Weer een gezellig avondje Nederlands kletsen

Gisteravond zijn we wakker gebleven tot er werd omgeroepen dat President Obama herkozen was.  Wachten tot Mitt Romney zijn verlies toe zou geven wilden we niet, dus mijn eerste vraag aan Rick vanochtend is of Barack Obama inderdaad nog vier jaar president gaat zijn. 

Gelukkig is dat inderdaad het geval.  Virginia is dit keer ook weer in de kolom voor de president gekomen, voor de tweede keer achtereen (met maar 100.000 stemmen verschil, maar toch).  Daarvoor was Virginia altijd een Republikeinse staat, maar de bevolkingsgroei in ons gebied zorgt er voor dat de Democraten hier steeds meer voet aan de grond krijgen.  We hebben nu een Republikeinse gouverneur, maar twee Democratische senatoren.

De enige staat waarvan nog niet bekend is wie er gewonnen heeft, is Florida.  In 2000 was dat een enorm probleem, omdat die staat toen bepaalde wie de meeste kiesmannen zou krijgen.  Daardoor duurde het weken voor het Hoog Gerechtshof bepaalde dat George W. Bush had gewonnen.  Dit keer is dat niet het geval.  President Obama heeft meer dan genoeg kiesmannen in zijn kolom staat (het moeten er meer dan 270) om te winnen zonder dat Florida meetelt.

Na rustig ontbeten te hebben, rijd ik in mijn leen Corolla naar de Toyota garage.  Daar staat de van al klaar en mag ik een fikse rekening betalen alvorens hem mee te krijgen.  Het schijnt normaal te zijn dat er na 50.000 mijl van alles vervangen moet worden, maar volgens mijn adviseur John moet de van er nu weer minstens 50.000 mijl mee door kunnen.

Op mijn sportagenda van vandaag staat weer een uur cardio op de crosstrainer.  Het gaat langzaam beter met de verkoudheid, maar mijn gewoonlijke energie is nog niet terug.  Daar baal ik van, maar ik neem maar aan dat het moet slijten.

Vanavond hebben we weer het gezellige Nederlandse eetclubje en ik heb dit keer gekozen een salade mee te nemen.  Ik heb wel zin om iets unieks te maken, dus plaats een berichtje op Facebook met de vraag voor saladerecepten.  Daar wordt enthousiast op gereageerd en ik heb meteen een heel arsenaal om eens te maken.

Bij Whole Foods ga ik kijken of ik de ingredienten voor de salade van Sylvia kan vinden.  Dat zijn bloemkool, appel,  Goudse kaas en bieslook.  De eerste drie vind ik met gemak, maar bieslook niet en ik weet ook niet wat dat in het Engels is.  Ik besluit dat lenteuitjes vast ook lekker zullen smaken erin, dus neem daarvan een bosje mee.

Het is inmiddels ook alweer ver na lunchtijd en mijn maag rammelt.  Het is vandaag 5% dag bij Whole Foods, wat betekent dat ze 5% van hun opbrengst aan een goed doel schenken.  Dat doel is vandaag CROP. 

Het is erg gezellig in het restaurantgedeelte van de supermarkt, want ter ere van CROP zingt een gitarist folklore liedjes.  Ik besluit een lekkere volkoren sandwich met veel groente en advocado erop te bestellen en die al luisterend op te eten. 

Het is berekoud buiten en er staat een ijzige wind.  Ik voel me er helemaal niet lekker door.  Als ik de bloemkoolsalade klaar heb gemaakt (de dressing is van mayonnaise, mosterd en azijn), ga ik dus een half uurtje liggen.  Gelukkig helpt dat me in ieder geval goed genoeg te voelen om vanavond te gaan.

Rick brengt me naar Karins huis en van daaruit rijden we door naar L.  Onderweg kan Karin nog net een kamikaze wasbeertje vermijden.  Gelukkig, want ik vind het altijd zo zielig dat doodgereden wild!

Het avondje wordt weer erg gezellig.  We toasten met champagne (of mousserende wijn) op L's verjaardag gisteren.  Het hoofdgerecht is een heerlijke zalm.  Daarbij is er spinazie, wilde rijst en de bloemkoolsalade valt ook in de smaak, al heb ik natuurlijk weer veel te veel gemaakt.

Als Rick me op komt halen zitten we net aan de toetjes.  Dat is een peretaart en chocolade cake, beiden heel erg lekker en Rick smult er ook nog van mee.  Dan neem ik weer afscheid, elkaar een fijne Thanksgiving wensend.  Onvoorstelbaar dat dat alweer zo dichtbij komt!