Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, augustus 30, 2012

"Road trip" naar Michigan

We hebben gisteravond al ingepakt, dus het neemt niet veel tijd om ons klaar te maken.  Nog voor negen trekken we de voordeur achter ons dicht en beginnen aan de bijna duizend kilometer lange rit naar Michigan.

In het centrum van Vienna halen we ontbijt en koffies bij Starbucks en rijden daarna al snel de I-495 (Washington Beltway) op.  Omdat het spitsuur is, verwachtten we hier in de file terecht te komen, maar dat valt alles mee.  Zonder oponthoud rijden we niet veel later de I-270 naar het westen op.

Die gaat over in de I-70 en het landschap wordt steeds mooier.  Buiten het stedelijke gebied rijden we door groene heuvels en langs mooie boerderijen.  Voor we het weten zijn we door Maryland en rijden Pennsylvania binnen.  Daar maken we bij het Welcome Center een nodige pit stop. 

Niet veel later, zo'n 2,5 uur na vertrek, rijden we Breezewood binnen.  Dit plaatsje aan de ingang van de Pennsylvania Turnpike heeft zo ongeveer iedere goedkope keten in de VS vertegenwoordigd.  Het wemelt er dan ook van de borden. 


Gelukkig gaan wij in westelijke richting verder, want de oostelijke richting staat helemaal vast.  Later zie ik dat dat komt, omdat er een vrachtwagen met meloenen in brand heeft gestaan en dat gedeelte van de turnpike gesloten is. 

Het is alweer jaren geleden dat we de turnpike reden en we zijn blij te zien dat we de tol nu met onze EZ Pass kunnen betalen.  Het is schitterend weer en het verkeer licht, dus we schieten heel goed op.  .In Pennsylvania wordt het steeds heuvelachtiger en we rijden door hele stukken niemandsland.  Onvoorstelbaar altijd hoeveel onbewoond land er ook hier aan de oostkust nog is.

Onderweg probeer ik een aantal van de typisch Amerikaanse boerderijen te fotograferen.  Bij Johnstown zien we een bordje voor het Flight 93 Memorial.  Hier stortte het vierde vliegtuig dus neer op 11 september 2001, over een paar weken alweer 11 jaar geleden!

Alleen is de zomer ook wegwerkzaamhedentijd, dus af en toe is er wat oponthoud, maar we zijn al verder dan we verwacht hadden als we stoppen voor de lunch bij het New Stanton Plaza.  Na dit plaza is de volgende plaza langs de turnpikes maar liefst 122 mijl verderop!  We tanken dus ook maar gelijk.  

Saskia heeft haar lunch mee en ik haal een heel lekkere sandwich met kalkoen en kaas bij de Starbucks.  Rick neemt een sandwich van Burger King waar hij ziet dat ze Douwe Egberts koffie serveren.  In het zonnetje picknicken we even en gaan dan weer verder.

Om klokslag twee uur rijden we de grens met Ohio over.  Bijna onmiddellijk verandert het landschap en wordt vlak.  We komen nu in de buurt van het Erie Meer.  Bij de eerste service plaza aan de Ohio Turnpike neem ik het stuur over van Rick, die een paar uur wil werken.

Het landschap om ons heen is doodsaai, maar al luisterend naar CNN op de satellietradio gaan de mijlen snel.  Na een uurtje wordt het weer mooier en rijden we door een gebied met zonnebloemvelden, die me aan Italie doen denken.  Ook zijn er natuurlijk de maisvelden, die je hier in het oosten overal ziet.

Niet ver van Toledo stop ik bij het Erie Islands service plaza.  Saskia en ik halen nog een ijspassiethee van Starbucks en dan beginnen we aan de laatste loodjes van deze rit.  Katja heeft inmiddels ook gebeld dat ze op weg is.  We verwachten haar rond middernacht en ik zal blij zijn als het zover is, want ik vind het maar eng dat ze alleen zo'n enorme afstand rijdt.

Drie uur duurde het om door Ohio te komen, want om vijf uur passeren we de grens met Michigan. "Pure Michigan" staat er op het welkomstbord.  Michigans landschap heeft veel weg van Nederland, vlak met veel boerderijen.  Geen wonder dat hier zoveel Nederlanders heentrokken.  Het zag er voor hen uit als "thuis".

Bij Ann Arbor, waar University of Michigan,  de grote rivaal van Ricks Michigan State University, gevestigd is, komen we voor het eerst vandaag in een flinke file te staan.  Het blijkt om een flink ongeluk te gaan, maar zo te zien gelukkig geen gewonden.

