Regenachtig, maar leuk weekend

Zaterdag

Het mooie weer van de afgelopen dagen heeft even pauze genomen. Het is bewolkt als we opstaan en er wordt regen voorspeld. Ach ja, dat is natuurlijk ook weleens nodig, al is het niet fijn voor Rick en anderen, die alleen in het weekend vrij hebben.

Rick heeft geen zin in een "gewoon" ontbijt en gaat naar Starbucks. Hij is dol op hun hazelnut latte, ik houd het altijd gewoon bij koffie met melk en een caramelsmaakje. Rick brengt ook sandwiches mee, voor mij de nieuwe met chicken sausage.

Gisteravond ben ik niet aan mijn dagelijkse internet "verplichtingen" toegekomen, dus maak die eerst af. Daarna ga ik de logeerkamer beneden in gereedheid brengen, want Anika, mijn beste vriendin van de middelbare school en universiteit vroeger, komt maandag een week logeren. Ik zie er enorm naar uit haar weer te zien en haar deze omgeving te showen!

Als ik klaar ben mag ik van mezelf gaan sporten. Ja, heus, vandaag is dat een traktatie. Ik ben namelijk al helemaal in mijn boek The Hunger Games, wat ik absoluut uit wil hebben voor ik de film zie.

Ook zijn er nieuwe apparaten bij Anytime Fitness. Het is een Cybex crosstrainer, die heel hoog kan gaan, zodat je het gevoel hebt trappen te lopen.

Sharon was er gisteren zo enthousiast over dat ik niet kan wachten hem te proberen. Kennelijk is onbekend ook onbemind, want de loopbanden en gewone crosstrainers staan vol, maar van de vier nieuwe machines is er maar een bezet. Ik probeer een uur lang verschillende programma's uit en denk niet dat ik nog vaak de "gewone" crosstrainers zal gebruiken. Een heerlijke machine vind ik het!

Intussen is Rick naar garages om te kijken of hij een auto kan vinden, waar hij zijn huidige voor in kan wisselen. Die is nu alweer voor de derde keer in even zoveel weken in de garage vanwege allerlei (zeer dure) mankementen. Rick is dol op zijn BMW, maar ziet zelf ook wel in dat het idioot is hoeveel geld hij aan reparaties kwijt is.

Als ik thuiskom, wacht me een verrassing. Kai heeft onverwachts besloten dit weekend naar huis te komen. Hij heeft honger en zin in een sandwich van Manhattan Bagel. Dat komt mooi uit, want ik heb ook trek en hun cream cheese met zalm bagel roept mijn naam. Samen met Kai lunchen doet me aan Quebec City denken en we halen er herinneringen aan op. Het lijkt alweer zo lang geleden.

Het regent gestaag, maar de voorspelde onweersbuien blijven gelukkig uit. Er is dus niet veel wind, waardoor er wel veel bloesems vallen, kijkend naar de kers in onze tuin, maar niet zoveel als ik had gevreesd. Morgen ga ik weer naar het Tidal Basin met Corry en Wijbe en ik gun hun en Anika dinsdag ook nog wat kleur.

Saskia heeft weer een huis vol vrienden en vriendinnen, waarmee ze ook gaat eten. Rick stelt voor naar Coastal Flats te gaan en daarna naar de bioscoop. Coastal Flats heeft kortingsbonnen voor de bioscoop, dus dat is handig.

We nemen plaats aan de bar, waar Rick en ik een dirty martini bestellen. Ik ben niet echt van de cocktails, maar die vind ik op zijn tijd wel lekker. Als hoofdgerecht neem ik de gegrilde gambas, die geserveerd worden met een warme salade van orzo, asperge, tomaat en pijnboompitten. Rick neemt het kreeftbroodje en Kai de fish and chips. Allemaal even smakelijk.

Ongeveer een half uur voor de aanvang van de film lopen we de zaal in. We gaan naar 21 Jump Street en ik heb geen idee wat te verwachten. Er zijn nog heel veel plaatsen, we krijgen zelfs onze favoriete, waar we onze voeten op de railing kunnen zetten. Het lijkt alsof de film niet zo populair is, maar uiteindelijk blijkt het uitverkocht te zijn.

Ondanks de soms zeer ruwe taal vermaak ik me enorm die twee uur. Wat een grappige film is dit! Het is ook een origineel verhaal met soms onverwachte wendingen. Achter ons zit een vrouw met een zeer aanstekelijke lach, dat maakt het nog leuker. Na afloop wordt er geapplaudisseerd en dat gebeurt niet vaak.

Zondag

Ook vandaag laat de zon zich niet zien. We slapen lekker uit, wat wel makkelijker gaat zonder de zon in de kamer. In ieder geval waait het niet, dus de bloesems zitten hier in de buurt althans nog redelijk aan de bomen. Ik ben benieuwd hoe het er vanmiddag bij het Tidal Basin uit zal zien.

Omdat Kai thuis is en ook dol is op een Starbucks ontbijt gaan Rick en ik er samen op uit om dat te halen. Wij zijn bepaald niet de enigen. Er staat een lange rij. Ik vind het wel knap van Tom, de barista, dat hij precies weet welke drankjes Rick en ik willen. We komen tenslotte maar eens per week, terwijl anderen dagelijks hun koffie"fix" hier halen.

