Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, september 14, 2012

Naar Richmond

Vrijdag alweer, waar gaat de tijd heen?  Saskia gaat op tijd naar school, maar sms-t niet veel later dat ze heel erge keelpijn heeft en vermoed dat het "strep" (=bacterieel) is, want dat heeft haar vriendinnetje ook.  Ik neem mijn telefoon dus maar mee naar Sharons core training, want ik weet niet of ik haar op zal moeten halen.  Gelukkig sms-t Saskia gedurende de klas dat het ietsje beter gaat.

Na een flinke wandeling met Cosmo breng ik hem naar de kennel.  We gaan vannacht een nachtje in Richmond logeren waar Kai en Saskia morgen een race gaan lopen.  Het doet me altijd zoveel goed om te zien hoe dol ze bij de kennel op Cosmo zijn.  Het meisje dat hem incheckt is teleurgesteld dat hij maar een nacht zal blijven.

Intussen heb ik flinke trek en haal een halve tonijnsalade op tomaat-basilicum brood sandwich bij Panera.  Dat brood vind ik zo ontzettend lekker!  Ik zou er zo een heel brood van op kunnen, maar dat doen we maar niet.   

Bij Robeks wissel ik nog een gratis bon voor groentesap in.  Het valt me op hoe vaak een bepaalde groente of zelfs groentes niet voldoende aanwezig zijn bij dit restaurant.  Het is er nooit druk, dus daar kan het niet aan liggen.  Ik vraag om een medium "Green V" met wortel-, spinazie- en selderijsap.  Ook dit keer kan hij dat niet precies volgens recept maken.

Vandaag is de selderij op, of komkommer dan goed is.  Ik vind het prima.  Zo'n komkommer geeft heel wat sap, want in plaats van een medium beker vult het een large.  Het is heel lekker verfrissend en ik vind het eigenlijk lekkerder dan met selderij.  Ik vraag me alleen wel af hoe lang ze zullen blijven bestaan met zo weinig klandizie en dan ook nog eens produkten niet voorradig.  Wellicht geven ze daarom gratis coupons uit.

Bij de Shell gooi ik de van vol en koop ook gelijk een zak met ijs.  Of we vanavond in het hotel een ijskast hebben weet ik niet en zo blijven de waterflesjes voor Kai en Saskia morgen nog wat koud.  Ik doe alles in de auto, ook wat Kai gevraagd heeft nog mee te nemen. Het zal fijn zijn hem weer te zien!

Ssakia komt thuis uit school en lijkt een beginnende verkoudheid te hebben.  Wel balen zo vlak voor een race, maar ze is ervan overtuigd dat ze hem wel zal kunnen doen.  Niet veel later komt Rick thuis uit zijn werk en kunnen we op weg.

Op vrijdagmiddag kan het verkeer naar het zuiden een ramp zijn en vandaag is niet veel anders.  Op de radio horen we dat er een bosbrandje langs de I-95 is, precies waar wij erop zouden komen.  Ik stel de GPS in op een omleiding, die ons over route 1 leidt.  Pas bij Quantico komen we de snelweg weer op en dan wordt het tot Fredericksburg langzaamrijdend verkeer.  We verliezen zeker een uur, maar dat is nog niet zo erg als het kan zijn.

Pas daarna schieten we goed op en tegen etenstijd komen we in Richmond aan.  Kai staat ons voor zijn dorm al op te wachten en stapt in de van.  Saskia sniffelt er intussen op los en wil wat medicijn.  Kai loodst ons naar een Rite Aid waar Rick wat Nyquil voor haar koopt.  Echt balen dat ze zich nu net voor die leuke race zo moet voelen!

Op het internet hebben we restaurants opgezocht, die zowel vleesgerechten, als veganistische gerechten hebben.  Cous Cous, waar we al eerder hebben gegeten, wint.  Het is een Mediterranees/Marokkaans restaurant en vrijwel alle gerechten kunnen ook veganistisch gemaakt worden, fijn voor Saskia.  Het is ook nog eens een heel gezellig restaurant.

We beginnen allemaal met een kop soep, Saskia en ik linzensoep, die werkelijk heerlijk is, Kai uiensoep en Rick hun Marokkaanse lamssoep.  Mijn hoofdgerecht bestaat uit Mediterranese couscous (Rick houdt niet van couscous of linzen, dus bestel ik die zodra ik ze ergens op het menu zie staan), een caprese salade met manchego kaas en spinazie salade met krenten, appel en pijnboompitten.  Alles smaakt even lekker.
 
VCU gebouwen
 
Het "huis" van de president van VCU

Net als we klaar zijn met eten krijgt Rick een sms van Lisa, zijn zus.  Hij belt haar gauw terug, want ze zijn enorm geschrokken.  Onze neef is bij de mariniers in Afghanistan gestationeerd en we waren al bezorgd om hem met alle protesten tegen Amerikaanse belangen in het Midden-Oosten. 

