Strand en rondkijken in de Delaware strandplaatsjes

Maandag

Rick en ik hebben heerlijk geslapen en worden pas tegen negenen wakker.  Dit hotel heeft het ontbijt inbegrepen, maar daarvoor moeten we naar een zusterhotel, het Atlantic Sands.  Daar serveert de Atlantic Seafood Grille een buffetontbijt.  Ik moet zeggen, het is een van de beste gratis ontbijten, die we gehad hebben.

Er is allerlei warm eten en een omeletchef.  Vers fruit is niet alleen de gewoonlijke twee soorten meloen en wat ananas, maar ook verse aardbeien, bosbessen en meer.  Ik bestel een omelet met tomaat, paprika, champignons en ui en neem daar een bakje fruit bij.  Ook hun koffie is lekker en sterk, namelijk van Douwe Egberts!  Ook hier in de lobby van ons hotel staat een DE machine.

Na het eten lopen we terug naar het hotel en doen onze badpakken aan.  Buiten op het balkon gaat de zonnebrand spray op en mijn Kindle gaat in zijn waterdichte hoes mee.  Rick wil naar het strand rijden, want hij moet nog wat werk verrichten over een paar uur.  Er zijn ruimschoots parkeerplekken open op deze maandag. We halen bij de Atlantic Sands onze gratis parasol op, want we hebben al stoeltjes mee.

Op het strand vinden we een plekje tussen een aantal families in.  We zetten de parasol en onze stoeltjes neer en gaan dan de zee in.  Het water is best fris, maar ook wel erg lekker.  Wij zwemmen net aan de rand van de vlag, die er staat om te voorkomen dat mensen door rip tides worden meegesleurd.  Er zitten niet veel verderop 3 life guards, die zorgen dat we niet dichter bij de ondergelopen pier komen.  Rick en ik vermaken ons prima, want als ik eenmaal door ben is het heerlijk om over de hoge golven te springen.

Om kwart voor twaalf moet Rick echter weg om zijn conference call te doen.  Ik ga in mijn stoel zitten en lees verder in Insurgent.  Voor ik het weet belt Rick tegen enen dat hij klaar is.  Inmiddels is de zon achter de wolken verdwenen en we besluiten ons klaar te gaan maken voor lunch.  Ricks strandstoel is helemaal stuk, dus die gooien we weg. 

In het hotel doen we gauw droge kleren aan en lopen dan naar de Purple Parrot Grill, een van de restaurants, die ons zo leuk leek hier.  Dat blijkt inderdaad een goede keuze, want ik bestel hun crab cake sandwich en die crab cake is de grootste, die ik ooit heb gezien.  Dat niet alleen, maar het is ook nog de lekkerste met heel veel crab erin.  Ook Rick vindt zijn sandwich zeer smakelijk.

Vanmiddag willen we de Delaware kust een beetje gaan verkennen.  We kennen Rehoboth goed, maar de andere drie bekende badplaatsen helemaal niet.  Als eerste rijden we naar Lewes.  We stellen de GPS in op het Zwaanendael museum daar.  Dit gebouw, wat een copie van het stadhuis in Hoorn is, werd in 1931 gebouwd ter herinnering aan de stichting van Lewes (destijds Swanendael) in 1631 door de West Indische Companie.  Het is dan ook zomaar een heel Nederlands gebouw hier in Amerika!

Helaas is het op maandag gesloten, dus we kunnen er niet in, maar maken uitgebreid foto's van de buitenkant.  Een van de medewerkers van het museum is er ook en verontschuldigt zich uitbundig dat we er niet in kunnen.  Volgens hem proberen ze al jaren het in de zomer ook op maandag open te stellen, maar tevergeefs. 

Lewes is verder ook een heel leuk plaatsje met allerlei Victoriaanse kleurrijke huizen en zelfs een oude smid met aanbeeld en alles.  We vinden een parkeerplaats en lopen al fotograferend een rondje.  Dan rijden we verder naar Dewey Beach.  Onderweg zien we ook de grote terminal voor de Cape May (New Jersey)-Lewes (Delaware) pont. Ik had er geen idee van dat dat zo'n groot iets was, ik had eerder een Nederlandse pont over de Lek in gedachten, maar zo werkt het hier in de VS natuurlijk niet.  De oversteek is bijna anderhalf uur hier.

Dewey Beach vinden we maar matig.  Er zijn leuke restaurants, maar geen van allen aan het strand.  Het ziet ernaar uit dat je hier alleen vanuit prive gehuurde huizen het strand kan bezoeken.  We stoppen wel even bij Tidal Rave, een enorme zaak met allerlei strandspullen, om een nieuwe strandstoel voor Rick te kopen om morgen nog te gebruiken.  Die is gelukkig gauw gevonden.

Wij rijden verder naar Bethany Beach over route 1.  Aan de ene kant zien we Rehoboth Bay en aan de andere kant de Atlantische Oceaan.  Bethany Beach, waar ik volgens mij nog nooit ben geweest, ligt dus best afgelegen, zo'n 24 kilometer van Rehoboth of Ocean City af.

