Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, september 07, 2012

TGIF!

Het is alweer vrijdag en dat betekent Sharons core training klas.  Zoals ik al eerder heb opgemerkt deze week is het duidelijk dat de scholen weer begonnen zijn.  De klas zit vol!  Sharon heeft er zin in.  Dat merk ik aan hoe snel de klas voorbij gaat.  Alle spieren komen aan bod en ik denk dat ik mijn buikspieren morgen weer ga voelen.

Na de klas doe ik nog een half uur op de crosstrainer.  Ik heb in Barbara Freethy weer een schrijfster gevonden, waarvan ik ieder boek achter elkaar uitlees.  Het zijn romans, maar ze hebben allemaal iets speciaals, soms wat mystiek, soms wat geschiedenis en de hoofdpersonen zijn echt in hun gevoelens en ervaringen.

Thuis lijn ik Cosmo aan voor een lange wandeling.  Het is wel erg warm buiten, maar dat is al de hele week zo en hij heeft er een verdiend.  Dat vindt hij zelf kennelijk niet zo, want voor het eerst in lange tijd moet ik hem telkens meetrekken.  Cosmo lijkt wel een koppige bok!  Terwijl hij achter in de tuin kan rennen tot hij erbij neervalt.  Misschien is het toch te warm voor hem met over de dertig graden.

Toch trek ik Cosmo mee, want ik wil een foto voor mijn maandelijkse thema nemen.  Ik weet precies welk huis is daarvoor wil kiezen vandaag.  Dit keer niet een favoriet, maar een, die ik juist erg lelijk vind.  Ze bleven er maar bijbouwen en ik vind het niet bij elkaar passen.  Wat vinden jullie?


Volgende week is mijn verjaardagsweekend en ik heb tenminste een rondleiding, dus het is tijd om mijn nagels er keurig uit te laten zien.  Thu doet het weer prima.  Ik heb oranjerode gelish vingernagels en glitterend blauwe teennagels.  Thu merkt op dat mijn boek wel erg goed moet zijn, want ik kijk nauwelijks op.  Inderdaad, dit is alweer mijn derde Barbara Freethy boek en ook deze heeft mijn aandacht weer helemaal.

Rick is vroeg thuis uit zijn werk.   Hij zal maandag een vergadering hebben met de hoogst geplaatste manager over zijn waarderingsgesprek.  Hij denkt dat het allemaal wel los zal lopen, dus ik probeer ook maar positief te denken.

De laatste tijd vind ik dat maar moeilijk, mijn brein wil voor van alles al heel gauw de negatieve kant op gaan.  Niet alleen over Ricks werk, maar ook over Katja's kansen om bij de Medical Schools aangenomen te worden of Kai's kansen om werk te vinden na zijn college, of Saskia's schooljaar, noem maar op.  Het maalt maar en maalt maar, grrr!!

Toch jammer dat het brein geen programmeerbare computer is, want dan zou ik die zorgenkant wel uit willen zetten.  "De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest" prent ik mezelf de hele dag in.  Als dat nou werkte, zou ik helemaal blij zijn. 

Om mezelf wat op te beuren ga ik genieten van de tientallen vlinders op onze struiken.  Alleen hebben Snickers en Flapjack die ook ontdekt en nu vinden we telkens vlinderlijkjes.  Dat is dan weer wat minder vrolijk, al moet ik wel om Flapjack lachen, die in de woonkamer voor zijn eigen "theater" heeft gecreeerd op de rug van de bank daar met uitzicht op de vlinderstruik. 

Morgen heeft Rick dus de grote race, de Tough Mudder.  Daarvoor wil hij gaan "carb loaden", dus veel koolhydraten eten.  Collega's raadden Italiaans aan (ik moet er wel om lachen, want ik heb al een aantal races gelopen, maar mijn advies telt niet).  Vlakbij ons blijkt vanavond net het Lost Dog Cafe te zijn geopend.  Hun menu is helemaal perfect voor Ricks doel, dus daar gaan we heen. 

Duidelijk weet men dat het net open is, want het is flink druk.  Rick en ik hebben enorm geluk dat er net een tafeltje voor twee in de bar vrijkomt.  We bekijken het lange menu, waarop veel gerechten hondennamen hebben.  Ook de kunst aan de muur heeft met honden te maken en een schilderes is bezig met een muurschildering met honden erop.  Het is een erg leuk decor.

De sfeer zit er ook in, want terwijl we op ons weten wachten, kletsen allerlei mensen met ons.  Een man vertelt dat ze op weg zijn naar West-Virginia voor een feestje, maar niet denkt dat ze er zullen geraken.  Dat is nog wel even verderop, hopelijk drinkt hij niet teveel biertjes.

