Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, september 20, 2012

Dokter, watervallen en rijbewijs

Om kwart over vijf hoor ik Saskia en Kaylee bezig.  Ik hoef er pas twee uur later uit, wat nog heel vroeg is voor mij.  Het lukt me echter niet weer in slaap te vallen en ik vraag me af of Rick veilig is geland.  Ik ben dan ook helemaal klaarwakker als de klok 7:15 slaat.

De koffie heb ik gisteravond al klaar gezet en ik lepel met moeite een yoghurtje naar binnen.  Soms is de consistentie daarvan te dik voor mijn keel zo vroeg op de ochtend.  Verder ben ik toch ook wel zenuwachtig voor de afspraak met mijn reumatologe straks. 

Op Facebook zie ik een foto van Rick van de zonsopgang bij Dulles Airport, dus ik weet dat hij goed is aangekomen.  Ik verwacht eigenlijk dat hij thuis zal komen voor ik vertrek, maar dat is niet het geval. 

Om kwart voor acht trek ik de deur achter me dicht en nog geen vijf minuten later belt Rick dat hij thuis is en mij ook nog had verwacht.  Hij duikt meteen zijn bed in, dus maar goed dat het heel stil is in huis.

Ruim op tijd loop ik de wachtkamer van Dr. Gradzka binnen.  Bij haar is het zaak om een van de vroegste afspraken van de dag te krijgen, anders wacht je zomaar drie uur!  Maar ik mag deze dokter enorm graag, dus heb de vroege afspraak ervoor over.

Al heel snel word ik geroepen om de behandelkamer in te gaan en Jeffrey neemt mijn bloeddruk op en zegt dat de dokter er "zo" aan zal komen.  Het is precies kwart over acht, de tijd van mijn afspraak.  Maar ik ken haar, dus ga lekker mijn Kindle boek lezen.  En ja hoor, pas tegen negenen komt de dokter binnen.  Zo vroeg loopt ze dus al drie kwartier achter, maar nu deert dat me niet.

Dr. Margaret Gradzka is een flamboyante roodharige (niet haar natuurlijke kleur) Poolse met blauwgeverfde vingernagels.  Ik mag haar heel graag, ze heeft enorme persoonlijkheid, wat sommige Amerikanen, getuige de recensies online, afschrikt.  Ik vind haar directe open manier van doen fijn en ze heeft echt wel compassie.  Ze houdt echter, net als ik, niet van veel medicijnen voorschrijven, misschien ook iets wat bepaalde Amerikanen niet aanstaat.

Voor mij is ze perfect.  Mijn recept voor de enige medicatie, die ze me al jaren voorschrijft, wordt verlengd.  Ook vind ze dat ik begin volgend jaar een osteoporose test moet laten doen.  Dat advies ga ik zeker opvolgen, want dat zit bij ons in de familie.

We praten even over ons beider vakantie in Aruba, want ik zag haar in ons vliegtuig daarheen, maar heb niets gezegd.  Zij vond dat ik haar had moeten aanspreken, maar ja, ik ben maar een van haar jaarlijkse patienten, natuurlijk.  Heel hartelijk nemen we afscheid, ik heb een goed gevoel na dit bezoek.

Het is nog steeds spitsuur, dus de weg, die ik op de heenweg genomen heb, zal nog vaststaan met verkeer.  Ik besluit dus een binnenweg terug naar huis te nemen.  Dat is ook meteen een "Virginia Byway", een naam, die alleen de mooiste natuurwegen van de staat krijgen.  En mooi is het hier zeker! 

Thuis is het nog een oase van rust.  Rick ligt duidelijk nog te slapen.  Ik vul mijn waterfles en ga op weg naar de sportschool.  Tijd voor een uur cardio op de crosstrainer.  Al lezend gaat dat heel snel en ik wil eigenlijk blijven om mijn boek uit te lezen, maar dat gaat te lang duren.

Eigenlijk had ik Rick wel op verwacht nu, maar dat is niet het geval.  Ik douche en doe wat huishoudelijke taken, denkend dat hij intussen wel naar boven zal komen.  Mijn gedachte is om samen bij Starbucks lunch te eten, maar dat gaat niet gebeuren.  In plaats daarvan ga ik daar alleen heen en haal lunch voor ons beiden.

