Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, september 02, 2012

Op bezoek bij Ricks vader en negen jaar bloggen!

Zaterdag

Het is alweer 1 september en dat betekent dat ik vandaag negen jaar geleden begonnen ben met dit blog.  Onvoorstelbaar dat de kinderen toen zeven, elf en dertien waren!  Nu zijn ze (bijna in Saskia's geval) volwassen!  Ik blog nog steeds met veel plezier en vind de contacten, die ik via dit blog heb opgedaan, nog steeds heel leuk en bijzonder.  Op naar de tien jaar!

Wanneer Rick vannacht is binnen komen rollen weet ik niet, want ik heb onverwachts heerlijk geslapen en word pas na negenen wakker.  Gelukkig zijn de pijnen ook een stuk minder, want vandaag staat er weer een autorit op het programma. 

We halen een doodmoeie Katja op bij haar vriendin.  Zij heeft nauwelijks geslapen, dus maar goed dat ze met ons meerijdt naar Ricks vader ("Dad" van nu af in dit blog).  Haar auto laten we bij het hotel staan en zullen we morgen weer ophalen. 

We checken uit en halen een laat ontbijt bij Starbucks.  Dan gaan we op weg naar North Muskegon.  Dat is nog eens zo'n 180 kilometer, dus het duurt een paar uur.  Halverwege de middag rijden we de bekende oprit weer op.  Dad en Carol komen naar buiten om ons te begroeten.  Het is een fijn weerzien, want alweer meer dan een jaar geleden dat we elkaar voor het laatst zagen.

Na wat bijgekletst te hebben heb ik genoeg van al het zitten.  De meisjes hebben ook wel zin om iets te gaan doen, maar Rick wil tijd met zijn vader doorbrengen.  Met zijn drieen rijden we dus naar het Muskegon State Park.  Daar betalen we $8 entree en parkeren de auto naast het strand.  Ik kijk goed uit dat ik niet in het zand terechtkom, want de auto tegenover ons staat daarin vast!

Het is druk op het strand van het Michigan Meer en er liggen allerlei boten voor anker.  Het water is lekker koel, dus we doen onze schoenen uit en lopen een end, al kletsend.  Dit is echt genieten zo even met mijn twee dochters.  En wat is het hier toch mooi!  Het water kabbelt aan onze voeten en meeuwen en vlinders (ja, echt!) vliegen af en aan. 


Na een uurtje lopen we maar terug, wetend dat Dad graag vroeg eet 's avonds.  Als voorafje heeft mijn schoonvader mijn favoriete visdip gemaakt.  Hij maakt dat met zalm en dit keer ook met "whitefish", een lokaal gevangen vis.  Buiten op het deck met het schitterende uitzicht op het Muskegon Meer eten we toastjes met al dat lekkers.

Daarna grilt Dad flinke moten zalm, die ook uit het Michigan Meer komt.  Carol heeft allerlei groentes geroosterd en het smaakt allemaal voortreffelijk.  Het gesprek is geanimeerd en voor we het weten is het tijd voor Rick en mij om naar ons hotel te gaan.  De meisjes blijven bij hun grandpa logeren.

Rick en ik hebben (gelukkig, want alles blijkt vol te zitten) een kamer geboekt bij de Holiday Inn.  Op de kamer computeren we nog wat en gaan dan gauw slapen.

Zondag

Als een blok heb ik geslapen en word pas na achten wakker.  Rick en ik maken ons snel klaar en checken uit het hotel.  Bij de McDonald's halen we een egg mcmuffin en koffie en rijden dan naar Dad's huis.  Hij is gelukkig op, maar de meisjes liggen nog op een oor.

Mijn nek en schouders zijn nog steeds helemaal niet happy en er is hier weinig gelegenheid tot sporten.  Saskia wil ook wat beweging, dus we rijden met zijn tweeen weer naar het Muskegon State Park.  Dit keer parkeren we dicht bij de mooie rode vuurtorens en lopen daar een stukje.  Veel is het niet, maar het helpt de spieren iets losser te maken.

