Over rondleidingen en massages

Woensdag

Vandaag staat tot nu toe de enige rondleiding in november op mijn programma.  Wetend dat de dag koud zal beginnen, maar het volgens het verhaal 's middags tegen de tien graden zal worden, vind ik het moeilijk te bedenken wat ik aan zal trekken.  Natuurlijk warm genoeg, maar ik wil het 's middags natuurlijk ook niet te warm krijgen.

Na veel beraad besluit ik dus mijn skijack niet aan te doen, maar wel een winddicht jack met een sjaal en handschoenen.  Nou, dat skijack had ik echt wel lekker gevonden, bleek, want waar die tien graden waren weet ik niet, maar ik heb ze niet gevoeld.

Saskia heeft nu geen Latijn meer en begint volgende week met haar online Duits.  Hierdoor vielen de schooluren Latijn uit en nu heeft Saskia om de andere dag het eerste uur vrij, beginnend vandaag.  Dat betekent dus ook dat er geen schoolbus is om haar naar school te brengen. 

Vandaag komt het mooi uit dat ik de auto niet nodig heb, zodat zij zichzelf naar school kan rijden, andere dagen zal ik meestal haar chauffeur zijn.  In ieder geval hoeft ze zo ook een stuk minder vaak om vijf uur op te staan, dus dat is ook fijn.

Op weg naar school zet Saskia mij bij de metro af.  Net als ik het perron oploop, gaat mijn mobieltje.  Het is A. met wie ik om half tien in de stad heb afgesproken.  Hij vraagt of het ook goed is om het tien uur te maken, want ze hebben wat meer tijd nodig.  Natuurlijk is dat prima wat mij betreft.

Alleen ga ik nu wel heel vroeg in de stad zijn en al die tijd in de koude snijdende wind buiten wachten lijkt me geen succes.  Ik besluit een paar haltes vroeger uit te stappen bij McPherson Square.  Daar zit een Starbucks op de hoek waar ik een lekkere peppermint mocha en een banaan koop.

Aan een tafeltje geniet ik van het warme drankje en kijk intussen naar de eindeloze stroom mensen, die hier hun dagelijkse koffiedrankje komt halen.  Dat zijn vooral veel vrouwen in mantelpakjes en mannen in pak, maar ook een aantal toeristen uit verschillende landen. 

Na een half uurtje begeef ik me weer naar de metro.  Bij het Smithsonian station stap ik uit en ga buiten in de zon op A. en S. wachten.  Het is wel ietsje warmer in de zon, gelukkig, al gaat de wind door merg en been.

 

Ik zag een paar maanden geleden een website van iemand, die stellen met dezelfde jas fotografeerde en dit stel deed me daaraan denken

Niet veel later hoor ik mijn naam en maak kennis met A. en S. We lopen richting het Capitool en ik merk aan hen dat ze daar erg graag een rondleiding zouden doen.  In deze tijd van het jaar is het daar helemaal niet druk, dus ik stel voor om eerst de Library of Congress te bezoeken en dan via de tunnel naar het Capitool te lopen.

Zo gezegd, zo gedaan.  In de bibliotheek is het heel rustig en we kunnen op ons gemak de grote leeszaal bekijken.  Intussen bel ik ook Tony bij Old Ebbitt Grill even om te laten weten dat we de reservering voor kwart over twaalf niet gaan halen.  "No problem, darling", is zijn reactie en hij zet ons neer voor een uur.  Toch handig zo'n directe lijn naar de manager.

Voorheen heb ik enkel de tunnel van het Capitool naar de Library of Congress gelopen en ik was eigenlijk altijd al benieuwd of er nog een veiligheidscontrole zou zijn om het Capitool binnen te komen vanuit de bibliotheek.  Er mag namelijk absoluut geen eten of drinken mee het Capitool binnen. 

Inderdaad moeten we weer door een screening.  De rugzakken van A. en S. worden gecontroleerd, maar of de agent ziet het eten dat ze erin hebben zitten niet, of het kan hem niet schelen.  Gelukkig, want ik heb ook meegemaakt dat alles wat maar enigszins eetbaar is weggegooid moest worden.

Eenmaal in het bezoekerscentrum lopen we zo door naar de balie en krijgen kaartjes (of liever stickers, die we op onze kleding moeten doen) en kunnen zo met de volgende tour mee.  Vijf minuten later zitten we al in het bioscoopzaaltje.  Daar kijken we de altijd weer interessante film over de geschiedenis en hoe het Congres werkt (hoewel het op het moment eerder "niet werkt" is, maar goed).

Na de film sluiten we ons aan in een van de rijen en krijgen een koptelefoon aangereikt.  Onze gids heet Ben en is een van de betere, die ik hier mee heb gemaakt.  Hij vertelt heel duidelijk en ook meer gedetailleerd dan anderen.  Misschien is dat omdat het geen hoogseizoen is en er dus minder toeristen door het gebouw geloodst worden.

