Een frisse rondleiding

Al vroeg sta ik naast mijn bed en maak me klaar, want ik verwacht R. en M. van het Alles Amerika forum al om kwart over acht.  Hun hotel is in Fairfax, dus het was handiger om gewoon vanuit hier te vertrekken samen, dan elkaar in Washington te ontmoeten. 

Net na achten parkeren R. en M. hun auto in de cul de sac.  Ik heb hen in februari al tijdens de forumbijeenkomst ontmoet.  Ze hebben een leuke kalender met allerlei typisch Nederlandse plaatjes voor me mee.  Na een snel kopje koffie brengt Rick ons naar het metrostation.

Daar kopen we kaartjes en moeten even op de trein wachten.  De hele rit naar Washington gaat met horten en stoten.  Regelmatig staan we in de tunnels stil, niet goed voor mijn beetje claustrofobie.  De machiniste is ook nog eens nauwelijks te verstaan, dus geen idee wat de reden is.

Tot we eindelijk in McPherson Square aankomen, opeens weet de machiniste daar de microfoon heel goed te gebruiken om iemand op het perron te berispen.  Diegene nam een foto met flits en dat zou haar verblind hebben, waardoor ze onze trein even tot stilstand brengt om haar gezichtsvermogen terug te krijgen en daarna met een schok op zijn plaats zet.  Zo maak je nog eens wat mee in de metro dankzij het personeel.

Ter ere van Koninginnedag heeft R. zijn oranje voetbalshirt aan en ik mijn oranje Jip t-shirt.  Ik ben echter wel blij dat ik er ook mijn Tinkerbell jasje overheen heb.  Zelfs daarin ril ik nog, want het is maar 13 graden en er waait een koude wind.  Ook M. heeft het niet bepaald warm.

We zetten dus de pas er maar flink in.  Het valt me op hoeveel rustiger het vandaag is, dan zaterdag.  We mogen wel dichtbij het Witte Huis, maar er is het een en ander gaande, getuige de Secret Service op het dak.  R. valt op met zijn oranje shirt en mag op de foto met een paar Koreanen (neem ik aan, want die zijn de enigen, die "Oranje" kennen vanwege Guus Hiddink). 

Lopend naar de monumenten zie ik iemand met een KNVB polo aan.  Ik roep "Hup, Holland, hup!" en het blijkt een Nederlands gezin te zijn.  Ik hoor ook onderweg meer Nederlands.  Duidelijk is bij jullie de meivakantie begonnen. 

Het wordt een fris rondje monumenten.  Vooral bij het Tidal Basin blaast de wind flink.  Bij het Franklin D. Roosevelt Memorial heeft R. alweer aanspraak.  Hij heeft een flinke snor en een van de gidsen ook.  Dat schept natuurlijk een band.

Nadat we Jefferson in zijn monument hebben bewonderd, gaan we richting ons lunchrestaurant.  Onderweg vraagt een jonge vrouw aan R. of hij een fan is van Holland.  Als hij in het Nederlands antwoordt, blijken ook deze twee dames Nederlands te zijn.  Ik hoor vandaag ook een aantal andere talen, want de buitenlandse toeristen zijn op deze maandag in de meerderheid.

Voor de verandering, omdat we ook vroeger begonnen, zijn we een kwartier vroeger dan de reservering bij de Old Ebbitt Grill. Tony grapt wat over mijn Tinkerbell jasje en dan krijgen we meteen een tafel.  Dit keer neem ik weer de gerookte zalm sandwich.  M. en R. bestellen ook sandwiches en het smaakt weer erg goed.  Het is maandag en het is net zo druk in het restaurant, als zaterdag!

Dat uurtje ontspannen is altijd wel erg lekker.  Met nieuwe energie beginnen we aan de tweede helft van de rondleiding.  De zon probeert hard tevoorschijn te komen, dus gelukkig is het minder koud.  Bij de Canadese ambassade zie ik, net als zaterdag, de man, die tegen kooldioxide protesteert.  Op zich een nobel streven, maar hij zit voor de Canadese ambassade en krijgt niet bepaald enige aandacht.  Hij is op dag zes van zijn protest (en, als ik het bord moet geloven, vasten). Eens kijken hoe lang hij er nog zit.

Bij het Capitool is het heel erg rustig.  De vlaggen zijn gestreken, dus noch de Senaat, noch het Huis van Afgevaardigden is in sessie.  Soms vraag ik me af hoe dit land geregeerd wordt, als de helft van de tijd niemand in die kamers bezig is.  Maar hopelijk wordt er achter de schermen heel hard gewerkt.

Bij de Library of Congress staat een kleine rij, maar na alle riemen en sieraden af te hebben gedaan zijn we er snel doorheen.  Zoals altijd maakt dit gebouw grote indruk.  Ik kan ook niet helpen er weer een paar foto's te maken.  Het is gewoon zo mooi.

Langs de Mall lopen we terug naar de metro.  Ik wijs de verschillende musea aan, waar R. en M. morgen waarschijnlijk heengaan.  We zijn precies op tijd voor de volgende trein terug bij de metro.  In Vienna lopen we de kilometer terug naar huis.  Onze voeten kunnen het nog net aan, de Fitbit laat 10,46 mijl zien, meer dan 16 kilometer, dus.

Bij ons thuis drinken we nog een colaatje en dan nemen we voorlopig afscheid, want woensdag gaan we er weer samen op uit.  Ik hoop dat ik R. en M. een leuke dag heb bezorgd.  Ik vond het in ieder geval weer erg leuk "mijn" mooie stad te laten zien.

Rick komt ook al snel thuis en Saskia heeft bijles.  Na het eten kijken we allerlei sitcoms, waaronder Two and a Half Men.  Ik weet niet of die ook nog in Nederland speelt, maar ik vind het na het vertrek van Charlie Sheen een stuk minder.  Ashton Kutcher is een goede acteur, maar ik vind de humor vergezocht.  Charlie Sheen speelde eigenlijk zichzelf, dus dat voelde natuurlijk. 

Foto's van vandaag staan hier.