Onze webcam

Cul-de-sac Cam

woensdag, april 11, 2012

In de voetstappen van Thomas Jefferson

Het is bewolkt, als ik de lamellen open doe, en behoorlijk koud bij het wandelen met Cosmo.  Opeens laat april toch nog even zien dat het doet wat het wil!  Er worden zelfs sneeuwbuien voorspeld later vandaag.  De winterkleren komen dus toch maar weer even uit de kast.

Eerst doe ik na mijn ontbijt 50 minuten cardio op de crosstrainer boven.  Iedereen, die The Help aanraadde om te lezen, heeft helemaal gelijk.  Ik ben helemaal in het boek.  Ik vraag me af hoe men het in het Nederlands heeft vertaald, want de schrijfster gebruikt echt Zuidelijke slang in haar Engels.

Om half elf ga ik Irene ophalen bij de metro.  Ik ga haar vandaag meer van onze mooie staat laten zien.  Ik heb haar de keuze tussen Richmond en Charlottesville gegeven en het wordt de laatste.  Dat komt mooi uit, want dat was eigenlijk ook mijn voorkeur.  Ik wil Richmond ook beter leren kennen, maar de gedachte aan die saaie I-95 erheen stond me geheel tegen.

De route naar Charlottesville is prachtig.  Allemaal boerenland met schattige oude plaatsjes ertussen.  De zon komt af en toe door de wolken kijken en dat geeft mooie vergezichten op de Blue Ridge bergen in de verte.  Het is ongeveer 160 kilometer naar Charlottesville, maar met het uitzicht en leuke gezelschap vliegen de mijlen voorbij.

Net na twaalven rijden we het oude stadje binnen.  Hier is ook de University of Virginia gevestigd, die door Thomas Jefferson, de derde president, werd ontworpen.  Op de parkeerplaats vind ik nog een plaatsje vrij en we gaan op zoek naar een plek om te lunchen.

Die vinden we in het oudste restaurant van Charlottesville, The Virginian.  Hier krijgen we meteen een tafeltje en zien met een lekkere tonijnsalade op het menu.  De serveerster vertelt echter dat ze geen tonijn meer hebben, het wordt nu met tilapia geserveerd.  Dat klinkt ook lekker, dus dat wordt het voor ons beiden.

Na de lunch lopen we nog even de campus van University of Virginia op.  Jefferson heeft een mooie universiteit ontworpen.  We bekijken de "lawn" (het grote grasveld, waar de graduations worden gehouden) en lopen langs de kamers, die alleen heel speciale studenten mogen bewonen.  Ook zien we de Rotunda, het hoofdgebouw van de universiteit.  Dit is nogal een prestigieuze universiteit, die Katja te snobistisch vond, maar een mooie campus hebben ze wel.

Wij gaan terug naar de van om door te rijden naar Monticello.  Per uur kost deze parkeerplaats $2.  Wij hebben alleen een briefje van $20.  Bij een vaag hokje vinden we een nogal ruig uitziende jonge man, die kennelijk het geld int.  Hier blijkt weer even hoe eerste indrukken niet altijd terecht zijn.  \

Het blijkt een heel beleefde man te zijn en hij vraagt of we kleiner hebben.  Helaas niet, waarop hij zegt dat we de volgende keer dan maar een extra $2 moeten betalen, want hij wil ons niet met achttien dollarbiljetten opzadelen.  Met andere woorden, we hebben gratis geparkeerd.  Het is maar een klein bedrag, maar wel echt heel aardig!

Monticello ligt nog een kilometer of vijftien buiten Charlottesville.  Het is een mooie weg erheen, die Jefferson wist het wel.   Hij heeft zijn Monticello bovenop een heuvel met uitzicht over Charlottesville gebouwd.  Dat meen ik letterlijk, want Jefferson was een zelf-opgeleide architect en heeft Monticello helemaal zelf ontworpen.

Als we de parkeerplaats oprijden zinkt de moed ons wat in de schoenen.  Die staat werkelijk propvol!  Ik had eraan moeten denken dat onze spring break dan over mag zijn, een groot deel van het land heeft deze week vakantie en dat is te zien.

We vinden nog een plekje en lopen naar de kaartjesverkoop.  De dame achter de kassa deelt ons, op zijn zuidelijk eufemistisch, mee dat er een "kleine" wachttijd is voor twee personen door de paasvakantiedrukte.  Die "kleine" wachttijd bedraagt maar liefst twee uur, wat te laat wordt voor ons. 