We parkeren de auto en lopen wat rond op de boardwalk en langs de winkeltjes hier.  Het is een gezellig plaatsje en wat opvalt zijn de vele bloemen hier.  Ik haal een tooty fruity Dippin' Dots ijsje bij een standje aan de boardwalk en Rick een "kinder"ijsje bij een andere ijssalon.  Als een kind dat "ijsje" had moeten eten, had het gelijk de hele dag geen trek meer gehad, zo groot is het!  Rick eet dan ook nog niet de helft ervan.

In elk van deze plaatsjes is er een hondenzaak, zo ook hier.  Sandy Pawz heeft van alles voor onze viervoetige vrienden.  We zien een aantal Australian Shepherd dingen, zoals een magneet en een handdoek (!), maar kopen niets.  Het verbaast me wel iedere keer weer dat er zoveel verschillende dingen met "Cosmo" erop te vinden zijn.  Er zijn verschillende kleuren Aussies, maar het is altijd de blue merle, zoals hij, die op de artikelen staat.

Aan de ingang van Bethany staat een interessante totempaal en daar willen Rick en ik een foto van maken.  Zo krijg ik ook mijn tienduizend stappen langzamerhand, want ik heb vandaag niet gesport.  Bethany Beach is dus leuk en pittoresk, maar ik zie mezelf er geen week doorbrengen, want behalve strand is er weinig te beleven.. 

We rijden terug naar Rehoboth en in Dewey stoppen we even om een fles witte wijn te kopen.  Hier in Delaware verkoopt men wijn  en andere alcoholische dranken in aparte slijterijen.  Bij ons in Virginia kun je het gewoon in de supermarkten kopen.  Iedere keer als we hier iets betalen valt ons op dat er geen belasting bij op wordt geteld.  We moeten hier toch eens echt gaan winkelen, er zijn ook  heel veel outlet centers met bekende merken.


Eenmaal terug bij het hotel frissen we ons op en lopen dan de grote winkelstraat weer in.  We kijken in een aantal winkeltjes en ik vind het feit dat ik mijn pijama vergeten ben mee te nemen een goede reden om naar een nieuwe te zoeken.  Er is ruime keuze bij Something Comfortable en na wat wikken en wegen kies ik er een met turquoise visjes erop. 

Bij de Greene Turtle Bar hebben ze een terrasje met tafeltjes, die over de Boardwalk en het strand uitkijken.  We besluiten daar even een drankje te gaan drinken.  Het is leuk om zo mensen te kijken, want er komt van alles langs op de Boardwalk.  Rehoboth is duidelijk wel een familiebadplaatsje, we zien veel opa's en oma's met kleinkinderen en grote familiegroepen.  Het is ook niet zo luid als "grote broer" Ocean City, Maryland.

Vanavond willen we toch echt bij Dos Locos eten.  Als we er binnen lopen is er weer een wachttijd van een half uur.  We zetten onze namen op de lijst, maar gaan proberen een paar stoelen aan de bar te bemachtigen.  Daar wordt ook het volle menu geserveerd en is in onze ervaring een veel snellere manier om te kunnen eten. 

Ook dit keer hebben we weer geluk.  We staan nog maar net met een paar mensen te praten, als er al twee stoelen vrijkomen.  Hun menu is zeer uitgebreid, maar ik vind al gauw waar ik zin in heb.  Dat zijn de gegrilde soft shell crab taco's/  Die ben ik nog nergens tegengekomen en ze smaken net zo goed, als ze er op papier uitzien.  Ook Ricks fajita's zien er niet slecht uit.

Op de kamer lezen en computeren we nog wat, maar we gaan vroeg slapen, want de wekker staat op 7 uur voor morgenochtend.

Dinsdag

Alweer heb ik heerlijk geslapen en zeven uur komt al snel.  Ricks horlogewekker gaat af en hij belt de receptie om te vragen of we een late checkout mogen hebben.  Gisteren werd ons verteld dat dat wie het eerst komt, die het eerst maalt is hier, vandaar de zeven uur.  Het werkt in ieder geval, want we mogen tot twaalf uur in de kamer blijven.

Na nog wat doezelen staan we op en maken ons klaar voor het strand.  Het is mooi zonnig weer en al flink warm.  Eerst gaan we weer het gratis ontbijt eten bij de Atlantic Seafood Grille en ik neem hetzelfde omelet en fruit als gisteren, super lekker en gezond.

We halen onze badspullen uit de auto en sluiten aan in de rij voor een parasol.  We zijn zo vroeg dat het hutje, waar die uitgegeven worden, nog niet open is.  Gelukkig arriveert de medewerkster een paar minuten later en kunnen we weer een plekje op het strand gaan uitzoeken.  Dat is een stuk makkelijker, dan gisteren, want het is zo vroeg nog lang niet zo druk.