 
Dad's uitzicht
Terug bij Dad is Carol inmiddels gearriveerd en Katja ook op.  Het is alweer tijd om afscheid te nemen na dit bliksembezoek en aan de ellenlange rit terug naar huis te beginnen.   We hadden graag langer gebleven, maar Saskia en Katja hebben morgen plannen.  Kort maar krachtig was dit bezoek dus.

Op weg uit North Muskegon stoppen we nog even bij de Meijer.  Saskia heeft wat proviand nodig voor onderweg, want vindt het toch niet makkelijk om veganistisch eten te vinden bij restaurants.  Tot onze verbazing zien we in deze winkel een hele schap met Nederlandse produkten, waaronder ontbijtkoek, beschuit, hagelslag en Wilhelmina pepermunt.  Van dat laatste koopt Saskia een zakje. 

De rest van ons haalt lunch bij Panera.  Ik heb voor we vertrokken nog wat toastjes met visdip verorberd, dus niet veel honger.  Ik houd het bij een kop van Panera's heerlijke kippensoep en bestel een kersensmoothie, ook erg lekker.

De rit terug naar ons hotel in Okemos verloopt vlot en we komen er tegen drieen aan.  Gelukkig moesten we hier terug, want Katja had haar Fitbit in de kamer laten liggen en die werd door de schoonmaaksters gevonden.  Katja hevelt de Fitbit en de rest van haar spullen over naar haar auto, die vannacht hier op de parkeerplaats heeft gestaan.

Wij gaan een andere terugweg nemen dan op de heenweg, zodat we een deel met Katja mee kunnen rijden.  Saskia gaat Katja in haar auto gezelschap houden.  Zij rijden dus achter ons aan naar het zuiden.  Na anderhalf uur zijn we Michigan uit en rijden Ohio binnen.

Na een tijdje gaan we de snelweg af en loopt de route naar Columbus door allerlei oude plaatsjes.  Sommigen hebben prachtige Victoriaanse huizen met allerlei kleurtjes, zoals ze eind 19e eeuw populair waren.  Tussendoor passeren we het ene na het andere maisveld.  Dit is echt het platteland van Amerika.

We moeten stoppen voor een ellenlange trein en zien even later een Amish familie in hun koets naar de kerk vertrekken.  Het is hier werkelijk enorm pittoresk, al zou ik er nooit willen wonen.  Onderwijl kijk ik naar de Boer Zoekt Vrouw aflevering.  Heel handig, dat internet in de auto!

Net voor Columbus stoppen we bij Salvi's Bistro om met zijn vieren te eten.  Het is lekker, we krijgen een enorme bak met sla vooraf en erg lekker brood.  Rick en ik nemen een pizza en Katja pasta.  Saskia eet haar meegebrachte eten.  Maar goed ook, want ik betwijfel dat er hier ook maar iets veganistisch te vinden is.

Na het eten is het moment dan toch echt aangebroken van afscheid van Katja.  Zij wil vanavond nog helemaal terug naar Blacksburg rijden, maar wij drukken haar op het hart te stoppen en een hotel te zoeken, als ze erg moe wordt.  Iets zegt me dat zij dat niet gaat doen, dus ik zal blij zijn als ik haar weer heelhuids thuis weet.

Katja vertrekt naar het zuiden en wij gaan naar het oosten.  Wij hebben nog meer dan 700 kilometer te gaan (Katja "maar" 500), dus wij gaan vannacht ergens logeren.  Wij hopen Wheeling, West Virginia, te halen en dan zullen we nog zo'n vier uur rijden hebben morgen.  Mijn spieren protesteren hevig en ik heb heel wat pijn, maar ik ben toch blij dat we gegaan zijn.

