Onze webcam

Cul-de-sac Cam

woensdag, juni 13, 2012

Voetbalwedstrijd en lekker grillen

De regen is alweer lang vertrokken en we worden met stralende zonneschijn wakker.  Het is lekker "koel" op het deck met zo'n 23 graden in de zon, dus ik ga met een flink bak koffie buiten mijn yoghurt eten.  Kennelijk is ma Robin al aan mij gewend, want ik zie haar af en aan vliegen naar het nest vlak onder mijn voeten.

Na met Cosmo gelopen te hebben ga ik naar Anytime Fitness.  Eigenlijk was mijn plan een uur op de oudere crosstrainer, maar die zijn allemaal bezet.  Er zijn op het moment veel collegestudenten iedere ochtend.  Dan neem ik toch maar weer de Cybex, die eigenlijk intensiever is, maar ik wilde weer eens wat anders.

Een kwartier nadat ik met sporten ben begonnen krijg ik een sms-je van Saskia met de vraag of ik haar van school kan halen.  Ze is klaar met haar examen en moet nog tot half twaalf wachten voor de schoolbus komt.   Ik was echter van plan een uur te sporten en heb dat ook nodig. 

Mijn eerste reactie is om toch maar toe te geven, maar dan bedenk ik me dat Saskia zelf ook haar sporten voor zou laten gaan (en van alles meer voor ze eindelijk iets doet wat wij vragen).  Ze wordt niets minder van op de schoolbus wachten dus ik sms eerlijk terug dat ik haar na afloop van mijn sportroutine best wil ophalen.  Dat hoeft dan niet meer, want dan komt de schoolbus al gauw. 

Het vage schuldgevoel duw ik hard weg, want dat hebben de kinderen duidelijk ook niet als ze weer eens een verzoek van ons negeren.  Thuis merk ik toch wel dat die houding wat effect heeft.  Zonder dat ik het zelfs heb hoeven vragen heeft Saskia de afwasmachine uitgeruimd.

Buurvrouw Jeanne is ook bij de sportschool en haar heb ik al een tijdje niet gesproken.  Haar zonen zijn Saskia's beste vrienden.  Zij reizen deze zomer het hele land af naar graduations en bruiloften van familie.  Familie woont hier zo ver uit elkaar, ritten van duizenden kilometers zijn niet ongewoon om hoogtijdagen bij te wonen.

Thuis douche ik gauw, want ik heb een kappersafspraak.  Het is een van die keren dat ik niet kan wachten om mijn haar gedaan te krijgen.  Ik word gek van mijn pony, die constant in mijn ogen hangt, en de kleur mag ook wel bijgewerkt.

Als ik bij Starbucks even een sandwich en passion ijsthee haal, voel ik me er dan ook niet op mijn best uitzien.  Achter me hoor ik opeens iemand mijn naam roepen.  Het is Laurie diRocco, die me meteen een stuk beter doet voelen: "Ik was niet zeker dat jij het was, want wat zie jij er jong uit van achteren!", zegt ze, er gauw aan toevoegend: "Niet dat je dat van voren niet ook doet."  Maakt mij niet uit, ik neem er van achteren jong uitzien al graag aan!

Bij Lofty Salon wacht Carmen me al op met een glas witte wijn en het bakje met haarverf.  Mona is in geen velden of wegen te bekennen, maar ik ben er inmiddels al aan gewend dat zij zich te goed acht om zelf het verven te doen, ondanks mijn herhaaldelijke verzoek, en alleen knipt.  Prima, mijn fooi gaat dan ook altijd naar Carmen, die dat, gezien het glas witte wijn, kennelijk ook waardeert.  Mijn passief-agressieve reactie, want weggaan bij Mona wil ik niet, ze doet mijn haar altijd wel precies zoals ik het wil.

Als ik klaar ben is het precies kwart voor drie, dus de aanvang van de voetbalwedstrijd Nederland-Duitsland.  Ik heb echter ook benzine en wat boodschappen nodig.  Even overweeg ik dat na de wedstrijd te doen, maar ik ben nu al in de stad en ik heb ook zo'n gevoel dat het tegen Duitsland niet goed zal gaan.  De boodschappen winnen dus.

Eerst ga ik de van volgooien. Bij de Shell zie ik dat de benzineprijzen een stuk lager zijn dan een paar weken geleden.  Daarbij krijg ik nog 20 cent korting via onze Giant kaart.  Bij Whole Foods haal ik avondeten.  Ironisch genoeg, gezien de voetbalwedstrijd, haal ik voor de mannen een typisch Duitse maaltijd van weisswurst en bratwurst en voor mezelf heel Amerikaanse kipworstjes van Lou's.


Ook een leuke nummerplaat

Kai heeft me intussen al gesms-t dat het 1-0 voor Duitsland is.  De wedstrijd is een half uur aan de gang als ik thuiskom.  Niet lang daarna wordt het nog 2-0 ook.  En het Nederlandse team lijkt helemaal niet te proberen om aanvallend te spelen.  Ik vind het laatste kwartier van de eerste helft doodsaai, eerlijk gezegd.

Dit keer heb ik geen oranje t-shirt aan, maar wel mijn nieuwe armband met oranje kralen en Nederlandse vlag, mijn Delfts blauwe ketting en oorbellen met "Delfts blauwe" klompjes.  Niet zo opvallend, maar wel heel Nederlands.  We weten inmiddels allemaal dat het niet mocht baten, al was het doelpunt van van Persie iets wat mij zo deed juichen dat Cosmo er nerveus van werd. 

