Driemaal is (rondleiding)scheepsrecht

De zon schijnt uitbundig op deze derde rondleidingdag achter elkaar.  Er worden vochtige temperaturen van rond de 35 graden verwacht, dus daar kleed ik me op.  Zo vroeg in de ochtend voelt het nog lekker.met een briesje.

Rick zet me af bij de metro en veertig minuten later kom ik midden op de Mall weer boven de grond.  Er staat niemand, die aan de beschrijving van een Nederlands stel met een zoon en dochter voldoen.  Maar even later zie ik een gezin met twee kinderen aan komen lopen en de vrouw ervan zwaait.  Dat zijn ze vast.

En inderdaad, ze waren al vroeger door het busje van hun hotel afgezet, dus hebben al wat rondgelopen.  Ik maak kennis met G. en M. en R. van 14 en S. van 13.  Meteen zie ik dat het weer een erg leuke dag gaat worden.  De kinderen zijn ook lekker spraakzaam en geinteresseerd en stellen heel wat vragen.

We lopen eerst richting het Capitool en G. en M. hebben mooie SLR camera's mee.  We maken een kleine omweg door de buitentuin van de Botanische tuinen om foto's te nemen van de enorme hibiscusbloemen daar.  De tuin is werkelijk prachtig en er zijn tuinmannen bezig hem nog mooier te maken.  Als tuinman heb je in dit gedeelte van Washington heel wat werk!

Bij het Capitool is het rustig, want de congresleden hebben zichzelf weer eens vrij gegeven zo te zien.  Geen van beide vlaggen waaien op het Capitool.  De Library of Congress spreekt tot de verbeelding.  Stel je voor dat je 1400 kilometer aan boeken in je bezit hebt (en veel, veel meer).  Het is er vandaag vrij rustig, dus we kunnen de grote leeszaal redelijk op ons gemak bekijken.

Deze volgorde van de rondleiding bevalt mij toch wel beter.  Ik weet dat we ruimschoots de tijd hebben voor onze reservering in het restaurant.  Zeker met kinderen is het zo beter, want die willen wel af en toe rusten en het kan zo op ons gemakje.  Onderweg zien we allerlei nieuwsgierige eekhoorntjes, die hier zo tam zijn, ook altijd leuk.

Via Pennsylvania Avenue en het Newseum en FBI gebouw lopen we naar de Old Ebbitt Grill.  S. heeft last van haar voet, dus het is maar goed dat we daar een kwartier voor onze reservering aankomen.  De airco voelt weer heerlijk aan.

Tony is helemaal blij mij te zien.  Hij vertelt over zijn ontmoeting met Rick vorige week en ik krijg zijn gewoonlijke high five.  Het is zo'n leuke man, hij maakt dat iedere klant, die binnenkomt, zich speciaal voelt.  Echt een goed visitekaartje is hij voor dit restaurant, want de meisjes, die dit weekend hostesses waren in zijn afwezigheid, hadden niets van zijn enthousiasme.

Het wordt weer een lekkere maaltijd.  Ik neem weer eens de crab cake met mais, tomaat en gebakken aardappels, die prima smaakt en precies genoeg is.  Ook de anderen vinden hun keuzes lekker, alleen S. is niet zo weg van haar canelloni, want daar zit spinazie in.  Gelukkig hebben de anderen nog wat frietjes om met haar te delen.

Buiten is het intussen weer een stuk warmer, maar gelukkig met af en toe een briesje.  De familie is gisteren uit Nederland aangekomen, dus dit is wel aanpassen.  Zoals altijd vind ik het weer knap dat ze het volhouden.  We pauseren regelmatig in de schaduw op bankjes en drinken voldoende Gatorade of water, die binnen het halve uur lauw zijn. 

Na het Witte Huis lopen we naar het World War II Memorial.  Daar staat een student van de University of Maryland, die vraagt of wij in de stad wonen.  Als ik antwoord dat de anderen uit Nederland op bezoek zijn, hoor ik naast me een stel zeggen: "Hee, dus ook Nederlanders!".  Ook vandaag heb ik weer heel veel Nederlands gehoord inderdaad.  Geen wonder dat ik het deze maand zo druk heb.

Bij het Tidal Basin brengt een briesje een klein beetje verkoeling.  Toch zien we er allemaal, ik inclusief, verhit uit.  Het is gewoon onmogelijk om koel te blijven met dit weer.  Natuurlijk hebben de anderen ook met jet lag te maken en voelt het zes uur later voor hen.  Ik vind het heel erg knap dat ze de hele wandeling volhouden, vooral de kinderen.

Zij besluiten een taxi terug naar hun hotel te nemen, dus ik neem op Independence Avenue afscheid.  Dit was hun eerste dag in Amerika en ik heb ze wat tips gegeven voor de komende dagen, hopelijk hebben ze daar wat aan.  Ik loop verder naar het Smithsonian metrostation, de andere uitgang dan waar ik vanochtend uitkwam.  De trein komt net aanrijden, dus dat komt mooi uit.

De geringe airconditioning in de trein maakt me iets koeler.  Als ik in Vienna uitstap is het opeens een stuk koeler, want het heeft even geregend.  Toch staat de gedachte aan nog een kilometer lopen me enorm tegen.  Ik trakteer mezelf op een taxi naar huis.  Na volgende maandag kan ik Saskia vragen me op te halen, want dan haalt zij hoogstwaarschijnlijk haar rijbewijs.

Saskia wacht me al op, want zij heeft wat dingen nodig van Safeway.  Zij rijdt erheen.  Saskia heeft vandaag ook haar eerste professionele rijles gehad en dat ging goed.  Ze krijgt zes lessen en dan neemt de rijinstructeur maandag haar examen af. 

Saskia heeft al zoveel met ons gereden dat dat eigenlijk maar een formaliteit is.  Ik heb er gemengde gevoelens over, want het zal fijn zijn haar te kunnen bellen om mij op te halen, bijvoorbeeld.  Aan de andere kant vind ik het ook eng dat ze dan zonder begeleiding zal mogen rijden, al had ik zelf minder uren achter het stuur erop zitten, toen ik mijn rijbewijs haalde.  Maar ze is nog zo jong en mijn baby!

Thuis gaan de benen omhoog en de tv aan.  Ik ben werkelijk doodop van de afgelopen drie dagen, maar vond iedereen, die ik ontmoet heb hartstikke leuk gezelschap om mee door de stad te lopen.  Ik ben wel blij nu twee dagen "vrij" te hebben en mijn voeten wat rust te kunnen gunnen.

Foto's van vandaag staan hier.