Dag 11 Aruba: Paardrijden en pannenkoeken

Om acht uur gaat Ricks wekker weer af, want we hebben paardrijden op het programma staan vanochtend.  We zijn opgelucht te horen dat Katja zich weer goed genoeg voelt om mee te gaan.  De rustdag van gisteren heeft goed geholpen, gelukkig.

Na een licht ontbijt begeven we ons, gekleed in spijkerbroeken, want in korte broek wil je niet paardrijden, naar de Lower Lobby van het hotel.  Daar wacht Max, onze gids, ons al op met het busje van Rancho Notorious.  Een Brits stel met hun zoontje zit er al in.  We zullen vandaag ook met zijn achten zijn.

In voorgaande jaren hebben we de paardrijrit door de woestijn van Aruba aan de ruige kant van het eiland gedaan.  Dit keer wordt het lopen langs het kabbelende water van de westkust, waar ook ons hotel aan is gelegen.  Het is dus maar een korte rit naar de paardenranch.

Daar worden de paarden al opgezadeld voor ons en moeten wij allemaal een formulier invullen en ondertekenen.  Kinderen onder de zestien moeten helmen op, dus Saskia ontsnapt dat net.  Ik zag haar al schrikken, want ze wil absoluut niet meer als kind aan worden gezien.

Als de paarden klaar zijn, krijgen we er ieder een toegewezen en worden geholpen met opstappen.  Ik vind het altijd weer bijzonder op zo'n groot dier te zitten.  :Mijn merrie heet Cleopatra en is heel lief.  We lopen door de bush en door een buurt met mooie huizen naar het strand. 

Onderweg mogen we even draven. Gewoonlijk vind ik dat leuk, maar dit paard hotst en botst me wel erg heen en weer.  Ik ben blij als we op het strand weer gewoon lopen.  Het is mooi zo op een paard met het turquoise water onder ons.  We blijven langs het randje lopen en niet heel lang, want de duur van de tour is maar een uur.

Op de terugweg zien we ons hotel in de verte en daarna lopen we terug naar de ranch.  Dit keer vraagt Max mij of ik nog wel wil draven, want Cleopatra is "bouncy".  Dan had ik het toch niet verkeerd opgemerkt.  Maar ik vind draven toch leuk, dus geef het groene licht.  Het was precies goed, zo'n uur.

Max zet ons weer bij het hotel af en de anderen vertrekken naar boven, behalve de meisjes en ik.  Wij lopen Little Switzerland binnen, waar Saskia te horen krijgt dat de oorbellen, die zij graag wilde, wel aangekomen waren, maar als kapot.  Daar hebben we natuurlijk niets aan.  Katja vindt wel een paar leuke oorbellen, dus een van de twee is happy.

Traditie tijdens deze vakantie is ook altijd pannenkoeken eten bij Linda's.  Vandaag is daar perfect voor, want het is al elf uur, dus een goede brunch.  Dit restaurant maakt heerlijke pannenkoeken.  Die van mij vraag ik, zoals altijd, met appel, spek, kaas en champignons.  Helaas is mijn maag bij lange niet groot genoeg om hem op te kunnen, maar oh, wat smaakt hij weer super! De bediening is ook erg leuk, de jongen is zeer geinteresseerd in onze gemixte achtergrond.

Ook een mooi bord voor mijn pannenkoek, die ik verder niet opkreeg

Met zeer volle magen gaan we naar Super Food om onze "mee naar huis neem" boodschappen te doen.  Dat wordt vooral heel veel Pickwick thee voor Rick, cocktailsaus voor Katja en Chocomel voor Kai en Saskia.  Ik neem o.a. veel Cup a Soup, sambal, DF pepermunt en Tijgernootjes mee.  We zullen er weer een extra tas voor nodig hebben.

Kai wil heel graag nog naar Andicuri, het strand met de hoge golven.  Rick vindt dat ook altijd erg leuk, maar ik geef er helemaal niet om.  Ik ga liever bij Arashi snorkelen en op het strand liggen.  Saskia lijkt dat ook wel wat en Katja blijft liever bij het hotel.

