Dag 5 en 6 met Anika: Shoppen en een wijngaard

We slapen vanochtend ietsje langer uit, want het is weekend. Het is bewolkt buiten, maar droog. We halen bij Starbucks ontbijt en Anika gaat mee. Zij kiest een sandwich met bacon en Goudse kaas en een latte.

Na het ontbijt ga ik een half uur op de crosstrainer. Langzaamaan nader ik het einde van het eerste boek van de Hongerspelen serie. Ik had het niet gedacht, maar ik vind het inderdaad een heerlijk boek. Geen wonder dat iedereen er zo idolaat van is. Nu moet ik ook de Stieg Larsson trilogie maar gaan lezen, nog zoiets dat ik maar telkens uitstel.

Rick heeft hardgelopen en gaat daarna zijn lijstje van boodschappen afwerken. Anike en ik nemen Cosmo mee voor zijn wandeling. Ik probeer haar telkens andere straatjes in onze buurt te laten zien. Langs een pleintje dichtbij ons staan allemaal mooie roze bloesemboompjes.

Vandaag staan winkelen en een wijngaard op het menu. We beginnen met het eerste en ik rijd naar Target. Die ligt in een typisch Amerikaans winkelcentrum met zulke grote zaken dat je de auto moet nemen van de ene naar de andere. De "strip" is een paar kilometer lang hier.

Terwijl we winkelen vertel ik Anika dat ik eigenlijk nooit onder de honderd dollar besteed, als ik weer eens bij Target ben. Ook vandaag blijkt dat (net) weer bewaarheid te worden. Ik koop hier vooral veel sportkleding, die ik eigenlijk dagelijks draag.

Dit keer koop ik een paar t-shirts en een capri sportbroek. Verder nog een leuke loper voor de tafel en wat andere kleinigheidjes. Daaronder een apparaatje, waarmee je aardbeien schoon kunt maken voor Saskia. Die neemt iedere dag verse aardbeien mee naar school (en het wordt heel enthousiast ontvangen door onze tiener). Anika vindt ook allerlei leuke spulletjes om mee naar huis te nemen.

In dit gebied liggen ook de twee interessantste supermarkten. Ik neem Anika eerst mee naar de grote Whole Foods, waar ze ook de grote en exotische salad bars hebben. Anika maakt er een paar foto's van. Ik neem een doos van hun witte wijn mee.

Lunchen gaan we bij Wegmans. Zoals altijd is het heel druk bij deze supermarkt. Binnen is daar niet veel van te merken. Ik neem een halve tonijnsalade sandwich met een kop soep. Anika neemt een hele kip Caesar sandwich.

We eten boven met zicht op de supermarkt. Onder ons is het een drukte van jewelste. Wij genieten van onze lunch, al vind ik de fan op mijn hoofd erg ergerlijk.

Als we klaar zijn lopen we de gangen af. Saskia heeft make up dingen nodig, dus die zoek ik op. Ik laat Anika de Beemster kaas hier zien en zij is enorm onder de indruk van deze enorme supermarkt! Ook de taarten maken indruk, want die zien er wel heel anders uit dan ik Nederland.

Nu rijd ik naar het westen, naar Middleburg. We komen door het schattige Aldie met zijn oude watermolen. In Middleburg is het even zoeken naar een parkeerplaats, want het is er vrij druk. Ik vind er een waar ik niet voor hoef te betalen.

We lopen het gezellige hoofdstraatje af, al fotograferend. Er zijn hier leuke snuisterijenwinkeltjes, waar we wat rondkijken. Het is echter allemaal echt heel duur! Net als in Leesburg zijn dit specialiteitenwinkeltjes met veel geimporteerde spullen. Er is een winkel met allemaal Franse spulletjes en eentje met allerlei Duitse Kerst- en Paashebbedingetjes.

Om de etalage van Wylie Wagg moeten we hardop lachen. Daar staan alle Republikeinse presidentskandidaten als pluche hondjes met hondennamen (Mutt Romney, Michelle Barkman) en ook Donald "Tramp". Ook de "Pee Party" is erg grappig. Beschrijven gaat niet goed, dus kijk maar naar de foto's.

Hier koop ik een "cupcake" voor Cosmo. Het is een hele bakkerij voor honden, met allerlei dingen, die er heerlijk uitzien, maar voor honden bedoeld zijn. Bij het laatste winkeltje, waarvan ik de naam ben vergeten, koop ik ook nog iets lekker voor ons: een zakje met "robin" eieren, caramel, pure chocolade en een dun laagje suiker.

We hebben de hoofdstraat van Middleburg nu gezien en gaan naar onze volgende stop. Dat is de wijngaard "Chrysalis". Een bezoek aan Virginia is niet compleet zonder een bezoek aan een van de meer dan 200 wijngaarden hier. Dit is mijn persoonlijke favoriet.

Eigenlijk ben ik hier nog nooit tijdens het weekend geweest. Het is duidelijk een populaire wijngaard. We kopen twee van de kortere wijnproeverijen en krijgen een klein wijnglas mee (de mensen die langere proeverijen hebben gekocht blijken de grote glazen te hebben). Dat wijnglas mogen we houden, dus is een leuke souvenir voor Anika.