PS: We hebben Wheeling net niet gehaald en logeren zo'n 20 kilometer ervoor bij een Fairfield Inn.  Katja is gelukkig ook voorzichtig en rijdt niet terwijl ze heel moe is.  Zij overnacht in een hotel bij Charleston, West Virginia.  Morgen nog even doorbijten en dan zijn we weer thuis. 

Meer foto's van dit weekend volgen later.

PS: Hoe lang lezen jullie dit blog al en wie leest er vanaf het begin mee?

32 reacties:

Margreet zei

Ik lees het een jaar of 4 denk ik. Altijd gezellig en het is een leuke gewoonte in de dag.
Lange rit he, voor een paar dagen, maar wel heel leuk.

José zei

Ik lees denk ik zo rond januari 2008 mee. Het is de start van mijn dag. Of bij het ontbijt of (op werkdagen) in de trein.

Wel 'lastig' het veganistische dieet van Saskia. Knap dat ze het volhoud!

Ik blijf het bijzonder vinden, dat je even 700 kilometer rijd voor (de helft?) z'on kort bezoek!

Karin zei

Verstandig van Katja om niet door te rijden! Morgen nog een klein stukje voor jullie allemaal!

Wow alweer 9 jaar!! Ik weet niet meer precies hoe lang ik mee lees maar dat zal wel bijna vanaf het begin zijn want toen zaten we zeker nog bij BuitenNL?

Danielle zei

Ik lees nu een jaar of twee dagelijks mee, maar ben begonnen met eerst alles terug te lezen vanaf het begin!!
Wat een heerlijk weekend hebben jullie achter de rug, een soort minivakantie.

Anoniem zei

Wat een prachtig weekend hebben jullie weer mogen beleven en ook het familiebezoekje bij dad, die daar wel blij zal mee geweest zijn, en wat een schitterend uitzicht dat hij heeft op het meer.
Ik denk dat ik ongeveer 4? of 5? jaar jouw blog lees, 's morgens na het ontbijt en na vrtnieuwsnet en jouw onderhoudende schrijfstijl spreekt mij wel aan en vooral omdat je dagelijks schrijft over jouw familie, jouw rondleidingen en reizen. Daarvoor gefeliciteerd en op naar jouw 10jarig blogjubileum.
Groetjes van Hilde uit B.

Wilma Loeffen zei

Wat een tijd, 9 jaar alweer.
Het is gewoon één geweldig open dagboek. Ik ben begonnen ten tijde van jullie sneeuwstorm in febr. 2010. En heb in de loop der tijd ook regelmatig wat van het begin teruggelezen.Leuke belevenissen beschrijf je, erg gezellig om daar tijdens mijn ontbijtje getuige van te mogen zijn.
Heb jezelf een idee hoeveel lezers je hebt?
Ik hoop je nog lang te kunnen volgen.

Groetjes Wilma

Anoniem zei

Ha Petra,
Ik lees jouw blog al 5 1/2 jaar. Gevonden heb ik je via het Alles Amerika Forum. In maart 2007 kregen wij de kans om een paar jaar naar Amerika te gaan en zo vond ik het forum en heb daar heel veel "tips and tricks" vandaan gehaald. We hebben uiteindelijk 2 jaar met erg veel plezier in New Jersey gewoond. Jouw blog ben ik blijven lezen, gewoon omdat het gezellig is en een hoop over Amerika verteld. Amerika is voor ons, ons tweede vaderland geworden.
Groetjes Jolanda

Floor zei

Hoi Petra,

Ik denk dat ik nu zo'n 5 jaar mee lees. Ik ben op je blog terechtgekomen via het AA forum toen ik voor de eerste keer naar Amerika ging. Je verhalen en foto's over locale geschiedenis en Washington vind ik altijd erg leuk om te lezen (en natuurlijk de andere verhalen ook!).