Eindelijk komen we tegen zevenen in East Lansing aan.  Rick ziet meteen zijn oude dormitory en we rijden naar het centrum van het stadje.  Net als in Blacksburg bij Virginia Tech zijn hier ook de schoolkleuren overal aanwezig: donkergroen met wit. 

Rick stelt Coral Gables voor, want daar gingen ze altijd bier drinken op donderdagavond.  Dat hij niet meer die college student is, blijkt wel als we het restaurant binnen lopen.  Het ziet er allemaal niet erg gezellig uit, maar ja, ik wil natuurlijk Ricks herinneringen niet bederven, dus zeg dat het prima is.  Als we eenmaal zitten, fluistert Rick me toe dat hij had gehoopt dat ik er niet heen zou willen.  We verzinnen een smoes voor de serveerster en gaan op zoek naar iets anders.

Dat wordt Dublin Square, een gezellig Iers restaurant in het even gezellige centrum van East Lansing.   We krijgen een tafeltje buiten waar ook live muziek is.  Rick en ik hebben flinke trek, dus bestellen de Ierse nachos.  In plaats van tortilla chips zijn dat handgemaakte chips, ontzettend lekker!
Omdat die chips best zwaar zijn, bestellen we er beiden een salade bij.  Voor mij is het de spinaziesalade, die erg lekker en precies genoeg is. 

Het verbaast me altijd weer hoe vermoeiend zo'n lange autorit is.  We rijden naar de Staybridge Suites, waar we een suite met twee slaapkamers hebben.  Het is werkelijk een prachtige kamer met een aparte kamer met twee queen bedden voor de meisjes, een woonkamer en keukentje ertussen in en dan een kamer met king bed voor Rick en mij. 

We gaan vast lekker slapen vannacht (zodra Katja veilig hier is, althans).  Morgen gaan we het groepje collegevrienden van Rick ontmoeten, ik ken er maar een paar van en die heb ik al meer dan 20 jaar niet gezien, dus ik ben benieuwd! 

Foto's van vandaag staan hier.

8 reacties:

Anoniem zei

Wat een prachtig landschap om door te rijden.
Geniet van de samenkomst met Rick's studiegenoten de volgende dagen en van het samenzijn met de dochters.
Veel plezier met het weerzien van de studievrienden vooral voor Rick.
Groetjes van Hilde uit B.

Anja zei

Mooie foto’s, ik krijg heimwee van het kijken naar die plaatjes.
Hoop dat Katja goed is aangekomen, veel plezier de komende dagen.

Anoniem zei

Veel plezier samen. Dat is een lange rit en zeker voor Katja alleen! Dat deed ik niet na.
Annemiek

Anoniem zei

Heerlijk zo'n roadtrip! Veel plezier (ter info: vanaf morgenavond nieuw seizoen Boer Zoekt Vrouw van start, wetende dat je altijd zo van de NL landschappen vandaar deze tip).
Fijn weekend,
Groet,
Evelyn

Ineke zei

Wat leuk dat Katja ook komt, heel veel plezier de komende dagen.

Sandrah zei

Grappig! Mijn oudtante emigreerde in de jaren vijftig en heeft inderdaad jarenlang in Michigan gewoond. En dan ook nog in het stadje Holland.

Heel veel plezier dit weekend!

Sandra

Petra zei

@Hilde - Het is inderdaad erg mooi in dit gedeelte van het land. Het weerzien was ook erg leuk.

@Anja - Zo Amerikaans, he? Ik moet altijd aan de Donald Duck denken met die schuren.

@Fredje - Heel kort, vannacht nog hier, morgennacht in Muskegon en dan weer terug. Heel veel rijden voor zo'n korte tijd.

@Annemiek - Ik ook niet!

@Evelyn - Ik weet het, ik kan niet wachten!

@Ineke - Heel leuk om Katja er ook bij te hebben, al moeten we haar delen met vrienden.

@Sandra - Inderdaad, Holland, niet ver van Ricks vaders huis. Een heel leuk plaatsje met nu veel Nederlands, zelfs een molen.

Petr@ zei

Wat een enorme rit voor Katja om alleen te rijden. Petje af, hoor.
Voor jullie is het natuurlijk ook een heel eind, maar gelukkig kunnen jullie nog afwisselen en elkaar gezelschap houden.

Ik begrijp dat Kai niet er niet bij kan zijn dit weekend?

En gaan jullie nog familie bezoeken?

In elk geval heel veel plezier in Michigan?