Ik vraag het aan een van de medewerkers en die wijst ons naar Terminal A. Dat is nog tien minuten lopen en we hebben maar een uur en een kwartier voor onze vlucht vertrekt. Gelukkig ziet Kai dat Rick nog niet vertrokken is en we rennen terug naar de auto. Een paar minuten later zet hij ons bij de A terminal af en nemen we nu dan echt afscheid.

Het inchecken gaat snel. Omdat ik bij United Premier status heb, hoeven we maar voor een tas te betalen. Ook krijg ik een boarding pas, waarmee wij als een van de eersten aan boord kunnen. Het is ontzettend mooi weer en zal vandaag zelfs 24 graden worden. We hebben raamplaatsen aan de "stad"kant, dus hopelijk stijgen we in die richting op.

Na de spoedig verlopen veiligheidscontrole, wat bij dit vliegveld altijd zoveel makkelijker gaat, dan bij het internationale vliegveld Dulles, lopen Kai en ik naar het Euro Cafe. Daar bestelt hij een croissant met ei en kaas, want hij heeft nog geen ontbijt gegeten. Ik neem een caprese stokbroodje mee als mijn lunch straks in het vliegtuig.

Net als we aan boord gaan belt Rick. Hij zegt dat we door het oog van de naald gekropen zijn wat zijn auto betreft. Hij belt van de BMW garage, want de motor van zijn auto begon vlakbij ons huis heel raar te doen. Gelukkig toen pas, want wij hadden onze vlucht anders niet gehaald of Rick had op de terugweg langs de interstate gestaan met panne. BMW's mogen mooie auto's zijn, maar dit ding kost ons idioot veel aan reparatiekosten. Hopelijk gaat het dit keer meevallen.

Ons vliegtuig naar Montreal is een regionale jet. Twee aan twee zitplaatsen en Kai zit achter mij aan het raam. Eerst zijn we teleurgesteld, want we stijgen over Alexandria op. Maar dan maakt het vliegtuig een bocht en zien we niet alleen de stad heel mooi, maar ook Tysons Corner en even later zelfs Great Falls. Dat laatste had ik nog nooit vanuit de lucht gezien.

De vlucht verloopt verder rustig en anderhalf uur later landen we in een mistig en koud Montreal. We hebben hier bijna twee uur om over te stappen, dus lang genoeg. De Canadese douane verloopt heel soepel.

We zijn zo door de paspoortcontrole en onze tassen hebben we al snel van de band. De douane neemt enkel ons formulier aan en wuift ons dan door. Bij de Air Canada balie kunnen we onze duffels weer afgeven.

"Ah, our Quebec passengers!", begroet de agent ons. Ik ben al bang dat er iets mis is, maar nee, we mogen met de vlucht van twee uur in plaats van drie uur mee. Prima, lekker eerder op de plaats van bestemming, daar hebben we niets tegen.

Nu moeten we wel aanpoten om die vlucht te halen, want we moeten eerst weer door de veiligheidscontrole. Gelukkig hier geen schoenen uit, maar ik vergeet wel dat ik nog een half flesje water in mijn tas heb zitten. Dat wordt prompt weggegooid. Jammer, want ik heb dorst en geen Canadese dollars voor de automaten, die overal staan.

De gate is nog een flink eind lopen en we kunnen meteen aan boord. We hebben in de haast vergeten onze jassen uit de duffels te halen, want die hadden we in Washington zeker niet nodig. Hier is het echter maar net boven nul en we moeten naar het kleine vliegtuigje lopen.

Daar begroet de flight attendant ons ook nog eens met het verhaal dat het in Quebec City ijzelde, toen zij er anderhalf uur geleden vertrokken. Brrrr!!! Ik hoop maar dat ze dicht bij de terminal parkeren straks.

Kai en ik hebben de eerste rij stoelen en zitten dus bij de Exit. We moeten al onze spullen boven onze hoofden kwijt, want in een noodgeval moeten wij assisteren met de deur. Eerst past mijn vette rugzak niet in de kleine ruimte, maar als mijn tas eruit is gelukkig wel.