Gewoonlijk zijn de wijnproeverijen in het ontvangstgebouw, maar vandaag is het daar te druk voor. We worden naar beneden naar de wijnmakerij gestuurd. Daar wacht Don ons al op en we doen de proeverij met ongeveer tien andere mensen.

Omdat ik moet rijden proef ik, maar gooi het meeste weg of spuug het uit. Hun wijnen zijn stuk voor stuk lekker en ik moet me bedwingen geen fles mee te nemen. Het is toch altijd best duur in vergelijking met wat we in de supermarkten kunnen krijgen.

Na afloop laat ik Anika nog het graf van Sarah Gertrude Lynn zien, die op zestienjarige leeftijd hier stierf in het midden van de negentiende eeuw. Een paar van hun wijnen zijn genoemd naar Sarah. Dat alleen al maakt deze wijngaard speciaal. Ze zijn ook de enigen, die de inheemse Norton druif gebruiken voor wijn, Sarah's Patio Red. Erg lekker is die.

Wij gaan weer richting huis. Daar heeft Saskia weer een hele groep vrienden en vriendinnen met wie ze pizza eet en (zie morgen) taart. Rick stelt voor naar Glory Days te gaan voor het avondeten. Dat is inderdaad een echt Amerikaans restaurant met al zijn tv schermen met sportwedstrijden.

Helaas staat de Vermonter sandwich niet meer op het menu. Ik kies dus mijn andere favoriet, hun crab cake. Anika en Rick nemen beiden een van de biefstukgerechten. Iedereen smult, dus helemaal goed. Thuis kijken we televisie en zijn flink uitgeteld, dus gaan voor Saskia en haar clubje naar bed. Alexandra zal hier blijven logeren.

Zondag

Als ik wakker word, zie ik tot mijn teleurstelling geen zon. Die was ons wel beloofd, namelijk. Ach, dan moeten we maar geen luchten op onze foto's nemen vandaag. We mogen absoluut niet klagen over het weer van de afgelopen week voor eind maart.

Ook vandaag wordt het ontbijt weer Starbucks. Ik probeer eens een caffe Americano met melk en die is sterker dan mijn gewoonlijke misto. Dit wordt voortaan mijn keuze, dus.

Thuis eten we de sandwiches en dan ga ik boven op de crosstrainer. Mijn boek is zo spannend dat het halve uur voorbij vliegt. Ik moet iets langer doorsporten om de ontknoping van de Hongerspelen te lezen. Ik ben heel benieuwd naar de volgende twee boeken!

Toen wij naar Starbucks gingen, vielen de stukken taart op het pleintje op. Er lag al een lege taartdoos op ons eiland in de keuken, dus kennelijk hebben de tieners gisteravond met taart naar elkaar gegooid, of zoiets.

Het is natuurlijk 1 april en ik heb net leuke websites bekeken, zie hier en hier, o.a. Opeens krijg ik een lumineus idee voor een aprilgrap voor Saskia en Alexandra. Ik pak een paar stukken taart van de straat en schrijf een briefje dat onze buurman, die al bekend staat om flink streng te zijn, boos was over de rotzooi op straat en de verspilling van eten en dat hij die twee stukken taart had gebracht voor de meisjes om als ontbijt te eten.

Helaas slapen de meisjes nog als Anika en ik op pad gaan, maar Rick belooft ons op de hoogte te houden. Een paar uur later sms-t Rick dat de dames geschokt waren en bang voor de buurman. Ze wisten echt niet wat te doen, ha ha!

Rick vond het een enorm gelukte aprilgrap, want ze zaten er echt mee en wilden natuurlijk die stukken taart, die de hele nacht op de weg hadden gelegen, niet meer eten. Na een tijdje kreeg Rick medelijden en vertelde dat het een aprilgrap was, maar ook dat drong niet meteen door. Wat een succes! Volgens mij toch wel de best gelukte aprilgrap van mij ooit.

Op weg naar Front Royal genieten Anika en ik van de mooi bloemende bomen langs de snelweg. Dogwoods en Redbuds bloeien uitbundig. Anika neemt een aantal foto's uit de auto.

In Front Royal vinden we meteen een parkeerplaats en gaan lunchen bij de Daily Grind. Het is er gezellig druk, maar we vinden nog een tafeltje. We bestellen beiden de grilled veggie panini, die ook wat kaas heeft. Het is een erg lekkere sandwich.

Na de lunch rijd ik naar Skyline Caverns. Daar koop ik de kaartjes, terwijl Anika haar wandelschoenen aandoet. De rondleiding zal binnen de vijf minuten beginnen, dus we zijn precies op tijd!

Allison is onze gids. Er zijn heel wat grotten in deze omgeving en verder in de Appalachen, maar deze zijn mijn favoriet. Natuurlijk zien we allerlei moois dat je ook in andere grotten ziet. Stalagtieten en stalagmieten en sluierformaties, allemaal erg fotogeniek.