Ons eten is erg lekker!  Ik heb de "pure bread" (woordspeling voor rashond=pure bred), een pita met spinazie, artisjokharten, tomaat en twee soorten kaas.  Heel erg smakelijk!  Maar ik heb spijt dat ik geen pizza heb genomen, want die van Rick ziet er onweerstaanbaar uit.  Gelukkig is het teveel voor hem, dus ik steel een paar hapjes.  Leuk nieuw restaurant is dit, gaat op het lijstje, want het is ook lekker goedkoop.

11 reacties:

Danielle zei

Tja, dat malen hè, was daar maar een uit en aan knop voor. Ik kan me er zelf ook helemaal gek mee maken. En uiteindelijk valt het allemaal wel mee en is het nooit zo erg als mijn ergste scenario. Maar ja, hou het maar eens tegen, dat lukt niet.
Succes voor Rick met zijn tough mudder run vandaag!!

Anoniem zei

Malen is echt een vrouwending.
Je zal zien alles komt op zijn pootjes terecht.
Honden zijn net kinderen, hebben een eigen wil en daar breng je ze niet vanaf.
Fijn weekend, Bea

Anoniem zei

Heel herkenbaar dat zorgen maken om je familieleden. Vervelend hoor. Ik hoop op een positieve afloop! Fijn weekend.
Gerda, Harderwijk

Bente zei

Ik maal altijd. Is zo gewoon voor me, en heeft ook zo z'n voordelen: ik ben bijna altijd voorbereid als het ergste wel gebeurt. :-)
Gelukkig heb ik het ook zo druk dat er voldoende andere gedachten in mijn hoofd zitten.

Dat huis is foeileijk. Maar sowieso vind ik dat Amerikanen vaak niet zo veel smaak hebben.

Anoniem zei

We hebben zelf ook wel eens tegenslagen gehad als jongeren (en nu nog wel) en uiteindelijk komt het meestal toch wel op de pootjes terecht. Tegenslagen leer je nog wel het meeste van. Toch maal ik zelf ook genoeg, maar het komt dan toch weer uit een onverwachte hoek.
Dat huis, ik vindt het wel wat hebben, in ieder geval zijn eigen karakter.
Annemiek

Karin zei

Ja naar he dat malen!!! Ik ben ook zo en inderdaad was er maar een knop voor!!

Ineke zei

Helaas, ik kan ook die uit-knop nooit vinden :-(
zal inderdaad wel typisch iets voor vrouwen zijn.
Veel succes voor Rick vandaag!

naomi zei

Oh de eigenwijs hond ik heb er ook zo 1 hier. Heen trekt ie me over straat maar naar huis moet ik hem slepen bijna. En vannacht stond ie om 5.00 te piepen dat ie uit moest dus ik me bed uit voor 2 mini plasjes. Ze weten echt wat ze willen en hoe ze het kunnen krijgen.

Het huis vindt ik nog niet zo lelijk beetje kitsch denk ik wel. Maar ach ieder zijn smaak.

Ja bijna jarig nog leuke plannen voor je verjaarsweekend?

De brein kon je hem maar uitz etten. ik kan ook zo piekeren en vooral vlak voor ik in slaap val. Waardoor je niet in slaap valt. Maar spannende tijden met deze economie enzo.

Liefs Naomi

Cardboard Fan zei

Dat huis is niet erg mooi nee, vast ook weer met faux stenen gedaan ook nog, bleh.

Margreet zei

Ik maal ook 'graag', vooral 'snachts, kan echt doemdenken. In de ochtend gaat het dan wel weer en denk ik: waar maak ik me nou druk om, er zijn veel ergere dingen.
Hier ook een hond die tekeer gaat in de tuin en vervolgens op straat gaat zitten, zo van : zo, mooi als de vrouw mij meekrijgt. Om gek van te worden soms. Volgens mij staat het ook heel gek, zo'n vrouw die een klein hondje meesleept.

Petra zei

@Danielle - Zo goed om te weten dat ik niet de enige ben!

@Bea - Hopelijk loopt het inderdaad allemaal goed, morgen de grote vergadering, zucht.

@Gerda - Ja, altijd genoeg te vinden om over te malen, he?

@Bente - Dat is ook wel weer zo. In dat huis woont een Aziatische familie met meerdere generaties en andere huizen als deze zijn ook van Aziaten. Gaat niet om de Amerikaanse smaak dus :).

@Annemiek - Gelijk heb je en inderdaad, het huis is wel uniek, zonder twijfel.

@Karin - Inderdaad!

@Ineke - Rick zei ook dat het echt iets vrouwelijks is.

@Naomi - Gek, ik val altijd meteen in slaap, maar ik pieker vooral voor ik opsta, want word altijd vroeg wakker voor het opstaan tijd is.

@Bibi - Ja, niets echts aan dat huis.

@Margreet - Ha ha, ik zie het voor me, jullie schattige Mia. Maar ja, Cosmo is ook schattig tot hij vervelend doet, LOL.