Dan geeft de caissiere ons een optie.  We kunnen ieder een aparte rondleiding krijgen.  Per rondleiding, die iedere vijf (laat wel zien hoe druk het is!) minuten vertrekken, kunnen 25 mensen mee.  Zij heeft nog plaats voor kwart over twee en half drie.  Irene en ik zijn het al gauw eens dat we dat willen doen.  Het zou zonde zijn helemaal hierheen gereden te zijn en het huis niet te zien en je kunt tijdens zo'n rondleiding toch niet praten.

We kopen de kaartjes en nemen de shuttle naar de top van de heuvel en het huis.  Daar bekijken we even de enorme moestuin van Jefferson, die nog steeds in werking is en al allerlei gewassen en bloemen toont.  Daarna ga ik in de rij staan voor mijn rondleiding van 14:15. 

Alles loopt hier als een goed geoliede machine!  Om tien over twee krijgen we alle waarschuwingen over wat we niet in het huis mogen doen.  Daaronder helaas ook fotografie, want veel voorwerpen zijn te leen en ze hebben geen toestemming die te laten fotograferen.  Dat is in de meeste oude huizen hier het geval. 

David wordt onze gids en hij blijkt, luisterend naar Irene's verhaal over haar gids, een goede.  Hij vertelt ten eerste over de interessante klok aan de ingang.  Niet alleen houdt die de tijd bij, maar ook met een ingewikkeld stelsel van gewichten de dagen van de week.  Ook hield Jefferson dagelijks het weer bij en had daarvoor een windvaan op het dak en kon (zie foto's) die richting zien op zijn veranda.

Het is een enorm interessante rondleiding.  Jeffersons bed bijvoorbeeld is net ietsje langer dan hij, hij was 1,87 en het bed twee meter.  Boven zijn bed had hij zijn kast en ernaast zijn studeerkamer.  Alles door hemzelf ontworpen onder invloed van de Franse architectuur. 

Hij was ook een uitvinder en schreef meer dan drie brieven per dag.  Om dat te vergemakkelijken creeerde hij een polygraaf, terwijl hij schreef, schreef een tweede pen precies hetzelfde.  Een soort copieermachine.  Natuurlijk hebben we ook de Library of Congress aan Jefferson te danken, maar hij kon niet zonder boeken leven, zoals hij aan John Adams schreef, dus kocht er meteen een heel aantal bij.

Jefferson was tien jaar lang getrouwd met Martha en hield daar twee dochters aan over (van zes kinderen).  Een overleed tijdens de geboorte van haar eerste kind, de ander kreeg elf kinderen, die allemaal in Monticello opgroeiden.  Een druk huis, dus, zelfs op zijn oude dag.  Hij hertrouwde nooit, maar heeft afstammelingen (via DNA testen) van een van zijn slavinnen.

Na veertig minuten sta ik weer buiten en kijk nog even rond in de vertrekken onder het huis, waar de slaven werkten.  Ook hier zijn weer allerlei uitvindingen te zien, zoals een soort lift om wijnflessen van de kelder naar de eetkamer te krijgen.  Ik ben echt blij dit landgoed weer gezien te hebben.  Ik heb er gelijk weer wat feitjes voor mijn rondleidingen bij over Jefferson, die ik een fascinerend persoon blijf vinden.

Irene en ik treffen elkaar weer bij de museumwinkel.  Zij vond het ook erg interessant, maar haar gids vertelde niet veel over de bustes en schilderijen, terwijl die van mij dat wel deed.  Laat weer eens zien hoe iedere gids weer anders is en andere dingen vertelt.  Dat heb ik in het Capitool ook al zo vaak meegemaakt.

We lopen via het kerkhof, waar Thomas en zijn familie begraven liggen en nu nog leden van de Jefferson familie worden begraven, terug naar bezoekerscentrum.  Daar kijken we nog even in de museumwinkel en beginnen dan weer aan de terugweg.

De van heeft benzine nodig, dus ik tank bij een BP.  Hier is de benzine een stuk goedkoper dan in ons gebied!  Irene gaat drankjes halen en komt ook met een Twix reep terug.  Daar is zij dol op en ik ook, dus we nemen ieder een reepje.  Zo lekker!  Een "luxe", die ik mezelf niet vaak gun.

De terugweg verloopt voorspoedig, er is alleen vlakbij Vienna wat "rubbernecking", omdat er politie met zwaailichten bij de afrit staat.  Ik zet Irene weer bij de metro af en we hopen deze maand nog een keer iets samen te ondernemen.  Daarna gaan zij naar hun boerderij in het noorden van het land.

Saskia heeft twee vriendinnen over en ze zijn serieus bezig aan hun Engelse essay over MacBeth.  Saskia laat mij het onafgemaakte epistel lezen en ik vind het goed.  Maar ja, ik ben geen Engelse leraar, die links en rechts "F"s geeft.  Ik hoop zo dat ze eens een goed cijfer gaat halen!  Dat zal haar zelfvertrouwen in Engels zeker helpen.