Groetjes, Floor

Ineke zei

Geen idee hoe lang ik al mee lees, als ik het me goed herinneren zo ongeveer vanaf die tijd dat jullie met z'n allen in Nederland waren en een huisjes hadden gehuurd in de buurt van Soest(?).
Negen jaar al schrijven, knap hoor, ik denk niet dat ik dat zo lang vol ga houden! Hoewel, even checken, ik begon in september 2006 te bloggen.... wat vliegt de tijd toch. Ik wens jou in ieder geval nog veel blogjaren toe!

Martine zei

Ik lees mee vanaf eind 2005 ongeveer...(de eerste Amerika reis waarbij ik op het AA-forum ben beland) Ik heb al heel wat gezellige kerstverhalen van jullie gelezen :-)

Het is jammer dat ik er de discipline niet voor heb want je hebt zo al die jaren bij elkaar wel een prachtig levenswerk gemaakt. Ik lees het erg graag!

groetjes! Martine

jolanda zei

Ga vooral door met bloggen....je schrijft leuk! En Dad woont mooi hoor. Maar wat een roadtrip en wat zonde dat jullie elkaar zo weinig kunnen zien. Ik woon in Limburg en mijn zus in Friesland, de andere kant van Nederland, maar met 2,5 uur rijden ben ik er wel.

Bas N. zei

Hoi Petra, ik lees mee vanaf 2003 of 2004. Al een lange tijd dus! Blijft leuk om je log te lezen. Vooral door blijven gaan! Groet uit NL.

Bas N.

Marie zei

Gefeliciteerd met deze blog-mijlpaal! Ik moest eventjes nadenken hoe lang ik je blog al mee-lees, en volgens mij is het zo'n jaartje of 5. Ik ben, volgens mij, toen op je blog terechtgekomen via een van de Yahoo groups voor twee-/meertalige families. En nog steeds met veel plezier lees ik met je mee!

Anoniem zei

Hi Petra, ik denk dat ik jouw blog al zo'n 7 tot 8 jaar volg, ben op jouw blog via de blog van de Moerman family die destijds op Camp Le Jeune woonden en zij hadden oa jou en Petra in Cary erop staan en dat zijn eigenlijk ook de enige 2 blogs die ik volg, jullie schrijven allebei super leuk en wonen in het gebied waar ik ook heb gewoond, dus veel herkenning.
So, keep it up :-)
Groetjes, Evelyn

Anoniem zei

Hoi Petra,

Ik lees je blog nu een tijdje, weet niet precies hoe lang, maar vind het altijd erg leuk en gezellig! Via mijn zus Margreet ben ik op je blog terecht gekomen. Ga vooral zo door!

Groetjes,
Linda

Nel zei

Hoi Petra, ik lees vanaf begin 2004 mee. Toen heb ik je "ontdekt" via het AA forum. Ik ben toen alles terug gaan lezen en ben er niet meer mee gestopt.

Geef niet altijd een reactie, soms wel via FB. Jij hebt me toendertijd ook geholpen met een eigen blog aan te maken, alleen dat heb ik nu niet meer.

Ik hoop dat je het nog heel erg lang zult volhouden want het hoort eigenlijk bij de dagelijkse dingen die ik doe.

Groetjes
Nel

( ik hoop dat ik nu door de robot-identificatie heen kan komen )

Jurgen zei

Pfff, geen idee hoelang ik jullie al volg. Ik ben er bij gekomen via AA. Ik denk ergens vanaf 2007 ofzo.

Ik ben overigens wel door jou (en je familie) dit jaar in Washington geweest. En ik ga ook zeker nog minimaal 1X terug!!

Heb je trouwens voor je telefoon een onbeperkt data abonnement? Als ik dat hier in Nederland zou doen, dan kost dat namelijk een flinke smak geld.

