Onze webcam

Cul-de-sac Cam

woensdag, september 26, 2012

Een gezellige zomerse rondleiding

Dallas, de hond van de buren, heeft een hondendeurtje en dat gebruikt hij 's ochtends vroeg regelmatig om de tuin in te rennen en naar langslopende honden te blaffen.  Onze buren, supervriendelijke mensen, overigens, vertrekken enorm vroeg naar hun werk en Dallas begint hier al om half zeven mee.

Helaas betekent dat ook dat Cosmo het nodig vindt te gaan blaffen en dan niet in de achtertuin van de buren, zoals Dallas, maar vlak naast mijn oor!  Laten we zeggen dat doorslapen er niet meer bij is.  Dit gebeurt nu al de hele week en ik baal ervan.  Maar ja, wat te doen? 

Vandaag moet ik er toch vrij vroeg uit, want ik heb om half tien bij het Smithsonian metrostation afgesproken met Y. en M. Op Weatherbug zie ik dat er een bewolkte dag wordt voorspeld met 50% kans op regen.  Ik neem dus voor de zekerheid mijn regenjas maar mee.  Het is toch nog vrij koel buiten vanochtend. 

Voorlopig schijnt de zon echter nog uitbundig en Rick zet me bij de metro af.  De trein komt net aanrijden en ik vind een leeg bankje.  Natuurlijk blijft het niet lang leeg en een heel net geklede dame, perfect kapsel en perfecte make up, komt naast mij zitten.  Alleen eet ze kauwgom en laat dat de hele tijd zachtjes klappen.  Zo irritant! 

Aangezien ik de kauwgom niet uit haar mond kan halen, probeer ik me maar op het verhaal op mijn Kindle te concentreren.  Gelukkig gaat zo de rit snel en mag ik er uit.  De zon schijnt buiten op de Mall nog steeds en ik realiseer me dat ik mijn zonnebril ben vergeten.  Nu moet het wel droog blijven, want met regenjas en zonder zonnebril ben ik helemaal op regenachtig weer voorbereid.

Y. en M. zitten al op me te wachten, want de concierge in hun hotel dacht dat ze er veel langer over zouden doen om hier te komen.  Het is kwart over negen, dus we kunnen vroeg beginnen.  Vanwege de voorspellingen stel ik voor de monumenten vanochtend te doen. 

Dat is ook wel weer eens een leuke andere volgorde voor mij.  We beginnen met het Washington Monument en lopen dan rond het Tidal Basin.  Het is hier rustig.  Het Jefferson Memorial is bijna leeg en de Franklin D. Roosevelt en Martin Luther King Memorials ook.  Dat is wel een beetje stilte voor de storm.

Zodra we de straat over zijn gestoken naar het Koreaanse monument, zien we de bussen staan.  Hier is het dus wel druk met toeristengroepen en bij het Lincoln Memorial ook.  Ik ben zo blij om weer een foto te kunnen maken met water in de Reflecting Pool!  Alleen zien we later dat er alweer heel veel algen in drijven.  Dat na een renovatie, die miljoenen heeft gekost!


Na het Tweede Wereldoorlog Monument bewonderd te hebben, lopen we het monumentengedeelte uit.  We bekijken de achterkant van het Witte Huis waar we eerder vandaag een helicopter zagen landen.  Of dat de president was betwijfel ik, want er waren maar twee helicopers en als hij landt zijn er altijd drie.   We hoeven ook niet ver van de hekken te blijven dit keer.

Er is nog een half uur voor onze lunchreservering, dus ruim tijd om het kerkje van de presidenten te bekijken.  We kunnen er nog net voor de dienst naar binnen.  Erg fijn, want het ziet er van buiten leuk uit, maar alle glas in lood ramen binnen zijn zo mooi!

Na de voorkant van het Witte Huis en het tandeloze al 31 jaar tegen nucleaire wapens protesterende vrouwtje bij haar protesttent gefotografeerd te hebben, is het lunchtijd.  We krijgen een tafeltje in een van de bargedeeltes van het restaurant.  Tony, de host, is er ook weer en ik krijg zowaar een begroetingskus van hem.

