Nog maar een tiener in ons gezin

Zaterdag

Al vroeg voor een zaterdag sta ik naast mijn bed.  Na een snel ontbijt brengt Rick me naar het McPherson Square metrostation bij het Witte Huis, waar ik om half tien met drie Belgen heb afgesproken.  Alleen zie ik niemand, die aan die beschrijving kan voldoen en om kwart voor tien nog niet.  Helaas heb ik hun wel mijn nummer gegeven, maar ik heb verder geen contactgegevens voor hen.

Gelaten blijf ik dus maar wachten en maar goed ook, want een paar minuten later komen ze hijgend aan.  Ze waren verkeerd gelopen en blij mij toch gevonden te hebben.  Na een korte pitstop bij Starbucks gaan we op weg.

Het is bewolkt en ongewoon koel weer, maar wel lekker om te lopen.  Gelukkig blijft het droog, want gisteren werd nog overdag regen voorspeld.  Het is ongekend druk in de stad.  Niet alleen met schoolgroepen, maar ook andere busgroepen.  Ook staan er weer orkestjes bij het Tweede Wereldoorlog en Lincoln Monument.  Het maakt de sfeer er wel gezellig door.


Ook bij Old Ebbitt Grill ben ik weer blij gereserveerd te hebben, want het restaurant is afgeladen.  Dit keer bestelt iedereen de crab cakes, dus ik probeer ze ook maar eens.  Ik raad ze wel altijd aan, maar heb ze hier zelf nog niet gegeten.  Het is erg lekker en bestaat bijna alleen uit crab, bijna geen andere vulling, dus heel goed.

Na lekker een uurtje geluncht te hebben zijn we weer klaar voor de tweede helft van de rondleiding.  Via Pennsylvania Avenue lopen we naar het Capitool en zien opeens allemaal groepen met grappige verkleedkleding of t-shirts met DCChallenge erop.  Het blijkt om een speurtocht door de stad te gaan.  Dat lijkt mij ook erg leuk om eens te doen, ik ga opletten wanneer hij volgend jaar zal worden gehouden.  Rick en Kai hebben daar vast ook wel oren naar.


Halverwege is de batterij van M's fototoestel leeg en ze hebben geen andere mee.  Gelukkig heb ik ook altijd mijn kleine cameraatje mee.  We doen hun sd kaart in mijn toestel en M. maakt daar verder foto's mee. Toch wel heel handig van de digitale toestelletjes, want het zou natuurlijk balen geweest zijn om halverwege de dag geen foto's meer te kunnen nemen!

Om te beginnen had dit groepje mij voor zondag gevraagd, maar toen ik schreef dat dan de Library of Congress dicht zou zijn en die toch erg de moeite waard is, hebben ze toch zaterdag genomen.  Daar hebben ze geen spijt van, want de bibliotheek maakt weer grote indruk.  Het is dan ook verreweg mijn favoriete gebouw in de stad.

Over de Mall langs de verschillende musea lopen we terug en bij het Smithsonian metro station neem ik weer afscheid.  Ook dit was weer een leuk enthousiast groepje en de dag is voorbijgevlogen!  Mijn trein komt een minuut nadat ik door de poortjes ben en Saskia en Rick halen me van het station in Vienna.

Bij de brandweerkazerne wordt vandaag de eerste Taste of Vienna gehouden Rick, Kai en ik gaan er een kijkje nemen.   We kunnen vrij dichtbij parkeren en lopen langs de verschillende standjes van meer dan 30 restaurants uit Vienna en Oakton.  Overal zijn kleine hapjes te koop.  Rick en ik delen een sausage roll van Pure Pasty, die wel een beetje op een saucijzebroodje lijkt.  Kai en Rick doen zich ook nog te goed aan een taco van Alegria. 



De regen, die tot nu toe wegbleef, komt nu wel opeens met bakken uit de lucht.  Het Koninginnedagfeest waar we eigenlijk vanavond heen zouden gaan is dus terecht uitgesteld.  Hopelijk wordt het twaalf mei wel mooi weer.

Moe als we allemaal zijn bestellen we voor het gemak Thais eten.  Daarna hangen we lekker voor de tv en ik zoek al vroeg voor mijn doen mijn bed op.


Cosmo en Kai missen elkaar erg

Zondag

Waarschijnlijk door het vroege naar bed gaan, ben ik ook om acht uur al klaar wakker.  Rick ligt nog in diepe rust naast me en Flapjack heeft zich over mijn buik gedrapeerd, dus ik blijf nog een tijdje liggen denken.  Denken aan de grote dag precies twintig jaar geleden dat Kai geboren werd.