Intussen is de post geweest en ligt er een pakketje uit Nederland op de stoep.  Eindelijk is hij er!  De oranje kabouter, die zo blij is na een doelpunt (al heeft hij pas een keer kunnen juichen dit toernooi), en daarbij heerlijk leesvoer en een zakje van mijn zo geliefde Shanghai nootjes.  Dank je wel, Petra!!!  Die kabouter doet het hier het hele jaar goed, natuurlijk, en gaat straks voor op de stoep.

Het is prachtig weer en zodra de wedstrijd voorbij is verplaatsen Kai en ik ons naar buiten.  Ik klets weer eens even fijn bij met mijn zus.  Dat is er de laatste tijd bij ingeschoten, omdat we het beiden zo druk hebben gehad.  Zoals zo vaak wens ik weer dat we dichter bij elkaar zouden wonen.

Zo kan hij beter over "zijn" tuin uitkijken


Maar weer eens een schattige Flapjack foto, wachtend op Cosmo's eten

De "cook out" wordt erg lekker.  Die worstjes van Lou's met buffalo smaak en blauwe kaas vindt Kai ook erg lekker, die houden we er dus in.  Ook de bratwurst en weisswurst vinden de heren zeer smakelijk.  Zo'n eenvoudige maaltijd, maar toch zo smakelijk. We hebben er komkommer en tomatensalade en maccaronisalade bij.   Van dat laaste neem ik maar een paar hapjes, niet mijn favoriet. 

We zitten nog een tijdje buiten tot de vuurvliegjes zichtbaar worden.  Kai heeft een interessante app op zijn telefoon, die de verschillende hemellichamen precies laat zien, waar ze hier zijn.  Hij wil binnenkort naar een plek waar we goed sterren kunnen kijken.  Daarvoor zullen we wel een heel heldere hemel moeten hebben.  Ik ben er niet zeker van dat dat ons voor dinsdag zal gaan lukken.

Tot slot mijn abstracte foto van vandaag, ben ik nu de enige, die hier heel duidelijk een dolfijn ziet springen?

6 reacties:

Tineke zei

Ja, Petra, ik zie hem ook ; de dolfijn; leuke foto.
Ik herken dat gevoel om altijd direct in actie te komen op een vraag van de dochters; goed dat je het sporten voorrang gaf , dan waardeert ze het de volgende keer meer.

Wilma Loeffen zei

Ik ben heel blij om te horen dat het niet alleen bij ons het geval is. Ik heb schatten van jongens, we staan altijd voor ze klaar, met wegbrengen ophalen e.d.Ze hebben een autootje om hen rijvaardigheid op peil te houden. Maar als wij ze om een gunst vragen vallen er allerlei excuses van wat ze allemaal nog moeten doen (sporten of voor school).Na veel ge..uuhh doen ze het dan meestal toch wel,ze beseffen en waarderen dan toch wel weer wat wij altijd voor ze doen.

Groetjes Wilma

Anoniem zei

Ik zie er ook een dolfijn in. Grappig wat je allemaal in de wolken kunt zien als er op let.
Helaas was het voetbal niet geweldig. Nu maar duimen voor de wedstrijd tegen Portugal.
Groetjes,
Anja L.

Petr@ zei

Goed van je dat je voor jezelf hebt gekozen en niet je sporten hebt opgegeven voor het ophalen van Saskia. In het leven van tieners draait het allemaal om de tieners zelf (over het algemeen dan). Ze mogen best weten dat jij ook belangrijke dingen te doen hebt en niet op ieder gewenst moment voor ze klaar kan staan. Fijn om te lezen dat het positief heeft uitgepakt.

Ik zie inderdaad een dolfijn in de wolk (in het kleine wolkje boven de grote). Leuke foto!

Heerlijk zo'n 'Duitse' maaltijd en zeer toepasselijk :-(

naomi zei

Hallo

Heel goed van je dat je sporten voor hebt laten gaan. En het werdt wel gewaardeerd blijkbaar.

Ja wat moet ik over die wedstrijd zeggen. Vondt hem niet saai maar dat was meer de spanning van dat we achter stonden dan het spel van NL. Doelpunt van Persie was prachtig. Ja en nu geloven in het sprookje van zondag. Wij gaan dan kijken in Gran Canaria in een winkelcentrum met allemaal NL barretjes en zo dus ben benieuwd of we gaan juichen. Stitch kan ook niet goed hebben als ik enthousaiast wordt en ze ga aan moedigen en dan ook nog gaat oeh jen bij een bijna doelpunt. En dan ook nog zijn vuurwerk angst maakt het er niet beter op.

Ik heb de app ook gedownload ben benieuwd hoe hij is. Maar je kan toch ook in Florida sterren kijken.

Groetjes Naomi

Petra zei

@Tineke - He, gelukkig, want Rick deed me aan mezelf twijfelen mbt de dolfijn.

@Wilma - Ja, soms hebben ze een herinnering nodig dat wij ook dingen nodig hebben soms.

@Anja - Het grappige is dat ik het pas zag toen ik de foto ware grootte zag.

@Petra - Laten we op een wonder hopen zondag.

@Naomi - Inderdaad, in Florida kunnen we het zelfs misschien beter zien, omdat er minder stadslichten zijn.