Een leuke rondleiding met twee gezinnen

Voor mijn doen sta ik vroeg op, want ik heb vandaag wat eerder afgesproken voor de rondleiding. We zullen vandaag met zijn tienen zijn en Old Ebbitt Grill wilde daarvoor geen latere reservering dan twaalf uur geven.  Het is dat het zo'n leuk restaurant is, anders zou ik een restaurant kiezen waar niet gereserveerd hoeft te worden, want ik loop nu de hele ochtend op mijn horloge te kijken.

Rick zet me af bij de metro en een half uurtje later stap ik bij de Mallkant van het Smithsonian station uit.  Dit vind ik altijd de leukste uitgang, want aan de ene kant zie je het Washington Monument en aan de andere kant het Capitool. 

Terwijl ik op mijn groepje wacht, bestudeer ik de grote kaart van de Mall en omgeving, die naast de uitgang staat, eens.  Tot mijn verbazing ontdek ik daarop een nieuw monument, waar ik iedere keer straal langs ben gelopen! Het Monumentvoor de 56 ondertekenaars van de Onafhankelijkheidsverklaring ligt in de vijver tussen het World War II Memorial en Vietnam Memorial.  Het is heel onopvallend, maar ik neem me voor er eens dichterbij te gaan om het te bekijken.

Kwart over negen komt en gaat en geen van de groepen, die uit de metro naar boven komt, ziet er in de verste verte Nederlands uit.  Dan zie ik opeens een man en een jongen snel mijn kant oplopen vanaf de andere uitgang van de metro.  De taxichauffeur heeft hen bij die uitgang afgezet.  Gelukkig hebben ze mij toch gevonden en de rest van de groep volgt snel.

Het zijn twee gezinnen, L. en K. en M. en P., met hun vijf tieners, varierend in leeftijd van 12 tot 18.  Ik vind het altijd erg leuk om er jongeren bij te hebben, want die stellen weer heel andere vragen.  Ik heb heus niet overal antwoord op, maar het zet me wel aan het denken.  Ze komen net uit New York, dus het valt natuurlijk meteen op hoe anders Washington is.

We maken even een pit stop in het Smithsonian Castle, waar degenen, die naar binnen gaan ook het graf van James Smithson zien.  Aan deze Brit hebben wij het Smithsonian Instituut te danken, wat nu het grootste museumcomplex ter wereld is.  Tijdens zijn leven is Smithson nooit in de VS geweest, maar rust nu dus wel in het met zijn erfenis gestichte museum.

Onze tocht zet zich voort naar het Capitool.  Hier worden ruimschoots foto's gemaakt op de plek waar de persbureaus hun stopcontacten hebben en interviews geven.  Daarna gaan we de Library of Congress binnen.  In K.'s tas wordt zijn zakmesje gevonden.  Dat is nu de tweede keer achtereen, vrijdag vonden ze ook al een mesje.  K. legt het buiten neer om het later weer op te halen.

Het is vandaag heel rustig in de bibliotheek.  Vreemd hoe dat van dag tot dag verschilt.  We kunnen dan ook op ons gemak de grote leeszaal van boven bekijken.  Sommigen hebben de film National Treasure Book of Secrets gezien, waar deze zaal ook in voorkomt.

Via Pennsylvania Avenue en het Newseum en FBI gebouw lopen we richting de Old Ebbitt Grill. Daar komen we precies een minuut voor onze reservering aan.  Tony wachtte ons al op en de tafel voor tien personen staat klaar.  Het is L.'s verjaardag vandaag en ze vindt het gelukkig een prima verjaarslunchplek hier.

Er staat een nieuwe tomatensalade op het menu met vier verschillende soorten tomaten en mozzarella.  Die bestel ik en heb er geen spijt van.  Hij is zeer smakelijk en verrassend vullend.  Ook de anderen zijn zeer te spreken over hun menukeuzes.  Bij de jongeren is de BLT (bacon, lettuce and tomato) populair.  Alles gaat er goed in en het is een gezellige maaltijd.

Het tweede deel van de rondleiding begint met de voorkant van het Witte Huis.  Zoals altijd zijn de kinderen erg geinteresseerd in het leven van de dochters van de Obama's.  Die worden heel erg buiten het "publieke oog" gehouden, hoewel ze nu wel af en toe in campagneadvertenties van hun vader voorkomen.

 De Obama's zijn duidelijk niet thuis, want we mogen tot het hek van hun achtertuin komen vandaag.  Dan lopen we het parkgedeelte met de monumenten binnen.  Af en toe nemen we rust op de vele bankjes, die er staan.  In de eendenvijver zwemmen schattige kleine eendjes, waar ik natuurlijk foto's van neem. Ik zou er zo eentje meenemen voor ons vijvertje!

De temperatuur ligt rond de dertig graden, heel warm dus, maar voor mij voelt het heerlijk.  Als we na het Lincoln Memorial even op het terrasje ernaast iets drinken, merk ik op dat we hier vorige week niet hadden kunnen zitten.   De metalen stoeltjes waren toen te heet om op te zitten! 

Langs het Tidal Basin waait ook nog eens een verkoelende wind, waardoor het een stuk aangenamer lopen is dan in de hitte van vorige week.  Na de drie monumenten rond het Tidal Basin bezichtigd te hebben, lopen we naar 17th Street tegenover het Bureau of Engraving and Printing.  Daar nemen we afscheid, want het gezelschap wil een taxi nemen.  Gelukkig hebben de meesten van hen Facebook, zodat we contact kunnen houden, want ook dit was weer zo'n gezellige dag met leuke mensen!

Rick sms-t of ik zin heb bij de Four Sisters te gaan eten.  Dat hoeft hij geen twee keer te vragen, natuurlijk, want ik ben dol op Vietnamees.  Ik neem de metro terug en lees onderweg de Opzij, die mij bij het afscheid nemen werd gegeven, dit tijdschrift heb ik nog niet eerder gelezen, het is interessant. Rick komt net uit zijn werk, dus dat komt mooi uit.  Hij haalt me op en we rijden meteen door naar het restaurant.

Daar eten een aantal mensen buiten op het terras, maar ik ga liever in de airconditioning.  Het eten is, zoals altijd, voortreffelijk.  Ik heb een gerecht met gegrilde garnalen en rijstpannenkoekjes gevuld met gehakt en champignons.  Rick koos dit keer een biefstukgerecht wat ook zeer smakelijk is.  Na afloop kunnen we het niet laten een paar macarons te kopen bij Pastry Xpo.    Die smaken precies zoals je ze in Parijs krijgt.

Het is intussen lekker afgekoeld, dus we zitten nog tot we naar bed gaan buiten.  Van mij mag het dit "koele" 30 graden weer blijven!

Foto's van vandaag staan hier.

PS: Bedankt voor de reacties op het blog van gisteren, om de een of andere reden laat Blogger mij geen reactie daarop plaatsen.