Frank Lloyd Wright's Pope-Leighey House

Voor de verandering ben ik, als ik om acht uur opsta, helemaal uitgerust.  Dat gebeurt niet vaak!  Ik voel me dus helemaal klaar om Sharons core training klas te gaan doen.

We werken vandaag weer met de grote en kleine bal, maar ook met papieren bordjes.  Ja, je leest het goed.  We moeten een voet op het bordje zetten en daarmee lunges naar achteren en opzij doen.  Dat is een stuk moeilijker dan gewone lunges, want dat bordje glijdt natuurlijk weg.  Ik vind het altijd weer leuk en knap hoe Sharon telkens nieuwe dingen bedenkt.

Het uur vliegt dan ook voorbij en na afloop doe ik mijn gewoonlijke halve uur cardio.  Daarna haast ik me naar huis, want ik heb met Scarlett afgesproken voor de lunch.  We hebben afgesproken in Lorton wat gunstig ligt voor Scarlett, die nog steeds erge rugklachten heeft.  Over een paar weken wordt zij daaraan geopereerd.

Voor mij ligt Lorton nogal uit de weg en ik moet over de altijd qua verkeer onbetrouwbare I-95.  Ik trek dus een goede drie kwartier uit om er te komen.  Natuurlijk gaat het dan allemaal van een leien dakje en ik kom ruim een kwartier voor onze afspraak bij het restaurant, de Fireside Grill, aan.

Scarlett is nog nergens te bekennen, maar ik vraag alvast een tafeltje in het restaurant.  Ik bestel een Diet Coke en bestudeer het lekkere menu.  Niet veel later arriveert Scarlett ook.  Het wordt een heerlijke lunch!  Ik bestel een half flatbread met wilde paddestoelen en geitenkaas en een kop vissoep.  Vooral van die laatste zou ik nog wel drie koppen op kunnen, zo lekker!

Nadat we uitgegeten en bijgekletst zijn, stappen we in Scarletts mooie nieuwe Mercedes cabrio.  Wat een leuk autootje is dat!  Mijn van laten we even staan, zodat we samen naar Woodlawn Plantation kunnen rijden.  Helaas is dit mooie landhuis van de neef van George Washington alleen op het weekend open, maar wij willen het andere huis dat op dit landgoed staat bezoeken en dat kan gelukkig wel.

 

Woodlawn

Het Pope-Leighey House is een door de beroemde architect Frank Lloyd Wright ontworpen huis.  Het stond vroeger niet ver van waar wij wonen, maar precies op de plek waar men wat nu de interstate 66 snelweg is wijder wilde maken.  De toenmalige eigenares van het huis was zich bewust van het belang dat het bewaard zou blijven en vonden de eigenaren van Woodlawn Plantation bereid het huis daarheen te verplaatsen.

We kopen kaartjes voor het huis in het Woodlawn landhuis, a $8,50 per persoon, en lopen dan door het bos naar het Pope-Leighey huis.  Daar worden we opgewacht door Bob, die flink bejaard is.  Achteraf vinden we het jammer de andere gids, Peter, niet gehad te hebben, want die klonk een stuk energieker tijdens de rondleiding, die hij een ander stel gaf.

Bob is een beetje saai en erg langzaam, maar toch vertelt hij ook wel interessante dingen.  Het huis is helemaal gemaakt van hout, baksteen, glas en cement.  Ook het meubilair, wat nog bijna helemaal origineel is uit de jaren veertig, is allemaal van goedkoop hout gemaakt.  Aan de muren hangt niets ander dan houten boekenplanken.  Ondanks de spaarzaamheid heeft het huis een warme, gezellige sfeer.

De rondleiding duurt, mede doordat Bob zo langzaam is, meer dan veertig minuten.  Toch vrij lang voor zo'n klein huisje.  Binnen mag helaas niet gefotografeerd worden, al lukt het me een tweetal clandestiene foto's te maken.  Buiten fotograferen we naar hartelust.  Frank Lloyd Wright noemde dit soort van zijn huisontwerpen "Usonian".  Behalve dit huis zijn er nog een aantal anderen elders in de VS te bezoeken.

Scarlett rijdt mij weer terug naar mijn van en we nemen afscheid.  Als ik net aan de terugweg begonnen ben, belt Saskia om te vragen wanneer ik thuis zal zijn.  Dat zal zeker nog een half uur duren, dus ze vraagt aan een van haar vrienden om haar van school te halen.  Maar goed ook, want ik kom ruim een half uur vast te zitten achter een ongeluk.

Gisteren was Cosmo jarig, maar voelde ik me niet lekker genoeg om hem mee te nemen voor wat verwennerijtjes.  Vandaag is dat wel het geval en ik haal Cosmo op om samen naar Petco te gaan.  Dit alleen is altijd al een grote tractatie voor hem.  Al die luchtjes en lekkernijen, die op de grond liggen, hij kan er geen genoeg van krijgen.

Zes jaar oud is onze lieverd alweer!  Ik kies een paar lekkere botjes en zijn grote favoriet, een varkensoor, voor hem uit.  Ook neem ik een blikje organische kip met zoete aardappelen mee voor Cosmo's avondeten.  En als speeltje kiest hij een blauwe Kong uit en loopt daar blij mee naar de kassa.  Dit speeltje ziet er wat steviger uit, dus hopelijk blijft het wat langer heel.

 

De birthday boy

 

Alles Kerst voor de hond!

Intussen sms-t Katja dat ze dit weekend toch maar niet naar huis komt.  Dat is even een teleurstelling, maar ik begrijp het ook wel.  Ze heeft van alles gaande, waaronder een paar tentamens.  Het is toch ook iedere keer weer 4 uur rijden en dat zou ze dan deze week twee keer achter elkaar moeten doen vanwege Thanksgiving. 

Katja loopt nu ook een paar keer per week stage bij een dokter op de EHBO van het ziekenhuis in Blacksburg.  Ze heeft al een aantal keren een infuus mogen inbrengen en vandaag zelfs een patient mogen intuberen.  Wie had ooit gedacht dat onze dochter, die vroeger bloed echt vreselijk vond, dat zou doen, ik niet!

Rick stelt voor om bij de Lebanese Taverna te gaan eten.  We krijgen een tafeltje bij de bar en delen o.a. Kibbeh Nayeh, het rauwe lamsvlees, en druivenbladeren gevuld met kikkererwten, rijst en tomaat.  Erg lekker is het allemaal, zoals gewoonlijk.  Een goed begin van wat, zoals het er nu uitziet, een rustig weekend zal worden.

Foto's van het Pope-Leighey House staan hier.