We lezen wat en dan vindt Rick het toch weer tijd om de golven te gaan trotseren.  Ik wil niet de minste zijn, dus volg hem, maar het water is kouder en de golven hoger, dan gisteren.  Ik vind hoge golven eng, dus het duurt even voor ik de moed vergaar het water in te gaan. 

Dat bekoop ik meteen met een enorme golf, die ver boven mijn hoofd over me heenkomt.  Gauw zwem ik uit de branding en durf dan eigenlijk het water niet meer uit.  Wat een sterke golfslag staat hier en er is niet eens een storm ergens op de oceaan.   Tijdens een wat rustigere periode lukt het me heelhuids weer aan land te komen. 

Eigenlijk had ik me voorgenomen om nu niet nog eens in zee te gaan, maar het is zo warm, zelfs in de schaduw van de parasol, dat ik me na een uurtje toch weer door Rick laat overhalen.  En warempel, dit keer vind ik het heerlijk en ik verbeeld me dat de golven ook iets minder zijn.  Om kwart over elf pakken we met tegenzin ons boeltje weer in en gaan terug naar het hotel.

Keurig om vijf voor twaalf checken we uit.  Ik vind het jammer om Rehoboth alweer gedag te moeten zeggen, want het blijft mijn favoriete badplaats van de Mid-Atlantische staten.  Het is overal heel netjes, de huizen kleurrijk en goed onderhouden en er is ruime keuze aan winkeltjes en restaurants.  Echt een aanrader, dit plaatsje!

Toen we op het strand waren zag Rick in de verte een paar cementen uitkijktorens uit de Tweede Wereldoorlog.  Hij wil daar graag heen om ze van dichtbij te bekijken.  Om dit te doen moeten we een stukje erbij vandaan bij Whiskey Beach parkeren. 

Door heel rul en heel heet zand lopen we naar de torens, die dichter bij lijken, dan ze zijn.  Ik heb er niet zoveel interesse in, maar Rick maakt veel foto's.  Dan lopen we dichter langs de zee terug.  Dat gaat wel makkelijker, maar op een gegeven moment stap ik met mijn sandalen in een soort drijfzand.  Mijn sandalen zitten onder het zand, maar gelukkig kunnen ze tegen nattigheid, dus ik spoel ze af in zee.  Ik loop verder op blote voeten terug en moet het laatste stuk door rul en heel heet zand sprinten.  Au!

Onze volgende stop is Milton, Delaware.  Hier zoeken we allereerst een restaurant voor de lunch.  Er blijkt weinig keuze, dus Irish Eyes wordt het.  Dat is een gezellige Ierse pub en blijkt een goede keuze, want mijn crabcake sandwich is prima en Ricks gegrilde zalm sandwich helemaal.  Ik heb eigenlijk spijt die laatste niet besteld te hebben, maar Rick geeft me een stukje van zijn enorme moot.  Wat kan zalm toch lekker zijn!

Rick heeft weer een conference call, die hij in de auto gaat nemen.  Ik neem de tijd met eten en reken dan af.  Het telefoontje is alweer voorbij als ik de auto instap, dat duurde niet lang! 

De reden dat we in Milton zijn gestopt is de Dogfish Head Craft Brewery hier.  Eigenlijk wilde Rick hier graag een rondleiding doen, maar die zaten jammer genoeg al vol, toen hij er een wilde boeken.  Als we er binnenlopen, krijgt Rick nog even hoop, want we worden op de wachtlijst voor kwart voor drie gezet.  De rondleiding vergt schoenen met bedekte tenen, dus die gaan we gauw aantrekken.

Helaas voor Rick komt toch iedereen, die gereserveerd heeft, opdagen.  Geen rondleiding voor ons dus vandaag, maar we krijgen wel vier "haaitjes" om vier verschillende bieren te proeven.  Ik moet zeggen dat ik een aantal van hun bieren wel lekker vind. 

"My Antonia", het eerste wat ik proef, is daar niet een van.  Mijn hemel, wat bitter!  Daarentegen vind ik "Theobroma", gebrouwen volgens een eeuwenoud recept, wel erg lekker.  Dat is wel weer genoeg bier voor mij en ik houd het daarbij, want de andere twee te proeven smaken zijn niet mijn ding.  Ook Rick proeft twee bieren en koopt daarna een aantal souvenirs in de winkel.   Ondanks dat we de rondleiding niet konden doen was het toch een leuk bezoek.

De weg naar huis verloopt vlot.  Eerst rijden we tussen de maisvelden door in Delaware en daarna al gauw Maryland binnen.  Ook de Bay Bridge heeft geen oponthoud, alleen dichter bij ons gebied staan we af en toe in langzaamrijdend verkeer.  Om ons heen zien we allerlei onweerswolken, maar het blijft droog.

Eenmaal weer thuis treffen we Saskia lezend aan met alle dieren om zich heen.  Het huis ziet er keurig uit, ik ben trots op haar.  Het waren een paar superleuke dagen voor Rick en mij samen en te weten dat Saskia ook zo goed alleen thuis kan blijven maakt dat ik er ook echt van heb kunnen genieten.

Foto's van de afgelopen paar dagen staan hier.