Zoals altijd is het eten weer heerlijk.  M. bestelt op mijn aanraden de crabcake. Y. kiest (niet op mijn aanraden, want dat is absoluut niet mijn soort eten) het Oktoberfest platter met twee worsten en zuurkool.  Dat is zo'n grote portie dat hij niet denkt nog avondeten te hoeven eten straks!  Ik kan het niet laten en neem weer de linzenburger met fetakaas.  Zo lekker!!

Het weer blijft maar mooi en warm.  Het zal inmiddels zo'n 27 graden zijn.  Klagen doen we zeker niet!  Via Pennsylvania Avenue lopen we onder anderen langs het stadhuis van Washington, waar een protest tegen de electriciteitsmaatschappij Pepco plaatvindt.  Daartoe staat er een gigantisch dik opblaasvarken met "Pepco is greedy" op de stoep. 

Bij het FBI gebouw slaan we af en lopen langs Ford's Theatre en gaan het oude St. Patrick's kerkje in.  Daarna door Chinatown waar de sfeer weer heel anders is, veel gezelliger met winkels en restaurants en natuurlijk de grootste Chinese boog ter wereld

Terug op Pennsylvania Avenue vermaken we ons met de voorpagina's van een krant uit iedere staat bij het Newseum.  Het is pompoenentijd getuige een aantal foto's daarop, maar heel veel hebben het ook over footballscheidsrechters, die niet de professionele zijn, en daardoor veel fouten maken met de wel heel dure en professionele teams.  Sport is zo belangrijk in dit land!

Langs het Capitool en Supreme Court lopen we naar de Library of Congress.  Hier is het ook onverwachts druk.  We moeten op een schoolgroep wachten, maar mogen dan net voor een andere groep naar boven om de grote leeszaal te bekijken.  Dat geeft mij de gelegenheid rustig uit te leggen wat hier te zien is.  Dit gebouw blijft zo mooi!

Na alles goed bekeken te hebben, beginnen we aan het laatste stukje terug naar de metro.  Het was prachtig weer de hele dag, geen druppel regen.  Het gezelschap was ontzettend leuk en ik ben blij dat we via Facebook nog contact kunnen houden.  M. en Y. rijden nog even tot Rosslyn mee in de trein en dan nemen we afscheid.  Zij zijn net aan hun vakantie begonnen, dus ik wens ze nog een heel fijne tijd hier.

Mijn voeten hebben het redelijk volgehouden.  Na de lunch kreeg ik pijnscheuten in mijn rechtervoet, maar de linkerhiel hield zich koest.  Ik maak me eerlijk gezegd wel een beetje zorgen om de twee rondleidingen achter elkaar, die ik zondag en maandag heb.  Ik ga maar weinig "voet"dingen doen de komende dagen om ze rust te gunnen. 

Saskia haalt me op van de metro.  Zij komt van de sportschool.  Ik ben telkens zo trots op haar, want ze stond vanochtend om vijf uur op en heeft toch nog de energie om te sporten.  Haar armen doen pijn van de naalden gisteren. 

Dit doet me opeens aan iets denken.  Vanochtend was er een stuk op het nieuws over een bekende Amerikaan, die had geschreven over zijn favoriete kind en of het terecht was een van je kinderen je favoriet te noemen.  Afgezien van wat ik daarvan vind (not done, wat vinden jullie?) heb ik geen favoriet.  Alle drie zijn me even lief.

Misschien ben ik daar wel heel gelukkig in, ik hoop alleen dat de kinderen het ook zo voelen.  Vroeger in ieder geval wel, want ik herinner me een ruzie tussen Katja en Kai, die beiden vonden dat zij mijn favoriet waren. 

Enfin, ik dwaal af.  Mijn lieve dochter zet me dus thuis af en vertrekt zelf naar Caffe Amouri om met Kaylee thee te drinken.  Ik ga nog even lekker in de warmte op het deck zitten lezen, want lang zal dit warme weer niet meer duren. 

Rick komt thuis met de ingredienten voor zijn fameuze omeletten.  Dit keer maakt hij ze met gerookte zalm in plaats van ham en ik moet zeggen, dat geeft het een extra luxe smaak een restaurant waardig.  Een heerlijk einde van een prachtige dag is het.