Nu blijkt vandaag zijn detail aangevallen te zijn en twee van zijn collega's zijn gesneuveld.  Gelukkig is Lucas ongedeerd, maar dit brengt alles natuurlijk wel een heel stuk dichterbij!  Hij is nog geen twee jaar getrouwd en heeft een baby (en ik zie hem nog als driejarige met onze trouwringen in de kerk lopen).  Die gezinnen met jonge kinderen, die vaderloos of moederloos achterblijven, dat vind ik zo erg.  En toch gaan jonge mannen als Lucas willens en wetens het leger in.  Ik ben maar blij dat ik die drang bij Kai absoluut niet zie.

Ons hotel, de Homewood Suites, ligt bij het vliegveld van Richmond.  Bij aankomst blijken de queen bedden echter slechts dubbele bedden te zijn en er is een smalle bedbank.  Kai besluit dat hij dan toch liever in zijn eigen bed gaat slapen.  Hij blijft nog even bij ons buurten en dan rijdt Rick hem terug.  We zullen elkaar nu morgenochtend bij de race ontmoeten.

9 reacties:

Tineke zei

Wat erg dat de zoon van Rick zus in Afganistan gelegerd is en dit meemaakt. Ik ben een heel spannend boek aan het lezen , dat gaat ook over een ned-amerikaanse jongen die naar Afgnistan gaat; Jessica durlager 'De Held' , ken je dit boek?
Ik krijg steeds het idee dat de restaurants in de vs veel meer fantasite hebben als de meeste restaurants in ned.
Sterkte voor Saskia met haar verkoudheid en de race; ook voor Kai. Leuk voor jullie om te zien
Mijn dochter en gezin komt in oktober voor werk en bezoek naar ned, daar verheugen wij ons op.

Marie zei

succes met de race! hopelijk voelt ze zich fit genoeg, gelukkig is het geen strep, toch?

Petr@ zei

Leuk dat Saskia en Kai een race gaan lopen. Hopelijk voelt Saskia zich een stuk beter dan. Veel succes voor beide.

Wat een vreselijk nieuws van Ricks zus. Gelukkig is jullie neef ongedeerd, maar zo wordt je wel even met je neus op de feiten gedrukt dat het wel heel dichtbij kan gebeuren. Moet hij nog lang in Afghanistan blijven?

Sally zei

Veel succes met de race, ik hoop dat Saskia idd kan lopen.

Becs zei

Jeetje, dat is inderdaad wel schrikken van Rick zijn neefje! Gelukkig is hij ongedeerd.

Is Saskia al een beetje opgeknapt?

Anoniem zei

Dat is schrikken van dat nieuws over Lucas' basis. Ik ben ook blij dat onze jongens er niet voor kiezen, maar als ze dat wel zouden doen zou ik er helemaal achter staan. Ik heb er alleen altijd een heel ongemakkelijk gevoel bij dat er families zijn die zoveel moeten opofferen terwijl de rest van ons door kan gaan met ons gewone leventje. Ja, ze kiezen ervoor, en wij zijn er dankbaar voor, maar denken ondertussen "gelukkig dat het mijn kinderen niet zijn." Geen gewapper met vlaggen kan hun ooit terugbetalen. Ik weet ook niet wat ik er verder mee moet, en denk dat iedereen een extra stukje service aan de samenleving moet leveren zodat de slachtoffers niet voor niks gevallen zijn.

Leuk dat Saskia en Kai aan de race meegedaan hebben en aan de foto's op facebook te zien was het goed geslaagd!
Annemiek

Petra zei

@Tineke - Nee, dat boek ken ik niet. Wat leuk dat je dochter en gezin komen!

@Marie - Nee, gelukkig geen strep.

@Petra - Hij wil graag langer blijven, althans bij de Marines, maar met bezuinigingen kan het zijn dat hij er al gauw weer uit is.

@Sally - Ze heeft zelfs hardgelopen.

@Becs - Ze sniffelt nog flink, maar heeft de race gelopen.

@Annemiek - Inderdaad, heel dubbel, maar dat heb ik ook met politie en andere beroepen die gevaarlijk zijn.

naomi zei

Heerlijk lekker even naar Kai in Richmond. Leuk dat broer en zus samen een run gaan doen. En jullie lekker aanmoedigen. Mooie gebouwen staan daar.

Wel schrikken dat bericht over je neef. Hij zit daar wel hartstikke stoer maar ook gevaarlijk maar wat je zegt politie/ brandweer enzo brengt ook risico's mee.

Liefs Naomi

Petra zei

@Naomi - Het was inderdaad erg leuk in Richmond. Mijn neef heeft deze carriere heel bewust gekozen, knap vind ik.