Rick zet Saskia en mij af bij Arashi en we hebben het geluk dat er net een palapa vrijkomt.  Zonder zouden we in de felle zon moeten zitten en dat is vooral voor Saskia niet aan te raden.  Die verbrandt, ondanks SPF 85, heel erg snel.  Bij de palapa zien we dat we gezelschap hebben.  Twee zwerfhonden, waarschijnlijk broers, want ze zien er vrijwel hetzelfde uit, liggen heerlijk in de schaduw te slapen.

Gelukkig blijken ze heel vriendelijk te zijn.  Een ervan begint meteen aan het ijs, waarin we onze meegebrachte waterflessen hebben gelegd, te likken.  Ze hebben natuurlijk flinke dorst in de hitte.  Saskia knuffelt ze en installeert zich in de schaduw op haar baddoek om te gaan lezen. 

Voor mij is het snorkelen hier de grote attracties.  Ik zwem naar de rotspartijen en geniet weer van de onderwaterwereld.  Je weet ook maar nooit wat je tegenkomt.  Stiekem hoop ik op nog een schildpad, maar die hoop wordt niet vervuld.  Wel zie ik een aantal andere mooie vissen.  Niets zo ontspannend als snorkelen!

Na bijna twee uur begin ik het koud te krijgen.  Ik ga naast Saskia op het strand liggen lezen en niet veel later gaat mijn mobieltje.  Rick en Kai zijn op hun weg terug.  Een half uurtje later rijden ze voor.  Ook zij hebben zich prima vermaakt.  Volgens Rick waren de golven hoger dan ooit.  Ik ben blij dat ik lekker ontspannen visjes heb gekeken. 

We ontspannen nog een uurtje in het zwembad en dan is het weer tijd om ons klaar te maken voor het avondeten.  Helaas is de zonsondergang vandaag iets minder, want het is bewolkt aan de horizon.  We hebben deze vakantie ook wel heel erg veel geluk gehad met de prachtige kleuren!  Een enkele avond was zoals vanavond, maar over het algemeen was het een spektakel in de lucht, de ene minuut nog mooier dan de voorgaande.

Onze reservering voor het avondeten is bij Amuse Bistro.  Saskia blijft "thuis", want ze heeft erge hoofdpijn. Hopelijk kunnen we morgenavond, de laatste avond hier, wel met zijn allen eten, want Katja vertrekt misschien zelfs al vrijdag weer naar Blacksburg.

Tot onze verrassing werkt Kumar, die we al van twee andere restaurants kennen, hier nu.  Hij komt meteen hallo zeggen, zo aardig!  Het eten is hier voortreffelijk, niet verwonderlijk voor een restaurant van een van de chefs van de Flying Fishbone, waar we vorige week al aten.

Van alle gerechten hier kun je zowel een kleine, als een volle portie, kiezen.  Precies wat ik leuk vind.  Kai ook en hij en ik beginnen met een soep.  Voor mij de tomaten-vissoep en voor hem de romige uiensoep.  Katja en Rick nemen een voorafje en een hoofdgerecht.  Kai en ik dus twee voorafjes. 

Alles wordt even mooi gepresenteerd en smaakt net zo. Ik heb de St. Jacobsschelpen en kreeftsalade.  Heel lekker en meer dan genoeg, want ik kan het zelfs niet op.  Voor dessert hebben we dan ook geen van allen meer plaats!

Rick zet Kai en mij af bij het hotel en gaat dan nog een night cap drinken bij Cafe de Pijp met Katja.  Het was weer een fantastische dag.  Morgen de laatste dag in het paradijs, dus, maar we zijn allemaal geloof ik lekker uitgerust en ook weer klaar voor het gewone leven (wat in ons gezin toch al nooit zo gewoon is).   We hebben tot en met eind oktober alweer van alles gaande, dus veel om naar uit te kijken.

Foto's van gisteren staan hier.

Foto's van vandaag staan hier.