Het is maar een heel korte vlucht naar Quebec City, slechts 35 minuten. Tijdens deze reis bedenk ik me hoe vliegtuigen echt luchtbussen kunnen zijn. We krijgen dan wel een glaasje water, jus d'orange of appelsap aangeboden, maar feitelijk is het gewoon een vervoermiddel van A naar B. Ik was vier, toen ik in mijn eerste vliegtuig stapte, en toen was luchtvaart nog heel sjiek en bijzonder.

Gelukkig is het bij landing in Quebec City droog. Wel heeft het, zien we later, inderdaad flink geijzeld, want overal hangen ijspegeltjes vanaf. Ook de onderste trede van de trap uit het vliegtuig was zo beijzeld dat ze hem verwijderd hebben. Ik ren het gebouw in, wetend dat Kai me zal volgen, want die heeft ook maar een hoodie aan.

Door de korte overstaptijd in Montreal heb ik geen geld kunnen pinnen daar. Ik hoop dus maar dat er op dit vliegveld een ATM is. Gelukkig blijkt dat het geval. Nadat we de tassen hebben opgehaald, pin ik eindelijk wat Canadese dollars. Tenslotte weet ik niet of de taxi's hier credit cards aannemen (die van ons blijkt dat wel te doen).

Buiten gaan we op zoek naar een taxi. Daar zien we om te beginnen geen teken van en wat is het hier koud! Ik heb gelukkig mijn handschoenen mee, maar Kai niet. Ook heeft hij geen winddicht jack mee, maar claimt dat hij het niet koud heeft. Eigenwijs is hij altijd al geweest!

Eindelijk zien we een rij taxi's staan en krijgen een chauffeur, die bijna geen Engels spreekt. Goed voor mij om mijn Frans te oefenen, dus. Na zo'n twintig minuten zet hij ons af voor ons hotel, Le Champlain, in het oude gedeelte van de stad vlakbij Chateau Frontenac.

Het inchecken gaat heel snel en we krijgen kamer 47 op de vierde verdieping. Van hieruit kunnen we Chateau Frontenac goed zien en we kijken uit de speelplaats van een schooltje. Kennelijk is het hier gewoon om tijdens de pauze ijshockey te spelen.

De kamer is gezellig ingericht. We hebben een queen bed en de kleuren zijn warm. Het is duidelijk een boutique hotel, vooral de badkamer is erg leuk. De wasbak is zwart met koi vissen erop en er is verder ook een vissenthema.

Kai en ik frissen ons wat op en gaan dan de stad in. We wandelen eerst naar het equivalent van de VVV, waar we een tour boeken voor morgen. Ook krijgen we er informatie over restaurants in de buurt. De Rue St. Jean, vlakbij, schijnt daarvoor de plek te zijn.

Daar lopen we dus rillend heen. Het is niet eens zozeer de luchttemperatuur, maar dit gedeelte van de stad ligt bovenop een heuvel en er staat een straffe, ijskoude wind. De straatjes doen heel erg Europees aan. Gek genoeg waan ik me zo af en toe in het Quartier Latin in Parijs.

Op Rue St. Jean duiken we de Saint Alexandre pub in. Daar is het behaaglijk warm. We hebben allebei flinke trek, dus bestellen een gesmolten brie met bruschetta, een heerlijke combinatie. Ik probeer een Quebecois blond bier, Blanche de Chambly, wat ik erg lekker vind. Kai neemt een Duits bier. Dit restaurant heeft tientallen geimporteerde biersoorten!

Met tegenzin begeven we ons de kou weer in. Het weerbericht beloofde de komende dagen beter, dus hopelijk wordt dat bewaarheid. Kai geeft nu toch toe wel handschoenen te willen, dus we gaan Le Chateau binnen. Dit vind ik altijd zo'n leuke winkel en heel jammer dat die niet in ons gebied is. Ik zie er meteen een topje dat ik morgen of overmorgen wil aanproberen!