Het echt bijzondere aan deze grotten komt echter pas halverwege. De ontdekkers van de grot zagen een muur van klei en groeven daar doorheen. Opeens hoorden ze een knal. Het bleek dat ze een vacuum hadden doorbroken en daarachter vonden ze unieke formaties, die ze anthodites noemden. Ze lijken op witte bloemen en zijn nergens anders ter wereld gevonden. Dit maakt deze grot mijn favoriet.

We mogen uitgebreid fotograferen, hopelijk zijn er een aantal gelukt. Dit is het einde van de rondleiding en met een lange trap komen we weer in het hoofdgebouw aan. Hier laat Allison nog een foto van de blinde kever, die in deze grotten is gevonden, zien. Die kever is het enige exemplaar dat daarvan over is en nu nog te zien in het Smithsonian Natuurhistorisch Museum.

Deze grotten liggen vrijwel naast de ingang van het Shenandoah National Park. Wij gaan van hieruit een stuk Skyline Drive rijden. De natuur is om te beginnen kleurrijk, met veel bloeiende redbuds en dogwoods.

Helaas is het heel heiig, dus de uitzichten over de Shenandoah Vallei zijn niet helder. Toch stoppen we regelmatig om foto's te nemen. Het Appalachian Trail loopt ook door dit park.

Bij een van de parkeerplaatsen lopen we een stukje op dat pad, gewoon zodat Anika kan zeggen dat ze er geweest is. Een vriendelijk ouder Amerikaans paar is er ook en de man neemt wat foto's van ons. We kletsen ook wat, zij komen oorspronkelijk uit New York.

Het wild laat zich vandaag niet zien. De hoger gelegen gedeeltes zijn ook nog helemaal kaal, het lijkt of we weer in de winter terecht zijn gekomen. Anika is zeer verbaasd dat we hier duizend meter hoog zitten, dat had ze niet verwacht.

We rijden nog iets voorbij de eerste uitgang in de hoop toch een dier te zien, maar helaas. Wel zie ik dat hier ook veel rhododendrons staan, die begin mei vast prachtig zullen zijn. De Blue Ridge Parkway heeft die ook, maar is veel verder weg. Of ik ze deze lente in bloei zal zien, weet ik niet, maar ik weet nu dat ze er zijn.

Op een parkeerplaats eten we ons zakje chips van de lunch op, want we hebben inmiddels trek. Wat een uitzicht! We zitten hier hoog, want de vegetatie is nog helemaal winters. Eigenlijk wil ik hier eindeloos blijven, die reactie heb ik altijd, maar we gaan toch maar weer verder.

Na het Nationale Park verlaten te hebben, rijden we door mooi Virginiaans landschap. Onderweg zijn er ook allerlei standjes met plaatselijke goederen. Helaas is mijn favoriet (nog, hopelijk) niet open.

We passeren allerlei wijngaarden, maar mijn doel is Pearmund. Daar worden we heel vriendelijk ontvangen, al staat er al en tiental mensen om te proeven. Het voelt meer verwelkomend dan gisteren, in ieder geval.

Hier krijgen we een heel aantal wijnen te proeven, maar het glas zit er niet bij in. Deze wijngaard gebruikt allerlei druiven, die je elders niet hoort. Zij krijgen die druiven van andere wijngaarden, maar maken de wijn hier. Vrijwel alle druiven komen wel uit Virginia. Hun wijnen zijn lekker en Doug een gezellig klets, die ze schenkt. Hij heeft al gauw door dat ik BOB ben en geeft mij minder, Anika meer.

Na de proeverij neemt Anika nog een aantal foto's. Intussen bel ik Rick, want we willen vanavond bij de Cheese Cake Factory eten. Dat is een erg populair restaurant, maar op zondagavond valt het mee.

Saskia gaat naar het Kennedy Center om een vriendin te horen spelen. Wij krijgen bij de Cheesecake Factory meteen een tafeltje. Anika leest het boek dat hun menu is en vind zowaar (echt niet makkelijk) een gerecht.

We smullen van onze salades, voor mij zoals altijd de Luau salade, met allerlei kleurige groentes. Natuurlijk moet Anika nu ook cheesecake proberen. Zij kent dat helemaal niet. Aan haar de keuze en Rick wil er ook een.

Anika's keuze is met witte chocolade en macademia noten, die laatste zijn ook nieuw voor haar. Rick neemt de Dutch (sic!) apple streusel en die heeft inderdaad appel, maar verder zie ik er niets Nederlands aan. Ik neem hapjes van beiden, zeer de moeite waard!

Anika weet nu ook, zoals ze zelf zegt, dat eten in Amerika niet alleen hamburgers is, ze heeft daarvan zelfs niet een op. Oei, tijd om terug te komen, want je moet in Amerika toch wel een hamburger eten. Ik heb in een week geprobeerd Anika zoveel mogelijk te laten zien, maar het is natuurlijk lang niet alles. Zij zegt zelf ook dat ze deze week de "smaak" voor Amerika wel heeft gekregen. Een groter compliment kan ik eigenlijk niet krijgen!

Foto's van gisteren staan hier (van vandaag volgen later).