Over space shuttles en regenachtige zondagen

Zaterdag

Kennelijk was ik toch behoorlijk moe van mijn escapades door Washington. Ik merk vaag dat Rick opstaat, maar draai me om en slaap door. Pas om half tien word ik uit een diepe slaap gehaald door gebond op de voordeur. Even denk ik met mijn slaapdronken hoofd dat het onweert, maar dan hoor ik vuisten op de voordeur. Ik roep Rick, maar die is er kennelijk niet.

Buiten zie ik de Peapod vrachtwagen staan.  Zal je net zien, meestal komen ze later dan de afgesproken tijd, maar als ik nog lig te slapen komen ze uitgerekend nog voor die tijd!  Gauw schiet ik een kimono aan en open slaperig de voordeur.  Gelukkig is de bezorgster een vrouw dit keer!

Na de boodschappen weggelegd te hebben, bel ik Rick.  Hij heeft van het mooie weer gebruik gemaakt door een stuk te gaan hardlopen en is nu bij Starbucks.  Hij nodigt mij uit erheen te komen, zodat we samen ontbijt kunnen eten.  Dat laat ik me natuurlijk geen tweede keer vragen en ik kleed me gauw aan.

Het is druk bij Starbucks, maar Rick heeft al een tafeltje op hun terras bemachtigd.  Lekker in het zonnetje nuttig ik mijn ijs Cafe Americano en broodje met bacon en ei.  Intussen heeft Rick een idee voor vandaag, want hij heeft in de krant gelezen dat beide space shuttles nog bij Dulles zijn.  Hij zag een foto dat ze met de neuzen naar elkaar toestonden en dat zou wel heel gaaf zijn om te fotograferen!

We overleggen wanneer het beste te gaan, want ik heb een massage om een uur en vanmiddag wordt er slecht weer voorspeld.  Het beste is om de gelegenheid vanochtend waar te nemen, dus ik laat mijn plan om te sporten varen voor vandaag.  Met de massage moet het wat mijn spieren betreft helemaal goed komen.

Onderweg naar het Air and Space Museum zien we in de verte de shuttle Enterprise al op de 747 staan.  Die gaat ergens volgende week naar New York.  Neus aan neus staan de shuttles dus niet meer.  Bij het museum heb ik het nog nooit zo druk gezien!  Discovery blijkt al op zijn plaats te staan en er zijn heel wat mensen, die ernaar komen kijken!

We banen ons een weg naar de hangar waar de shuttle staat.  De NASA medewerkers zijn er nog aan bezig, maar we kunnen er al heel veel van zien.  We fotograferen van beneden en later van bovenaf, want er is een hogere galerij.  Het is een imposant ding en als ik hem zo van dichtbij zie en me hem op de 747 herinner, wat is een 747 dan helemaal gigantisch!  Heel bijzonder ook te bedenken dat dit ruimtevaartuig bijna 150 miljoen mijlen heeft afgelegd.

Intussen kijk ik met regelmaat op mijn horloge, want ik wil niet te laat zijn voor mijn massage.  We besluiten het erop te wagen om ook Enterprise nog te gaan bekijken.  Een medewerker van het museum raadt aan daarvoor naar het dak van parkeergarage 2 op het vliegveld te rijden.  Dat is gratis als je niet langer dan een kwartier blijft.

Dat advies volgen wij op en eerst zien we de shuttle en 747 nergens.  Tot ik naar rechts kijk en jawel, hoor, daar staan ze in vol zicht.  We zijn ook hier niet de enige bezoekers.  Onze camera's worden door een aantal mensen bewonderd, vooral mijn 18-270mm lens, want de meesten hebben een kleine point and shoot camera.  Na een paar foto's genomen te hebben, gaan we gauw terug naar Vienna.

Daar werk ik gauw een bakje cottage cheese naar binnen en haast me dan naar het Northern Virginia Massage Center, waar ik keurig op tijd aankom, pfff!!!  Roger wacht me al op en vraagt, waar we vandaag aan zullen werken.  Ik kan hem eerlijk zeggen dat ik me stukken beter voel dan vorige week. 

Mijn nek en schouders en heupen zijn altijd de probleemgebieden, dus dat is mijn antwoord.  Herhaaldelijk vraagt Roger of het niet teveel is, want hij moet sommige knopen hardhandig aanpakken.  Ik ben echter Laura gewend, die, blijkt nu, wel een heel harde leermeesteres was.  Roger gaat diep op de knopen, maar ik kan het makkelijk aan.  Hij zegt niet harder te gaan dan nodig is en ik moet zeggen dat het zeker ook effectief is zonder het hele harde van Laura.

Na het uur voelt mijn nek weer lekker los, altijd een teken dat de massage heeft geholpen.  Ik maak een afspraak voor over twee weken en ga huiswaarts.  De rest van de middag zitten we lekker buiten op het deck.  Katja sms-t dat ze flink ziek is en koorts heeft en haar huisgenoten hebben uitgerekend vanavond een groot feest met veel lawaai.  Wat zou ik dan graag even langs gaan om voor haar te zorgen!  Ze heeft dan ook duidelijk echt behoefte aan wat moederliefde.  Die geef ik dan maar virtueel.