Er zijn nog welgeteld vier paar mannenhandschoenen in de winkel. Gelukkig past een daarvan Kai. Ik koop ook gelijk een rode sjaal, want ik heb het zelfs in mijn skijack koud. We doen alles meteen aan en een stuk warmer gekleed lopen we terug naar het hotel.

Daar kijk ik op Yelp en Tripadvisor op zoek naar restaurants voor ons avondeten. Op beide sites komt het Hobbit Bistro er erg goed uit. Dat is maar een minuut of tien lopen van ons hotel en wordt het dus vanavond.

Dat blijkt een goede keuze. Ook hier komt mijn Frans weer te pas, want de serveerder spreekt wel wat Engels, maar liever Frans. Zo een op een gaat het me goed af. Als ik de Quebecois echter onderling hoor praten versta ik slechts af en toe een woord en soms klinkt het als een compleet andere taal dan Frans.

We krijgen een tafeltje bij het raam en bestellen beiden uiensoep. Ik ben dol op bloedworst (ja, ik weet het, niet gezond) en dat is een plaatselijke specialiteit (boudin noir). Mijn bedoeling was om het voorgerecht te bestellen en ik had niet door dat er ook een hoofdgerecht was. Natuurlijk nam de serveerder aan dat ik het hoofdgerecht bedoelde en dat krijg ik dus. Eigen schuld...

De worst is heerlijk, maar de kool en gegratineerde aardappelen, die erbij worden geserveerd, zijn me veel te zwaar. Dit gerecht blijkt twee keer zo duur te zijn, als het voorgerecht, maar dat heb ik aan mezelf te danken. Les geleerd om heel duidelijk te zijn. Kai heeft een burger besteld, die hem zeer goed smaakt. Hij deelt wat van zijn rauwkostsalade met mij, zodat ik nog een beetje het idee heb gezond te hebben gegeten.

Dit restaurant was een goede keuze, ik kan me voorstellen dat veel mensen er zo goed over schrijven. De bediening was vriendelijk en het eten goed bereid. Met zeer volle magen lopen we terug naar het hotel, wat wel heel gunstig is gelegen. Morgen gaan we de stad verder verkennen.

Nieuws van thuis is dat het weer aan is tussen Saskia en Jimmy. Dat vinden wij allemaal leuk, want het was duidelijk even een ruzie, die gewoon uitgepraat moest worden. Ze waren zeker nog niet op elkaar uitgekeken.

Foto's van vandaag staan hier.

PS: Ik vind het erg leuk als je reageert, want ik ben benieuwd wie mijn bezoekers zijn (375 unieke bezoekers gisteren en maar drie reacties).

27 reacties:

Elke zei

Men zegt inderdaad dat je, als je enkel maar Engels spreekt, het moeilijk hebt in Quebec City. Montreal is wat dat betreft iets makkelijker. Maar talenliefhebbers zoals jullie vinden dat zeker geen probleem!
Have fun! (en gelukkig is het niet overal in Canada zou koud, hier hadden we 17 graden vandaag, en we gaan naar 21!).

Petra zei

@Elke - Raar, he? Montreal was wel koud, misschien toch meer maritiem. Ik hoop dat het hier ook wat minder wordt, het weerbericht belooft van wel.

Karin zei

Leuk nu een trip met Kai!! Ben nu al benieuwd naar je verhalen morgen over Quebec!

Fijn dat het weer goed is tussen Jimmy en Saskia.

Margreet zei

Weer aan dus tussen Saskia en Jimmy, leuk voor ze!
Hoop dat jullie het een beetje warm houden in Quebec, gezellig samen met Kai. Geniet ervan!

Karla zei

Brrr, wat een kou. Ik ben juist blij dat het hier in Den Bosch wat warmer wordt. Nog veel plezier!