Anoniem zei

Hoi, ik ben blij dat ik nu ook weer een reactie kan achterlaten, kon dat eerst ook wel. Heb dat heel lang niet kunnen doen omdat er iets op mijn computer niet goed was. Hij is uiteindelijk dus ook gecrashed. En nu kan ik weer wel reacties geven.
Ik lees ook al een jaar of wat mee, trouw elke dag. Er zijn er nog een paar die ik volg in USA en Canada.
Leuk zo'n road trip. Jammer dat jullie maar kort bij Dad konden zijn, na zo'n lange rit. Maar ja beter kort en krachtig dan helemaal niet.
Groetjes Tine.

Anoniem zei

Van harte Petra! Negen jaar alweer. Geen idee hoe lang ik al met je mee lees maar dat zijn ook alweer heel wat jaren. En dat was een lange rit voor de bezoekjes aan vrienden en familie. Wij reden gisteren van Harderwijk naar Hoorn. Een uur en een kwartier rijden, dat vonden wij al ver. Hahaha.... Groetjes van Gerda.

Anoniem zei

Gezellig weekend hebben jullie gehad.
Jammer dat Dad zover weg woont.
Die visdip maak ik regelmatig,zo lekker.Afgelopen winter bij Cathy, iedereen was er gek op.
Hoe lang lees ik je blog ? Ik zou het werkelijk niet weten.Denk 5, 6 jaar. Blijf het leuk vinden om jou en je gezin te volgen. Zeker de ontwikkeling van je kinderen boeit me.Mijn oudste kleindochter begint vandaag op haar nieuwe school.
Ze volgt het atheneum en wil er zelfs Latijn bij gaan doen.Altijd goed als ze straks een medische studie gaat volgen. Kleintjes worden groot.
Groetjes, Wilf

Anoniem zei

Hallo Petra,
Ik lees je blog al een jaar of 4.
Wij gaan over twee weken weer drie weken met een camper rijden, eerst paar dagen New York en 17 dagen de west kant. Ik kan altijd veel info uit je blogs halen, leuke verhalen.
Groetjes Mieke

Anoniem zei

Hallo Petra, ik lees ook al weer een poosje mee, het blijft leuk om te lezen, dus ga vooral zo door!
groetjes,
Piet

Wendy zei

Hoi Petra,

Vlak na de geboorte van onze zoon zijn we op vakantie gegaan naar Amerika en via het Amerika forum ben ik je blog gaan lezen. Onze zoon is inmiddels 7 jr dus een hele tijd al!
Het is nog altijd leuk om via jouw verhalen mee te genieten van alle mooie dingen in de USA. Zoals nu het verhaal over muskegon Lake. Zo ga ik even opzoeken waar het precies ligt dus nog leerzaam ook :)

Brin zei

Dat is al een hele tijd! Proficiat om dit elke dag met veel overgave en enthousiasme te doen.

Ik volg je blog van 2008, toen gingen we voor de eerste keer naar de USA en was ik op zoek naar blogs over Amerika, zo ben ik op de jouwe terecht gekomen. Elke avond met de laptop op schoot lees ik mee. Heel veel van je eerder geschreven reisverslagen heb ik terug gelezen.

Ik vind het enorm leuk om de gewone dagelijkse perikelen over jullie gezin te lezen! De restauranttips vind ik ook altijd leuk, en natuurlijk de reisbestemmingen!

tineke zei

Petra , van harte gefeliciteerd met je 9 jarig blogjubileum.
Toen mijn dochter vorig jaar 1 september startte met haar baan in Washington DC , ging ik informatie zoeken over de regio en amerika en kwam je blog tegen. Ik haal er heel veel informaitie uit en kijk ook altijd even hoe het weer bij jullie is; ga zo door.
Ik vind het heel bijzonder dat jullie (in Amerika ? ) zo weinig je familie bezoeken ; je moet er toch niet aandenken dat je je kinderen later zo weinig ziet?
Fijn voor je dat Katja, niet zo'n druk studeerprogramma heeft en mee kan doen met jullie weekenduitjes.

