Dag 13 Aruba: Afscheid van ons favoriete eiland

Het lukt ons allemaal lekker vroeg uit de veren te zijn om nog optimaal te genieten van de laatste uren van de vakantie.  Dit keer komt Kai met mij mee om een smoothie van de Kadushi Juice Bar als ontbijt te halen.  We nemen beiden de Melon Medley (drie soorten meloen en vanille yoghurt), want die is toch het lekkerst.

Traditioneel gaan Rick en ik op de laatste ochtend nog even snorkelen bij de rotspartij voor het hotel.  Helaas is het water nogal troebel vanochtend, maar ik zie toch een aantal mooie French angels en andere vissen.  Ook fotografeer ik de pelikanen op de rotsen, die helemaal niet bang lijken te zijn van mijn gele snorkelmasker.

Na bijna een uur zijn we wel uitgekeken.  Het is vandaag zulk mooi weer met felblauwe lucht dat ik mijn SLR fototoestel ophaal en weer naar de rij gekleurde Adirondack stoelen langs het loop.  Ik maak er nog een aantal foto’s van uit verschillende hoeken. 

De meisjes zijn nog niet klaar met pakken en dus al naar boven vertrokken, maar Kai en ik gaan nog lekker van de zee genieten.  De klok van het Westin hotel laat echter al snel half twaalf zien en dan moeten we toch echt naar boven.

Aangekleed voor onze vliegreis lopen we niet veel later naar Bugaloe.  De anderen hebben hun nettere schoenen al aan, maar ik heb expres mijn Crocs slippers nog aan.  Ik wil nog een laatste keer met mijn voeten door het zachte zand en koele zeewater lopen. 

Bij Bugaloe weet Myrthe dat dit onze laatste lunch van deze vakantie is.  Ze zorgt ervoor dat ons eten gauw wordt bezorgd.  We delen nog een portie bitterballen en ik bestel mijn lievelingsstokbroodje hier, met gerookte zalm.  Dan nemen we afscheid van Myrthe en de gezellige Bugaloe pier.

Omdat het via het strand sneller terug naar het hotel lopen is, ben ik als eerste weer op de hotelkamer.  Ik bel om een bellman om onze bagage naar beneden te brengen en die is er vrij snel.  Rick en Katja gaan in de huurauto en ik neem met de andere twee een taxi.

Alleen is die taxi niet zo groot als we op de heenweg hadden en we hebben een extra tas.  Die laatste past er niet meer in.  Gelukkig heeft Rick de tegenwoordigheid van geest om te komen kijken of er misschien ook nog bagage in de huurauto moet, dus doen we die laatste tas in zijn achterbak.

Zonder oponthoud komen we bij het vliegveld aan en laden alles uit.  Dan gaat Rick de huurauto terugbrengen, terwijl ik de boarding passen haal bij een kiosk.  Omdat Rick Star Gold status heeft, mogen we bij die balie inchecken en dat is zo gebeurd.

Nu volgen de gewoonlijke eindeloze checks, eerst paspoortcontrole nummer een, dan controle nummer twee.  Vervolgens de eerste veiligheidscontrole, schoenen uit, laptop en vloeistoffen apart etc.  Dan zijn we in een hal met winkels, waarvan ik weet dat een ervan ook Nederlandse tijdschriften verkoopt.  Ik koop de Libelle, Margriet en een paar roddelbladen.  Kai koopt een Nederlands puzzelboekje met Zweedse puzzels en de meisjes een paar Amerikaanse fitnesstijdschriften.

De volgende stap is de bagage weer ophalen om door de Amerikaanse douane te gaan.  Ze hebben hier het systeem wat we in de Bahamas en Montreal zagen duidelijk nog niet.  Daar hoefden we onze bagage enkel te identificeren via foto’s en de tassen niet daadwerkelijk weer op te halen.

Gelukkig is het een heel stuk minder druk dan vorig jaar.  We zijn al vrij snel aan de beurt.  Op ons douaneformulier heb ik aangekruisd dat we voedsel meehebben.  In vorige jaren werd die tas geinspecteerd, maar deze beambte vraagt slechts wat erin zit en gelooft ons op ons woord.

Na onze bagage weer afgegeven te hebben, volgt de tweede veiligheidscontrole. Weer schoenen uit, laptop, blah blah.  Maar dan zijn we eindelijk bij de gates en hebben nog twee uur voor onze vlucht vertrekt. 

Rick en ik weten het wel en gaan linea recta naar de Old Dutch Bar.  Daar bestelt Rick een flinke Heineken en ik nog een laatste Amstel Bright.  Ook kopen we bij het Duty Free winkeltje ertegenover drie verschillende smaken Goudse kaasjes (gewoon, kruiden en komijn, geloof ik) en een stuk Goudse kaas met mosterdzaad, waar ik dol op ben.  Omdat we zoveel kaas kopen krijgen we er nog wat oude Goudse bij ook, aardig!

Bijna een uur voor vertrek wordt er al omgeroepen dat men aan boord kan gaan.  Iedereen zit dan ook al ruim voor de vertrektijd in het vliegtuig en tot onze verbazing vertrekken we maar liefst tien minuten voor op schema!  Niet dat dat ons zal helpen, want we moeten in Charlotte overstappen.

Daar hebben we bijna twee uur.  We moeten een end lopen naar de gate en onderweg zie ik een sushi standje.  Na de lange zit in het vliegtuig kan ik wel wat beweging gebruiken.  Na de tassen bij de anderen bij de gate achtergelaten te hebben, haal ik er dus een lekkere “summer roll” (garnaal en groentes in een crepe van rijstpapier gewikkeld).

De vermoeidheid heeft alweer toegeslagen en allemaal wachten we gelaten tot we eindelijk aan boord kunnen voor onze vlucht naar Washington.  Die verloopt voorspoedig en we komen ongeveer een kwartier vroeger dan verwacht aan. 

Het vliegtuig parkeert aan een Z gate, die aan de hoofdterminal vastliggen.  Zo hoeven we geen trein of busje te nemen wat ook fijn in tijd scheelt.  Onze bagage komt als eerste op de band en, alsof het zo moest zijn, de eerste beschikbare taxi is een Toyota Sienna, waarin al onze bagage past! 

Binnen het uur na aankomst lopen we ons huis weer binnen, waar we enthousiast worden begroet door de vier katten.  Ze staan ons alle vier bij de deur op te wachten.  Nog even ontspannen we met een drankje en dan rollen we uitgeput ons bed in.

Foto's van vandaag volgen later.