Marjolijne zei

Sterkte met de kou maar gelukkig kun je je daar nog op kleden. Zal wel tegenvallen na afgelopen week. Wij spreken ook wel Frans (kan me in Frankrijk tenminste goed redden) maar in Quebec vond ik het maar moeilijk te verstaan. Met een beetje moeite van beide kanten lukte het toch redelijk.

Wilma Loeffen zei

Wel weer even omschakelen, van palmbomen naar sneeuw, maar toch een hele fijne tijd met Kai.
leuk voor het jonge stel dat het weer goed is.

groetjes Wilma

marielle zei

Veel plezier, leuk op reis met je zoon. En weer wat anders dan de palmbomen. En vind het altijd erg leuk om vooral over je reis ervaringen te lezen. Heb er in Florida al menig keer iets aan gehad als ik je reisverslag had gelezen.
Ga zo door!! ;-)

Nel zei

Leuk zeg zo'n moeder zoon tripje. Veel plezier in Montreal. Wel even heel iets anders dan de Bahama's

Jeanny zei

De bloedworst ziet er, voor mij, niet echt lekker uit. Mooie foto's vanuit de lucht. Eindelijk gelukt!!
Veel plezier in Canada!!

Anoniem zei

Ik heb dat ook hoor. Allerlei enge dingen gaan denken die kunnen gebeuren. En je kunt die gedachten maar niet stopzetten!
Ik weet nog dat ik het Frans in Quebec heel vreemd vond klinken en moeilijk te verstaan.
Veel plezier met Kai.
Groetjes,
Anja L.

Marieke zei

Voor mij zijn die stressgevoelens voor een reis heel herkenbaar. Ik wil me altijd overal op voorbereiden. Van zo'n reisdag word ik erg nerveus, omdat er veel dingen zijn die je niet zelf in de hand hebt. Gelukkig blijkt meestal weer dat ik me voor niets zorgen gemaakt heb, maar ik kan pas ontspannen als we op de plaats van bestemming zijn.

Veel plezier in Québec!

Kelleke zei

ik lees nu sinds een week je blog en ik vind dat je super schrijft en heel gedetailleerd. Een vriendin van me heeft je blog aangeraden, ze leest je blog ook en kent je persoonlijk (viviane de clercq)
Wij verhuizen in Juli zelf naar de States, Nashua NH. groetjes K

Els zei

Hmm, bloedworst, lekker, moet af en toe wel eens kunnen, vind ik.

Wel een grote overgang, van de zon naar de sneeuw, maar heel fijn dat je nu ook met je zoon een uitstap hebt. Geniet ervan, nog veel plezier de komende dagen!!

Ook al ken ik hen niet, toch vind ik het fijn te lezen dat Saskia en Jimmy opnieuw samen zijn.

Anoniem zei

Hallo Petra, leuk verslag, ik vindt je reisverslagen de leukste, veel plezier daar!
groetjes,
Piet

Annemiek zei

Veel plezier op reis. Je reist me wat af zeg!
Dat zorgen maken kan ik ook als de beste. Ik weet dan ook nog net teveel wat er allemaal mis kan zijn. Zo heeft Micky wat dingen aan de hand momenteel, het is blijkbaar toch niet zo ernstig als ik me voorgesteld had gelukkig.

Nynke zei

Leuk dat jullie in Quebec City zijn, we zijn er afgelopen zomer weer geweest, een bijzondere stad!!

Sandrah zei

Je ziet aan de foto's al dat het heel koud is! Hopelijk wordt het snel iets warmer, maar jullie zullen zeker een leuke tijd hebben.

Sandra

Petr@ zei

Wat een geluk zeg, dat jullie geen pech met de auto hadden op weg naar de luchthaven. Rick heeft zeker pech met deze BMW.

Jammer dat het zo ontzettend koud is. Hopelijk de komende dagen beter.

Mooie locatie, jullie hotel, zo vlak bij Chateau Frontenac. Geniet van deze mooie stad. Ik ben erg benieuwd hoe Quebec City ervaart.

Leuk dat Saskia en Jimmy weer samen zijn.