Rick heeft inderdaad nog goed geslapen vanochtend en is net op als ik weer binnenkom.  Hij is blij met de "brunch", want heeft natuurlijk geen ontbijt gehad.  Tijdens het eten vertelt hij over zijn reis, die helaas maar matig geslaagd was.

De reden dat Rick een nachtvlucht terugnam, is dat Saskia vanmiddag naar het Fairfax County Court House moet om de ceremonie voor haar rijbewijs bij te wonen.  Bij mijn weten (net nog een Facebook poll gedaan) is Virginia de enige staat, die deze ceremonie houdt voor minderjarige bestuurders.  Ik was bij die van Katja en Kai en Rick wilde per se bij die van Saskia zijn.  Er mag maar een ouder aanwezig zijn, dus ik geef de baton graag aan Rick.

Het is vandaag ook weer prachtig vroeg herfstweer voor hier.  Ik realiseer me dat temperaturen van 23 tot 25 graden voor Nederlandse begrippen zomerweer zijn, maar voor hier is dat zonder luchtvochtigheid het perfecte herfstweer. 

De natuur roept mij, ook voor het rustgevende, want om de een of andere reden loop ik de hele dag te stressen om van alles en nog wat.  Volgens de reumatologe een symptoom van zowel fibromyalgie, als menopauze en tja, valt niet te ontkennen, dat laatste (sorry, meelezende mannen). 

Cosmo is natuurlijk ook meteen bereid om mee te gaan, dus we rijden naar Great Falls.  Bij de ingang kijkt de ranger nauwelijks naar mijn pas, maar overhandigt me wel een snoepje voor Cosmo.  Dat is nog niet eerder gebeurd en Cosmo eet het met smaak op.  Dat er veel honden in dit park komen, wist ik al.  Het gaat weer een uitdaging worden om Cosmo in bedwang te houden.

We lopen eerst naar de dam, weg van de watervallen.  Het valt me op dat de rivier flink vol zit.  Het water is bruin en stroomt hard, dat betekent veel regen in West-Virginia, die wij hier niet hebben gezien.  Af en toe vliegt een verschrikte reiger van heel dichtbij op.  Daar schrik ik dan weer van, vooral als een ervan luidt roepend vertrekt.  Ik geloof dat ik nog nooit een reiger heb gehoord, wat een lawaai!  Bij de dam maken we rechtsomkeerts.


Op de terugweg zijn er een aantal honden, maar ik heb hem eindelijk eens goed in bedwang.  Misschien is het zijn leeftijd dat hij iets minder wild wordt, in november wordt Cosmo alweer zes!  Natuurlijk krijgt hij ook de nodige aandacht van wandelaars.  Hij heeft zijn rode "gentle leader" aan en sommige mensen denken dat dat een muilkorf is.  Zodra ze weten dat het dat niet is krijgt Cosmo alle liefde. 

De watervallen verbazen me iedere keer weer!  Vorige keer dat ik ze zag waren ze mooie blauwe watervalletjes, waar kayakers vanaf konden varen.  Nu is het een bruine kolkende massa.  Nog wel watervallen, maar ik betwijfel dat kayakers zich ervan zouden wagen.  Prachtig zijn ze nu, vind ik!

Bij het laatste uitkijkpunt blijf ik echt een tijdje genieten.  Maar ik heb Cosmo mee en die heeft geen geduld.  Ik ben werkelijk dol op deze watervallen.  George Washington ook, dus ik ben in goed gezelschap.  Vandaag hoorde ik iemand zeggen dat ze hetzelfde "wauw" gevoel hier had, als bij Niagara Falls.  Ik herken dat gevoel, ik ben verliefd op deze watervallen!

Zoals altijd is het weer tijd om terug te gaan naar de ware wereld.  Rick en Saskia zijn nog bij de ceremonie.  Op onze vlinderstruik zie ik een monarch vlinder, maar die is weg als ik met mijn fototoestel kom.  Wel krijg ik een heel interessante foto van een spin, die een vlinder in haar web heeft.

