Picknick bij Great Falls

Rick blijft vandaag dus ziek thuis van zijn werk.  Het moet gezegd, hij is een van de makkelijkste zieken, die je je kunt bedenken.  Hij zorgt voor zichzelf, wimpelt al mijn pogingen af en slaapt in de basement om ons verder niet tot last te zijn. 

Dat vind ik natuurlijk wel ongezellig, maar eerlijk gezegd slaap ik er ook beter door.  We moeten toch echt, echt, echt eens serieus op zoek naar een king bed!  Met moeite verlaat ik mijn comfortabele bed, al schijnt de zon weer uitbundig wat zeker helpt.  Kai en Rick liggen nog in diepe rust, maar Saskia is naar school.  Nog twee schoolweken voor haar vakantie begint.

Na een paar flinke bakken koffie en wat Griekse yoghurt ben ik klaar om Sharons training te ondergaan.  Dat wordt een rigoureuze training!  Heel wat spiergroepen trillen na afloop.  Gelukkig neemt Sharon tegenwoordig ook echt de tijd om te rekken en strekken, waar zij mee helpt, dus hopelijk heb ik morgen niet teveel spierpijn. 

Halverwege de training realiseer ik me dat ik vergeten ben mijn Fitbit aan mijn bh te klippen.  Oei, dilemma, ga ik naar huis om daar de Fitbit aan te doen en een half uur cardio te doen, of doe ik de cardio hier, maar krijg er geen stappen voor.  Het laatste wint toch, want ik weet niet zeker of ik de zelfdiscipline heb om, eenmaal thuis, nog meer te sporten. 

Thuis tref ik mijn heren wakker aan.  Voor Rick is dat dan ook wel alles gezegd, want hij voelt zich nog steeds als een vaatdoek.  Het is dus zeker goed dat hij thuis is gebleven.  Als ontbijt stel ik yoghurt voor hem voor.  Gelukkig heeft Saskia daar een enorme voorraad van.

Het is zulk prachtig weer, koel voor de tijd van het jaar met zo'n 24 graden en vrijwel zonder luchtvochtigheid.  Ik stel aan Kai voor bij Great Falls te gaan picknicken en daar is hij meteen voor te vinden.  Cosmo gaat natuurlijk ook mee.  Die vindt met Kai klimmen op de rotsen je van het.

Eerst rijd ik langs de Urgent Care kliniek om een, zoals ze dat hier zo keurig zeggen, "stool sample" van Rick af te geven voor het laboratorium.  Men wil kijken of er geen bacterie aanwezig is, omdat zijn koorts langer dan 24 uur aanhoudt. 

De picknick benodigdheden halen we bij Whole Foods.  Voor mij een meergranen sandwich met ham en allerlei kleurige groentes.  Kai kiest een Italiaans broodje en een groot chocolate chip koekje als dessert.  In het park lopen we naar een mooi plekje ver boven de razende rivier om van dit lekkers te genieten.

Kai kiest het uit en ik vind het zelfs een beetje eng.  Ik heb niet echt hoogtevrees, maar een paar stappen van mijn zitplaats af zou het letterlijk dertig meter recht naar beneden de rivier in zijn!  Het smaakt allemaal voortreffelijk hier in de natuur.  We nemen de tijd en kijken naar een kayaker diep onder ons op de kolkende rivier.

Dan stelt Kai voor naar beneden te klimmen tot zo dicht mogelijk bij de waterrand.  Dat kan via een klein beekje en vergt nogal wat evenwichtsoefening.  Bij laag water in de rivier is hier een strandje, maar nu staat de rivier vrij hoog, dus zover naar beneden kunnen we niet.  Er is hier ook een man aan het proberen om zonder touwen te klimmen.  Voor het geval hij valt heeft hij een soort luchtkussen bij zich.

Langzaam klimmen we weer naar boven.  Ik neem de tijd, want Kai kiest zeker uitdagende routes uit.  Ik moet mijn voeten voorzichtig neerzetten om niet in de stroom terecht te komen of uit te glijden!  Kai en Cosmo zijn me dan ook telkens ver vooruit.

We lopen terug naar de watervallen en bezoeken alle drie de uitkijkpunten.  Ik wil ook nog erg graag naar het adelaarsnest gaan kijken, wat Kai ook prima vindt.  Zo krijg ik nota bene toch mijn 10000 stappen op de Fitbit vandaag.  Op het nest staat een vogel de hele tijd zijn of haar vleugels uit te slaan.  Zou het een jong zijn die het vliegen oefent?   Begin juni is ongeveer de tijd dat de jongen uit gaan vliegen.

Na een tijdje het nest gadeslaan merk ik dat Kai en Cosmo zich vervelen.  Misschien zit er wel een vogelaar in mijn verborgen, want ik zou hier uren kunnen zitten kijken en wachten tot de ouders terugkomen.  Maar we lopen terug naar de van, ondertussen bijna struikelend over de vele felblauwe waterjuffertjes, die rondvliegen.  Prachtige diertjes zijn het en ik neem er een aantal foto's van.

Op de terugweg brengen we Saskia's laptop naar FedEx om terug naar Dell te worden gestuurd.  Hij is voor de zoveelste keer stuk, gelukkig valt het onder de garantie.   Voor Rick haal ik bij Giant meer Gatorade en wat kip om te grillen als lichte proteine.  Hij haat zijn dieet, maar houdt zich er goed aan, want hij wil natuurlijk wel zo snel mogelijk weer de oude zijn.

Als avondeten ga ik sushi voor mezelf halen en Kai wil de kip Katsu.  Voor Rick maak ik gegrilde kip met rijst en appelmoes.   Hij eet het, maar kan duidelijk niet wachten tot hij weer gewoon en vooral gekruid kan eten.  Voor iemand, die met gemak verse habanero pepers naar binnen werkt is zulk ongekruid eten natuurlijk vrijwel niet te pruimen.

Gelukkig zie ik echt een verbetering in Ricks manier van doen, zelfs vergeleken met vanochtend.  De hele tijd maar lamlendig zijn is zo ongewoon voor hem.  Het doet me goed hem het gras te zien maaien, bijvoorbeeld, weliswaar op een rijdende maaier, maar die energie had hij gisteren zeker niet! 

We zitten nog een tijdje buiten en als het te koel wordt gaan alle ramen open.  Net daarbuiten zijn de vuurvliegjes kleine lichtjes in het donker.  Het lijken er dit jaar zelfs meer te zijn, dan vorig jaar.  We horen ook een vos gillen, in deze tijd van het jaar vaker voorkomend en nogal eng klinkend!

Foto's van Great Falls vandaag staan hier.