Anja zei

Wat een gezellig weekend hebben jullie achter de rug.
Via het Alles Amerika forum ben ik in 2006 op je blog terecht gekomen. Ik lees je blog met veel plezier en vind het leuk je 2 maal "in het echt” gezien te hebben.

Nina zei

Ik lees hem praktisch vanaf het begin, ik denk sinds 2003 Toen had ik nog plannen ooit in de VS te gaan studeren, maar ik blijk toch een huismus. trouwens nog een tip voor een boeiend programma (maar wel erg medisch, ik weet niet hoe boeiend jij dat vindt) Kijken in de ziel, artsen. En liefs uit, dat vind je zeker weten leuk. Het klinkt trouwens als een gezellig weekend met Dad en de meiden!

Anoniem zei

Ik denk dat ik toch zo'n vijf jaar mee lees. Wij hadden toen emigratie plannen en ik ben toen gaan zoeken naar Nederlanders in Amerika en Canada en ik ben jouw blog blijven volgen. Ik lees het nog steeds met veel plezier.
Jullie hebben een leuk/druk weekend achter de rug zeg.
Geniet je dan ook weer zo van het thuiskomen?
Groetjes,
Anja L.

Marieke zei

Leuk tripje hebben jullie weer gemaakt!

Negen jaar bloggen is wel een hele mijlpaal! Gefeliciteerd. Ik lees je blog niet vanaf het begin, maar vanaf 2006 ongeveer en ik geniet er elke keer weer van om mee te kijken in het leven in Amerika. Dus ga vooral door ;-)

Petra zei

@Margreet - Ik vind jouw blog ook altijd leuk, veel herkenning! En ja een erg lange rit, pff.

@Jose - Inderdaad, lastig dieet, de rit van Ricks vader naar huis was meer dan 1000 km, pfff.

@Karin - Dat "kleine stukje" was toch nog bijna 300 mijl, LOL! Inderdaad, Buitennl, ik ben nog lid, maar schrijf niet meer mee.

@Danielle - Dat moet ik ook eens doen, alles teruglezen. Inderdaad, minivakantie, maar wel erg veel rijden.

@Hilde - Dad is een interessant figuur ;). Hij zal best blij geweest zijn ons te zien, maar liet dat niet erg merken, ha ha.

@Wilma - Iedere dag zijn er tegen de 300 unieke lezers, maar sommigen daarvan komen hier via Google zoekopdrachten e.d. Ik denk toch wel zeker 100.

@Jolanda - Dat kan ik me helemaal voorstellen, als je hier een paar jaar gewoond hebt.

@Floor - Leuk dat je mijn verhalen waardeert, dat vind ik een groot compliment!

@Ineke - Inderdaad, dat was 2005, we logeerden toen in een huisje bij het Eekhoornnest.

@Martine - Niet te geloven dat de Kerst er alweer aan zit te komen! Dat is inderdaad wel de meest "Amerikaanse" tijd van het jaar voor ons.

@Jolanda - Ja, die afstanden zijn, zeker nu we niet meer Katja's leeftijd hebben, best flink slikken voor zo'n korte tijd. Maar ja, het is de goedkoopste manier om elkaar te bezoeken.

@Bas - Zeker een lange tijd! Bedankt voor je berichtje!

@Marie - De Tweetalig lijst? Die bestaat nog steeds, al schrijf ik allang niet meer mee.

@Evelyn - Wist je dat Mary Ann en familie nu in Quantico zijn voor een paar jaar?

@Linda - Leuk! Bedankt voor je berichtje!

@Nel - Het is gelukt! Ik vind die robot identificatie ook vervelend, maar iedere keer als ik hem uitzet krijg ik meteen een hele hoop spam :(.

@Jurgen - Ja, een unlimited abonnement. De prijs daarvan valt wel mee. Beter dan honderden dollars extra omdat je ongemerkt over de limiet bent gegaan (hebben we met de kinderen meegemaakt :().