Als Rick en Saskia terugkomen, krijg ik bij stukjes en beetjes het verhaal van de ceremonie.  Ook dit keer is het weer anders, want zij kregen een film van een plaatselijke vrouw, die achter het stuur in slaap viel en daarmee een dodelijk ongeluk veroorzaakte.  Ze zijn er beiden van onder de indruk.  Rick en ik zijn het erover eens dat deze ceremonie echt wel wat bijdraagt voor de nieuwe bestuurders.  Het verbaast ons dat Virginia de enige staat is, die dit verplicht stelt.

Rick heeft zin om uit eten te gaan en stelt Artie's voor.  Daar hebben we al maanden niet gegeten, dus daar ben ik meteen voor.  We zijn zo vroeg dat onze medegasten allemaal zo'n twintig tot dertig jaar ouder zijn dan wij.  Oh jee, horen we nu bij de "early bird specials"?  Die zijn altijd voor senioren, maar dit restaurant biedt die niet.  Kennelijk eten ouderen vroeger en zijn wij heel vroege ouderen, of zoiets.

Mijn zalmsalade met de groentes e.d. van de kipsalade op hun menu smaakt super!  Rick vindt zijn gerecht ook erg lekker. We hebben natuurlijk ook heel wat te bespreken.  Rick is erg verkouden, maar heeft gelukkig medicijnen gevonden, die hem goed helpen.

Saskia en Kaylee gaan intussen naar de sportschool en Whole Foods.  Kaylee paste zich meteen aan en stond vanochtend ook om kwart over vijf op met Saskia, het arme kind.  Nog een dag en dan is het weekend, bijslapen, dus, vooral voor Rick en Ssakia!

Foto's van vandaag staan hier.

6 reacties:

Anoniem zei

Altijd fijn als je weer met een goed gevoel de dokter verlaat.
Ik kan me goed voorstellen dat de Great Falls de stress verminderen, een met de natuur. Prachtig.
Heel fijn weekend, Bea

Petr@ zei

Ik vind het heel belangrijk dat je je goed op je gemak voelt bij een dokter,ook al zie je die maar 1 x per jaar. Iedere keer in discussie gaan over de juiste behandeling/medicijngebruik is ook niets. Maar goed, dat hebben anderen misschien met haar omdat ze juist wel medicijnen willen. Jij bent er in elk geval weer een jaar vanaf.

Heerlijk zo'n middagje natuur. Inderdaad een supermanier om van te ontstressen.

Goed idee, zo'n ceremonie voor beginnende autobestuurders.

Ingrid en Michael zei

Zo belangrijk om op een lijn te zitten met je arts. Het is tenslotte jouw lichaam.
En wat zijn de watervallen inderdaad wild zeg! Ze zijn echt iedere keer weer anders, heel erg mooi om te zien.
Dat mooie wegen byways genoemd worden, vind ik altijd zo'n goed systeem. En inderdaad, het klopt ook want ik heb nog nooit een lelijke byway gereden.
Gaan we vanmorgen weer doen maar eerst vroeg vliegen, dus duik nu mijn bed in!

Anja zei

Prachtig die watervallen, ik heb ze met eigen ogen mogen zien!!
Zo’n ceremonie voor beginnende autobestuurders zouden ze hier ook moeten doen.

Els zei

Goed dat je een goed gevoel had na bezoek aan je dokter!
Ik zou haar denk ik ook niet durven aanspreken hebben op vliegtuig, je denkt dat ze je niet zullen kennen of je wil ze niet storen tijdens hun vakantie.
Fijn dat de natuur je een beetje rust kan brengen, geniet ervan!

Petra zei

@Bea - Jij ook een fijn weekend!

@Petra - Inderdaad, ik ben helemaal geen doktersliefhebster, dus discussies wil ik niet.

@Ingrid - Jullie zijn nu onderweg, heel veel plezier!

@Anja - Die ceremonie is inderdaad wel goed.

@Els - Inderdaad, als ik haar nu meer dan eens per jaar zag was het misschien wat anders.