Een van Ricks collega's, die in Vienna woont, is vandaag verhuisd naar een prachtig op maat gebouwd nieuw huis.  Rick zag haar vanochtend bij Starbucks en zij nodigde ons na vijven uit om een kijkje te komen nemen.  Met een fles "rose champagne" en wat bier gaan we erheen.

Het is een prachtig huis met een gigantische achtertuin en een heel grote veranda achter.  Ze hebben zelfs een open haard buiten.  We krijgen een rondleiding door het huis en onze monden vallen soms open (hoewel veel ervan niet mijn smaak zou zijn).  Vooral hun badkamer met drie verschillende douches en een bad, waar je "u" tegen zegt, is schitterend.  Mijn favoriet blijft wel de veranda, daar zou ik ook iets voor geven!


Terwijl we buiten een drankje drinken komt de weersverandering.  Opeens begint het heel hard te waaien en bliksemt en dondert het links en rechts.  Binnen zijn er nog geen meubelen, dus dit is voor Rick en mij het teken om weer afscheid te nemen.  Het gezin heeft drie kleine kinderen, die allemaal ook aan het eind van hun Latijn zijn.  Het doet me aan onze verhuizing twaalf jaar geleden denken, hoewel onze kinderen toen wel ietsje ouder waren.  Volgens Nina, Ricks collega, gaan hun kinderen in dit huis groot worden.  Ik denk het ook, want het is duidelijk hun droomhuis.

Het is inmiddels etenstijd en Rick stelt voor naar Panache te gaan.  Daar krijgen we geen spijt van.  Het eten is heerlijk en de bediening heel attent.  Mijn pasta met kreeft smaakt me bijzonder goed.  Heel ongewoon voor mij, want ik ben geen grote pasta fan, neem ik ook een hapje van Ricks gerecht en ook dat smaakt naar meer.  

Na het onweer is het koude weer aangekomen en rillend lopen we terug naar de auto.  Saskia heeft vannacht weer loge's en wij maken het niet laat.

Zondag

Misschien omdat we er gisteravond op tijd in lagen, maar ik ben om acht uur al klaar wakker.  Om half negen houd ik het niet meer uit in bed.  Het is verschrikkelijk weer buiten, koud en harde regen.  Ik laat Cosmo dus gauw en rillend uit.  Als ik terugkom is Rick ook in het land der levenden.

Samen gaan we naar Starbucks, waar het een drukte van jewelste is.  Iedereen bestelt warme drankjes, behalve ik, want ik heb dorst.  De ijskoffie smaakt lekker en de chicken sausage wrap ook.  Dan moet ik toch echt weer aan een serieuze cardio sportsessie geloven.  Een uur op de crosstrainer geeft me dat zeker.

Buiten drinkt de natuur met graagte het water dat uit de hemel valt op.  De groene kleuren zijn zo mogelijk nog levendiger.  Wij zijn minder blij met de natheid en kou, al weten we dat dit de droogte een beetje zal helpen.  Rick stelt voor naar de bioscoop te gaan en daar ben ik meteen voor en tot ons genoegen Saskia ook.

Saskia rijdt naar Tysons Corner, want ze moet ook tien uur in regen of donker rijden.  We halen lunch bij de Food Court, Saskia en ik Japans, sushi en pot stickers.  Rick heeft iets Mexicaans.  Het smaakt goed.  De mall is ook duidelijk waar iedereen met dit weer heengaat, want het wemelt van de mensen.

Gelukkig vinden we in het theater nog wel net drie plekken met goed zicht op het scherm.  We gaan Mirror, Mirror kijken.  Naast ons zit een ouder echtpaar en ik vind het heel leuk te horen hoe zij ook genieten van dit verhaal.  Julia Roberts is super en het is een leuke "twist" op het traditionele Sneeuwwitje verhaal.  Wij vinden het alle drie een aanrader.

Saskia is in de mall en haalt ons over nog even naar kleding voor haar te kijken.  Bij Hollister vindt ze niets.  American Eagle heeft wel een aantal leuke dingen voor onze kieskeurige tiener.  Via FourSquare krijg ik hier 15% korting, dus dat is altijd meegenomen.

Met dit koude en regenachtige weer hebben wij zin in chili.  Bij Hard Times Cafe kijken we de spannende ijshockeywedstrijd, die "onze" Capitals helaas in overtijd verliezen.  Hun chili's zijn heerlijk!  Ik neem de salade met Terlingua Red chili, Rick de spaghetti met Texas chili.  Saskia had teveel huiswerk en at thuis. 

Vanavond kijken we weer naar Once Upon A Time.  Dat is mijn absoluut favoriete serie dit jaar.  En het blijft goed.  Precies de goede mix van sprookjes en het echte leven.  En daarmee eindigt een bijna sprookjesachtig weekend.

Foto's van de space shuttles staan hier.