Rick komt thuis met heerlijk Thais eten.  Mijn favoriete varkenshaas met verse groene peperkorrels, ik ben in de wolken!  Rick grapt dat de liefde van de man dan door de maag mag gaan, maar bij ons is dat omgekeerd.   Vandaag gaat dat zeker op, want ik vind het heel lief dat hij zoiets lekkers meeneemt voor me.

Foto's van vandaag staan hier.


15 reacties:

Anoniem zei

Beste Petra,
Heel mooi verhaal over Thomas Jefferson.
Spijtig genoeg kan ik jouw foto's momenteel niet bekijken. Doe je daar iets aan aub.
Al dank en groetjes van H. uit B.

Anoniem zei

Hi Petra, ja heel apart hoe wij rond 1978 daar beide tegelijk hebben gewoond, slechts gescheiden door een speelplein.... we zijn zeker 1 of meerdere keren langs elkaar gelopen... en dan via het blog jou leren kennen tig jaar later, it is a small world.....
Leuke dag heb je gehad, top omschreven ook weer. Groetjes, Evelyn

Anoniem zei

Wat een leuke dag had je gisteren in Charlottesville en Monticello.
Als ik dat lees, wil ik meteen weer een logeerweekje bij jou plannen en met jou verdere bezienswaardigheden van Virginia gaan bezoeken.

Groetjes, Anika

Karla zei

Weer interessante informatie over Thomas Jefferson. Ook ik kan je foto's niet bekijken.

Petra zei

@Hilde en Karla - De link voor de foto's zou het moeten doen. Ik heb hem opnieuw gedaan, hopelijk werkt het nu.

Anoniem zei

Hallo Petra,
Zojuist probeer ik terug jouw foto's te bekijken, maar spijtig genoeg lukt het nog steeds niet.
groetjes van Hilde uit B.

Petra zei

@Hilde - Probeer deze link eens:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10150790292155590.465215.731210589&type=1&l=484f61ef59

Ik snap niet waarom het niet werkt, want ik zie er niets mis mee. Hopelijk werkt de link.

Petr@ zei

Leuk om weer een dagje toerist te spelen in eigen land.

Jefferson klinkt als een interessante man.
Toch jammer dat de gidsen niet zo'n beetje hetzelfde vertellen. Op deze manier krijgt iedere bezoeker iets anders te horen.

Hopelijk is Saskia's essay een goed cijfer waard!

Suus zei

Hoi Petra,

Ik ben weer bijgelezen..
Nu ik niet zoveel tijd over heb ga ik er echt even voor zitten.

Je hebt ook nog een fijn weekend gehad, even alle kinderen weer om je heen. Heerlijk voor jullie.

Blijf ook vooral over de geschiedenis vertellen, die verhalen vind ik het leukst.

Over The Hunger Games.... ik ben er ook in begonnen... Boek 1 heb ik net geen twee dagen over gedaan. Iedere vrije minuut gelezen (ook vooral onderweg van en naar het werk!)

En weer een leuke vakantie in het vooruitzicht in juni! Fijn hoor!

Fijn weekend!!

Groetjes,
Suus

Els zei

Interessante weetjes over Jefferson, weer iets bijgeleerd!
Jammer genoeg kon ik de foto's niet bekijken.

Petra zei

@Els, Hilde en Karla - Ik heb nog iets geprobeerd. Werkt het nu?

Anoniem zei

Hallo Petra,
Het werkt nu. Dank u voor uw moeite en de overlast die ik jou bezorg.
Zeer mooie foto's en leerrijke verhalen. Doe zo voort.
Groetjes van Hilde uit B. en een gezelig weekend.

Petra zei

Oh, pff, gelukkig, ik begon me al af te vragen of het gewoon "stuk" was. Jij ook een prettig weekend!

Petra zei

@Evelyn - It's a small world doet me meteen aan het Disney liedje denken, ha ha.

@Karla - De foto's werken nu.

@Anika - Ga maar vast sparen, er is nog zoveel om je te laten zien en dan ook heel veel leuks (zoals NYC en zo) wat verder weg.

@Petra - Misschien vertellen die gidsen ook iedere dag iets anders. Ik vertel ook meestal niet alles wat ik weet over Washington, want dan krijgen mensen zoveel feiten te horen. Dat is ook saai.

@Suus - Ik ben benieuwd wat je van deel 2 en 3 vindt. Ik vond het laatste het donkerst.

@Els - De foto's werken nu.

Kristel Holsbeek zei

Oh jeetje in je vorige blog schreef je dat het boek 'hunger games' blijft tollen in je hoofd, ik begin me af te vragen of het dan wel een goed idee is om het te lezen....