Zijn eerste maanden op aarde waren niet de makkelijkste.  Het verhaal daarover staat hier.  Onvoorstelbaar dat het allemaal alweer twee decennia geleden is!  Nu hebben we nog maar een tiener in ons gezin. 

Om half tien is Rick ook klaar om op te staan.  Hij vertelt dat Kai graag bij IHOP wil ontbijten.   Daar is het altijd heel druk, dus ik stel voor Kai dan maar te wekken.  Die blijkt van gedachten veranderd te zijn (gelukkig, want een uur wachten op pannenkoeken is niet mijn idee van een zondag).  Hij wil liever donuts.

Met zijn vieren en Saskia aan het stuur rijden we naar Vienna.  Daar kiest Kai zes donuts uit bij Dunkin Donuts en Rick neemt een van hun eisandwiches, waarvan hij later zegt dat hij oud smaakte.  Bij Starbucks halen we koffies en ik neem de chicken sausage wrap, die ik heerlijk vind.

Thuis pakt Kai vast een paar cadeautjes uit.  Zijn grote cadeau, uitbreiding van zijn LP verzameling, gaan we vanmiddag samen uitzoeken bij een platenzaak.  Nu krijgt hij van Saskia iets voor bij zijn drumstel en van Rick en mij spul om zijn platen schoon te houden.

Dan is tijd voor mij om te sporten, ook al omdat mijn nek en schouders in de knoop zitten vandaag.  Ik doe een half uur op de crosstrainer en dat helpt wel wat, maar niet afdoende.  Dan maar met een tennisbal tussen de schouderbladen rollen.  Ik ben boos op mezelf dat ik geen massage heb geregeld deze week.

Halverwege de middag gaan we richting Washington.  Kai heeft verscheidene platenzaken gebeld en wil daar gaan winkelen.  Nu krijgen we een paar van DC's mooie historische buurten te zien, waar we gewoonlijk niet vaak komen.  Vroeger, toen wij hier kwamen wonen, was dit een hoerenbuurtje, waar je beslist niet na zonsondergang wilde komen.  Nu zijn er allerlei winkels en restaurants en is het helemaal opgeknapt.

Bij Som Records vindt Kai een plaat, die hij graag wil.  Ik verbaas me erover dat er ook zoveel hedendaagse artiesten zijn, die hun muziek op lp uitbrengen.  Het lijkt wel terug te komen.  De klanten zijn ook voornamelijk jongeren van ongeveer Kai's leeftijd.


De volgende stop is Crooked Beat Records in Adams Morgan.  Adams Morgan is zowel letterlijk als figuurlijk een van de meest kleurrijke buurten van Washington.  Terwijl Rick en Kai naar platen kijken, lopen Saskia en ik langs 18th Street te genieten van de kleurrijke panden daarlangs.  Bij Crooked Beat slaagt Kai helemaal naar genoegen met o.a. een plaat van Pink Floyd.


Voor zijn verjaarsdiner wil Kai graag eten bij Brasserie Beck, een Belgisch restaurant.  We krijgen een tafeltje aan hun gezellige terras.  Als voorafje delen we een bord met charcuterie, erg lekker.  Ik bestel mosselen Bolognese, met kalfsgehakt en kappertjes, die verrassend lekker smaken!  Ook de anderen genieten en Rick vooral ook van de verschillende Belgische biertjes.


Saskia rijdt naar huis en ik moet zeggen dat het prima gaat.  Ik houd nog af en toe mijn adem in, maar vooral op de snelweg doet ze het goed.  Het is vooral als ze afstanden tussen auto's en andere objekten moet inschatten dat het moeilijker wordt.  Gelukkig is er wel duidelijk vooruitgang.

Kai gaat pas morgen terug naar school, dus hij en Rick gaan zijn nieuwe lp's in de basement beluisteren.  We zetten kaarsjes op de taart en zingen "Happy birthday" voor hem.  Katja missen we wel erg bij dit alles, maar zij heeft eerder al met Kai aan de telefoon gesproken.   Van de taart proef ik een klein stukje.  Het is er een met drie verschillende chocolade mousses als vulling, super lekker!

En nu hebben we dus twee twintigers en nog maar een tiener in ons gezin. We hebben in ieder geval allemaal van Kai's verjaardag genoten.