Nog even leuk lunchen en dan terug naar huis

We hebben vannacht weer met de deur open geslapen. Ik ga het geluid van de zee weer missen! Het is wel flink koud, als ik om half negen klaar wakker ben. Ik laat Rick en Saskia nog een half uurtje slapen en wek hen dan om te gaan ontbijten.

Het is weer een gigantische drukte in de eetzalen en alweer is aan onze kant vrijwel alles op. We lopen dus naar de andere toren en vinden daar weer veel meer. Er werken nu ook meer mensen om alles bij te vullen, dus de drukke medewerkster van gisterochtend heeft vandaag tenminste hulp.

We moeten even op een tafeltje wachten, maar hebben geluk dat er net voor ons een familie weggaat. Als aasgieren springen we erop af! Ik heb het nog nooit zo druk gezien bij Hampton Inn, terwijl we al in heel wat hotels van deze keten hebben gelogeerd.

Boven op de kamer doe ik gauw een Max Capacity routine, terwijl Rick en Saskia inpakken. Ik ben ook al snel ingepakt en we laden een karretje vol met onze spullen. Als we met de auto reizen hebben we duidelijk veel meer losse tassen dan als we vliegen, want het karretje hangt vol.

Eenmaal buiten verbazen we ons over hoe koud het is! Natuurlijk wisten we dat de warmte vertrokken was, maar 9 graden voelt als een koude douche na de 25 graden van gisteren! Wat een verschil opeens!

Voor we op weg naar huis gaan willen we nog even winkelen en lunchen in Broadway at the Beach winkelcentrum. Saskia rijdt ons erheen, maar vindt dat toch wat te enerverend. Ze besluit daarom haar eerder voorgenomen plan om ons naar de snelweg te rijden te laten varen. Ik probeer mijn zucht van opluchting niet te hard te laten klinken. Ik vind dat ze nog niet klaar is voor zulke grote ritten over meerbaanswegen met veel verkeer.

Dit is een openlucht winkelcentrum en het is zo koud en regenachtig dat het winkelen maar beperken tot een winkel. Dinsdagavond ontdekten Laura en Saskia Del Sol. Dit is een winkel, die allerlei spullen verkoopt, die in de zon van kleur veranderen.

Daar wil Saskia nu graag een t-shirt en wat nagellak kopen. Ook Laura heeft Saskia gevraagd voor haar een t-shirt mee te nemen. Ik krijg van Rick een leuk shirt met "It's 5 o'clock somewhere!" erop. Dat roep ik namelijk af en toe, als ik voor vijf uur 's avonds zin heb in een glaasje wijn.

Rillend, vooral Saskia, die geweigerd heeft mijn regenjas aan te doen, lopen we zo snel mogelijk naar het Hard Rock Cafe, dat hier in een pyramide is gevestigd en een Egyptisch thema heeft. Na even wachten krijgen we een tafeltje. Ik bestel de bruschetta, Saskia de kipvingers en Rick een kipsandwich. Het eten laat even op zich wachten, maar is erg lekker en er is genoeg te zien in dit restaurant om ons bezig te houden.


Na het eten gaan we meteen de weg op. Het eerste stuk komen we langs allerlei groente- en fruitstandjes, waar ze ook de typisch Zuidelijke gekookte pinda's verkopen. Die heb ik een keer geprobeerd en vond ze wel ok, maar niet lekker genoeg om weer te kopen. Rick en Saskia moeten er helemaal niets van hebben.

Net na we de I-95 op zijn gegaan, komen we langs het verschrikkelijk kitsche South of the Border. Hier wil Rick wat vuurwerk voor 4 juli kopen en we maken foto's met de rare beelden, die er staan.


Dan beginnen we aan de 700 kilometer rit terug naar huis. Intussen is het weer helemaal opgeklaard, maar nog wel koel. De hele komende week zal het opeens een stuk koeler zijn, maar ja, het is ook pas begin april.

We schieten goed op, waar ik blij om ben, want ik voel mijn spieren erg van het lange zitten. Hoe minder tijd in de auto, hoe beter. Zoals altijd is het welkomstbord van Virginia een fijn gezicht, maar nu moeten we nog drie uur naar huis.

We besluiten bij Petersburg van de snelweg af te gaan en de Ruby Tuesday, die ik op mijn telefoon vond, op te zoeken. Dat valt nog niet mee, want beide GPSen (telefoon en auto) sturen ons verkeerd. Een telefoontje aan het restaurant biedt uitkomst en we zitten helemaal verkeerd. GPS is dus nog steeds niet zaligmakend.

We hebben deze keten gekozen, omdat zij een aantal minder calorierijke gerechten hebben, waarvan het aantal calorieen vermeld staat, en een grote salade bar. We nemen alle drie een gezond gerecht met de groentes van de salade bar en Saskia en ik spaghetti squash als tweede bijgerecht. Mijn zalm smaakt ook erg lekker!

Voor de rest van de rit wil Rick een latte van Starbucks en Saskia een ijsthee. De barista, een Afrikaanse Amerikaan, vraagt welke soort thee: zwarte, passie of groene. Rick, die de soorten thee niet kent, antwoordt: zwarte passie. Droog antwoordt de barista dat ze wel zwarte passie hebben, maar niet op het menu. We liggen allemaal dubbel, wat een humor!

De rest van de rit verloopt redelijk snel. We komen een paar keer in de file te staan, maar dat is gewoon op deze I-95, die een van de drukste snelwegen in het land is.


Deze remlichten waren geen welkom gezicht!

Na tienen draaien we eindelijk onze oprit weer op. We worden enthousiast begroet door de vier katten en Cosmo. Katja is naar haar vriendin, wiens vader vandaag werd begraven. Morgen komt Kai ook thuis en zullen we weer heel even herenigd zijn, want Katja moet zondag weer met de ambulance mee.

Snickers en Zorro staan er niet op, maar zijn wel in dezelfde kamer