Foto's van vandaag staan hier.

8 reacties:

Marieke zei

Alsof ik zelf even in Washington was! Heerlijk om mee te lezen over je rondleiding. En wat een geluk dat het droog bleef en je niet zo heel veel last had van je voetblessures.

Petr@ zei

Fijn dat je (bijna) geen voetklachten hebt gehad tijdens de rondleiding. En je hebt het ook nog droog gehouden!

Gelukkig heb ik ook geen favoriet onder mijn kinderen.
Maar het komt wel voor en soms is dat misschien ook wel een beetje logisch. Dat kan variƫren in een kind wat veel ziek ik en dus extra zorg en aandacht nodig heeft. Daarnaast kan het natuurlijk zijn dat je weinig gemeen hebt met een kind (dat hoor je helaas wel eens). Er zijn ook kinderen die weinig lichamelijk contact willen zoals knuffelen en op schoot zitten; hierdoor krijg je ook al een anderen band met je kind, zeker als je andere kind dit wel wil.
Het lijkt me wel heel moeilijk als je ene kind meer favoriet is dan de ander en er dan ook nog voor uit durven komen!

Anoniem zei

Fijn dat je voeten het redelijk hebben gehouden gedurende de rondleiding.

Ik denk dat het niet fair is tegenover de andere kinderen als je een je favoriet noemt. Wat moeten de anderen dan doen om favoriet te worden? Niet leuk!

Rick is toch wel attent hoor. Mijn man kookt zelden, maar als hij het doet ben ik heel blij verrast.

Groetjes Tine.

Theo zei

Ik heb een favoriete zoon en een favoriete dochter. Makkelijk dus als je van allebei 1 hebt :-)
(ik zeg altijd: je bent mijn allerliefste zoon of dochter, ha ha, overigens als ik het een zeg, dan vaak het andere er direct achteraan).

Een favoriet kind heb ik niet, lijkt me ook lastig als je dat soort gevoelens hebt, al kunnen er volgens mij best omstandigheden zijn waardoor dat ontstaat. Bovendien, kinderen zij vaak zo verschillend dat je bij elk weer wat anders het meest waardeert, of juist iets minder prettig vindt.

Theo

Anoniem zei

Ik heb ook een allerliefste jongste en een allerliefste oudste dochter van de hele wereld ;-)
Lian

Els zei

Oh, dat zou ik heel vervelend vinden om elke dag zo vroeg wakker te worden door hondengeblaf.

Ik ben stiekem wel wat jaloers op een man die af en toe iets te eten klaarmaakt, waarschijnlijk omdat ik het zelf helemaal niet graag doe.

Inderdaad heel knap van Saskia dat ze nog de energie vindt om te sporten als ze 's morgens zo vroeg op moet, dat doorzetten op dat vlak zal ze van haar moeder hebben zeker?

Petra zei

@Marieke - Inderdaad, de weergoden waren ons gunstig gezind!

@Petra - Dat er zo publiekelijk voor uitkomen vind ik dat je niet kunt maken. Ik zou me kunnen voorstellen dat iemand heimelijk een favoriet heeft, maar dat maak je toch niet aan de hele wereld duidelijk?

@Tine - Inderdaad, helemaal met je eens. Ik vind het heerlijk als Rick kookt! Hij is er ook veel beter in dan ik.

@Theo - Hier dus maar een oudste en maar een jongste dochter en maar een zoon, ook makkelijk ;).

@Lian - Ja, zo zeg ik het ook altijd, gunstig dat Kai in het midden zit, dus die is mijn favoriete zoon, ha ha).

@Els - Altijd fijn om van anderen te lezen dat ze niet van koken houden. Ik weet niet waar Saskia haar doorzettingsvermogen vandaan heeft. Volgens mij had ik dat op haar leeftijd niet zo.

Petr@ zei

Dat bedoelde ik ook Petra, maar heb het een beetje raar verwoord lees ik nu.
Het lijkt me moeilijk als je dit zo voelt voor een van je kinderen. Maar dit is niet iets wat de hele wereld wat aangaat en lijkt me vooral pijnlijk voor je kinderen, vooral je andere kind.