De een vertrekt, de ander komt terug

Zaterdag

Rick en ik hebben zoveel leuke dingen samen gedaan de afgelopen tijd, maar vandaag moeten we voor zes dagen afscheid van elkaar nemen.  Ik heb daar best moeite mee en vind mezelf erg kinderachtig, want ik ken legio mensen, die veel en veel langer zonder hun partners moeten zijn.  Ik weet ook dat het het afscheid is wat ik zo moeilijk vind en het daarna prima zal gaan.

We eten samen nog een Starbucks ontbijt en dan rijdt de taxi voor, die Rick naar Dulles zal brengen.  Dat blijkt ook een Toyota Sienna (net als mijn van) te zijn en we bespreken met de chauffeur of hij volgende week 7 grote tassen en vijf personen erin zal kunnen vervoeren.  Naar Aruba hebben we altijd heel veel bagage met de duik- en snorkelspullen.  De chauffeur denkt van wel, dus Rick krijgt zijn kaartje.

Na nog een laatste zwaai naar Rick loop ik weer naar binnen.  Een beetje met mijn ziel onder mijn arm en ik weet wat daar de remedie voor is.  Tijd voor de sportschool, waar ik een half uur op de Cybex en daarna een half uur op de Life Fitness crosstrainers doe.  Beiden zijn crosstrainers, maar heel anders.

Inderdaad voel ik me na dat uur een stuk beter en zit ik ook weer helemaal in mijn nieuwe boek, "When in Doubt, Add Butter" van Beth Harbison, een superleuk verhaal over een prive kokkin.  Deze schrijfster heeft nog meer boeken, dus ik heb nog wat te lezen, want ik kan dit boek bijna niet wegleggen.

Na de lunch probeer ik Saskia mee naar het zwembad te krijgen, maar daar heeft zij geen zin in.  Zij zit nu helemaal in Divergent en wil op de bank doorlezen.  Prima, dan ga ik wel alleen.  Het is warm en volgens het weerbericht ook vochtig, maar dat vind ik alles meevallen. 

Kennelijk wen je toch echt aan hitte, want ik kan zelfs in de zon zitten lezen en krijg zo eindelijk wat kleur.  Met die temperaturen van tegen de veertig graden gaat dat echt niet, waardoor ik nog vrij "wit" ben.  Ik wil voor Aruba toch wat kleur hebben, dus ben van plan de komende week vaker te gaan, want gelukkig wordt het ietsje koeler.

Met mijn Kindle in de waterdichte hoes ga ik in het water staan lezen, lekker koel.  Ik ben niet de enige, een andere dame staat er ook met haar boek.  Een jongetje springt vlak naast mij in het water, waardoor ik wat spetters op de hoes krijg.  Hij krijgt een flinke berisping van zijn moeder.  Ik vind het zielig, dus vertel dat het geen kwaad kan.  Zij vindt (terecht, hoor) dat hij toch moet leren op te letten.

Het zwembad gaat vandaag helaas al om half vijf dicht, want het is het einde van het zwemteamseizoen.  Dat wordt met een buffetmaaltijd gevierd.  Het is ook wel prima, want inmiddels is het bewolkt en begint wat te regenen, al is dat tegen de tijd dat ik thuis ben ook weer afgelopen.  Langzamerhand wordt de droogte hier ook erger, al is het nog niet zo erg als in het midden van het land, waar ze vee moeten afmaken, omdat er gewoon geen eten voor is.

De vier weken dat Kai in Oostenrijk was zijn alweer voorbij!  Vanavond komt hij thuis en ik zie op het internet dat zijn vlucht een half uur voor op schema aan zal komen.   Ik besluit met het avondeten te wachten, want Kai heeft vast wel trek na het niet zo smakelijke vliegtuigeten.

Om half zeven gaan Saskia en ik richting Dulles Airport.  Zij rijdt, zodat ze nog wat meer snelweg ervaring krijgt.  Het is op zaterdagavond helemaal niet druk, dus perfect om van baan veranderen te oefenen.  Dat moet Saskia wel doen, want de weg naar het vliegveld ligt links van de gewone snelweg.

Net voor Kai's vliegtuig zal landen komen we aan.  Je weet het ook maar nooit hier, soms komen mensen al heel snel naar buiten, zoals Anika in april, maar nu moeten we drie kwartier wachten tot we eindelijk Kai naar buiten zien komen.  Het is zo goed hem weer te zien en hij is ook duidelijk blij ons weer te zien. 