Anja zei

Leuk om nu met Kai een trip te maken, veel plezier samen!

Wendy zei

Was er een speciale reden om nu naar Canada te gaan met Kai??

Wat een "rijkdom" om zo met je kids te kunnen reizen. Heerlijk om ze dat mee te kunnen geven!

Geniet ervan daar!

marijke zei

Ahem, ja, ik heb weeral een tijdje niets van me laten horen, terwijl het toch een goed voornemen van me was om hier meer berichtjes achter te laten. Bij deze dus.

naomi zei

Hallo

Wat een goede reis weer en zo anders van temp dan DC. Er ligt ook nog sneeuw. Ziet er wel mooi uit. Leuk dat Kai hier gewoon bier en wijn met je mee drinkt.

Mannen zullen niet snel toegeven dat ze het koud hebben, want mannen hebben het nooit koud he.

Mooie kamer en het klinkt zeer gezellig samen. geniet ervan Groetjes Naomi

Anoniem zei

Veel plezier in Canada met kai! Lijkt me ook een geweldig mooi land. Dat zenuwachtig zijn voor de reis herken ik wel. Maar dat komt bij mij deels door mijn vliegangst ;)

Petra zei

@Karin - Het zijn vooral koude verhalen, LOL! Maar wat een mooie stad is dit!

@Margreet - We doen er alles aan het warm te houden, het is wel flink winters!

@Karla - Ja, maar het is wel bijzonder en straks weer terug in de lekkere lentetemperaturen.

@Marjolijne - Ik versta telkens precies de belangrijkste woorden, maar het is inderdaad een heel ander taaltje!

@Wilma - Het is zeker omschakelen, maar wel heel bijzonder.

@Marielle - Fijn dat je wat aan mijn schrijfsels hebt. Dit is zeker een stad die de moeite van een bezoek zeer waard is.

@Nel - Het is echt fijn om Kai even helemaal alleen te hebben. Hij komt dan ook lekker los.

@Jeanny - Lang niet iedereen vindt bloedworst lekker. Het ziet er inderdaad niet echt smakelijk uit.

@Anja - Blij dat ik niet de enige ben!

@Marieke - Dat is het hem inderdaad precies. Ik houd er ook van alles onder controle te hebben.

@Kelleke - Dank je voor het compliment! Veel succes met jullie verhuizing.

@Els - De twee reizen zouden niet verschillender kunnen zijn, inderdaad, ha ha. Maar Kai is net als ik gek op geschiedenis en cultuur en dat vinden we hier ruimschoots.

@Piet - Dank je!

@Annemiek - Oei, daar schrik ik van! Ik kan je email adres niet vinden, ik Facebook je wel even.

@Nynke - Het is hier 's zomers vast heel anders! Wat een gezellig stad, ook in de kou!

@Sandra - Die hebben we absoluut!

@Petra - Ik waan me telkens in Frankrijk hier. De straten doen me daar erg aan denken en de menu's overal ook (veel steak frites etc.)

@Anja - Dank je!

@Wendy - Het is Kai's spring break en hij wilde hier al heel lang heen. Dit is compleet laagseizoen voor hier, dus het was een goede tijd om te gaan. Inderdaad vind ik deze tijd alleen met de oudsten heel bijzonder.

@Marijke - Leuk weer wat van je te horen :).

@Naomi - Ik heb hem wel tien keer gevraagd of hij het koud had, maar dat is nooit het geval.

@Anoniem - Oei, vliegangst lijkt me heel vervelend.

Veerle zei

Hallo, ik lees sinds enige tijd je blog en vind het zeer interessant om te lezen hoe het er duizenden kilometer hier vandaan aan toe gaat. Het lees zeer vlot en is erg leuk geschreven. Dank je om dit alles te delen. Veerle-Wijgmaal-België

Sally zei

heerlijk toch die 'een-op-een' met je kinderen.Fijn dat je dat zo gezellig kan doen. Goed te lezen dat Saskia weer samen is metJimmy.
Geniet van de kou daar in Canada.