Zoals altijd leer ik weer wat nieuwe dingen of word herinnerd aan dingen, die ik was vergeten.  We beginnen in de "crypt", zo genoemd omdat George Washington hier begraven had moeten worden, ware het niet dat hij voor het Capitool klaar is al overleed en in zijn testament op zijn landgoed Mount Vernon begraven wilde zijn.  De grafkamer hier in het Capitool is dus nooit als zodanig gebruikt.

Vervolgens lopen we naar boven naar de Rotunda.  Daar staan we onder de immense stalen koepel.  De Italiaan Brumidi heeft hier het merendeel van de schilderingen gedaan.  Vooral de Apotheose van George Washington, helemaal in het topje van de koepel, moet een hele klus geweest zijn, hoog boven de grond.

Als laatste krijgen we de vroegere kamer van het Huis van Afgevaardigden te zien.  Om daar te komen lopen we langs het kantoor van de Speaker of the House, John Boehner.  Dat niet alleen, maar terwijl de gids een en ander uitlegt, zie ik Boehner naar zijn kantoor lopen.  Hij is allerminst mijn favoriet, maar toch wel bijzonder om zo'n bekend gezicht vlak langs te zien lopen.

Ben brengt ons weer terug in het bezoekerscentrum en wij zetten onze tocht door de hoofdstad voort.  Ik vond het toch ook wel weer erg leuk om die rondleiding weer te doen.  De laatste keer was in maart met Anika en eigenlijk kan ik ook nooit genoeg krijgen van dit mooie gebouw.  Helaas was er dit keer geen tijd om het Huis van Afgevaardigden in te gaan, alleen.

Via Pennsylvania Avenue en de bekende gebouwen langs die weg lopen we naar de Old Ebbitt Grill.  Daar komen we precies om een uur aan, keurig gedaan, dus.  Ik kan het niet laten weer de linzenburger te bestellen, zo ontzettend lekker is die!  Ook A. en S. vinden hun eten duidelijk erg lekker.

Als we weer buiten komen is het maar nauwelijks warmer.  We lopen naar de voorkant van het Witte Huis waar een heel stuk straat is afgezet en allerlei houten dingen liggen.  Zelfs het tentje met het 31 jaar durende protest tegen nucleaire wapens is voor het eerst dat ik het heb gezien verzet.  Eerst dacht is zelfs dat het eindelijk opgeheven was, maar zie dan het tentje verderop staan.

Ook aan de achterkant van het Capitool waren allerlei werkzaamheden.  Er is nu dus al begonnen met voorbereidingen voor de inauguratie van Obama op 20 januari!   Dat is ook inderdaad nog maar iets meer dan twee maanden van nu.

Aan de achterkant van het Witte Huis zien we de nieuwe Nationale Kerstboom staan.  Het is een veel mooier exemplaar dan zijn voorganger, die het niet haalde door de hitte van vorige zomer.  Er hangt al een beginsel van Kerstversieringen in.  Ik ben benieuwd hoe hij er dit jaar uit gaat zien.

In het park tussen de monumenten vallen de nog erg mooie herfstkleuren en dikke eekhoorntjes op.  Niet dat dat die beestjes tegenhoudt om toch om wat lekkers te bedelen.  Natuurlijk worden er weer de nodige foto's gemaakt van deze tamme dieren. 

Ook ons wordt gevraagd of wij op de foto willen.  Een vader moet de tweede verjaardag van zijn dochtertje morgen missen.  Nu maakt hij foto's van toeristen met de borden "I love you, Chesney" in hun handen.  Ik krijg het bordje "I" in handen gedrukt, A. en S. LOVE en YOU.  De vader gaat daar een collage van maken, leuk idee.

Bij het Vietnam Memorial is het duidelijk dat het eerder deze week Veteranendag was.  Er staan wel tien prachtige kransen.  Ook bij de roestvrij stalen soldaten van Korea staan allerlei kransen.  Daar is ook een grote groep veteranen van de Koreaanse oorlog aanwezig.  De oorlogsmonumenten zijn erg belangrijk voor die mensen valt me altijd op.

Tegen de tijd dat we bij het Tidal Basin aankomen staat de zon al vrij laag aan de horizon.  Bij het Franklin D. Roosevelt Memorial en Jefferson Memorial is de verlichting zelfs al aan.  We zien een mooie zonsondergang boven de Potomac en even later ook achter het Jefferson Memorial.  Dat maakt voor mooie plaatjes!

Door de schemering lopen we terug naar het Smithsonian metrostation.  Na A. en S. uitgelegd te hebben waar een goede en leuke keuze aan restaurants is, nemen we afscheid.  Zij gaan vanavond met de trein terug naar New York en hebben vandaag in ieder geval heel wat van Washington gezien.