Saskia brengt ons bekwaam thuis en Kai geeft ons de cadeautjes, die hij mee heeft gebracht.  Voor mij heeft hij een fles wijn mee en blijkt aan Rick gevraagd te hebben of dat wel mocht.  Rick dacht van wel, maar ik ben blij dat niemand Kai's tas doorzocht, want het bezit van alcohol, of het nu een cadeau is of niet, is verboden onder de 21 jaar hier in de VS.  Ik neem meteen een glas wijn en het smaakt heerlijk.

Niet alleen wij zijn blij Kai weer te zien, maar Cosmo ook!  Kai gaat met mij de Olympische Spelen kijken en Cosmo gaat direct tegen hem aan liggen.  Zo schattig!  We hebben pizza van Pizza Hut besteld en die gaat er goed in.  Soms is hun thin crust veggie echt erg lekker!

Zondag

Beide kinderen zijn nota bene al op, als ik om negen uur naar beneden kom.  Kai heeft kennelijk last van jet lag, want die is anders nooit zo vroeg.  Tijdens het ontbijt kijken we naar het wielrennen van de Olympische Spelen.  Wat een race en wat leuk dat Marianne Vos won!  Eerste goud voor Nederland, hopelijk volgen er meer.

Als de race voorbij is heb ik geen excuus meer, op naar Anytime Fitness.  Ik heb twee Max Capacity trainingen achter elkaar gepland en na afloop voel ik mijn spieren trillen.  Hopelijk is dit genoeg tot ik weer met Sharon kan trainen.  Na nog een half uur cardio zit mijn sporten voor vandaag er weer op.

Kai heeft wel zin om samen ergens te gaan lunchen en kiest Panera.  Saskia is intussen alweer met Ricks auto naar een vriendin, die wat verder weg woont, vertrokken.  Ze geniet echt van haar nieuwe vrijheid en ik moet toegeven dat ik het ook wel fijn vind niet meer de hele tijd chauffeur te spelen.  Nu Ricks auto beschikbaar is, is het helemaal handig.

Bij Panera kies ik eens de halve kreeftsandwich en krijg daar geen spijt van, want er zit heel veel kreeft op.  Ik vraag me af hoeveel er dan wel niet op de hele sandwich zit!  Ook Kai heeft een lekkere sandwich en soep. 

Intussen hebben we het natuurlijk over talen.  Kai vindt het vreemd om opeens niet mee Duits te hoeven praten.  Hij is ook vastbesloten om Nederlands zonder anglicismen te spreken van nu af aan.  Ik mag hem verbeteren, dus ga hem daarbij helpen.

Het is vandaag heerlijk weer, lang niet zo vochtig en warm als gisteren.  Ik speel met de gedachte om naar het zwembad te gaan, maar eigenlijk wil ik Olympische Spelen kijken, alleen niet binnen.  Ik besluit eens uit te zoeken, hoe ik via NBCOlympics.com online kan kijken.  Dat blijkt heel makkelijk te gaan door ons Directv account te gebruiken.

Eindelijk kan ik zonder irritante er niet toe doende interviews en commentatoren kiezen welk evenement ik wil zien.  Ik kies het synchroonduiken en installeer me met laptop en drinken op het deck.  Als het duiken (wat ik niet live zag, trouwens) voorbij is, kijk ik de zwemfinales live.  Spannende races allemaal en het BBC commentaar erbij ook leuk.  Ik kan het de Neder-Amerikanen hier aanraden.

Als ik Cosmo's eten maak, valt me op dat er opeens een heel aantal vlinders op de vlinderstruik zitten.  Eindelijk mogelijkheden tot vlinderfotografie!  Ze fladderen wel erg, maar het lukt me een paar mooie plaatjes te schieten. 

Helaas zijn andere insekten ook weer ruimschoots aanwezig, namelijk de muggen.  Die vinden mij zo lekker.  Niets helpt er afdoende tegen en ik wil mezelf ook weer niet zo vol met Deet spuiten, dus ik vlucht tegen zonsondergang toch maar naar binnen.   Vanavond het damesturnen op tv, vind ik altijd erg leuk.  Het was een rustig, maar lekker weekend.  Morgen weer een rondleiding, ik heb er zin in.

PS: Tijdens het avondeten, gewoon Chinees met garnalen en varkenshaas voelde ik iets raars bij een van mijn kiezen, maar dacht er niet verder bij na.  Een paar uur later voel ik opeens dat een deel van die kies (een kroon) is afgebroken. 

Enorm balen zo vlak voor de reis naar Aruba!  Ik belde meteen mijn tandarts en liet een berichtje achter en ik was zeer onder de indruk toen ik om tien voor half elf vanavond nog een berichtje terugkreeg.  Morgen zal ze me bellen en hopelijk kan ik dinsdag terecht.  Gelukkig doet het geen pijn, dus hopelijk kan ik er in het ergste geval mee door tot half augustus.
Vlinderfoto's staan hier.