Na het ontbijt ga ik naar boven om een uur op de crosstrainer te doen. Ik ben bijna halverwege mijn Hunger Games boek en ik ben nu heel benieuwd hoe de film gaat zijn. Ik mag er van mezelf niet heen tot ik het boek uitheb. Misschien gaan we er in Saskia's paasvakantie volgende week heen, dat geeft haar ook kans om het te lezen.

Om kwart voor een komen Corry en Wijbe mij ophalen om naar de stad te gaan. Het is heel leuk hen weer te zien. We rijden naar Washington en ik bedenk onderweg, waar we zouden kunnen parkeren, want voorzie grote drukte met het begin van het Cherry Blossom Festival.

Het geluk is met ons, want zodra we in de stad zijn zien we een mooie plek vlak tegenover het Lincoln Memorial. We halen even een sandwich voor Corry, die nog geen lunch heeft gegeten, en lopen dan via het Lincoln Memorial naar het Tidal Basin.

Daar is het druk, maar niet zo druk als afgelopen week. Corry en Wijbe zijn al meerdere keren in Washington geweest, maar hebben nog nooit langs het Tidal Basin gelopen. Ik laat ze de Martin Luther King en Franklin D. Roosevelt Memorials zien. Het maakt indruk, zoals altijd, en Wijbe vindt, ondanks dat de meeste kersenbloesems wel van de bomen zijn, nog heel wat te fotograferen.

We bezoeken George Mason in zijn eenzame monument dat wel een van de minst bezochte monumenten is hier. Vandaag krijgt hij aardig wat aandacht, deze schrijver van de constitutie van Virginia, die als voorbeeld voor de constitutie van de Verenigde Staten heeft gediend.

Als we naar het Jefferson Memorial lopen vertel ik over deze derde president, die mijn favoriet is. Dan merk ik altijd hoeveel ik toch aan Amerikaanse geschiedenis heb opgepikt in de jaren hier, want deze president kennen de meeste Europeanen nauwelijks. Natuurlijk was Jefferson ook een Virginiaan, dus wellicht leren wij (lees de schoolkinderen hier) meer over hem, dan mensen in andere delen van Amerika.

We lopen het monument in en zien beneden een paar politieagenten op paarden. Een van de paarden heeft blauwe ogen, dat heb ik nog nooit gezien! Wijbe heeft ervaring met paarden en laat mij voelen hoe zacht de neuzen zijn. Het zijn schattige en natuurlijk heel goed getrainde dieren. Ze krijgen ook heel wat aandacht en dat mag allemaal van de Park Police.

Even verderop zien we een menigte staan. Een visser blijkt een flinke vis (catfish) aan de haak te hebben geslagen. Het duurt even voor hij die aan wal heeft en dan is er applaus. Wij kunnen het van verre zien, ik denk nog redelijke foto's te maken, maar die zijn helaas niet gelukt.

Al gauw zijn we rond het Tidal Basin gelopen (wel tenminste vier kilometer). We lopen terug via de Tweede Wereld Oorlog en Vietnam monumenten. Onderweg genieten we van de kleine eendjes in de grote "Duck Pond" vijver.


Na een paar uur zijn we terug bij de auto. We rijden zonder oponthoud terug naar Vienna. Intussen is de zon ook tevoorschijn gekomen en voelt het best lekker om buiten te zitten. We drinken een wijntje op het terras en ik sta weer eens versteld over hoe goed Rick Nederlands spreekt. Hij is daar altijd zo bescheiden over, maar hij heeft het zich toch maar helemaal zelf aangeleerd.

Rick heeft voor het avondeten bij de Mad Fox Brewing Company gereserveerd. Hier staan bitterballen op het menu, bij mijn weten het enige Amerikaanse restaurant, waar dat het geval is. Daarvan bestellen we dus ook twee porties. Echt Nederlandse bitterballen zijn het niet, want ze zijn groter en er zit o.a. wortel in, maar ze zijn erg lekker.

Voor mijn hoofdgerecht neem ik de gazpacho van meloen en bacon en mosselen. De anderen nemen pizza's, die er ook erg lekker uitzien, of de fish and chips, die met schol is gemaakt. Kai en Wijbe hebben zelfs nog plaats voor dessert. Kai neemt de kersen rootbeer float en Wijbe de donut sandwich met ijs, pindakaas en Nutella. Het ziet er allemaal erg lekker uit. Wijbe en Corry trakteren ons, nog heel hartelijk dank daarvoor!

Thuis nemen we afscheid van Corry en Wijbe, die een hotel in Bethesda hebben. Het was weer zo gezellig, ik ben blij dat zij vrienden in Richmond hebben, zo zien we elkaar regelmatig. Een paar minuten later neemt Kai ook afscheid en vertrekt naar waar Corry en Wijbe net vandaan kwamen, Richmond. Het was leuk hem weer even thuis te hebben.

En nu zijn we weer heel even met zijn drieen. Heel even, want morgen komt Anika en ik zie uit naar een leuke week van haar onze omgeving te laten zien.