Het is inmiddels al ver na vijven, dus ik bel Rick om te kijken waar hij is.  Saskia moest om vijf uur werken, dus zij zal mij niet van de metro kunnen halen.  Rick blijkt vast te zitten in het verkeer, maar is wel op weg naar huis.  Hij verwacht ongeveer tegelijkertijd met mij bij de Vienna metro te kunnen zijn, dus dat komt mooi uit.

Vanavond is er weer een gratis maaltijd van het nieuwe wintermenu en Winterbock bier proeven voor Stein Club leden van Gordon Biersch.  We rijden er vanaf het metrostation meteen heen.  Dit keer is het evenement druk bezocht.  Er zijn geen prive tafeltjes meer vrij, dus we nemen plaats bij Randy aan tafel.  Die blijkt zelf ook een amateur bierbrouwer te zijn en Rick en hij zijn al gauw diep in gesprek.

Voor mij is dat onderwerp abracadabra, maar ik vind het prima om even stil te zijn na de hele dag praten.  Ik heb het ook nog koud van de hele dag buiten, dus bestel een warme cider, in plaats van bier.  Het eten is lekker, vooral de crab en kreeft cake, die ga ik voortaan bestellen als we hier eten!

Op de terugweg zet ik de verwarming in Ricks auto keihard op me.  Het is twee uur na de rondleiding en ik heb het er nog koud van.  Maar behalve dat was het weer een ontzettend leuke en met het Capitool en de zonsondergang erbij ook weer unieke rondleiding.

Donderdag

Zo stralend als de zon gisterochtend scheen, zo kil en bewolkt ziet het er vanochtend uit.  Ik krijg er winterslaapneigingen van!  Maar na me nog een paar keer omgedraaid te hebben verlaat ik mijn lekker warme bed toch maar.

Na een snel ontbijt haast ik me naar de sportschool.  Tijd om een uur cardio te doen, zoals ik van plan was, is er niet.  Het worden veertig minuten, nou ja, mijn spieren zijn me in ieder geval dankbaar, hoewel het helaas niets doet voor mijn telkens erger wordende hoofdpijn.

Daarom ben ik blij dat ik om half twaalf met Matthew heb afgesproken voor een massage.  Ik ben iedere keer weer onder de indruk van hem.  Vandaag bekijkt hij mijn (niet fantastische) houding en hoe ik sta en loop.  Daarop baseert hij zijn massage "strategie".  Een doel is om mijn schouders op gelijke hoogte te krijgen, want mijn linker schouder is een stuk hoger dan de rechter.

Als ik eenmaal op de lekker verwarmde massagetafel lig, volgt een rigoureuze en bij tijden zeer pijnlijke deep tissue massage.  Vooral in mijn linkerschouder doet het zo'n pijn dat ik op een gegeven moment echt om mijn tanden moet bijten om niet in tranen uit te barsten!  Ik krijg er ontsnappingsneigingen van, maar houd me voor dat dit echt gewerkt heeft de afgelopen paar keer.

En inderdaad, bij het afrekenen merkt Matthew op dat mijn schouders vrijwel op gelijke hoogte zijn.   In de spiegel zie ik dat met eigen ogen, want eigenlijk kan ik het niet geloven. Dat is al vele jaren niet meer voorgekomen.  De hoofdpijn is er nog wel, maar door veel aan mijn nek te werken moet die volgens Matthew de komende uren een stuk verminderen.

Inmiddels is het ver na lunchtijd en ik besluit mezelf na al die pijn op een Green-V van Robeks en een panini met mozzarella en tomaat van Panera te trakteren.  Die laatste is lekker warm en precies goed met dit kille weer. 

Thuis kleed ik me om in mijn warme fleece broek.  De open haard gaat aan en ik besluit vandaag verder niet meer buiten te komen.  Met de dieren om me heen is het lekker knus zo. 

Saskia komt alleen even thuis uit school om zich warmer aan te kleden en vertrekt dan meteen weer terug naar school om te leren voor haar scheikunde proefwerk van morgen.  Ze heeft met een paar anderen een studiegroepje gemaakt voor een aantal vakken en dat lijkt erg goed te gaan.

Rick is ook moe van een drukke week met Windows 8 demonstraties.  We bestellen makkelijk Zpizza voor het avondeten.  Er bestaat werkelijk geen lekkerder pizza!  Ik heb er een met pesto. mozzarella, feta, champignons, paprika en pijnboompitten. Het is zeker niet traditioneel Italiaans, de mijne is een aanpassing (ik houd niet van aubergine, dus deed er paprika en champignons op) van hun Marokkaanse pizza.

 

De Sint kwam ook al een vroeg bezoekje brengen met allerlei lekkers en zelfs een prachtig gedicht.  Bedankt, Naomi!

Foto's van vandaag staan hier.