@Tine - Fijn dat het weer lukt een reactie te plaatsen. Zeker nu Dad in december alweer 77 wordt is het belangrijk, zo'n bezoek.

@Gerda - Je perceptie van afstanden verandert zeker als je hier woont, hoewel ik dit ook wel erg ver vond, hoor.

@Wil - Veel succes voor je kleindochter! Ik heb ook zes jaar Latijn gehad en daar nooit spijt van gekregen, want het helpt met moeilijke woorden in andere talen, nu nog steeds. Saskia neemt trouwens ook Latijn, maar is er niet zo van gecharmeerd als ik vroeger.

@Mieke - Een heel fijne vakantie gewenst! Blij dat ik je van tips kan voorzien.

@Piet - Dank je, leuk dat je nog steeds meeleest!

@Wendy - Inderdaad, nu je het zegt is Muskegon natuurlijk niet bepaald een bekende plaats. Het ligt in het westen van Michigan, zeg maar aan de overkant van het meer van Chicago zo ongeveer.

@Brin - Dat is ook alweer vier jaar dus, leuk. Ik vind het echt bijzonder dan mensen ons al zo lang volgen!

@Tineke - Inderdaad, hoe ver we van elkaar vandaag zouden wonen hadden mijn ouders waarschijnlijk niet in gedachten toen ze hierheen verhuisden. Voor Amerikanen is het echter heel gewoon. Op lange weekends als dit weekend gaan er dan ook honderdduizenden mensen op familiebezoek. Het verbaasde me dat we vandaag geen files hebben gehad.

@Anja - Ik vind het ook leuk je in persoon te hebben ontmoet en jouw blog te volgen. Wie weet komen jullie nog eens hierheen.

@Nina - Bedankt voor de tv tips. Nu het weer herfst wordt zal ik meer tijd hebben om te kijken.

@Anja - Dit keer genoot ik meer dan ooit van het thuiskomen, want de van werd een martelwerktuig voor mijn spieren! Voortaan moet ik gewoon tijd om te sporten inlassen!

@Marieke - Het was zeker een leuk tripje, maar wat teveel rijden voor mijn smaak. Ik ben zeker van plan door te gaan :).

Cardboard Fan zei

Ongelooflijk, negen jaar! Al heb ik vaak geen tijd om te reageren, ik lees je blog met veel plezier!

Marion zei

Ik loop achter dus een late reactie van mij. Geen idee hoe lang ik hier lees. Niet vanaf het begin, misschien een jaar later?

Ik zat het me pas ook af te vragen, bedacht me eens te kijken of je nog alles hebt dan kan ik terugkijken in mijn comments. In het begin gaf ik vrijwel dagelijks comment. Ook omdat ik 's ochtends vroeg las en er dan meestal nog weinig andere comment was. Nu heb ik een ander ritme en lees vaak een paar dagen tegelijk. Maar ik zou ook wel willen weten wanneer ik hier begonnen ben te lezen.

Ik kan me herinneren dat het eerste wat ik las ging over een fietstocht met volgens mij Kai en Saskia over het D-nogwat-pad, sorry, naam even kwijt. Ik hou van plaatsnamen in een verhaal, zoek dat dan meteen op.
Na dat ene verslag heb ik alles teruggelezen en sinds dan volg ik je.

Onze kinderen liggen qua leeftijd niet ver uiteen en ik hou ervan dat je veel plaatsen beschrijft en net als wij vaak op vakantie bent. Verder zit de kracht van jouw blog volgens mij ook in het heel gedisciplineerd dagelijks schrijven. Dat houdt lezers vast en laat heel veel van je dagelijkse leven zien. Terwijl anders blogschrijvers zich dan wellicht afvragen waarover ze nog moeten schrijven, ik vind dat dagelijkse in je verhalen erg leuk. Ik hoop dat je nog heel erg lang doorgaat!