Dokterdagje en geen Venus voor mij

Het is zo koel voor juni dat ik vannacht met het raam open heb geslapen. Heerlijk, ik heb dan ook diep en lang geslapen. Als ik opsta is Rick warempel al op. Hij heeft eindelijk wat beter geslapen en staat erop tenminste een tijdje naar zijn werk te gaan. Ik druk hem op zijn hart niet teveel opeens te willen, want hij voelt zich nog erg zwak. Maar stel je voor dat je meer dan een dag werk mist. Dat kan niet in Ricks wereld.

Na mijn gepocheerde eieren ontbijt ga ik naar Anytime Fitness. Het is er tegenwoordig druk, want de college studenten kunnen een zomerabonnement nemen en maken daar gretig gebruik van.  Ik moet zelfs even op een machine wachten. 

Dan ga ik naast mijn buurmeisje Katarina op de Cybex crosstrainer.  Katarina's naam is op dezelfde manier gespeld als Katja's volle naam, wat ik altijd bijzonder heb gevonden, want meestal is het hier Katherine.  Katarina is enorm verlegen en er kan net een hoofdknikje af voor mij.  Na een half uur op de Cybex stap ik over op de andere crosstrainer, waar ik een interval van een half uur op doe, afwisselend vooruit en achteruit.

Thuis eet ik gauw een bakje cottage cheese en een heerlijk rijpe perzik en ga dan op weg naar de oogarts.  Ik ben daar al twee jaar niet geweest en heb nog maar een paar contactlenzen.  Ook had ik een paar weken geleden mijn eeuwenoude bril weer eens op en besloot dat het nu echt wel tijd wordt voor een nieuwe. 

De dokter staat al voor me klaar en is allereerst onder de indruk van hoe goed ik nog zonder leesbril kan.  Ze maakt dan dat ik me zo oud voel, maar gelukkig is die nog lang niet nodig.  Mijn contactlenssterkte is nog hetzelfde, wat ik ook wel wist. 

Dan worden mijn ogen gedruppeld en de glaucoma test is ook goed.  Daarna moet ik een kwartier in de wachtkamer wachten tot mijn pupillen groot genoeg zijn.  Het onderzoek is erg grondig, maar uiteindelijk worden mijn ogen gezond bevonden, gelukkig.  Met een zonnebril op loop ik naar buiten, want met die grote pupillen is dat heel erg nodig.

Slim als ik ben had ik voor Saskia een dermatoloogafspraak geboekt voor half drie vanmiddag, terwijl mijn oogarts afspraak om half twee was.  Natuurlijk zou het onmogelijk voor mij zijn geweest, zeker met het verkeer hier, om op tijd klaar te zijn voor die afspraak.  Voor beide doktoren moet je weken van tevoren, dus ik baalde van die fout! 

Kai to the rescue!  Hij haalde Saskia op van school en ging met haar naar de dermatologe.  Zelf had hij ook een afspraak nodig en het kwam zo uit dat ze een afmelding hadden vanmiddag.  Zo zijn beide kinderen weer een tijdje onderdak voor hun acne medicijnen.

De dokter van de Urgent Care belt voor Rick en vraagt of hij haar terug kan bellen.  Het blijkt dat hij de campylobacter bacterie had.  Om de een of andere reden had ik al het gevoel dat het een bacterie en geen virus was.  Gelukkig voelt Rick zich vandaag duidelijk een stuk beter, want hij hield het uren uit op zijn werk.

Vanavond is astronomisch bijzonder, want het is voor de laatste keer in 105 jaar dat Venus voor de zon langs zal komen.  Vanaf 18 uur tot zonsondergang zouden wij dat hier kunnen zien.  Helaas is het nogal bewolkt, maar we besluiten het er op te wagen en naar Washington te rijden.  Daar staan bij het National Air and Space Museum een aantal speciale telescopen opgesteld om naar de zon te kijken.

Een mooie lucht, maar niet om naar de zon te kijken

Saskia, Kai en Laura gaan ook mee.  Tot onze verbazing is het niet druk, maar er staan toch groepjes mensen voor het museum.  Ondanks de bewolking willen Rick en Kai toch gaan kijken.  We vinden al meteen een parkeerplaats en voor het museum staan allerlei apparaten en mensen, die daarover vertellen.

Optimistisch als Rick altijd is gaan we toch maar in de rij staan voor een van de telescopen.  En, geloof het of niet, de zon komt net even door de wolken tevoorschijn.  Kai en Rick krijgen allebei een kijkje door de telescoop en zien Venus!  Ik ben net te laat, de zon zit weer achter de wolken.  Ik weet ook niet hoe gauw ik uit de rij moet gaan, want de man achter mij stinkt zo erg naar knoflook dat ik bijna kokhals.  Helaas dus geen Venus voor de zon bezichtiging voor mij of de meisjes, maar ik ben blij dat de mannen het nog wel konden zien.

Intussen hebben Kai en ik enorme trek, want het is al bij achten en lunch was de laatste maaltijd, alweer vele uren geleden.  Onderweg bestellen we van Zpizza en halen dat op.  Zij hebben werkelijk de lekkerste pizza in de omgeving, wat het mij betreft.  Ik eet er een met kerriekip, zoete aardappel, rozijnen en mozzarella, heerlijk!