Een gewone woensdag

"Wat als er nu echt helemaal niets gebeurd is tijdens je dag, waar schrijf je dan over?", vroeg Rick me laatst.  "Gewoon", antwoordde ik, want meestal heb ik toch nog wel wat te vertellen. Vandaag belooft echter wel een heel rustige dag te worden.  Stilte voor de storm, zullen we maar denken.

Na lekker uitgeslapen te hebben, eet ik mijn ontbijt op het deck, want het is zulk fantastisch weer.  Het heel hete van de zomer is nu wel vertrokken, denk ik.  Het is zelfs koel genoeg voor mij om in de zon te zitten.  Even wat vitamine D opdoen.

Op mijn sportprogramma van vandaag staat een half uur Max Capacity. Sharon is er ook en dit keer zelf aan het sporten. Ik ken echt niemand, die zoveel sport, als zij, maar toch ook weer niet op een ongezonde manier.  Zij is wel geinteresseerd in de Tabata timer op mijn telefoon.  Het is ook wel handig, zo'n ding wat voor je aftelt, zodat je niet, zoals zij eergisteren, telkens de klok in de gaten hoeft te houden.

Het halve uur cardio gaat al lezend in Our Husband van Stephanie Bond, ook weer een boek wat makkelijk wegleest, snel voorbij.  Op de terugweg stop ik bij de Shell.  Daar gooi ik de van vol.  Die zal morgen weer vele mijlen trouwe dienst moeten doen als we de interstates weer onveilig gaan maken.

Terwijl ik aan het sporten was, stuurde Saskia mij een sms met een foto van een vlinder, die ons huis binnen was gevlogen door de deur, die Cosmo open duwde.  Het lukte Saskia niet de vlinder weer naar buiten te krijgen en zij gaf al gauw op, volgens mij.  In ieder geval lukte het Flapjack wel hem in de foyer te vangen, want daar liggen allemaal kleine stukjes vlindervleugel.

Voor de lunch wil ik coupons gebruiken, die ik voor Panera en Robeks heb.  Gratis een halve Panera tonijnsaladesandwich en een van Robeks' gezonde (groente)sappen verkrijgen kan ik natuurlijk niet voorbij laten gaan. 

Duidelijk ben ik daar niet de enige in, want er staat een enorme rij bij Panera, waar ik geen tijd voor heb, en bij Robeks zijn alle groentes op.  Boehoe!  Dan maar gauw een troost bagel met gerookte zalm en cream cheese halen bij Manhattan Bagel, hopelijk lukken de coupons nog eens volgende week. 

Net op tijd voor mijn kappersafspraak kom ik bij Lofty Salon aan. Mona wacht me al op, hoewel zij enkel haar assistente Carmen laat weten hoe ze mijn kleur wil hebben.  We gaan weer wat donkerder, want mijn haar is met de zomerse zon flink opgelicht. 

Intussen maakt Mona zich druk om haar visitekaartjes, waar ze "curlyologist" op wil hebben staan.  Aan de muur zie ik op een officieel formulier dat Mona die term intussen zelfs haar "trademark" heeft gemaakt!  Gelukkig voor mij kan ze ook goed overweg met steil haar, want op mijn hoofd is geen krul te bekennen!  De kleur ziet er weer goed uit in ieder geval en Mona knipt mijn haar weer zo in model dat ik het niet meer constant in een paardestaart hoef te doen.

Thuis heb ik even tijd om buiten te lezen voor Rick thuiskomt.  Hij wil zijn auto wegbrengen voor reparaties en die garage ligt toevallig dichtbij Cosmo's kennel.  Terwijl Rick zijn auto afgeeft, breng ik Cosmo weg.  Op de terugweg haal ik Rick weer op en samen rijden we naar huis.

Daar neemt hij de van om een personal training sessie met Sharon te doen.  Na afloop belt Rick meteen dat het vandaag menens was.  Dat had Sharon mij al gezegd, vorige week leerde ze hem vorm, nu is het echte trainingwerk begonnen. 

Saskia en Aoife komen thuis uit Washington waar ze naar het American History museum zijn geweest.  Ze hebben daar de tentoonstellingen over de oorlogen (die ik nog nooit heb bezocht), presidenten, vlag en de jurken van de presidentsvrouwen bezocht.  Ze hebben het duidelijk erg leuk gevonden.  Dat was een paar jaar geleden wel anders geweest.  Saskia draagt nu ook telkens lippenstift, die haar er een stuk ouder uit doet zien.  Mijn kleintje wordt helemaal groot!

Voor het eten wil ik nog even een foto van de zonsondergang gaan maken voor mijn dagelijkse thema.  Als ik de straat uitloop, zie ik daar Mary Ellen met haar hond.  Haar heb ik alweer een tijd niet gesproken, dus ik loop een stuk met haar mee. 

Haar dochter studeert bij Tulane in New Orleans waar natuurlijk op het moment de orkaan Isaac raast.  Gelukkig kon Lindsay met een vriendin mee naar haar huis verder landinwaarts.  Tulane is zeker de rest van de week nog gesloten.

Hier zou je niet zeggen dat elders in dit land een grote storm huishoudt.  Het is heerlijk weer en ik aanschouw een prachtige zonsondergang.  Rick en ik bestellen Thais eten en pakken in voor morgen.  We willen zo vroeg mogelijk op weg naar Michigan.