River Trail, Great Falls NP

Helaas heb ik de afgelopen week weer erge last van mijn nek en schouders. Vanochtend is het zelfs zo erg dat ik er om half zes wakker van word en niet meer kan slapen. Ik rol op mijn nieuwe roller en steek een tennisbal tussen mijn schouderbladen en eet Advil. Veel baten doet het niet, helaas, als ik mijn hoofd beweeg voel ik een scherpe pijn in mijn linkerschouder.

Toch ga ik maar naar Sharons core training klas. Daar komt Mai Lan ook even gedag zeggen, die een jaar geleden naar Mississippi verhuisde. Ik mis het groepje van toen, waar ook Pat van deel maakte. Het is nu ook een leuk groepje, maar niet zo hecht dat we bijvoorbeeld samen zouden gaan lunchen.

Dat is wel een nadeel van dit gebied, veel militaire families (waaronder die van Mai Lan) of internationaal/buitenlandse zaken, dus veel mensen zijn er maar voor een paar jaar. Gelukkig heeft Vienna (veel) meer permanente bewoners, dan waar we voorheen hebben gewoond.

Af en toe doen de oefeningen zo'n pijn dat ik mijn tranen moet terugbijten, vooral als Sharon bezorgd vraagt of het gaat. Ik baal, baal, baal! Maar toch helpt het een beetje en na nog een half uur cardio is tenminste mijn hoofdpijn weg. Het is super lekker weer buiten en gewoonlijk voel ik me dan ook top, dus ik denk dat die spier ontstoken is en een soort kettingreactie met de andere spieren gaande is. Ik doe dus voorlopig voorzichtig met schouder- en rugoefeningen.

Als ik thuiskom is Kai bezig met een "placement test". Hij praat daarvoor via Skype met een lerares in Wenen, die zijn niveau Duits gaat bepalen voor de cursus, die hij in Oostenrijk zal volgen. Om zich daarop voor te bereiden heeft Kai de afgelopen weken Rosetta Stone Duits gedaan. Dat heeft zeker geholpen, want hij krijgt niveau B1, boven de beginnersklassen, het eerste niveau voor gevorderden. Erg goed van hem!

Met dit mooie weer moeten we gewoon de natuur in vinden Kai en ik. Na wat overleg komen we toch weer op Great Falls uit. Eerst halen we lunch en wat te drinken bij Starbucks. We besluiten dit keer een heel stuk te gaan wandelen langs het River Trail.  Dat hebben we eigenlijk nog nooit gedaan, alleen een klein stukje tot de houten brug. 

Onderweg komen we allemaal klimmers tegen, die hun touwen aan het spannen zijn om naar de rivier af te dalen.  In die rivier zien we kayakers tegen de stroom op proberen te peddelen. Allemaal veel avontuurlijkere mensen, dan ik, al vind ik mezelf heel avontuurlijk als het pad ons herhaaldelijk vlak langs de kant van de kliffen leidt.

Al heb ik geen erge hoogtevrees, ik krijg toch de kriebels zo aan de rand tientallen meters boven de kolkende rivier.  Kai heeft daar helemaal geen last van en klimt met Cosmo overal heen.  Ik moet hem regelmatig toeroepen niet te dicht bij de rand te gaan.  Met Katja is Cosmo eens zo'n tien meter van een heuvel gegleden, dus de hond heeft duidelijk geen gevoel voor zulk gevaar.

Op een gegeven moment wordt Cosmo heel onrustig.  Hij wil rennen, dus Kai rent met hem.  Opeens hoor ik Kai roepen: "Mammie, herten!"  En jawel, daar staat een tweetal herten slechts een paar meter van ons af.  Ze kijken nog even verbaasd naar die blaffende hond en nemen dan de benen. 

Niet veel verderop zie ik een medewandelaar bij een stil water fotograferen.  Al gauw wordt het onderwerp me duidelijk: een waterslang, die op een stuk hout ligt.  Zij (of hij) is dik en volgens de wandelaar of zwanger of heeft net gegeten. 

De wandelaar laat me ook trots een foto zien van een black widow spin, die hij eerder in het park heeft gemaakt.  Dat is een mooie spin, maar ik ben wel blij hem niet tegen te zijn gekomen.  Hij wijst ons ook nog een kikker aan in dit stille water, maar het is te donker om daar een goede foto van te maken.

Wij vervolgen ons pad wat soms moeilijk te vinden is, gelukkig zijn er overal blauwgroene markeringen.  Soms lopen we heel dicht bij de afgrond.  Dit is deel van een zestien kilometer lang pad dat de Indianen ver voor de Europeanen kwamen als reisroute gebruikten.  Veel van de paden in de wouden hier zijn op Indianen routes gebaseerd.

 Op een gegeven moment komen we op een geasfalteerd weggetje uit.  Dat gaat opeens omlaag naar de rivier.  Van tientallen meters erboven staan we opeens aan de rivier.  Ook hier is het weer heel erg mooi.  Geen wonder dat dit een Nationaal Park is.

Eenmaal terug bij de uitkijkpunten van de Great Falls zien we een aantal kayakers naar boven klimmen om weer van de watervallen af te varen.  We hebben geen zin daarop te wachten, maar er zijn ook wat kayakers al beneden, waar ik foto's van neem.  Ook de reigers zijn ruimschoots aanwezig, dus daar neem ik ook foto's van, vliegend voor de watervallen.

Kai heeft het wel weer gezien en ik heb enorme dorst.  We hadden wel water mee, maar dat is helemaal warm geworden  Ik koop een flesjes G2 Gatorade voor Kai en mij en er ligt een bak met koel water voor de honden, waar Cosmo lekker uit drinkt.

Thuis zie ik vader en moeder Robin af en aan vliegen om hun babies onder ons deck te voeden.  Cosmo en Snickers hebben het nestje door en er wordt flink gesnuffeld boven de kopjes van de kleintjes, maar die zitten verder, tot ze gaan uitvliegen, veilig.   Cosmo heeft sinds kort een nieuw speelmaatje bij de buren, hun Deense dog Apollo.  Apollo is nu met vijf maanden ongeveer even groot als Cosmo, maar dat zal niet lang zo blijven.

Rick stelt voor om te gaan eten bij een restaurant met terras.  Dat wordt Uno's en op hun zomermenu staat een heerlijke, gezonde salade met spinazie, goji bessen, druiven, feta, kip, pepita's en meer.  Ik heb echt het gevoel een berg vitamines binnen te hebben gekregen!

Intussen heeft Saskia wat wij gekscherend haar "hemem" (tegenovergestelde van een harem) noemen op bezoek.  Vier jongens met wie ze goed bevriend is en verder geen meisjes, zo grappig.  Ze kletsen een tijdje op het deck.  Wij bestellen intussen een film op de televisie, Journey 2: the Mysterious Island, een leuk verhaal.  En zo begint een heerlijk zomers weekend.

Foto's van vandaag staan hier.